Το Κορίτσι θέλει θάλασσα.............

[kelas22]

Μια τελευταία γεύση από ψηλά…

[kelas22]

Και πάμε να διασχίσουμε το Umbrail Pass το οποίο φτάνοντας, πριν πιάσεις το δρόμο του, είχε κάτι τεράστια στοπ. Λέω έχει πλάκα να μη πηγαίνει… Λέμε δε πειράζει το πολύ πολύ να γυρίσουμε πίσω! Το συγκεκριμένο πάσο είναι πέρασμα από άγριο τοπίο χωρίς περιφράγματα και περίπου δύο χλμ χωματόδρομο. Αλλά τελικά πάει!

[kelas22]

Πέρασμα στην Ελβετία και ήρθε η ώρα να κάνω τα παράπονα μου στον «Κύριο» γιατί χάλασε τη συμφωνία μας με τον καιρό, ο οποίος ήταν η πρώτη φορά που είπε να μας κάνει νούμερα. Συννεφιά με ψιλόβροχο και 11 βαθμούς, αλλά μετά κατάλαβα γιατί το έκανε. Μας πρόσφερε για αντάλλαγμα ένα πανέμορφο τοπίο με το ουράνιο τόξο να κάνει την εμφάνιση του.





Χωρίς να χουμε κλείσει δωμάτιο και με τη βροχή πάνω απ το κεφάλι μας, κάνουμε στάση σε να χωριουδάκι και ρωτάμε σε μια Πανσιόν (νομίζοντας ότι θα ακούσουμε τιμές Αυστρίας) .. Αμ δε… 130 € για μια τρύπα με κοινό μπάνιο!!! Τι λες ρε θείτσα;;; Πάμε γι άλλα… Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες και τις τιμές στα ύψη, αποφασίζουμε να πάμε στο καφέ- εστιατόριο ενός ξενοδοχείου παρακαλώντας να χει Wi-Fi. Αφού λοιπόν ρωτήσαμε και εκεί για δωμάτιο (190 €) χτυπήσαμε δύο εσπρεσάκια και ευτυχώς είχε ιντερνέτ!!! Το booking έκανε τη δουλειά του βρίσκοντας μας δωμάτιο στην τιμή των 108€ μέσα στο St. Moritz με λουξ πρωινό. Μίζα και ξενοδοχείο λοιπόν.
Βραδάκι αποτυχημένη βόλτα για εύρεση φαγητού, καθώς όλα ήταν κλειστά. Το St. Moritz Πανέμορφο σαν μέρος αλλά ότι βρίσκεται εκεί φωνάζει μη μ αγγίζεται!!! Τιμές στα ύψη.

[kelas22]

Και αφού βγήκαμε φωτογραφίες σε όλες τις φήρμες (γκουτσι μουτσι σανελ και τα λοιπα)




Τη λύση του φαγητού την έδωσε και πάλι το γκαζάκι και το μενού αυτή τη φορά περιλάμβανε τραχανά, κους κους κονσέρβα με χταποδάκι και μπυρίτσα!!! Και πως τραβιέται ο άτιμος ο τραχανάς στο κρύο!!! Ένα καζάνι έφαγα…




Μια ακόμη μέρα λοιπόν με πολλές όμορφες εικόνες έφτασε στο τέλος της.

[kelas22]

5η μέρα Σήμερα η μέρα έχει λίγα παραπάνω χλμ γιατί θέλουμε να φτάσουμε μέχρι το Chamonix- Mont blanc…

Το δρομολόγιο: Σεν Μόριτζ, Ελβετία προς Chamonix, Γαλλία - Χάρτες Google

Ξυπνάμε και βλέπουμε απ το παράθυρο μας την απίστευτη θέα στα βουνά και αρκετό ήλιο. (Αφού είπαμε...το χω μιλημένο)

[kelas22]

Κατεβαίνουμε για πρωινό και ο μπουφές έχει πάνω της παναγιάς τα μάτια.. Κασέρια διαφόρων ειδών σαλάμια αυγά, μέλια… ΔΩΣΕ ΠΡΑΜΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Ένα κακό είχε μόνο η φάση.. Όλοι έτρωγαν με μαχαίρι και με πιρούνι,,, τι περίεργοι άνθρωποι.. «Βρε μπάρμπα κουστουμαρισμένε,, αν δε το πιάσεις με το χέρι, καθαρίζεται το αυγό;;»
Αφού λοιπόν κλείνουμε και το δωμάτιο στο Chamonix γιατί οι τιμές για δυο βράδια ήταν κάπως τσουχτερές, ήρθε η ώρα να κάνουμε μια βολτούλα στο St. Moritz και να πιούμε μια φράπα στη λίμνη. Εκεί είδαμε περίεργους ανθρώπους που αντί να ξυπνάν και να κάνουν ένα καφέ και κάνα τσιγάρο,,, τρέχουν, κάνουν ασκήσεις , πάνε για περπάτημα και για βαρκάδα ,, όλο παραξενιές… Εκτός αυτού έχουν το κακό συνήθειο να μη πετάν τα σκουπίδια κάτω, αναγκάζοντας μας να ψάχνουνε κάδο… Γρήγορα να φύγουμε απ αυτήν τη χώρα!!!

[kelas22]

Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε και επειδή γνωρίζαμε ότι βγαίνοντας στους αυτοκινητόδρομους θα έπρεπε να πληρώσουμε διόδια (άσε που τον βαριόμαστε και αφόρητα) επιλέγω στο Gps αποφυγή διοδίων και λεωφόρων. Νομίζω ότι καλύτερη επιλογή απ αυτή δε θα μπορούσα να κάνω. Πραγματικά ο δρόμος και τα μέρη που επέλεξε να πάμε ήταν βγαλμένα από παραμύθι. Η έκφραση που θα μπορούσε να παρομοιάσει αυτό που βλέπαμε είναι ότι «οδηγούσαμε μέσα σε μια συνεχόμενη Card postal».

[kelas22]

Σε όλη τη διαδρομή απότομες πλαγιές και βράχια ψηλά, κομμένα με το μαχαίρι..Φυσικά οδοφράγματα οι πέτρες,,,, σε κάποιες φάσεις είχε και κάποιες υποτιθέμενες μπάρες . Ο δρόμος σε κάποια κομμάτια στενός που χωρούσε αυστηρώς μόνο ένα αυτοκίνητο και περάσματα μέσα από βράχους που τους έχουν σκαλισμένους για να περάσει ο δρόμος.







Στη διαδρομή μας ήταν μαρκαρισμένα κάποια όμορφα περάσματα όπως το…..





Στη συνέχεια το χωριό Andermatt


Και πιο μετά το……

[kelas22]

Στο συγκεκριμένο σημείο που κάναμε στάση για αποθανάτιση του τοπίου, μας πλησίασε ένα ζευγάρι με μια μόρτικη τσοπεριά. «Hi, where are you from?» From Greece απαντάω με τα άπταιστα Αγγλικά μου. Οοοοο realy? Και ξεκίνησε να μας λέει ότι έχει ένα φίλο στην Αντίπαρο και να τον δώσουμε χαιρετίσματα και κάτι άλλα που δε καταλαβαίναμε αλλά συμφωνούσαμε… Yeees ,yesss..Ok… Στην ερώτηση,, που πάτε;; απαντήσαμε Chamonix (200 χλμ περίπου ακόμη και εμείς θεωρούσαμε ότι φτάσαμε) εκείνος γούρλωσε τα μάτια και μας λέει …Οοοοοοο,, long trip (που να σε πούμε και από που ερχόμαστε).

[kelas22]

For the history, Να πούμε και κάνα δυο λογάκια για τους ξενέρωτους Ελβετούς, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να μετράν λεφτά. (με τόσα δις, που έχουν καταθέσει τα δικά μας τα τομάρια τι άλλο να κάνουν; Τα τοπία , οι δρόμοι τους και τα βουνά τους απίστευτα, πανέμορφα, βγαλμένα από παραμύθι,, αλλά από εξυπηρέτηση ένιωθα ότι όπου πάμε είμαστε όρθια κατοστάρικα γι αυτούς.

Στάση για καφεδάκι γιατί έχει πέσει πολύ στροφιλίκι, ανηφόρα κατηφόρα και το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Ένα εσπρεσάκι και ένα τσαγάκι (με δικό μου μέλι) 8€… Πάρτα Κελά που ήθελες εσπρεσάκι στην Ελβετία.. Αθηνά πλήρωσε μια στιγμούλα ρε συ, να πάω να δω κάτι στη μηχανή… χαχαχα
Μετά από αρκετά χλμ και πέρασμα από πεδιάδα και μέσα από πόλεις με λίγο κίνηση, αρχίσαμε να βλέπουμε πολλούς αμπελώνες και πινακίδες με Γαλλικά γράμματα. Επιτέλους μπήκαμε στη Γαλλία (ή έτσι νομίζαμε). Στάση για βενζίνη και ο υπάλληλος μας μιλάει Γαλλικά (ε στάνταρ Γαλλία λέμε) Πάω να πληρώσω και μου δίνει Ελβετικά ρέστα.. Ευρώ ρωτάω;;;; Νο ευρώ.. Της λέω στα Αγγλικά να πληρώσω με πιστωτική και να μου δώσει το πενηντάρικο πίσω,,, να μου απαντάει στα Γαλλικά η κ@ριολα.. ΡΕ ΜΙΛΑ ΑΓΓΛΙΚΑ… τίποτα αυτή.. Ε αυτό ήταν,,, ξεκίνησα και εγώ τα Ελληνικά γ@μοσταυρίδια (πάντα με το χαμόγελο) και το ευχαριστήθηκε η ψυχούλα μου.. Αν είχε κάμερα και το μεταφράσουν θα ρίξουμε πολύ γέλιο. Πήραμε το δρόμο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και αυτή τη φορά φτάσαμε όντως στα σύνορα!