![]() |
|
![]() |
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#1
|
|||
|
|||
![]() ΕΤΣΙ γιατι μας αρεσει ![]() ![]() ![]() ![]() |
#2
|
||||
|
||||
![]() Απόσπασμα:
![]()
__________________
Ο ανόητος ... ψάχνει τα λάθη των άλλων, ο έξυπνος ... του εαυτού του, αλλά ο σοφός ... όλους τους συγχωρεί !!! ![]() |
#3
|
|||
|
|||
![]()
Ένα πολύ αγαπημένο μου από τα "παλιά" .........
DIAMONDS AND RUST (Words and Music by Joan Baez) Well I'll be damned Here comes your ghost again But that's not unusual It's just that the moon is full And you happened to call And here I sit Hand on the telephone Hearing a voice I'd known A couple of light years ago Heading straight for a fall As I remember your eyes Were bluer than robin's eggs My poetry was lousy you said Where are you calling from? A booth in the midwest Ten years ago I bought you some cufflinks You brought me something We both know what memories can bring They bring diamonds and rust Well you burst on the scene Already a legend The unwashed phenomenon The original vagabond You strayed into my arms And there you stayed Temporarily lost at sea The Madonna was yours for free Yes the girl on the half-shell Would keep you unharmed Now I see you standing With brown leaves falling around And snow in your hair Now you're smiling out the window Of that crummy hotel Over Washington Square Our breath comes out white clouds Mingles and hangs in the air Speaking strictly for me We both could have died then and there Now you're telling me You're not nostalgic Then give me another word for it You who are so good with words And at keeping things vague Because I need some of that vagueness now It's all come back too clearly Yes I loved you dearly And if you're offering me diamonds and rust I've already paid |
#4
|
|||
|
|||
![]()
Παιδιά σας ευχαριστούμε!
Πολύ ωραία, όλα!!! ![]() |
#5
|
|||
|
|||
![]()
Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω
Θαλασσινός Παντελής Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο, όνειρα και να που οι φωνές και τα τραγούδια, σώπασαν και να που η ζωή τώρα κυλάει, πιο γρήγορα και να που τα παιδιά και τα παιχνίδια, χάθηκαν Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή Ραγίσαν τα φεγγάρια που 'χε φέρει, η Άνοιξη μαρμάρωσε το φως στο τελευταίο, νύχτωμα φτιασίδι ερωτικό που θα φοράει, το αύριο στης πιάτσες τις βροχής όταν πουλιέται Σάββατο Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή Το ακούμε εδώ: |
#6
|
|||
|
|||
![]() Τραγούδι που μου φτιάχνει την διαθέσει ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
#7
|
|||
|
|||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
#8
|
|||
|
|||
![]()
Ολα πολυ φοβερα τραγουδια .
![]() |
#9
|
|||
|
|||
![]()
Πρίν χρόνια, ένθετο σε εφημερίδα βρήκα ένα σιντι με δύο τραγούδια.
Όταν άκουσα το ένα τρελλάθηκα. Απο τότε το θεωρώ το καλύτερό μου τραγούδι. Αυτό |
#10
|
|||
|
|||
![]() Ευχή Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου Δίπλα, σε κάποια απόσταση, η μοτοσικλέτα έγειρε το τρομερό θεριό, βογγάει, θαρρείς για σένα με τα γκάζια κολλημένα κι ήχο φοβερό μα εσύ μόλις που τ' ακούς, κι ήρεμα κοιτάς τον ουρανό. Με φτερά στα πόδια και ελευθερία με τα κυβικά κοίτα το τζιτζί μου πώς τραβάει, κοίτα το θαρρείς πετάει τώρα όλη η ζωή σου ένα φιλμ τρελό οι εικόνες κι οι φωνές, Θεέ μου, δεν μπορώ να κουνηθώ. Το κορίτσι που χαμογελά καθώς απομακρύνεσαι πάνω σου σκυμμένο ψιθυρίζει «κράτα, μην αφήνεσαι» το παιδί στο βενζινάδικο σου 'δωσε μια ευχή δεν μπορεί να πάει χαράμι, δεν μπορεί, θα βγει αληθινή |
![]() |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|