One more cup of coffee for the road

[Slane]

Το Kotor , αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 168 π.Χ. , ενώ μετονομάστηκε κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκης Αυτοκρατορίας ως Acruvium, ( Αρχαία Ελληνικά : Ἀσκρήβιον ) και ήταν μέρος της ρωμαϊκής επαρχίας της Δαλματίας.
Το Kotor άρχισε να θωρακίζεται από τις αρχές του Μεσαίωνα όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε ένα φρούριο μετά την εκδίωξη των Οστρογότθων. Μια δεύτερη πόλη φέρεται να δημιουργήθηκε στα υψώματα γύρω από αυτό από τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο τον 10ο αιώνα.
Η πόλη λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς το 840 .

Πολύ μετέπειτα στη νεότερη εποχή και συγκεκριμένα στις 15 Απριλίου 1979, ένας μεγάλος σεισμός έπληξε την παράκτια περιοχή του Μαυροβουνίου με περίπου 100 θύματα . Η μισή από την παλιά πόλη του Kotor καταστράφηκε.

Είχαμε την τύχη να ετύχουμε την αναχώρηση ενός πελώριου κρουαζιερόπλοιου το οποίο έκανε μανούβρα πίσω απελπιστικά αργά ώστε να απολαύσουν το τοπίο και να φωτογραφίσουν οι επιβάτες του στις κουπαστές

Κινέζοι παντού

Για το τέλος της βραδιάς δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο. Τα μεσημέρια μας έβρισκαν στους δρόμους οπότε κι απόψε το βράδυ βρήκαμε ένα όμορφο στέκι εντός του κάστρου, τσιμπήσαμε κάτι κι επιστρέψαμε στο Radanovici για νανάκια. Ανυπομονούσα για την επόμενη μέρα τόσο γιατί ήξερα ότι η διαδρομή είναι απείρου κάλλους αλλά κυρίως γιατί μας περίμενε η πόλη που ήθελα να δω περισσότερο από όλες στο ταξίδι.
Το Σεράγεβο


Συνεχίζεται..

[katsab]

Μπράβω στα φιλαράκια. Περιμένω την συνέχεια. Τελικά είσαι πιο προκομμένος από εμάς που αν και με σχεδόν δύο μήνες διαφορά, δεν έχουμε δεηθεί να γράψουμε τι δικό μας ταξιδιωτικό.

[squad]

[Markas]

Θαρρώ πως άλλαξες τα κείμενα Γιώργη για να έχουμε να διαβάζουμε ε;
Ενδιαφέρουσες ιστορικές προσθήκες!

[Slane]

Παρασκευή 16.8
Radanovici (Montenegro ) – Sarajevo (Bosnia) 277 km


Η μέρα αυτή με βρίσκει να ανυπομονώ να φύγω και γιατί δε μου άρεσε το Μαυροβούνιο ως τώρα αλλά και γιατί έχω πληροφορηθεί ότι η διαδρομή από το Κοτόρ για Σεράγεβο είναι καταπληκτική. Επιπλέον πηγαίναμε στο Σεράγεβο που τόσα πολλά είχα ακούσει και τόσο πολύ ήθελα να δω. Αφήσαμε το Radanovici, περάσαμε από το τούνελ του τρόμου για τελευταία φορά, σταματήσαμε στο Κοτόρ για πρωινό και μετά ανηφορίσαμε στα όρη του Μαυροβουνίου περνώντας πάλι σχεδόν ολόκληρο τον όρμο της περιοχής. Μόλις φύγαμε από την παραλία η διαδρομή ήταν μια χαρά, πολλές πολλές στροφές χωρίς καθόλου κίνηση.

Περίπου μετά από μια ώρα φτάσαμε στα σύνορα Μαυροβουνίου - Βοσνίας όπου εκεί μας περίμενε ένα ευτράπελο. Στον έλεγχο κατά την έξοδο από το Μαυροβούνιο βλέπουμε μπροστά μας μόλις 4 οχήματα και λέμε ωραία θα περάσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βρεθήκαμε όμως να περιμένουμε περισσότερο από 20 λεπτά κι αναρωτιόμασταν με το Βασίλη τι μπορεί να συνέβαινε. Όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία μέσα στον μεταλλικό κλωβό υπήρχαν δύο συνοριοφύλακες, ένας για κάθε κατεύθυνση. Σε κάθε όχημα ζητούσαν τα έγγραφα που ήθελαν και μετά άνοιγαν την πόρτα και πήγαιναν μέσα στο σπιτάκι όπου υπήρχε ένας υπολογιστής, περνούσαν τα στοιχεία και περίμεναν να δουν αν όλα ήταν καλά. Μετά έβγαιναν από το σπιτάκι άνοιγαν την πόρτα από τον κλωβό, σου έδιναν τα έγγραφα σου και έφευγες. Στο επόμενο όχημα το ίδιο βιολί πάλι, πέρνανε τα έγγραφα πήγαιναν στο σπιτάκι, καταχωρούσαν δεδομένα, περίμεναν και επέστρεφαν. Η βλακεία τους χτυπούσε κόκκινα..

Η Βοσνία ήταν η ομορφότερη χώρα από άποψη φυσικής ομορφιάς. Μας κέρδισε από τα πρώτα km.

Η λίμνη Bilecko

Πολύ πράσινο και πολλά νερά παντού. Εδώ το σημείο που κάτσαμε για τον πρώτο μας καφέ επί βοσνιακού εδάφους

Η διαδρομή στη συνέχεια όσο πήγαινε γινόταν ακόμα ομορφότερη και εγώ δεν προλάβαινα να φωτογραφίζω.

[Slane]

Με πολλά τούνελ άλλων εποχών

Ποτάμια παντού

[Slane]

Ώσπου φτάσαμε στο Σεράγεβο. Η ζέστη αφόρητη και σήμερα, κι εδώ πολλά πολλά έργα και έχουμε να βρούμε το ξενοδοχείο μας χωρίς να δουλεύει το gps. Επιστράτευσα το κινητό μου με λίγο ψάξιμο και λίγο εκνευρισμό βρήκαμε το ξενοδοχείο.

Αφήσαμε τα πράγματα και εγώ κλασσικά πήρα τους δρόμους. Αρχικά ρώτησα πόσο απείχε το τούνελ του Σεράγεβο που ήθελα να δω και μου είπαν ότι είναι 12 km εκτός πόλης, μου έφυγε η ιδέα αλλά τώρα το έχω μετανιώσει. Αφορμή να ξαναπάω # 2..

Καλωσορίσατε λοιπόν στο Σεράγεβο, μια πόλη-χωνευτήρι πολιτισμών και θρησκειών, που μεγάλωσε τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς και τον Εμίρ Κουστουρίτσα, ενέπνευσε τον γνωστό Σέρβο ποιητή Αλεξέα Σάντιτς και ανέδειξε τον νομπελίστα συγγραφέα Ιβο Αντριτς. Εδώ, στην καρδιά των Βαλκανίων, διαφορετικές θρησκείες, κουλτούρες, ήθη και έθιμα συνυπάρχουν, επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι στην πρωτεύουσα της Βοσνίας, η Ανατολή συναντά τη Δύση και ο χριστιανισμός τον ισλαμισμό.

Είναι μια πόλη με τη δική της γοητεία. Μια πόλη πολυπρόσωπη. Υπάρχει η μια της όψη της σύγχρονης, ευρωπαϊκής πόλης
Με μερικούς ουρανοξύστες σαν αυτόν, τον πύργο Avaz Twist 176 μέτρων στο ύψος. Εκεί στεγάζεται η Dnevni avaz, μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Βοσνίας. Ο συγκεκριμένος ουρανοξύστης κατασκευάστηκε σε μόλις δύο χρόνια και είναι ιδιαίτερος λόγω της περιστροφικής εμφάνισής του

με τον καθεδρικό του

Αγορά φρούτων και λαχανικών

[Slane]

Υπάρχει και μια άλλη όψη της πόλης, της οριεντάλ (να σας βάλω και λίγο στο κλίμα. Ακούστε το, είναι μοναδική μελωδία)



Η «Ιερουσαλήμ της Ευρώπης», που καθρεπτίζεται φιλάρεσκα στα ήρεμα νερά του ποταμού Μιλιάτσκα, είναι η πιο «ανατολίτικη» πόλη της Γηραιάς ηπείρου. Οι μιναρέδες που «λογχίζουν» τον ουρανό, το παραδοσιακό ανατολίτικο παζάρι στο κέντρο της πόλης, οι μουσουλμανικοί μαχαλάδες και οι μαντιλοφορεμένες γυναίκες υπογραμμίζουν την ισλαμική ταυτότητα της βοσνιακής πρωτεύουσας.

Ο πληθυσμός του Σεράγεβο, στη συντριπτική του πλειοψηφία, πιστεύει στον Αλλάχ: ο πρόσφατος εμφύλιος πόλεμος (1992-1995) συντέλεσε καθοριστικά στη μεταβολή του εθνολογικού και θρησκευτικού προφίλ της πόλης. Πριν από τον πόλεμο, οι μουσουλμάνοι αποτελούσαν το 50% του πληθυσμού, οι ορθόδοξοι Σέρβοι το 33% και οι Κροάτες το 7%. Σήμερα, οι μουσουλμάνοι φτάνουν το 87%, ενώ οι Σέρβοι και οι Κροάτες αγγίζουν το 5-6%.

Με το σήμα κατατεθέν του Σεράγεβο και πιο συνηθισμένο μέρος συνάντησης ντόπιων και μη, το Sebilj, ένα ξύλινο σιντριβάνι στο κέντρο της πλατείας Bascarsija που φτιάχτηκε από τον Μεχμέτ πασά το 1753

[Slane]

Αν και η περιοχή κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους, το Σεράγεβο άρχισε να αναπτύσσεται τον 14ο αιώνα, σαν προπύργιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκτεταμένο δίκτυο ύδρευσης, ιερά τεμένη, κλειστή αγορά, δημόσια βιβλιοθήκη και λουτρά, πανδοχεία και το παλάτι του Κυβερνήτη περιελάμβαναν οι εργασίες ανοικοδόμησης που πραγματοποίησαν οι Τούρκοι μετατρέποντας σταδιακά το Σεράγεβο στο σημαντικότερο διοικητικό κέντρο στα Δυτικά Βαλκάνια.
Μοιραία, το αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό «πρόσωπο» της πόλης απέκτησε καθαρά οθωμανικά-ισλαμικά χαρακτηριστικά. Με τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878), οι Τούρκοι απώλεσαν οριστικά την πόλη η οποία πέρασε στα χέρια της Αυστροουγγαρίας.

Μουσουλμάνοι σε στιγμή προσευχής

Η μεσαία κοπέλα ήταν ίσως η ωραιότερη που είδα στις επτά ημέρες του ταξιδιού κι ας ήταν τα περισσότερα της χαρακτηριστικά κρυμμένα

Κι εδώ το εσωτερικό του τζαμιού. Κάπου εδώ τα βλέμματα των γύρω μουσουλμάνων άρχισαν να αγριεύουν κι επειδή δε σηκώνει η πλάτη μου το ξύλο άφησα το χώρο

Πολλά σοκάκια με πανέμορφα ανατολίτικα μαγαζιά. Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε κάποια πόλη του Ιράν ή του Τουρκμενιστάν και όχι σε πόλη της Ευρώπης

[Slane]

Κι αυτό είναι το Morica Han το οποίο ήταν μια ενδιάμεση στάση ανάπαυσης για τα καραβάνια στην αρχαία εμπορική διαδρομή μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το μέρος που ξεκουραζόντουσαν οι ταξιδιώτες και τα άλογά τους έχει μετατραπεί σε ένα όμορφο καφέ

Η εμπορική καρδιά της πόλης χτυπά στα πλακόστρωτα όρια της παλιάς πόλης (Bascarsija), και συγκεκριμένα στο μουσουλμανικό παζάρι (Bezistan) με τον έντονο τουριστικό του προσανατολισμό. Ξυλόγλυπτα αντικείμενα, είδη λαϊκής τέχνης, κομψοτεχνήματα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, είδη ένδυσης, μεταξωτά υφάσματα, χειροποίητα χαλιά και δερμάτινα είδη αποτελούν τα ποικιλόμορφα εμπορεύματα των δεκάδων μικρομάγαζων.

Αυτό είναι το πιο ιστορικό σημείο της πόλης.H λατινική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Miljacka. Στο άκρο της που βλέπετε ήταν ο τόπος της δολοφονίας του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας το 1914 η οποία έγινε και αφορμή για το ξεκίνημα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου

Μετά το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, το Σεράγεβο ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας Ντρίνα. Τον Απρίλιο του 1941 οι ναζί κατέλαβαν την πόλη, αλλά 4 χρόνια αργότερα οι Παρτιζάνοι με επικεφαλής τον Τίτο την ελευθέρωσαν.
Για αρκετές δεκαετίες, Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, όλοι τους Σλάβοι, κατοικούσαν αρμονικά στην ίδια γειτονιά των Βαλκανίων, μιλούσαν την ίδια γλώσσα και μοιράζονταν τα ίδια όνειρα για τη ζωή. Οι ματωμένες παρακαταθήκες ενός πολυτάραχου ιστορικά παρελθόντος έμοιαζαν να έχουν ξεχαστεί.

Το μουσείο του Gazi Husrev

Όπα τι έχουμε εδώ ..