Ο Gύρος τση ΚρήτηS

[QUOTE=Markas;810900]
4) Στα τόσα παζάρια που γίνονται αυτήν την εποχή, δε βάζουμε άλλο ένα να πάρουμε ένα αξιοπρεπές αδιάβροχο στον Μάνο; Κρίμα είναι κοτζάμ παλικάρι να κυκλοφορεί με αυτήν την πράσινη... φούστα
δεν λες παλι καλα που βρεθηκε και αυτο....ακομα στον ηλιο για να στεγνωσω θα με ειχαν....

[blackdiver]

Τι λέτε ρε κοπέλια;;;;;;;;;;;;;;;;; Είστε άπαιχτοι

[katsab]

ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΑΝΤΕ ΛΕΜΕ...

[Eftixis]

Γιάννη και Μάνο λόγια δεν υπάρχουν βρε θηρία. Χθες βράδυ το διάβαζα και όλη την νύχτα ονειρευόμουν τις όμορφες διαδρομές τις πανέμορφες φωτογραφίες αλλά πάνω απ΄ολα τα μηχανάκια σας Βρε κοπέλια αμάν τον φόρτωμα τους δεν τα λυπηθήκατε ....
Για να είμαι ειλικρινής σας ζήλεψα και τώρα πράγματι μετάνιωσα που δεν κράτησα το gs μου να πηγαίνω στα βουνά να αισθάνομαι μιας και είμαι ακόμα περισσότερο αντάρτης
Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία την συνέχεια


Νικόλα για την αρχή καλός είσουν αν και σε lite έκδοση

[emlazo]

Γιάννη & Μάνο



Περιμένουμε την συνέχεια

[yns]

Χεχε... ευχαριστούμε κοπέλια!! Σας το είπαμε πως είναι λίγο της υπομονής αυτό το θέμα... από την άλλη δεν θα μπορούσαμε να ανεβάσουμε με τη μία >1500 φωτογραφίες..

Μέρα 3η - Κυριακή του Πάσχα 15 Απρίλη 2012

Κυριακή του Πάσχα και το πρωινό ξύπνημα έχει μια μικρή παράταση 30 λεπτών λόγο ημέρας. Τα ξυπνητήρια χτυπούν στης 8:00 το πρωί σήμερα και το ξημέρωμα μας βρίσκει με μια ηλιόλουστη μέρα και έναν καταγάλανο ουρανό εν αντιθέσει με την χθεσινή να μας γεμίζει χαμόγελα... ετοιμάζουμε τα καφεδάκια μας, ξεκινάει η συζήτηση και μαζί με αυτή το μάζεμα των σκηνών μας για να ξεκινήσουμε για την 3η μέρα του Gύρου τση ΚρήτηS....

φορτωμένοι και έτοιμοι για αναχώρηση (αφού περίμενα και πάλι τον Γιάννη να μαζέψει.....)
- άντε ρε Γιάννη μια ώρα κάνεις.....
- τελειώνω, τελειώνω.....
- (αχ πόσες φορές θα τ'ακούσω ακόμα αυτό.... )

και μέχρι να τελειώσει ο Γιάννης ας ποζάρω αυθόρμητα στον φακό...

και άλλη μια αυθόρμητη φώτο....φτου φτου να μην με βασκάνω..

Φεύγουμε από το camping στο Κουτσουνάρι που μας φιλοξένησε και προσπερνώντας την Ιεράπετρα πολύ γρήγορα φτάνουμε στο Μύρτος, ένα χωριό με 600 μόλις κάτοικους αν και το καλοκαίρι με τον τουρισμό αριθμεί πολλούς περισσότερους. Το μικρό χωριό είναι κτισμένο σε μια περιοχή κατάφυτη από μπανανιές και κοντά στις όχθες του ποταμού Κρύου.

Συνεχίζουμε από τον δρόμο παραλιακά (αν και δεν ήταν σε καλή κατάσταση λόγο βροχοπτώσεων, είχε υποστεί αρκετές κατολισθήσεις, σε πολλά σημεία η δυνατή βροχή τον είχε παρασύρει ως την θάλασσα) φτάσαμε στα Τέρτσα, το χωριό βρίσκεται σε μια αρκετά πράσινη, για τα δεδομένα της περιοχής, κοιλάδα που το χειμώνα βρέχεται από τον ποταμό Τσούνα. Μέσα στο μικρό φαράγγι που σχηματίζει ο ποταμός υπάρχει και μια πηγή με γλυκό νερό.

Φωτογραφία από την παραλία που βρίσκεται δυτικά του χωριού σαφώς πιο απομονωμένη.

Για να την τραβήξουμε ανεβήκαμε την μικρή αλλά απότομη ανηφόρα που φαίνεται.

Ο δρόμος όμως τελείωνε σε αδιέξοδο και έτσι αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε λίγο πίσω.

Ανηφορίσαμε για λίγο από τα Τέρτσα και κάπου σε μια στροφή συναντάμε ένα μικρο καταρράκτη... ευκαιρία για φωτογραφία...!!!

Σκοπός μας ήταν να ακολουθήσουμε τον χωματόδρομο που ξεκινά λίγο μετά τα Τέρτσα καθώς ανηφορίζεις και σε οδηγεί στο χωριό Σιδωνία και την παραλία της Ψαρής Φοράδας. Ο Γιάννης δεν είχε περάσει από την συγκεκριμένη διαδρομή και έτσι ανέλαβα να ηγούμαι της προσπάθειας... ένα μικρο λαθάκι μας έβγαλε σε ένα αδιέξοδο μέσα σε περιουσίες ανθρώπων και θερμοκήπια αλλά ευτυχώς πολύ γρήγορα μπήκαμε στον σωστό δρόμο και μετά από μια όμορφη διαδρομή φτάσαμε στον επόμενο προορισμό μας...

Το χωριό θεωρείται ότι βρίσκεται στην τοποθεσία της ομώνυμης αρχαίας πόλης Σιδωνίας.

Απέναντι μας αγέροχα ορθώνουν το ανάστημά τους τα Αστερούσια Όρη τελικός προορισμός, αν όλα πάνε καλά, της σημερινής μέρας.

Συνεχίσαμε παραλιακά προσπερνώντας την Άρβη και λίγο πριν φτάσουμε στον Κερατόκαμπο μετά από μια στροφή είδαμε έναν καταρράκτη, ήταν μια ανακάλυψη για εμάς αφού δεν τον είχαμε ξαναδεί... η ροή του νερού αρκετά μεγάλη και το θέαμα εντυπωσιακό... ευκαιρία για εξερεύνηση....

Μετά από λίγο κόπο και αφού ψάξαμε τους γύρω χωματόδρομους φτάσαμε με την βοήθεια ανθρώπων που ζούσαν εκεί στην αυλή μια κυρίας η οποία ευγενικά μας άφησε να περάσουμε (πεζοί) από το οικόπεδό της μέσα από το οποίο πέρναγε το ποταμάκι. Παρκάραμε λοιπόν, πήραμε κάμερες και περπατήσαμε με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο κοντά μπορούμε... (ο Γιάννης κάτι μουρμούρησε -είναι γνωστές άλλωστε οι απόψεις του για το περπάτημα- αλλά δεν του έδωσα και πολύ σημασία ).

Δυστυχώς δεν υπήρχε δρόμος να φτάσεις ως τον καταρράκτη και περιοριστήκαμε σε φωτογραφίες της καταπράσινης διαδρομής... κάποια άλλη φορά θα προσπαθήσουμε πάλι και ίσως αν πάμε από την απέναντι πλευρά να έχουμε περισσότερη τύχη για μια καλή φωτογραφία.