Ο Gύρος τση ΚρήτηS

[yns]

Τρεις Εκκλησιές... Είχα να πάω πάνω από 20 χρόνια χρόνια. Ο Μάνος και ο markas μέσα από ταξιδιωτικά τους έχουν στο παρελθόν δείξει αρκετές φωτογραφίες από τον άγριο αυτό τόπο. Όμως τίποτα δεν μπορείς να καταλάβεις αγαπητέ αναγνώστη από τις φωτογραφίες αν δεν βρεθείς ο ίδιος εκεί... Πολύ "heavy metal" που λέει κι ο φίλος μου ο Γιώργης ο Κοζανίτης!

Για να φτάσει κανείς πλέον στις Τρεις Εκκλησιές (που πήραν το όνομά τους από 3 βυζαντινές εκκλησίες που βρίσκονται στην περιοχή) ακολουθεί το χωματόδρομο από το χωριό Παράνυμφοι. Όμως υπάρχει κι ένας πιο παλιός (και πλέον εγκαταλελειμμένος) χωματόδρομος ανατολικότερα τον οποίο διαλέξαμε εμείς για την κατάβασή μας. Το να τον χαρακτηρίσεις επικίνδυνο δεν είναι καθόλου υπερβολή...

Αφημένος στην τύχη του είναι έρμαιο των κατολισθήσεων και γεμάτος νεροφαγώματα και τα φορτωμένα μαστόδοντά μας δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενα όταν αναγκάζονται να κάνουν σλάλομ.

Η θέα όμως σε αποζημιώνει και με το παραπάνω...

[yns]

Όταν περάσαμε το πρώτο ζόρικο κομμάτι της κατηφόρας για λίγες εκατοντάδες μέτρα τα πράγματα έγιναν πιο ομaλά δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση πως τα δύσκολα είχαν περάσει. Στην φωτογραφία φαίνεται ο οικισμός και πιο πάνω η κορυφή του Κόφινα, του ψηλότερου βουνού των Αστερουσίων (1230μ).

Όμως είχαμε ακόμα κάμποσο δρόμο μπροστά μας. Και όχι εύκολο όπως φάνηκε...

Λεπτομέρεια από την προηγούμενη φωτογραφία... Ελπίζω να μην επέβαινε κανείς στο αυτοκίνητο όταν έπεσε στον γκρεμό. Τέτοιες εικόνες δεν μας έδιναν και πολύ θάρρος...

Ούτε απ'ότι φαίνεται και στον ιδιοκτήτη του αυθαίρετου που συναντήσαμε λίγο παρακάτω και που πλέον είχε γίνει υπόστεγο για τα (πολλά) αγριοκάτσικα της περιοχής.

Λίγες φουρκέτες έμεναν ακόμα για να φτάσουμε κάτω.

[yns]

Οι οποίες όμως αποδείχτηκαν οι δυσκολότερες. Ο (κακός) χωματόδρομος είχε δώσει τη θέση του σε ένα σαθρό τερέν με διάσπαρτες πέτρες. Το χώμα είχε παρασυρθεί από το νερό κάνοντας την οδήγηση βασανιστήριο και μια πιθανή πτώση δυνητικά πολύ επώδυνη για τον αναβάτη και την τσέπη του.

Ώσπου σε αυτό το σημείο παραδόθηκα! Ο Μάνος είχε καταφέρει να περάσει αλλά εγώ σταμάτησα για να τσεκάρω, ο πίσω τροχός κόλλησε σε μια πέτρα και μετά δεν είχα την απαραίτητη ορμή για να κατέβω. Είμαι και "ψηλός" τρομάρα μου και δεν πάταγα σταθερά (μια έννοια άγνωστη για το συγκεκριμένο σημείο). Έτσι ο συνταξιδιώτης μου, παρ'όλη την ντροπή μου, ανέλαβε να περάσει το κίτρινο 800άρι...

Αν ήμουν μόνος μου εκεί κάπως έτσι θα με έβρισκαν κάποτε άλλοι φιλόδοξοι εξερευνητές

[yns]

Και επιτέλους φτάσαμε σε ίσιο δρόμο! Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς όταν έρθει από εδώ είναι η έξοδος του ιδανικού για αναρρίχηση και πολύ στενού φαραγγιού Μεσοσφήνι με την μικρή παραλία του Βοϊδομάτη με κρυστάλλινα νερά και μια επιβλητική σπηλιά μέσα στη θάλασσα στο ανατολικό της τοίχωμα που δυστυχώς χάνει πολλά από την ομορφιά της από ένα αυθαίρετο που είναι χτισμένο ακριβώς πάνω στα βράχια. Στην φωτογραφία είναι η δυτική πλευρά της.

Και αυτή είναι η έξοδος του φαραγγιού. Λόγω των ορμητικών νερών που τρέχουν την άνοιξη ο δρόμος καταστρεφόταν συνέχεια και έτσι χτίστηκε ένα μικρό φράγμα που κατεύθυνε τον χείμαρρο από κάτω του.

Πλέον τα πολλά νερά είχαν φύγει αλλά φαίνεται ξεκάθαρα η στάθμη τους.

[yns]

Έπρεπε να βιαστούμε. Η ώρα ήταν 6 και αν και ο ήλιος θα έδυε στις 8, τα επιβλητικά βουνά στα δυτικά μας θα έκαναν το σκοτάδι να πέσει νωρίτερα. Φύσαγε αρκετά και έπρεπε να βρούμε ένα καλό κατάλυμα για το βράδυ. Ο Μάνος είχε πικρή εμπειρία από προηγούμενη κατασκήνωσή του στην περιοχή και εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το στήσιμο των σκηνών κοντά στην θάλασσα. Όπως και να'χε μια βόλτα μέχρι τις καταπληκτικές παραλίες της περιοχής έπρεπε να την κάνουμε.

[yns]

Μετά από την σύντομη βόλτα μας αποφασίσαμε τελικά να στήσουμε τις σκηνές σε μια μεγάλη αλάνα στη μέση του χωριού που χρησιμεύει για πάρκινγκ για αυτοκίνητα και βάρκες. Μια βάρκα δίπλα στις σκηνές θα έπαιρνε τον ρόλο του ανεμοφράκτη για τον αέρα που κατέβαινε με δύναμη από το φαράγγι του Αμπά.

Είχε έρθει η ώρα για το δείπνο!

Η δύση πλησίαζε και ήμασταν εξουθενωμένοι από την ημέρα που τελείωνε. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα στο χωριό πριν κοιμηθούμε. Στο κοντέρ φαίνονται τα συνολικά χιλιόμετρα και η μέση κατανάλωση μέχρι τότε.

[yns]

Ο οικισμός, ο οποίος δεν παίρνει και βραβείο για την αισθητική των κτισμάτων δεδομένου του μέρους, ήταν σχεδόν έρημος. Τα σπίτια κλειστά και μόνο ένα καφενεδάκι με 2-3 θαμώνες που μας κοιτούσαν με περιέργεια. Τα νερά της φωτογραφίας προέρχονται από τον καταρράκτη του Αμπά που θα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα.

Το ένα από τα 3 βυζαντινά εκκλησάκια.

[yns]

Η παραλία με τα βότσαλα, την χοντρή άμμο και τα βαθιά γαλάζια νερό που βρέχει το χωριό.

Και 2 "τελειωμένοι" ταξιδιώτες, εμφανώς εύθυμοι από την μέχρι τώρα έκβαση της εκδρομής τους να κάνουν βλακείες...

Στις 8:30 ήμασταν μέσα στις σκηνές μας και στις 8:31 άρχισε να με νανουρίζει το ροχαλητό του Μάνου...

Η 3η μέρα της εκδρομής είχε μόλις τελειώσει....

[yns]

Και ο χάρτης με την διαδρομή της 3ης μέρας.

Χιλιόμετρα μέρας: 171. Σύνολο: 630.