Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Στο τελος του διαδρομου, μια μικρη πορτα εβγαζε σε εναν υποτυπωδη χωρο προαυλισμου των κρατουμενων...





Εδω περνουσαν τις μερες τους οι συλληφθεντες περιμενοντας το θανατο...

[Ταξιδευτης]

...ο οποιος τους εβρισκε στο μακραν πιο φρικιαστικο μερος του κτηριου της KGB: τον θαλαμο εκτελεσεων...

Κατεβαινοντας τις σκαλες η φρικη που επικρατουσε ηταν τοσο μεγαλη που καποιοι απο τους επισκεπτες δεν αντεχαν και απλα αρνιουνταν να δουν το θαλαμο!
Κατω απο το πατωμα ηταν τοποθετημενα προσωπικα ειδη των εκτελεσθεντων. Ρουχα, παπουτσια, γυαλια ορασης, κουμπια, βερες αρραβωνων...



Ειλικρινα δεν εχω δει πιο ζοφερο μερος στη ζωη μου... Ο θαλαμος ηταν πολυ χαμηλος, πλατυς, και με ελαχιστο φως να μπαινει μεσα... Με δυσκολια μπορουσε καποιος να σταθει ορθιος εκει, αλλα προφανως αυτο δεν ειχε μεγαλη σημασια για τους εκτελεστες.

Κατω απο το δαπεδο υπηρχαν σωληνες που κατεληγαν σε ανοιχτα ακρα και που εφερναν θανατηφορα αερια στο θαλαμο σκοτωνοντας δεκαδες ανθρωπους μαζι... Αλλοι παλι εκτελουνταν με σφαιρες στο κεφαλι, κατι που μαρτυρουσαν οι διατρητοι τοιχοι του θαλαμου... Αρχεια της εποχης αναφερουν οτι σφαγιαζαν και 50 ατομα μεσα σε μια νυχτα, ενω τα πτωματα στοιβαζονταν το ενα πανω στο αλλο σε θαλαμους διπλα στα κελια.

Στην ακρη του θαλαμου υπηρχε παροχη νερου για τις μανικες με τις οποιες ξεπλεναν το θαλαμο απο τα αιματα μια φορα τη βδομαδα... Σφαγειο!


Καπου εκει ενοιωσα να πνιγομαι. Δεν αντεχα! Βγηκα γρηγορα εξω απο το κτηριο με την καρδια να χτυπαει σαν σφυρι στο στηθος μου και το στομαχι να εχει δεθει κομπο!
Καθισα σε μια ακρη παιρνοντας βαθιες ανασες και ενοιωθα αδειος αλλα και τοσο αγχωμενος μαζι. Σαν να ειχα ριξει μια ματια στην κολαση και να ειχα γυρισει πισω! Το μυαλο μου απλα τα ειχε χαμενα απο τις φρικαλεοτητες! Κτηνη! Πως μπορουσαν....;!; Πως γ@μω τη τρελλα μου;;;

[Ταξιδευτης]

Λιγη ωρα αργοτερα και αφου ειχα καταφερει να ηρεμησω λιγο αποφασισαμε να αλλαξουμε εντελως κλιμα και να δουμε το κεντρο της πολης στο φως της μερας αυτη τη φορα.
Πηγαινοντας να παρουμε τη μηχανη σκεφτηκα οτι δεν θα ειχε νοημα να την παρουμε απο εκει μονο και μονο για να παμε να παρκαρουμε μισο χιλιομετρο πιο κατω. Ισως θα ηταν καλυτερα να παμε περπατωντας -ετσι και αλλιως ο σκοπος ηταν η βολτα. Ενω σκεφτομασταν αυτα, ενα ηλικιωμενο ζευγαρι ηρθε χαμογελοντας εκει που ημασταν. Δεν μιλουσαν αγγλικα και εμεις δεν μιλουσαμε Λιθουανικα, αλλα απο τα συμφραζομενα καταλαβα οτι εμεναν απεναντι στο δρομο και ηθελαν να βαλουμε τη μηχανη στην αυλη τους (!), γιατι εκει που ηταν κινδυνευε -λεει- απο κλεφτες. Το μερος που ημασταν τωρα ηταν ενα μεγαλο παρκινγκ μπροστα στην Μουσικη Ακαδημια της πολης, και διπλα σε εναν πολυ κεντρικο δρομο -δεν ενοιωθα οτι θα κινδυνευαμε εκει. Η προσφορα του ζευγαριου ηταν ευγενικη αλλα καπως ...περιεργη ετσι που ειχε ερθει απο το πουθενα, οποτε αποφασισα να λυσω το προβλημα με τον πιο απλο τροπο: να την παρουμε μαζι μας και να παρκαρουμε αλλου.

Δεν ειχαμε προλαβει να κανουμε 50 μετρα και επιασε μια πολυ δυνατη μπορα. Αναγκαστηκα να ανεβω στο πεζοδρομιο και να ξακρισω τη μηχανη οπως οπως μπροστα απο μια βιτρινα μαγαζιου για να προφυλαχτουμε λιγο απο τη βροχη που επεφτε δυνατα. Σιγουρα δεν ηταν και το πιο συνηθισμενο θεαμα σε μια τοσο τακτικη πολη να βλεπει καποιος μια φορτωμενη μηχανη πανω στο πεζοδρομιο, αναμεσα απο πεζους και μαγαζια, αλλα τετοιες ωρες τετοια λογια....

Βαλαμε τα αδιαβροχα αλλα ειρωνικα λιγα λεπτα αργοτερα η βροχη τελος! Γ@μωτ! Αντε παλε βαζε-βγαζε αδιαβροχα! Παρκαρουμε λιγο πιο κατω στο κεντρο και πανω στην ωρα βγαινει ενας λαμπρος ηλιος! Ευκαιρια για καλες φωτογραφιες!


Μπροστα μας ηταν το πολυ εντυπωσιακο Προεδρικο Παλατι. Ξεκινησε να χτιζεται το 14ο αιωνα με πολλες προσθηκες και επεκτασεις στα μετεπειτα χρονια. Το παλατι καταστραφηκε απο 2 μεγαλες φωτιες το 1737 και 1748 αλλα ανακατασκευαστηκε πληρως το 1750 και σημερα ειναι η κατοικια και τοπος εργασιας του Προεδρου της Λιθουανιας.

[paschalis]

Εξαιρετικες και πολλες φωτογραφιες!
Η ψυχη του ταξιδιωτικου!

[Ταξιδευτης]

Για αλλη μια φορα δεν μπορουσα να μην σκεφτομαι ποσο διαφορετικα φαινονταν ολα τωρα στο φως!





Η Κεντρικη πλατεια του Δημαρχειου...



Πανεμορφα διακοσμημενες πυλες οδηγουσαν στα μεσα στενακια...



...ενω οι εκκλησιες ολοκληρωναν το μεσαιωνικο σκηνικο ιδανικα!



Θα μπορουσα να περιπλανιεμαι μερες εδω...

[Ταξιδευτης]

Κατευθυνομασταν προς το βορειο τμημα του κεντρου με σκοπο να επισκεφτουμε το Aušros Vartai, η αλλιως Πυλη της Αυγης.
Αυτη ηταν μια απο τις 9 αρχικες εισοδους της μεσαιωνικης πολης και ειχε χτιστει γυρω στο 1502 ως μερος των οχυρωσεων του Vilnius. Απο τις 9 πυλες, μονο αυτη διασωζοταν πλεον, αφου οι αλλες ειχαν καταστραφει με εντολη των αρχων το 18ο αιωνα.

Το 16ο αιωνα ηταν συχνο φαινομενο οι πυλες αυτες να περιεχουν θρησκευτικα αντικειμενα προορισμενα να φυλανε την πολη απο επιθεσεις και να ευλογουν τους ταξιδιωτες. Το παρεκκλησι στη Πυλη της Αυγης περιειχε μια εικονα της Παναγιας (Blessed Virgin Mary Mother of Mercy), που ελεγετο οτι ειχε θαυματουργες ιδιοτητες. Επι αιωνες αυτο το εικονισμα παρεμεινε ενα απο τα συμβολα της πολης και αντικειμενο λατρειας για ολους τος χριστιανους -Καθολικους και Ορθοδοξους.
Σημερα οι τοιχοι ηταν γεματοι απο ταματα και προσκυνητες ερχονταν απο καθε γωνια της γης για να προσευχηθουν μπροστα στο εικονισμα αυτο.
Μαλιστα στις 4 Σεπτεμβριου 1993, ο Παπας Ιωαννης Παυλος ο Β πρωτοστατησε σε λειτουργια στην Πυλη της Αυγης μπροστα σε εκατονταδες χιλιαδες πιστων.



Βλεποντας την πυλη ειλικρινα δεν θα μπορουσα να φανταστω οτι αποτελει τοσο σημαντικο λατρευτικο οροσημο, αλλα κοιταζοντας προσεκτικα τον πανω οροφο οπου υπηρχε η τεραστια εικονα της Παρθενου και βλεποντας τα ατελειωτα ταματα αριστερα και δεξια καταλαβαινα οτι αυτο ηταν ενα πολυ ιδιαιτερο σημειο για τους χριστιανους...

[Ταξιδευτης]

Κατηφοριζοντας παλι μεσα απο την πολη ειδα ενα ακομα σημαντικο τοπο λατρειας, αυτη τη φορα των ορθοδοξων: τον ναο Św. Mikołaja (Αγ. Νικολαου) με τη χαρακτηριστικη διχρωμια του.



Ο κοσμος ηταν ολος εξω στους δρομους και απολαμβανε την λιακαδα, οποτε ηταν ευκαιρια να κανουμε και εμεις το ιδιο. Παγωτακι λοιπον και χαζεμα των περαστικων...



Η μερα ομως δυστυχως περνουσε και ειχε φτασει η ωρα οπου επρεπε να αφησουμε πισω μας το πολυ ομορφο Vilnius για νεους προορισμους. Φευγοντας η απογευματινη κινηση μας εκανε τη ζωη δυσκολη. Ηταν η ωρα αιχμης και στους δρομους επικρατουσε το αδιαχωρητο!
Ψαχνοντας να βρω το δρομο εξω απο την πολη το GPS αλλαζε συνεχως κατευθυνσεις με αποτελεσμα να γυρναμε επι μιση ωρα χαμενοι στους δρομους της πολης!
Η Αυρα δουλευε με τα βεντιλατερ στο φουλ συνεχως και εγω προσπαθουσα να κουμανταρω 500 κιλα μεσα στην πυκνη κινηση -οχι οτι καλυτερο...

Ειχα αρχισει να εκνευριζομαι...

[Ταξιδευτης]

Καπου εκει κοπηκαν και οι ευγενειες και οι ντροπες και ολα! Επιστρατευοντας την δεξιοτεχνια στις διηθησεις που μου ειχαν χαρισει τα χρονια κινησης στη μπαχαλουπολη (βλ. Αθηνα) αρχισα να περναω αναμεσα στα σχεδον ακινητοποιημενα αυτοκινητα και τελικα βγηκαμε στα περιχωρα της πολης.


Ο ηλιος επεφτε στον οριζοντα, ο ουρανος ειχε αρχισει να μαζευει αρκετα συννεφα και το φως ολο και λιγοστευε. Ειχα πανω απο 200 χιλιομετρα μεχρι τον προορισμο μου στο Šiauliai και ηδη ειχε πιασει να βραδιαζει! Γαμωτο! Αυτο δεν ειναι καθολου καλο!

Ομως αυτο που ειχα σκοπο να δω απλα ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΕ να το εχανα! Ηταν ωρα να τα παιξω ολα για ολα: κατεβασα κεφαλι και κολλησα το γκαζι στο τερμα! 140, 160, 180, 220, 240... Το σκισιμο που εφαγε η μηχανη δεν περιγραφεται! Το μονο που ελπιζα ηταν να μην με μετρησουνε γιατι θα ανοιγανε τα μπουντρουμια της KGB για παρτη μου!
Τουλαχιστον η εθνικη οδος ηταν σχεδον αδεια και μου επετρεπε να κραταω υψηλες ταχυτητες χωρις να ενοχλω αλλους οδηγους. Απο ενα σημειο ειχα βρει και ενα καλο κολπο: οταν εφτανα κοντα σε καποιο οχημα εκοβα σε φυσιολογικες ταχυτητες και αφου προσπερνουσα με προσοχη ανεβαζα ταχυτητητα, οποτε ετσι δεν προκαλουσα με το να περναω διπλα απο τα αλλα οχηματα με +100.

Τα χιλιομετρα μεχρι το Panevezys εφυγαν σε χρονο μηδεν, αλλα το ιδιο εκανε και η βενζινη, μιας που η Αυρα σε αυτες τις ταχυτητες επινε τη μανα και τον πατερα της. Αναγκαστικη σταση λοιπον εξω απο την πολη για ανεφοδιασμο. Ο εκνευρισμος μου που ειχαμε χασει τοση ωρα βγαινοντας απο την πολη ειχε πιασει κοκκινα και χειροτερεψε οταν ειδαμε οτι στο βενζιναδικο δεν δεχονταν ευρω η καρτες, παρα μονο Lita, και εμεις δεν ειχαμε αρκετα. Η λυση δωθηκε σε κοντινο πολυκαταστημα οπου βρηκα ATM και εβγαλα χρηματα για τον ανεφοδιασμο χωρις να χασουμε ετσι πολυ χρονο.
Ομως δεν τα ειχαμε καταφερει ουτε κατα διανοια ακομα: Η μερα εφευγε και το GPS εδειχνε οτι ειχαμε αλλα 100+ χιλιομετρα -ολα σε επαρχιακους πλεον!



Ειχα αρχισει να χανω τις ελπιδες μου για να ειμαστε στον προορισμο μας πριν δυσει, αλλα τι να καναμε; Επρεπε να το παλεψουμε!
Ανοιξα το γκαζι τερμα και η μηχανη ξεχυθηκε δυνατα μπροστα τραβωντας μια μεγαλοπρεπεστατη σουζα διαρκειας χαριζοντας θεαμα στους περαστικους της πολης.

Οι φοβοι μου περι επαρχιακου δρομου αποδειχτηκαν παντελως αβασιμες. Ο δρομος ηταν μεν στενος με 2 λωριδες αλλα η χαραξη ηταν φανταστικη! Ανοιχτες ευθειες και παρατεταμενες καμπες με σωστη κλιση και απεριοριστη ορατοτητα, κορυφαια προσφυση και ουτε ιχνος λακουβας... κανονικο λουνα παρκ! Ανεβασα ρυθμο σε επιπεδα που χωρις υπερβολη, δεν νομιζω να ειχε δει πολλες φορες στο παρελθον αυτος ο δρομος... Τι βαλιτσες, τι δικαβαλο, τι φορτιο... Ολα κατω! Απο στιγμη σε στιγμη περιμενα να ακουσω τις βαλιτσες να βρισκουν στο εδαφος -δεν ηξερα αν θα φταναμε στο Šiauliai εγκαιρως αλλα τουλαχιστον μεχρι εκει θα του επινα το αιμα!
Το πιο ευχαριστο ομως ηταν οτι οσο πιο βορεια πηγαιναμε τοσο ο καιρος ανοιγε και το φως της ημερας κρατουσε ακομα!

[Ταξιδευτης]

Kryžių Kalnas

Λιγο εξω απο το Šiauliai εστριψα σε εναν πολυ μικρο παραδρομο ακολουθωντας τις πινακιδες για τον προορισμο μου: Kryžių Kalnas.
Τωρα που η μηχανη πλεον ρολαριζε ηρεμα στον πολυ μικρο αγροτικο δρομο σκεφτομουν οσα ειχα κανει για να ειμαι εδω τωρα. Μηπως τελικα δεν αξιζε τον κοπο ολη αυτη η πιεση; Κοιτουσα γυρω και δεν εβλεπα κατι το ιδιαιτερο... Μονο ατελειωτες επιπεδες εκτασεις και μερικα δεντρα εδω και κει.
Τι ηταν πια το τοσο σημαντικο;



Και ξαφνικα το βλεπω μπροστα μου.......

[Ταξιδευτης]

Ενας τεραστιος λοφος απο αμετρητους σταυρους ολων των ειδων και μεγεθων!
Τ Ι Κ Α Ν Α Ν Ε ! ! ! ! ! !








Ηξερα τι θα εβρισκα εδω αλλα απο κοντα δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που ειχα μπροστα μου.... Δεος, δεος, ΔΕΟΣ...
ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ!!!!!!! Εκατονταδες χιλιαδες σταυροι ΠΑΝΤΟΥ!!!