Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Kryžių Kalnas

Λιγο εξω απο το Šiauliai εστριψα σε εναν πολυ μικρο παραδρομο ακολουθωντας τις πινακιδες για τον προορισμο μου: Kryžių Kalnas.
Τωρα που η μηχανη πλεον ρολαριζε ηρεμα στον πολυ μικρο αγροτικο δρομο σκεφτομουν οσα ειχα κανει για να ειμαι εδω τωρα. Μηπως τελικα δεν αξιζε τον κοπο ολη αυτη η πιεση; Κοιτουσα γυρω και δεν εβλεπα κατι το ιδιαιτερο... Μονο ατελειωτες επιπεδες εκτασεις και μερικα δεντρα εδω και κει.
Τι ηταν πια το τοσο σημαντικο;



Και ξαφνικα το βλεπω μπροστα μου.......

[Ταξιδευτης]

Ενας τεραστιος λοφος απο αμετρητους σταυρους ολων των ειδων και μεγεθων!
Τ Ι Κ Α Ν Α Ν Ε ! ! ! ! ! !








Ηξερα τι θα εβρισκα εδω αλλα απο κοντα δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που ειχα μπροστα μου.... Δεος, δεος, ΔΕΟΣ...
ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ!!!!!!! Εκατονταδες χιλιαδες σταυροι ΠΑΝΤΟΥ!!!

[Ταξιδευτης]

Παρατησα τα παντα πανω στη μηχανη οπως ηταν. Ολα μου φαινονταν τοσο δευτερευοντα τωρα... Για δευτερη φορα στη ζωη μου μετα το οστεοφυλακιο στην Kutna Hora το μυαλο αδυνατουσε να πιστεψει αυτο που εβλεπαν τα ματια μου....



Φωτογραφιζα μηχανικα και περπατουσα τριγυρω σαν χαμενος... Δεν μπορουσα να αρθρωσω λεξη! Γυρω μου χιλιαδες σταυροι στη σειρα, ο ενας πανω στον αλλον και μικροι πανω σε μεγαλυτερους... Απειρες διακοσμησεις -λουλουδια, ζωγραφιες, αφιερωσεις, σκαλιστα αγαλματα, οτι μπορει να φανταστει κανεις...

[dim orestiada]

απιστευτο το ταξιδι σου. παντα γερος κ ορθιος για να κανεις πολλα πολλα τετοια χιλιομετρα.... αναμενουμε συνεχεια!!!

[Ταξιδευτης]

Ο δρομος με οδηγησε στο κεντρικο σημειο του Kryžių Kalnas: τον περιφημο Λοφο των Σταυρων. Στο μερος επικρατουσε μια απολυτη σιωπη και μια αβασταχτη λυπη... Λες και ολα τα στοιχεια της φυσης εσκυβαν το κεφαλι σε σεβασμο μπροστα σε αυτο το συγκλονιστικο θεαμα...




Ημουν μουδιασμενος... Δεν ειμαι πιστος καμιας θρησκειας αλλα αυτο το θεαμα μου προκαλουσε δεος και μια αβασταχτη λυπη. Τι μπορει να κανει η πιστη των ανθρωπων τελικα...
Στις σκαλες ενα θεαμα που δεν θα ξεχασω ποτε: ενας ομορφος νεαρος να κατεβαινει ξυπολητος κρατωντας μια μαγκουρα... Για καποιο λογο αυτη η εικονα μου εμοιαζε τοσο αντιφατικη: ενας νεος αντρας αλλα και τοσο γερασμενος συναμα...

[Ταξιδευτης]

Ανεβηκα τα σκαλια σιωπηλα...



Εφτασα στην κορυφη, μπροστα στο αγαλμα του Ιησου και απο καπου ακουγοταν σιγανα μια γλυκεια και θλιμμενη μελωδια!!
Δεν μπορουσα να το πιστεψω! Ταιριαζε τοσο πολυ με τη στιγμη που ηταν συγκλονιστικο...



Δεν νομιζω οτι υπαρχουν λεξεις να περιγραψω το πως ενοιωσα εκεινη τη στιγμη... Αν μου ελεγε καποιος οτι καποια μεγαλυτερη δυναμη με κοιταγε τωρα θα τον πιστευα χωρις δευτερη κουβεντα...

Στη βαση του αγαλματος υπηρχε ενα στασιδι για να προσευχονται οι πιστοι, και για μια απο τις ελαχιστες φορες στη ζωη μου ενοιωσα την αναγκη να κανω το ιδιο σε ενδειξη σεβασμου...

[saitman]

καταπληκτικες φωτο και πολυ καλη παρουσιαση!!

[Ταξιδευτης]

Ο λοφος συνεχιζε και προχωρησα με το μυαλο απλα κενο... Οι σταυροι ατελειωτοι...



Η επισκεψη σε αυτο το μερος ηταν πραγματικα ενα κομβικο σημειο στη ζωη μου. Μια εμπειρια απο αυτες που σε χαρασσουν βαθια, σε σημαδευουν ανεξιτηλα και σε αλλαζουν ως ανθρωπο...


Εβλεπα ακομα και παιδικους σταυρους! ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ! Ηταν αβασταχτο…

[Ταξιδευτης]

Καθε ενας σταυρος και μια ανθρωπινη ιστορια αγαπης και πονου…
Αφιερωματα, σταυροι, φυλακτα, αγαλματα απο καθε γωνια της γης!



Απο Ιαπωνια μεχρι Μεξικο, και απο ΗΠΑ μεχρι Αυστραλια...



Ολο αυτο ξεκινησε λιγο μετα την εξεγερση των Λιθουανων και Πολωνων εναντια στη Ρωσικη Αυτοκρατορια το 1831 και 1863 που πνιγηκε στο αιμα. Καθως οι οικογενειες των νεκρων δεν μπορουσαν να βρουν τα σωματα τους αρχισαν να βαζουν συμβολικους σταυρους σε αυτο το μικρο λοφο.
Απο τοτε αυτο το μερος εγινε τοπος προσευχης για τους Λιθουανους, για ειρηνη, για την πατριδα τους και τους αγαπημενους τους που ειχαν χαθει στους πολεμους της ανεξαρτησιας.



Οταν η Λιθουανια καταληφθηκε απο τη Σοβιετικη Ενωση οι Λιθουανοι συνεχισαν να ερχονται σε αυτο το μερος και να αφηνουν τις αφιερωσεις τους για να δειξουν την πιστη στην αρχικη τους ταυτοτητα, θρησκεια και κληρονομια.
Ηταν ενα μερος ειρηνικης διαμαρτυριας για τους Λιθουανους, δυστυχως ομως οι Σοβιετικοι εκαναν οτι περνουσε απο το χερι τους για να το εξαλειψουν: το μερος κατεδαφιστηκε απο μπουλντοζες τουλαχιστον απο το 1961 μεχρι το 1973, αλλα οι σταυροι σε πεισμα των καταπιεστων συνεχισαν να πληθαινουν μεχρι και σημερα.

[Ταξιδευτης]

Το πιο ομορφο ομως στην ιστορια ειναι οτι το λατρευτικο αυτο μερος ακομα και σημερα δεν ανηκε σε κανεναν και ετσι ο καθενας ηταν ελευθερος να βαλει ενα αφιερωμα σε οποιο σημειο ηθελε...



Oι σταυροι συνεχιζονταν και τελειωμο δεν ειχαν….



Λιγο πριν φυγω αφησα και εγω κατι εδω… Τον λογο δεν χρειαζεται να τον πω... Τον ξερω εγω και μου φτανει…