Ο Gύρος τση ΚρήτηS

[yns]

Όπως και με την Μονή Κουδουμά, έτσι κι εδώ ο δρόμος για να επιστρέψουμε είναι ο ίδιος. Από τα Πάνω Καπετανιανά όπου και καταλήγει πήραμε τον χωματόδρομο που μετά από κάμποσα χιλιόμετρα βγάζει στην παραλία της Τρυπητής. Αν οι αναγνώστες θυμούνται, είναι ο δρόμος όπου κάποιους μήνες πριν κάνοντάς τον ανάποδα, είχα εισπράξει μια υπέροχη τούμπα σε μια ανηφόρα με σαθρό έδαφος. Η ανησυχία μας ήταν πως θα κατεβαίναμε εκείνη την κατηφόρα με τις φορτωμένες μηχανές μας. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.

Πάντως για την ώρα η κατάσταση του ήταν εξαιρετική.

Και απολαμβάναμε την ομορφιά και την αγριάδα του τοπίου..

Κάπου εκεί κάτω είχα πέσει... αλλά (τουλάχιστον από μακρυά) ο δρόμος τώρα φαινόταν μια χαρά!

Συνδυασμός βουνού και θάλασσας...

[yns]

Οι στάσεις μας για φωτογραφία συχνές κι εδώ. Δεν γινόταν αλλιώς. Θελήσαμε να αποτυπωθούμε μαζί με αυτό το υπέροχο σκηνικό...

Και τελικά η απότομη κατηφόρα που φοβόμασταν ήταν φρεσκοστρωμένη και ευκολοδιάβατη! Τόσο που δυσκολευτήκαμε να την αναγνωρίσουμε! Λέτε μετά το βιντεάκι που είχα ανεβάσει με την σαβούρδα μου να αποφάσισαν να την φτιάξουν;

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας προς το φαράγγι της Τρυπητής.

Και εδώ, παραστατικά, η διαδρομή μας μέχρι την παραλία της Τρυπητής.

Η διαδρομή πλέον δίπλα στο κύμα και σε χαμηλό υψόμετρο εν αντιθέσει με το πρωινό μας που εναλλασσόταν. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσουν τα βουνά και η μοναξιά που προσφέρουν αυτά μακρυά από τον πολιτισμό... τέτοιος άνθρωπος είμαι και εγώ, όσο πλησιάζαμε προς τον "πολιτισμό" μέσα στο κράνος μου τραγουδούσα "Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στ'αόρι απάνω, μ' αρέσει να 'μαι αμοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω" (στίχοι από το τραγούδι "ο Χαΐνης"). Η ομορφιά του τοπίου, βουνό, θάλασσα συνδυαζόταν με την ηλιόλουστη μέρα και μας είχε ανεβάσει την διάθεση. Τα χιλιόμετρα κυλούσαν και πολύ γρήγορα φτάσαμε στο λιμανάκι του Λέντα που βρίσκεται δίπλα στον Τράφουλα (μια μοναδική παραλία στο τελείωμα ενός μικρού φαραγγιού) όπου για να μπορέσουμε να έχουμε φωτογραφικό υλικό έπρεπε να περπατήσουμε και για ευνόητους λόγους δεν το κάναμε.

Δυτικά η παραλία Λούτρα.

Και από ψηλά ίσα που διακρίνεται ο Τράφουλας.

Λίγα χιλιόμετρα ακομα και φτάνουμε στον "Λέντα" με το χαρακτηριστικό ακρωτήρι που από μακρυά θυμίζει κεφάλι λιονταριού.

Και στην αμέσως επόμενη διασταύρωση προς Δυτικό (ή Δισκό), γνωστή παραλία γυμνιστών και κατασκηνωτών...

Και η παραλία στο Δυτικό που δυστυχώς για την εποχή δεν είχε κόσμο και οι ταβέρνες πάνω από αυτήν κλειστές οπότε χάσαμε την ευκαιρία για μια παγωμένη μπύρα που επιθυμούσαμε για πολλά χιλιόμετρα.

Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνεται η διαδρομή που θα ακολουθούσαμε προς Καλούς Λιμένες και μια από τις επόμενες στάσεις μας στο όρος Κεφάλι στην κορφή του βουνού που φαίνεται στο βάθος και είναι σαν να κόβεται απότομα.

Συνεχίσαμε συναντώντας όμορφες παραλίες όπως αυτή στα Πλατιά Περάματα.

Σε μια από αυτές συναντάμε και τους πρώτους λουόμενους (ο γυμνισμός στα νότια παράλια είναι κάτι το συνηθισμένο)...

Λίγο πριν τα "Καλά Λιμάνια" δυο κοπέλες αυτή την φορά απολαμβάνουν τον ήλιο και τις θεραπευτικές ιδιότητες του.

Η θερμοκρασία είχε ανέβει αρκετά και η ώρα περασμένες 2, ήταν η κατάλληλη ώρα να απολαύσουμε επιτέλους την κρύα μπύρα μας και να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα μικρό ταβερνάκι που βρήκαμε ανοικτό. Τα καμάρια μας με θέα τις δεξαμενές του κυρίου Βαρδινογιάννη (τι να πω τώρα είμαι και Παναθηναϊκός.... τέλος πάντων)

Δεν ξέρω αν στην δυο επόμενες φωτογραφίες παρατηρείτε κάτι...

Coca cola?

Λεμονάδα;

Και ναι, αναψυκτικά... κάναμε τόσα χιλιόμετρα και η επιθυμία μας από τον Άγιο Ιωάννη για μια παγωμένη μπύρα δεν περιγραφόταν. Δυστυχώς και λόγω της προετοιμασίας για την επικείμενη καλοκαιρινή σεζόν το κατάστημα δεν διέθετε μπύρα και αρκεστήκαμε σε ένα αναψυκτικό...

Και μια φωτογραφία από την παραλία όσο εμείς τσιμπολογούσαμε....

Μετά το μεσημεριανό μας συνεχίσαμε προς Μονή Οδηγητρίας με κατεύθυνση το Βαθύ και το Όρος Κεφάλι...

5 λεπτά διαδρομής στο χώμα και φτάνουμε στην παραλία στο Βαθύ που μοιάζει με φιόρδ λόγω του φαραγγιού που συνεχίζει την πορεία του μέσα στην θάλασσα.

Ακόμα μια μοναχική ψυχή διαβάζει το βιβλίο της απολαμβάνοντας τον ήλιο...

και το λιοντάρι πριν ορμήσει... (στην θάλασσα)