[ΚΡΗΤΗ]: Ηράκλειο εκεί στο Νότο (με λίγη σκόνη παραπάνω)

[Markas]

Περνάμε μερικά μικρά χωριά, και λίγο έξω από το Ζαρό στρίβουμε σε ανηφορικό χωματόδρομο πάλι δεξιά.

[Markas]

Ο δρόμος γίνεται γρήγορα δασικός. Πού πάμε; Μα στο δάσος του Ρούβα φυσικά. Ναι, το ξέρω, από Γέργερη υπάρχει δρόμος που μάλιστα δεν είναι αδιέξοδος και πάει Κρουσώνα, Ανώγεια, Ζωνιανά ή και Λιβάδια ακόμα από χωματόδρομους. Εσείς αυτόν που πήρα εγώ τον ξέρατε; Όχι; Ε, πάμε λοιπόν μια βόλτα μαζί να τον ανακαλύψουμε.

[Markas]

Στην Κρήτη όταν λέμε χωματόδρομο συνήθως εννοούμε πετρόδρομο. Τα βουνά της Κρήτης είναι βραχώδη και κάθε δέντρο έχει τραβήξει τα πάνδεινα μέχρι να καταφέρει να ροκανίσει αρκετή πέτρα για να επιβιώσει. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν δάση πυκνά όπως στη βόρεια Ελλάδα και Ευρώπη ενώ ευδοκιμούν είδη ανθεκτικά στο τοπικό κλίμα.

Φτάνοντας σε ένα ίσιωμα του δρόμου όπου υπάρχει ένα περιποιημένο μιτάτο βρίσκουμε σταυροδρόμι. Όλοι οι δρόμοι είναι αδιέξοδοι αλλά ο αριστερός τελειώνει πολύ σύντομα, ευθεία προχωράει μέχρι την καρδιά του δάσους ενώ δεξιά καταλήγει σε ορειβατικό καταφύγιο.

[Markas]

Εμείς ξεκινάμε πηγαίνοντας δεξιά. Ο δρόμος συνεχίζει να ανηφορίζει και μας ανοίγεται καταπληκτική θέα.

[Markas]

Η υδάτινη επιφάνεια είναι το φράγμα Φανερωμένης που τελείωσε το 2005. Αμέσως αποφασίζουμε να περάσουμε και από εκεί μια βόλτα μόλις βαρεθούμε εδώ πάνω.

[Markas]

Το καταφύγιο:

[Markas]

Ο περιβάλλων χώρος με τη θέα από τα 1400 μέτρα:

[Markas]

Η μικρή μπλε κουκίδα είναι η λίμνη του Ζαρού, κλασικό μέρος βόλτας για Κρητικούς και όχι μόνο.

[Markas]

Η θερμοκρασία από τη στιγμή που μπήκαμε στο δάσος έπεφτε σταθερά αν και μεσημέρι. Μέχρι 22 βαθμούς είδαμε νιώθοντας σχεδόν κρύο χωρίς τα μπουφάν μας. Η κοιλιά μας γουργούριζε πάντως οπότε κάτσαμε, φάγαμε τα μπολάκια μας, ξεκουραστήκαμε λίγο πριν συνεχίσουμε την εξερεύνηση.

[Markas]

Στη διασταύρωση που είχαμε στρίψει δεξιά προηγουμένως προχωράμε ευθεία αυτή τη φορά. Ο δρόμος συνεχίζεται κάποια χιλιόμετρα ακόμα μέχρι που καταλήγει στο εκκλησάκι στο λόφο απέναντι.