Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Fuji
Τη Δευτέρα που βγήκαμε η παρέα του φόρουμ, στη μπυραρία που κάτσαμε, ήταν το απόλυτο ντουμάνι. Κι όταν γύρισα σπίτι, μύριζα τσιγαρίλα απ' τη κορφή ως τα νύχια.
Αυτή η νοοτροπία μας σαν λαός, με απογοητεύει. Ώρες - ώρες, με κάνει να πιστεύω πως το ΔΝΤ με τα σκληρά μέτρα μας χρειαζότανε, αφού οι ίδιοι δε μπορούσαμε να χωνέψουμε την ανάγκη, να τα επιβάλουμε από μόνοι μας, και να μαζέψουμε το χέρι μας ... Δε θέλουμε να χαλάμε την καλοπέρασή μας, κι ας γίνεται σε βάρος του άλλου. Κανένας σεβασμός για συνανθρώπους και νομοθεσίες. Πρέπει να βάλουν αστυνομικό σε κάθε δημόσιο χώρο, και να μοιράζει πρόστιμα. Αλλά, απ' τη μια ο πολίτης που δε χαμπαριάζει, απ' την άλλη η κυβέρνηση που δεν επιβάλλει και δεν περιφρουρεί ένα μέτρο, τι να περιμένεις; Αλλά το όφελος που έχει απ' τους καπνιστές, την κάνει να ρίχνει νερό στο κρασί της.
|
Δυστυχώς έτσι είναι και λυπάμαι πολύ. Λυπάμαι επίσης που αναγκάζομαι να απέχω από πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις, ιδίως το χειμώνα για τον λόγο της δυσωδίας. Όπως επίσης και από "καλοκαιρινές" καθότι οι ντουμάνηδες πιστεύουν ότι αν και είναι σε ανοιχτό χώρο δεν ενοχλούν το διπλανό τους που ρουφάει όλες τις τζούρες τους...
Τώρα πλέον, άμα μπαίνουμε κάπου με τη γυναίκα μου και μυρίζει τσιγαρίλα, κατευθείαν μεταβολή και φεύγουμε.