Βατοί Χωματόδρομοι (μιά χαλαρή βόλτα με το Σύλλογο)

[Markas]

Βάτοι, Χώματα και «Δρόμοι»
Ή όπως μου έλεγε ο Νεκτάριος η εκδρομή ονομάζεται Βατοί Χωματόδρομοι. Και αυτό όχι τυχαία όπως υποστηρίζει. Την εκδρομή αυτή τη διοργανώνει μέσα από το Σύλλογο εδώ και μερικά χρονάκια τέτοιες μέρες και έρχονται αρκετά μεγάλα On-Off αλλά και πολλοί διπλοί.
Εγώ: Κανόνιζε να έρθεις με κανένα καθαρόαιμο Off μηχανάκι πάλι εσύ και μερικοί άλλοι και να τρέχω και να μη σας φτάνω!
Νεκτάριος: Όχι ρε, εγώ με το ΚΤΜ990 Adventure θα έρθω, για μεγάλα μηχανάκια είναι η εκδρομή, δε θα έχεις κανένα πρόβλημα. Την άλλη φορά είχανε έρθει παιδιά με BMW1200 Adventure, εσύ θα κωλώσεις; Μόνο να έρθεις ξεκούραστος μη φας και εσύ 5 τούμπες σαν τον άλλο πέρυσι…
Εγώ: Ωχ! Ρε μη με πάτε σε τίποτα λασπουριές, ποτάμια και πετροκοπιό ε; Από χωματόδρομους μόνο θα πηγαίνουμε και μάλιστα βατούς, έτσι;
Νεκτάριος: Ναι ρε είπαμε, αν θες φέρε και τη γυναίκα σου, χαλαρά θα είμαστε.
Έτσι είπε και με έπεισε για τις αθώες προθέσεις του…. Πού να ήξερα… .
Έρχεται το μήνυμα από το σύλλογο, ραντεβού στις 9 στο Endo καφέ στο Σκαλάνι. Ετοιμαζόμαστε με την Κική πυρετωδώς και πράγματι, στις 9:05 είμαστε εκεί. Αλλά, αν και περιμέναμε να είμαστε τελευταίοι και να φύγουμε αμέσως, βλέπουμε ίσα ίσα το Νεκτάριο και το Σπύρο, χαλαρούς να πίνουν καφέ. Τελικά αποδεικνύεται ότι το ραντεβουδάκι ήταν στις 09:30 και όχι στις 9. Μικρό το κακό, αλλά είχα ένα προαίσθημα πως δεν ήταν η μόνη αλλαγή στο πρόγραμμα.
Εγώ: Νεκτάριε, που είναι το ΚΤΜ;
Νεκτάριος (αδιάφορα): Να μωρέ, εκεί απέναντι…
Εγώ: Μα, αυτό είναι το ¼ (250cc) των κυβικών και ½ των κιλών του 990!Νεκτάριος: Ε μωρέ, είχα καιρό να το οδηγήσω και είπα να το βγάλω και αυτό λίγο έξω να πάρει αέρα. Εξάλλου μην ανησυχείς, χαλαρά θα πηγαίνουμε, όπως τα είπαμε.
Εγώ : Ώχ…
Η Κική με βλέπει να αγχώνομαι λίγο αλλά δείχνει ψύχραιμη.Καθόμαστε να πιούμε τον καφέ μας και σύντομα έρχονται και οι υπόλοιποι της παρέας…Αλλά ας γνωρίσουμε λίγο τα μέλη της ομάδας:
Από αριστερά προς δεξιά: Νίκος Μούσης (αυτός δεν ήρθε αυτή τη φορά)
Σπύρος ο Χωμάτινος με Tenere 650 με ψηλό φτερό παρακαλώ!(Όχι άλλη Μπενζίνα!)
Μιχάλης ο υιός, συνοδηγός του πάτερ (Έξυσα το κράνος μου!)
Μανόλης ο Μοτο-Μοτο με Γουρούνα (Οχ, τα χέρια μου!)
Ο οδηγός μας Νεκτάριος ο Αρχηγός με KTM 250EXC (Ποιος Μακάκας βάζει αλυσίδες στη μέση του δρόμου; )
Γιάννης ο Φασαρίας με XR 250 (βρήκα ένα οικόπεδο με νερό, θέα, άψογο!)
Εγώ, Νίκος ο Διπλός με F800GS (Σοβαρά τώρα, τα μήλα ήταν εξαιρετικά και τα οικόπεδα πολύ φτηνά εδώ γύρω)
Η συνοδηγός μου, Κική η Extreme (μπες εσύ tour guide γιατί θα φτάσουμε αύριο!)
Αντώνης ο GPS με KTM 250EXC (εδώ κοντά δεν είναι ο Στρούμπουλας; )
Τη φώτο έβγαλε ο Κώστας ο Φωτογράφος με Honda CRM250 (Να στηθούμε για καμιά φώτο ρε παιδιά!)
Ακόμα, ήρθε και ο Νίκος ο Αξιόπιστος που άργησε γιατί τον πήρε ο ύπνος και δε βγήκε στη φώτο, με Suzuki DR350 (Τα Suzuki ρε είναι αξιόπιστα μηχανάκια, δε σπάνε, δε χαλάνε!)


Ξεκινάμε λοιπόν στις 09:35 από το Σκαλάνι και κατευθυνόμαστε από στενούς επαρχιακούς νότια. Η θερμοκρασία είναι γύρω στους 18 βαθμούς και ο ουρανός συννεφιασμένος. Δηλαδή συνθήκες ιδανικές για να φοράμε άνετα όλο τον προστατευτικό εξοπλισμό χωρίς να ιδρώνουμε ιδιαίτερα. Το ενδεχόμενο βροχής δε μας πτοεί μιας και όλοι έχουμε κάπου χωσμένο ένα αδιάβροχο.




Πολύ σύντομα φτάνουμε σε ένα παλιό πέτρινο γεφύρι και στρίβουμε στον πρώτο μας χωματόδρομο!


Πράγματι, τζάμπα φαίνεται ανησυχούσα. Ο δρόμος, αν και χώμα, ήταν πράγματι αρκετά βατός. Τα τρία καθαρόαιμα από την άλλη με τους χαρούμενους αναβάτες τους ξεχύνονταν μόλις έβρισκαν ευκαιρία στα διπλανά χωράφια για να παίξουν.


Ο Αρχηγός (Νεκτάριος) έρχεται αγχωμένος δίπλα μου. Φανερά ανήσυχος και κρυφοκοιτώντας προς την Extreme (Κική) ρωτάει: Νίκο, πως σου φαίνεται, καλά είναι;
Εγώ (ο Διπλός): Ναι ρε, μην αγχώνεσαι, όπως μου τα είχες πει είναι.
(Αρχηγός): Οκ, έτσι περίπου θα είναι όλη η εκδρομή, να περάσουμε χαλαρά.Αμέσως μετά δίνει το σήμα για να ξεκινήσουμε στους σκληροπυρηνικούς της παρέας: Παίδες! Να πάμε εδώ από κάτω στο δρόμο με τα νερά!Και ξαφνικά οι εντουράδες της παρέας ξεσπάνε σε κραυγές επιδοκιμασίας και ξεκινάνε σπινάροντας.Γιατί άραγε, αναρωτήθηκα ο αθώος…
Πολύ σύντομα καταλαβαίνω προς τι τα πανηγύρια. Ένας δρόμος πράγματι πλημμυρισμένος με νερό! Εγώ, το DR και το Τenere σταματάμε στην άκρη φοβούμενοι να προχωρήσουμε. Ύστερα από μια μίνι εξερευνητική αποστολή του Αρχηγού, που εξέτασε την κατάσταση του δρόμου παρακάτω, αποφασίζουμε (κάτω από τα θυμωμένα βλέμματα των καγκουράδων) να γυρίσουμε πίσω.