Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Ο δρομος περνουσε μεσα απο ενα μεγαλο και καταπρασινο παρκο...



...με ποταμακια και ποδηλατοδρομους -ποσο φροντιζουν το περιβαλλον τους αυτοι οι ανθρωποι!




Το υπολοιπο της μερας κυλισε ομορφα με κουβεντουλα, χαβαλε, ιστοριες απο το ταξιδι, και οτι νεα ειχαμε ο καθενας απο οταν ειχαμε βρεθει τελευταια φορα... Μετα απο τοσες μερες στο δρομο η παρεουλα των καλων μου φιλων ηταν ενα καλοδεχουμενο διαλλειμα στο ταξιδι μου.

[Ταξιδευτης]

Την επομενη μερα σειρα ειχε μια τελευταια βολτα στην πολη! Μετα απο τοσο καιρο στο δρομο δεν υπηρχε περιπτωση να κατσω μεσα! Ενοιωθα σαν το λιονταρι στο κλουβι! Περπατημα λοιπον στο κεντρο για μερικες ακομα φωτογραφιες, καποια ψωνια της τελευταιας στιγμης και χαζι στα μαγαζια.


Και βεβαια που αλλου ολα αυτα απο το Rynek;
Εκει βρηκαμε μια υπαιθρια εκθεση αφιερωμενη στα εργατικα δικαιωματα και τη σχετικη συμφωνια 21 αιτηματων που υπογραφηκε τον Αυγουστο του 1980 μετα απο τις τεραστιες διαδηλωσεις και απεργιες των εργατων.

1. Αυξηση βασικων μισθων.
2. Το δικαιωμα στην απεργια.
3. Να παρθουν αληθινα μετρα για να βγει η χωρα απο την κριση.
4. Να καλυφθουν ολες οι αναγκες της αγορας και να εξαγεται μονο το περισσευμα.
5. Να μειωθει η ηλικια συνταξιοδοτησης.
6. Να καλυτερεψουν οι συνθηκες εργασιας και υγειινης.
7. Να υπαρχουν επαρκεις θεσεις σε παιδικους σταθμους και νηπιαγωγια για τα παιδια.
κοκ.

Αληθεια ποσο ειρωνικο ηταν να βλεπεις πραγματα που πριν 30 χρονια καποιοι κατεκτησαν να μοιαζουν τοσο μακρυνα για εμας σημερα... Προοδος σου λεει...

[Ταξιδευτης]

Εκει διπλα εστεκε ο μεγαλοπρεπης γοτθικος ναος της Αγ. Ελισαβετ του 14ου αιωνα...





...ενω πιο πανω στην πλατεια πετυχα ενα πολυ ροκ θεαμα: αυτο τον φοβερο τυπα να τζαμαρει με την κιθαρα του! Ο μαγκας ηταν πολυ ωραιος! Δειτε στυλ!





Η Alicja με πηγε σε μια βιτρινα βιβλιοπωλειου γιατι ηθελε να μου δειξει κατι: στο εξωφυλλο ενος πανεπιστημιακου βιβλιου για φακους και οπτικα συστηματα υπηρχε το μουτρακι ενος σκυλου ...με γυαλια!
Δεν ηταν ομως αυτο το αξιο σημασιας, οσο το οτι αυτο το χαριτωμενο μουτρο ανηκε στο σκυλακι της Alicja, την Mufka! Την ειχαν κανει εξωφυλλο βιβλιου!

[Ταξιδευτης]

Αφου καναμε τη βολτα μας ηταν ωρα να πιουμε ενα καφεδακι σε αυτο το φοβερο μπιστρο που βρηκαμε χωμενο σε ενα μικρο στενακι.
Δεν υπαρχει λογος να ξαναπω για το ποσο μας κοστισαν ολα αυτα τα λαχταριστα γλυκα και οι καφεδες ετσι;






Φευγοντας απο εκει περασαμε απο τα εντυπωσιακα κεντρικα κτηρια του πανεπιστημιου και βεβαια δεν εχασα την ευκαιρια να τα φωτογραφισω... Αψογα νεοκλασσικα, στοες, πλακοστρωτα, περιποιημενοι ιστορικοι κηποι... Πως ειναι τα δικα μας; Ε καμια σχεση!

[Ταξιδευτης]

Καθως γυριζαμε στο σπιτι ειπαμε να κανουμε μια μικρη σταση σε ενα μαγαζακι που μας ειχε πει ο πατερας της Alicja οτι εχει αξεσουαρ για "μεγαλες μηχανες" (προφανως εννοωντας οτιδηποτε περα απο τα μικρα μοτοσυκλετακια των 50-100 κυβικων).

Βρηκαμε το μικρο μαγαζι και μπηκαμε μεσα να χαζεψουμε. Ειλικρινα δεν ξερω γιατι πηγαιναμε. Δεν περιμενα να βρω και κατι το φοβερο σε ενα τοσο μικρο μαγαζακι και εξαλλου δεν ειχα σκοπο να αγορασω και τιποτα.
Η συνεχεια ομως μας διεψευσε. Το μαγαζι ηταν γεματο με ρουχα μηχανης με top μαρκες: Alpinestars, Gaerne, Berik, Arlen Ness, Spidi, Dainese, Bering, Revit...

Το ματι μου επεσε μια ακρως εντυπωσιακη κορντουρα της RST και μονολογησα: "Εχω τα παντα εκτος απο μια καλη κορντουρα. Να! Κατι τετοιο θα ηθελα ρε γμτ μου!"


Ενω το ελεγα αυτο προσεξα οτι το μπουφαν ηταν στο νουμερο μου. Το δοκιμασα. Κουτι. Ρε λες;;
Ναι αλλα σιγα μην εβρισκα και παντελονι εδω στο νουμερο μου. Δεν προλαβα να το πω αυτο και διπλα ηταν το κατω μερος της στολης -και παλι στο σωστο νουμερο! Το βαζω. Τελειο! Ααααα, δεν γινεται αυτο!
Το σετ εδειχνε πολυ ακριβο (το πιο φτηνο Revit μπουφαν που ειχα βρει στην Ελλαδα ειχε 250 ευρω οποτε ηξερα τι να περιμενω) αλλα επρεπε να ρωτησω ποσο τα ειχε.
- Ποσο κανουν αυτα φιλε;
- 1100 Zloty (270 ευρω) και τα δυ....

Δεν προλαβε να ολοκληρωσει την προταση και ειχα τηλεμεταφερθει στην κοντινοτερη τραπεζα και εβγαζα χρηματα! ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑ!
Σε χρονο dt ημουν κατοχος ενος ωραιοτατου σετ απο καινουργιες κορντουρες και σε απιστευτη τιμη (του ειχα κανει παζαρι και τα ειχε αφησει και τα δυο 250 ευρω!)


Στο σπιτι μας περιμεναν για ενα πλουσιοπαροχο παραδοσιακο γευμα με ωραιες Πολωνικες λιχουδιες οπως Pierogi (το αγαπημενο μου) και τοματοσουπα (το αγαπημενο της Alicja). Η υπολοιπη μερα περασε αραζοντας στο σπιτι με καφεδακι, χαλαρωση και μια πρωτη ματια στις φωτογραφιες που ειχαμε ηδη βγαλει.
Το βραδακι ειπαμε να κανουμε μια βολτα για ενα ποτακι στα περιξ αλλα μη βρισκοντας κατι αξιολογο κοντα γυρισαμε πισω και πεσαμε για υπνο. Με αυτα που με περιμεναν την επομενη μερα θα χρειαζομουν να διαφυλλαξω οτι δυναμεις ειχα και δεν ειχα!

[Ταξιδευτης]

Mερα 17
Wroclaw (Poland) - Venezia (Italy)

Το πρωι ξημερωσε συννεφιασμενο. Ειχε ερθει το δυσκολοτερο μερος του ταξιδιου μου: η επιστροφη. Η διαθεση μου προφανως δεν ηταν και η καλυτερη αλλα επρεπε να δειξω χαρακτηρα και να μην στεναχωρησω τους ευγενεστατους οικοδεσποτες μου.

Απο την αρχη που σχεδιαζα αυτο το ταξιδι ηξερα οτι αυτη η μερα θα ηταν δυσκολη και για αλλο ενα λογο: το ταξιδι που ανεβαινοντας εκανα σε 3 μερες, τωρα θα επρεπε να το κανω σε ενα 24ωρο!
Θα εφευγα απο το Wroclaw προς τα δυτικα, θα περνουσα στη Γερμανια και απο εκει θα κατεβαινα καρφι κατω για Ιταλια, διασχιζοντας ολη τη χωρα, την Αυστρια και τις Αλπεις.
Συνολο; 1380 χιλιομετρα!!

Σημερα θα ξεχωριζαν οι αντρες απ' τα αγορια!

[Ταξιδευτης]

Και μονο στη θεα αυτου του αριθμου μου κοβονταν τα ποδια! Θα καταφερνα να βγαλω τοσα πολλα χιλιομετρα μεσα σε μια μερα και μετα απο ολο αυτο το καιρο ηδη πανω στη σελα;

Και εκει που νομιζα οτι δεν θα μπορουσε να ειναι πιο δυσκολη η κατασταση, ηρθαν τα μετεωρολογικα δελτια και δεσαμε: για σημερα ειχαν εκδοθει δελτια εκτακτων καιρικων φαινομενων για ολη τη Γερμανια! Απο το απογευμα προβλεπονταν σφοδρες καταιγιδες και θυελλωδεις ανεμοι, ενω για Αυστρια και Ιταλια εδιναν βροχες ολη τη νυχτα. Τον ηπιαμε!
"Ηρεμησε. Η νυχτα θα σε βρει στη σελα ετσι και αλλιως. Κατσε να φας ενα ωραιο πρωινο, να οργανωθεις με την ησυχια σου και βλεπουμε τι κανουμε." σκεφτηκα.

Ετσι και εγινε. Ο κομπος στο λαιμο αφου επρεπε να φυγω δεν ελεγε να περασει, αλλα ο ενδιασμος μου για την αποσταση και τις συνθηκες που ειχα μπροστα μου επισκιαζε ολα τα υπολοιπα συναισθηματα...

Οι επομενες ωρες ηταν δυσκολες. Τελειωσαμε το πρωινο μας, φορτωσα με την ησυχια μου τη μηχανη, εβαλα ολα τα πραγματα που θα ειχα στη σελα μεσα σε σακουλες σκουπιδιων (μιας που τη βροχη την ειχα σιγουρη) και ολα ηταν ετοιμα.
Ομως δεν ηθελα να φυγω. Περνουσαμε τοσο ομορφα ολο αυτο το καιρο, και η αναχωρηση σημαινε την αρχη του τελους αυτης της περιπετειας. Ομως οι αναθεματισμενες υποχρεωσεις δεν ξερουν απο τετοια και δεν περιμενουν κανεναν.

Αφου πλεον ειχε μεσημεριασει δεν μπορουσα να αναβαλλω αλλο το αναποφευκτο. Με βαρια καρδια αποχαιρετησα την Alicja και τους γλυκυτατους γονεις της και κατεβηκα στην αυλη οπου με περιμενε η Αυρα φορτωμενη. Γαμωτο! Αυτη ηταν η πιο δυσκολη στιγμη του ταξιδιου μου...

Βγαινοντας απο την κινηση της πολης στην εθνικη η διαθεση μου αρχισε να φτιαχνει λιγο. Ειχα πλεον βγει στο δρομο. Τωρα δεν υπηρχε γυρισμος. Τα συννεφα ηταν αρκετα αλλα ο ηλιος που εμφανιζοταν κατα διαστηματα βοηθουσε να διατηρω μερικες ελπιδες οτι ισως να γλυτωνα την κακοκαιρια. Που να ηξερα...

[Ταξιδευτης]

Οσο ταξιδευα προς τα δυτικα τα συννεφα ολο και βαραιναν και συντομα οι πρωτες χοντρες σταγονες αρχισαν να πεφτουν.
Σταση στην ακρη του δρομου για αδιαβροχα ενω η βροχη δυναμωνε -για αυτο ημουν καλα προετοιμασμενος, η τουλαχιστον ετσι νομιζα...




Αυτο που δεν περιμενα ηταν να σηκωθει το πισω μερος του αδιαβροχου απο τον αερα και να αρχισει η βροχη να περναει απο μεσα!
Μεχρι να βρω ενα βενζιναδικο να σταματησω ειχα κανει περιπου 100 χιλιομετρα μεσα στη μπορα και βεβαια ειχα βραχει μεχρι το κοκκαλο: Παντελονι, εσωρουχο, καλτσες, μποτες... τα παντα! Αφου τακτοποιησα λιγο καλυτερα το βουνο απο πραγματα που ειχα δεμενα στη πισω σελα και τα αδιαβροχα μου συνεχισα την πορεια μου για τα συνορα.

[Ταξιδευτης]

Στο μεταξυ η βροχη ειχε σταματησει κανοντας τα υπολοιπα χιλιομετρα μεχρι τα συνορα μια σχετικα ευκολη υποθεση (αν εξαιρεσεις οτι ημουν μουσκεμα). Το GPS επιμενοντας να βγω απο την εθνικη οδο με οδηγησε κατι υπεροχους επαρχιακους δινοντας μου μια ακομα ευκαιρια να απολαυσω την πανεμορφη φυση της κεντρικης Ευρωπης...

Βγαινοντας στην Γερμανια χαμογελασα: επιτελους ημουν στην autobahn! Κατι ομως δεν μου πηγαινε πολυ καλα σε αυτο το σκηνικο...

[Ταξιδευτης]

...και τοτε γυρισα μπροστα και τα 'χασα: Στο βαθος του οριζοντα βρισκοταν το πιο τρομακτικο θεαμα που ειχα αντικρυσει ποτε: ενα τεραστιο καταμαυρο συννεφο καταιγιδας στεκοταν απειλητικο πανω απο την εθνικη και εγω..... επρεπε να περασω απο εκει μεσα;;;
Ειλικρινα βλεποντας ΑΥΤΟ το πραγμα μπροστα μου ενοιωσα σαν να κοιτουσα καταματα κατι διαβολικο!


Καθως το πλησιαζα κοιταζα ψηλα και το εβλεπα να υψωνεται τεραστιο μπροστα μου και με ελουζε κρυος ιδρωτας! Μαγκα μου την κατσαμε!
Τις επομενες στιγμες δεν θα τις ξεχασω ομως ποτε: εφτασα στο σημειο του συννεφου και ενοιωσα να μπαινω κατω απο ενα τεραστιο αντικειμενο. Ξαφνικα ολα σκοτεινιασαν σαν να ηταν νυχτα -εβλεπα τις δεσμες απο τους προβολεις μου να φωτιζουν το δρομο και ξεροκαταπια.
Αν ξεκινουσε να βρεχει τωρα ο Θεος να εβαζε το χερι του!

Δεν προλαβα να ολοκληρωσω τη σκεψη αυτη και η βροχη ξεκινησε να πεφτει με μια απεριγραπτη μανια που δεν ειχα ξαναζησει! Μεσα σε δευτερολεπτα απλα χαθηκαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Η ασφαλτος χαθηκε και το μονο που φαινοταν ηταν μια απειρη λιμνη νερου!
Αυτοκινητα που ηταν μπροστα μου στα 15-20 μετρα απλα εγιναν αορατα!
Τι φωτα ομιχλης, τι αλαρμ, μιλαμε για ορατητοτα ΜΗΔΕΝ!
Η σβοδροτητα της νεροποντης ηταν τοσο μεγαλη που ολα τα γυρω οχηματα σταματησαν μες τη μεση του δρομου μη βλεποντας τιποτα μπροστα τους. Εγω ομως δεν μπορουσα να κανω το ιδιο. Ηξερα οτι αν προσπαθουσα να σταματησω μεσα σε τετοια καταιγιδα το πιο πιθανο ηταν να εχανα την ισορροπια μου και να επεφτα.
Και αν επεφτα μες τη μεση της autobahn και μεσα σε αυτο το κατακλυσμο θα ηταν πραγματικα το τελος. Ηδη ηξερα οτι ημουν αορατος για οσους ερχονταν πιο πισω, ποσο μαλλον αν ξαπλωνα στο εδαφος! Εκει πραγματικα περασε απο το μυαλο μου η σκεψη οτι μπορουσα καλλιστα να μην τη βγαλω καθαρη!

Εσφιξα τα δοντια, αγκαλιασα τα fairing, κατεβασα πρωτη και κρατωντας τις στροφες του κινητηρα πολυ ψηλα προσπαθησα να συνεχισω σιγα σιγα μεσα απο τη καταιγιδα. Τι αλλες επιλογες ειχα;

Τα επομενα 15 λεπτα περασαν σαν να ηταν αιωνες. Αργα και βασανιστικα καθως προχωρουσα η βροχη κοπαζε σιγα σιγα και τελικα βγηκα απο την αλλη πλευρα! Δεν το πιστευα! Γελαγα νευρικα μεσα στο κρανος και προσπαθουσα να συνελθω.
Ημουν ζωντανος!