Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

Στο δρομο για το εστιατοριο που μας προτεινε ο φιλος μας απο τον ξενωνα βρεθηκαμε παλι στο Φρουριο οποτε μια γρηγορη ματια ηταν επιβεβλημενη.
Εσωτερικα ηταν πολυ μεγαλο -στην ουσια ενα ατελειωτο παρκο με δρομακια που εφευγαν προς ολες τις κατευθυνσεις. Αυριο θα το βλεπαμε καλυτερα...







Με τα στομαχια να χορευουν κλακετες, το αξιοθεατο που θελαμε να δουμε αυτη τη στιγμη ηταν η τοπικη Σερβικη κουζινα!
Το εστιατοριο που μας προτεινε ο φιλος μας στον ξενωνα ηταν ακριβως πανω στον ποταμο, με φοβερη θεα εξω, πολυ προσεγμενο διακοσμο και αψογο σερβις.




Το μεγαλυτερο ομως ατου ηταν τα φαγητα... Οι μεριδες ηταν απλα τερατωδεις, και οι γευσεις μοναδικες! Μια φωτογραφια, χιλιες λεξεις!

[Ταξιδευτης]

Αφου περασαμε τις επομενες δυο ωρες βουλωνοντας τις αρτηριες μας με την τοπικη πανιδα, φυγαμε απο το εστιατοριο με κατι χαμογελα τεραστια!
Αυτη η πολη ειχε μια πολυ ομορφη χροια και ολοι την ειχαμε ηδη λατρεψει -πραγματικα δεν θελαμε να τελειωσουμε τη βραδια ακομα!
Ετσι και μιας και η ωρα ηταν ακομα σχετικα νωρις (ειδικα για Ελληνες) τα παιδια προτειναν να παμε σε καποιο μαγαζι για ενα ποτακι. Παροτι αυτο δεν ειναι κατι που συνηθιζω να κανω στα ταξιδια μου, δεν ηθελα να τους χαλασω το χατηρι οποτε φυγαμε!


Κατευθυνση λοιπον ξανα για τον πεζοδρομο -ειχαμε αρχισει να γινομαστε πλεον εξπερ στην πολη- οπου καταληξαμε σε ενα κυριλε μπαρακι (εγω θα προτιμουσα κανενα ροκαδικο αλλα αντε βρες το τωρα...), το οποιο ομολογουμενως ομως ηταν πολυ φροντισμενο και με πολυ ομορφο κοσμο.

- Ρε παιδια ολοι μεσα ειναι ντυμενοι στην τριχα. Εμεις ειμαστε σαν τους λετσους, αξυριστοι με τζιν και αθλητικα. Θα φαμε πορτα.
- Παμε λεμεεεεε ειπαν με μια φωνη εχοντας lockαρει ηδη στους ...στοχους εντος του μαγαζιου!

Μιας που ημουν ο μονος που μιλουσε αγγλικα, πηγα στη κοπελια στην πορτα για να συνεννοηθω. Χαμογελασα και ειπα, γεια, ειμαστε για ενα ποτακι.
Χαμογελασε γλυκα και μου ειπε: Ξερετε το μαγαζι ειναι γεματο...
(ωπα, να η πορτα που λεγαμε)
...αλλα αν θελετε μπορειτε να κατσετε στη μπαρα για ενα ποτο και αμα αδειασει καποιο τραπεζι μετακινειστε.

Στο ακουσμα των μαγικων λεξεων "μπαρα" και "ποτο" ημασταν ηδη μεσα και αραζαμε! Τραπεζι; Τι να το κανουμε; Ο πρωτος κανονα του καλου αλκοολικου ειναι "κρατα τους φιλους σου κοντα και τον μπαρμαν κοντυτερα"! Ποιος ημουν εγω για να τον σπασω;

Αρχισα να χαζευω τον κοσμο μεσα στο μαγαζι... Παντου γυναικοπαρεες μονες τους, ντυμενες αψογα και σε κατι απομερες γωνιες ελαχιστοι αντρες που εμοιαζαν με διασταυρωση Πολωνου υδραυλικου και μοσχαριου να μπεκρουλιαζουν!

Καπου εδω ηταν που οι Ελληνες μοτοταξιδιωτες ειχαν τα ...τυχερα τους!
Μαλλον ξεχωριζαμε σαν τη μυγα μες το γαλα, γιατι δυο ακρως εντυπωσιακες κοπελες που καθονταν απεναντι μας αρχισαν να μας χαμογελουν γλυκα. Ε δεν ηταν ευγενικο να τις αγνοησουμε, ετσι δεν ειναι;

Τα παιδια ακομα και αν μιλουσαν Αγγλικα ηταν απασχολημενοι να μαζευουν τα σαγονια τους απο το πατωμα, οποτε ο κληρος επεσε παλι στον πιο ψυχραιμο και χαλαρο της παρεας να συννενοηθει! Βεβαια απο ενα σημειο και μετα οι κοπελες μου ειχαν πιασει την κουβεντα φουλ και εγω δεν ηξερα τι να τις κανω! Γυρισα στα παιδια που οντας ...ντροπαλα αγορια καθονταν λιγο πιο διπλα και τους ειπα: Ελατε εδω ρεεεεε! Δεν ξερω τι αλλο να τους πω! Παρτε τις!

Περα απο την πλακα η γνωριμια αυτη ηταν μια πολυ ευχαριστη εκπληξη. Παρα την εμφανιση τους, και οι δυο ηταν συμπαθεστατες και πολυ φιλικες, χωρις ιχνος τουπε η υφους, ετη φωτος απο πολλες κοπελες στην Ελλαδα σε αντιστοιχες καταστασεις...

Χαρακτηριστικα, η μια κοπελα επινε Ρακια (ο τονος στο ι), ενα ντοπιο ποτο πολυ κοντινο στη δικια μας ρακη, και οταν τη ρωτησα τι ηταν αυτο μου προσφερε το ποτηρι της χαμογελαστα λεγοντας "δοκιμασε!" Δεν το εκανα αλλα και μονο η προσφορα της με αφησε αναυδο!
Δεν θα μπορουσα να φανταστω ποτε ενα τετοιο σκηνικο να επαιζε στην Ελλαδα...
Απιστευτοι ανθρωποι! Ανοιχτοκαρδοι, καλοσυνατοι, φιλικοτατοι, χωρις προκαταληψεις και στεγανα! Σε μια εποχη μιζεριας, καχυποψιας, υπεροψιας και ελλειψης εμπιστοσυνης τετοιες αντιδρασεις ηταν πραγματικα σαν το τρεχουμενο νερο μεσα στην ερημο.

Βεβαια το θεμα "ποτο" ειναι ενα κεφαλαιο απο μονο του! Πρεπει να σημειωσω οτι οι Σερβοι μπαρμεν εχουν ενα σοβαρο θεμα με τα κοκτειλς... Παραγγειλαμε Βοτκα λεμονι (το γνωστο Screwdriver) και μας εφεραν μια βοτκα σκετη με ενα λεμονι μεσα!
Αν ποτε βρεθειτε σε αυτα τα μερη εχετε το νου σας οτι αλλο θα παραγγειλετε και αλλο θα παρετε τελικα.

Απο την αλλη με τις τιμες που ειχαν μπορουσαμε να πιουμε ολο το Βοσπορο!
6 βοτκες, 2 γυροι σφηνακια, και 4 ρακιες και το συνολο; 20 ευρω για τα παντα! Απιστευτο!

Η μεγαλυτερη πλακα ομως ηταν οταν οι κοπελες σηκωθηκαν για να φυγουν! Στην καλυτερη περιπτωση φταναμε μεχρι τον ωμο τους! Το θεαμα ηταν απιστευτα αστειο! Τετοιες γυναικες θες ανεμοσκαλα για να τις φτασεις!

Μας χαιρετησαν μαθαινοντας μας μαλιστα και το Σερβικο φιλι* (3 φορες σταυρωτα στο μαγουλο) και μας εδωσαν email και Facebook τους για να κρατησουμε επαφη... Τι να πει κανεις; Απιστευτοι ανθρωποι!

* Βεβαια ο φιλος Πανος μαλλον ηταν λιγο ανεπιδεκτος μαθησεως και επεμενε να κανει επαναληψεις για να το εμπεδωσει!

Δεν θα μπορουσα να σκεφτω καλυτερο τροπο να κλεισει μια τετοια υπεροχη μερα! Γυρισαμε στον ξενωνα με κατι τεραστια χαμογελα και πεσαμε για υπνο κατακοποι αλλα με μια απιστευτη διαθεση! Η Σερβια μας ειχε αφησει καταπληκτους μεχρι στιγμης... Και ακομα δεν ειχαμε δει τιποτα...

[Ταξιδευτης]

Day 2
Nis (SRB) - Sarajevo (BiH)
430 km




Tο πρωι ξημερωσε με εναν λαμπρο ηλιο εξω και εμας ανανεωμενους και ετοιμους να δουμε λιγο την πολη με το φως της ημερας -κατι που προσπαθω να κανω παντα στα ταξιδια μου -το πρωι μια πολη φαινεται εντελως διαφορετικη απο οτι το βραδυ!

Μαζεψαμε λιγο το ...τσαντηρι ωστε να μην τα εχουμε για μετα (πως γινεται μια ζωη εκει που παω να καταληγει το τακτικο δωματιακι να γινεται μπαχαλο; ) και στο μεταξυ εγω βρηκα λιγο την ευκαιρια να χαζεψω τον ξενωνα μας.
Το δωματιο μας...



...η κουζινα...



...και στον τοιχο χαριτωμενες ανακοινωσεις για νεαρους ταξιδιωτες! Να γιατι γουσταρω αυτους τους ξενωνες!

[Ταξιδευτης]

Βαλαμε ροτα για το κεντρο για να δουμε το Φρουριο πιο αναλυτικα και να πιουμε ενα πρωινο καφεδακι για να ξυπνησουμε.




Στις οχθες του ποταμου Nisava τωρα δεν ειχε κοσμο αλλα σε λιγες ωρες αυτο θα γεμιζε ντοπιους που θα ερχονταν εδω για ηλιοθεραπεια και χαζι...




Ποσες αγαπες ξοδευτηκαν σε αυτο το παγκακι; Ποσα λογια εραστων να ακουσε αραγε; Τωρα ησυχο εστεκε περιμενοντας θαρρεις... Και ολα ειναι κυκλος, και ολα γινονται ξανα και ξανα...




Οντας πρωι ακομα το Φρουριο ηταν αδειο αλλα αυτο δεν μας πειραζε καθολου.
Το παρκο ηταν υπεροχο και ηταν ολο δικο μας!

[Ταξιδευτης]

Μες της πολης το Χαμαμ...




Πινακιδες προς Ρωμαικες πολεις;;




Βολτα με τα φιλαρακια σε μια ομορφη πολη μια τετοια μερα... Τι καλυτερο απο αυτο;




Παλια εκκλησια και αρχαιοι τυμβοι...








Μια παιδικη χαρα λιγο πιο κατω περιμενε τα παιδια μεσα σε ενα περιποιημενο περιβαλλον...
Ποιοτητα ζωης παντου...

[Ταξιδευτης]

Λιγο παρακατω στην οχθη του ποταμου σημερα ειχε γυφτοπαζαρο οπου κλασσικα γινοταν το ελα να δεις!




Αφησαμε πισω το Φρουριο και κατσαμε στο πεζοδρομο για ενα καφεδακι. Με πλατια χαμογελα ολοι συμφωνουσαμε στο οτι με εναν αναπαντεχο τροπο η Νis ειχε ξεπερασει κατα πολυ τις προσδοκιες μας. Μεχρι στιγμης ηταν το highlight του ταξιδιου μας!




Διπλο καπουτσινο στη λιακαδα, και μια τελεια μερα μπροστα μας ολη δικια μας. Εμεις τους χαρτες ανοιχτους να σχεδιαζουμε τη διαδρομη μας σε νεα αγνωστα μερη...
Αυτη η στιγμη ειναι μια απο τις μεγαλυτερες απολαυσεις μου στο Ταξιδι...

[Ταξιδευτης]

Η ωρα περνουσε ομως και ετσι αποφασισαμε οτι θα επρεπε να επιστρεψουμε στο ξενωνα για να φορτωσουμε και να ξεκινησουμε. Σημερα το προγραμμα ειχε προορισμο το Sarajevo στην Βοσνια Ερζεγοβινη.
Θα παιρναμε την αψογη εθνικη οδο προς το Βελιγραδι και μετα απο 50 χιλιομετρα θα βγαιναμε στους επαρχιακους προς τα συνορα μεσω Krusevac και το μοναδικο χωριο του Κουστουριτσα στη Mokra Gora. Απο εκει θα περνουσαμε μια περιοχη μοναδικης ομορφιας σε εναν στενο ορεινο δρομο με απειρα τουνελ που ακολουθει ενα μεγαλο ποταμο της περιοχης για να καταληξουμε τελικα στο μυστηριωδες για εμας Sarajevo...

Τα χιλιομετρα δεν ηταν τοσο πολλα, αλλα ηταν ως επι το πλειστον σε επαρχιακο δικτυο που σημαινε οτι θα φταναμε στο Sarajevo μαλλον προς το βραδυ. Το καλο στην υποθεση ηταν οτι ειχα ηδη προνοησει να κλεισω τον ξενωνα που θα μας φιλοξενουσε. Αν και σπανιως κανω κατι τετοιο, οταν ειχα δει φωτογραφιες του συγκεκριμενου hostel ειχα ξετρελλαθει και ηθελα οπωσδηποτε να κλεισω εκει ενα δωματιο! Η πραγματικοτητα δεν με διεψευσε...

Στην επιστροφη ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε μια βολτα και απο μια τεραστια ανοιχτη αγορα -κατι αναμεσα στα παζαρια και τις λαικες μας- για να χαζεψουμε την καθημερινοτητα των ντοπιων... Ειπαμε οτι σε αυτο το ταξιδι το μεγαλυτερο αξιοθεατο ηταν να δουμε τα μικρα και καθημερινα....

Εδω εβρισκε κανεις τα παντα...
Απο σουβενιρ (που τα παιδια τιμησαν δεοντως)...




...μεχρι απορρυπαντικα, ρουχα και παλια ρωσικα κειμηλια...






....και ακομα αυγα και λαμπαδες;! Ειχαμε ξεχασει οτι σημερα ηταν Μεγαλο Σαββατο!









Εδω βρισκοταν η πραγματικη καθημερινοτητα των Σερβων. Αναμεσα σε δεκαδες ξεχαρβαλωμενα ποδηλατα....




...και μισοσαπισμενα αλλα μαχιμα Lada. Η εικονα ενος φτωχου αλλα ζεστου λαου που προχωραει αδιαμαρτυρητα και με αξιοπρεπεια. That's the Balkan way!



Γυρισαμε πισω οπου φορτωσαμε τις μηχανες, ενω ο Βαγγελης εγινε κολλητος με τον ομολογουμενως φιλικοτατο υπευθυνο του hostel που αφου μας εδωσε οδηγιες και προτασεις για το τι να δουμε στο δρομο μας ευχηθηκε καλη ανταμωση ξανα!
Με τον ηλιο να λαμπει βγηκαμε στο δρομο και τα χαμογελα δεν μπορουσαν να κρυφτουν πισω απο τις σκουρες ζελατινες με τιποτα...

On the road again...

[Ταξιδευτης]

Βγηκαμε απο την πολη και το σχεδιο τωρα ηταν ενας γρηγορος ανεφοδιασμος και αμεση αναχωρηση για τα συνορα. Ομως τα σχεδια ειναι για να ανατρεπονται, ειδικα σε μια μαγικη χωρα οπως η Σερβια...

Σταματησαμε στο πρωτο μεγαλο βενζιναδικο που βρηκαμε και αφου γεμισαμε ρεζερβουαρ ημασταν ετοιμοι για αναχωρηση οταν ξαφνικα ακουω τον γνωριμο βαρυ ηχο απο μεγαλο τετρακυλινδρο με ανοιχτες εξατμισεις. Γυρισα και ειδα ενα λευκο χιλιαρι GSXR με μονοσελο, αυτοκολλητα και τελειωμενα λαστιχα να παρκαρει διπλα μου. Επανω ο κλασσικος γρηγορος ξυστης με την ολοσωμη στα χρωματα της μηχανης. Ξεπεζεψε, εβγαλε κρανος και γυρισε στο μερος μου με ενα τεραστιο χαμογελο λεγοντας "Αδερφε μου!"

Ηρθε απο τη μερια μου και συστηθηκαμε. Ο Boran μας ειχε δει απο την εθνικη οδο και ηρθε στο βενζιναδικο να μας γνωρισει. Ειχε βγει για την βολτα του στα στροφιλικια της περιοχης και πηγαινε να βρει ενα φιλαρακι του για να πανε σε μια υπαιθριο φεστιβαλ μηχανων σε μια κοντινη πολη, που ομως ηταν καπως εξω απο το δρομο μας.
Οταν του ειπαμε το που παμε επεμενε να παμε παρεα του για μπυρες και ...κοψιδοκατασταση -οι μηχανοβιοι ειμαστε ιδιοι παντου στον κοσμο τελικα!
Η προταση ηταν ακρως δελεαστικη αλλα τα παιδια θελανε να συνεχισουμε μιας που μολις τωρα ξεκινουσαμε για Sarajevo και ηταν ηδη 11 το πρωι.

Τελικα εκανε μερικα τηλεφωνα στο φιλαρακι του και απλα μας ειπε "ακολουθησε με αδερφε!"
Στην εθνικη ξεκινοντας φροντισε να με ρωτησει με τι ταχυτητες κινουμασταν και του ειπα γυρω στα 140-160, και κατοπιν εφυγε μπροστα σηκωνοντας το GSXR σε μια μεγαλοπρεπη σουζα και κρατωντας το εκει για ωρα -κατι μου ελεγε οτι μπορουσε να το κρατησει ετσι μεχρι τον προορισμο μας!

Απο εκει και περα ηταν αψογος! Κρατουσε αδιαμαρτυρητα τις ταχυτητες μας παροτι φαινοταν οτι υπο αλλες συνθηκες παει με διαφορετικους ρυθμους και ετσι συντομα βγηκαμε απο την εθνικη στον επαρχιακο με κατευθυνση το Krusevac και τα συνορα. Αφου πληρωσαμε τα διοδια (ευτυχως οχι τα 13 ευρω που φοβοταν ο Πανος τελικα!) συνεχισαμε στον επαρχιακο μονοι μας μιας που ο Boran εφυγε μπροστα και χαθηκε στο βαθος παιζοντας. Ομολογουμενως ειχε αρκετη κινηση και σε συνδιασμο με την ζεστη της ημερας μας εκανε να μη βλεπουμε την ωρα να βρεθουμε εξω απο τα διαφορα χωρια που περνουσαμε τωρα.

Τελικα καποια στιγμη και πανω που πιστευα οτι ο φιλος μας βαρεθηκε και εφυγε, τον βλεπουμε να ειναι αραγμενος παρεα με το φιλαρακι του στην ακρη του δρομου και να μας χαιρετανε. Σταματησαμε για γνωρισουμε και το αλλο παιδι. Ο φιλος του ο Boban ηταν ενα τρελο παλικαρι -περισσοτερα μπορει να σας πει ο Βαγγελης! Αγγλικα μηδεν αλλα καμια σημασια δεν ειχε εμας -μπορουσαμε να συνενοηθουμε μια χαρα και ετσι!

[Ταξιδευτης]

Θελησαμε να ευχαριστησουμε τα παιδια για τη παρεα τους μεχρι εδω και να συνεχισουμε αλλα ο Boran ουτε να το ακουσει: "αδερφε μου, δεν φευγετε απο εδω αν δεν πιουμε κατι παρεα!"
Μας ειχε σκλαβωσει, οποτε δεν υπηρχε περιπτωση να του χαλασουμε χατηρι. Τα παιδια μπηκαν μπροστα και μας συνοδεψαν στην κοντινη πολη του Krusevac οπου αραξαμε στον πεζοδρομο για ενα ακομα καφε και κουβεντουλα.




Οι νεοι φιλοι μας αποδειχτηκαν φοβερα ατομα! Ευγενεστατοι, χαβαλεδες, και πανω απο ολα ντομπρα παιδια που γουσταρουν τις μηχανες και τους μηχανοβιους. Μαλιστα δεν λενε οχι και στα ταξιδακια, αφου το προηγουμενο καλοκαιρι ειχαν κατεβει μεχρι Χαλκιδικη για διακοπες το καλοκαιρι, κατι που θα κανανε μαλλον και φετος. Αφου αραξαμε εκει για ωρα ανταλλαξαμε στοιχεια επικοινωνιας και ανανεωσαμε το ραντεβου μας για το καλοκαιρακι που θα κατεβουν κατω, λεγοντας μας επισης οτι μας περιμενουν να μας φιλοξενησουν την επομενη φορα που θα ειμαστε στη Σερβια!
Γεια σου ρε Boban -λεγετε-με-Booky! Tρελο παλικαρι!

[Ταξιδευτης]

Η ωρα περνουσε και επρεπε να πηγαινουμε ομως... Ξανα στο δρομο με κατευθυνση το Kraljevo με την κινηση να ειναι πυκνη ενω η διαδρομη ηταν στην πραξη μια ατελειωτη και βαρετη ευθεια, με μια λωριδα ανα κατευθυνση, κατι που μας δυσκολευε στις προσπερασεις αφου οι μηχανες ειχαν αρκετο ογκο τωρα...

Aυτο μην το βλεπετε ετσι, ειναι δρομος διπλης κατευθυνσης -και στο βαθος διακρινεται η κλασσικη προσπεραση αλα Βαλκανια: βγαινω-ΧΑΛΑΡΟΣ-στο-αντιθετο-ρευμα-και-κινουμαι-εκει-μεχρι-να-φτασω-στα-5-μετρα-απο-τη-στουκα-με-τον-απεναντι-μου!




Αυτο για εμενα ηταν ενα απο τα πιο βαρετα και δυσκολα κομματια του ταξιδιου, με αποκορυφωμα οταν εφυγε ενα θηριωδες δεμα αχυρο που ενα φορτηγο ΑΚΡΙΒΩΣ την ωρα που περνουσε διπλα μου και κατευθυνθηκε χοροπηδωντας στο δρομο προς τα παιδια που με ακολουθουσαν! Μεχρι να δω οτι ηταν καλα μου εφυγε η ψυχη!

Ευτυχως καποια ομορφα στιγμιοτυπα στην ακρη του δρομου εσπαγαν τη μονοτονια...






Το βασανιστηριο ομως δεν συνεχιστηκε για πολυ. Ενα ξεμουδιασμα στο Kraljevo, μια μαλλον τυπικη και καπως αδιαφορη (αλλα καθαρη και πρασινη!) Βαλκανικη πολη....