Οδοιπορικό στη Τυνησία

[LakisGS]

Ημέρα 7η. 02/11/11. KsarGhilane – Matmata – Sfax - Sousse

Πρώτος προορισμός το βερβέρικο χωριό Ματμάτα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 650 μ. και 40 χλμ νότια του Κάμπις. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και γνωστότερο τρωγλοδυτικό χωριό, όπου τα σπίτια έχουν σκαφτεί στο βράχο για να προστατεύονται από την έντονη ζέστη της ημέρας. Η οικοδομική τεχνική, που επιτρέπει στα δωμάτια να διατηρούν σταθερή θερμοκρασία (γύρω στους 17ο C) όλο το χρόνο, έχει παράδοση εκατοντάδων ετών. Επισκευθήκαμε κάποια από αυτά τα σπίτια και κάναμε μία γρήγορη βόλτα στο χωριό. Τα varaderoκαθώς και το GSτου Νότη έπρεπε να ανεφοδιαστούν με βενζίνη. Τα adve, το δικό μου και του Κυριάκου, είχαν ακόμη αρκετό απόθεμα. Βενζινάδικα στη περιοχή δεν υπήρχαν. Έτσι είχαμε την εμπειρία να ανεφοδιαστούμε με καύσιμα μέσω πλαστικών μπιτονιών που μας έφεραν οι ντόπιοι. Τώρα το τι πληρώσαμε και πόσο βάλαμε ένας Θεός το ξέρει... Γενικά η βενζίνη στη Τυνησία κυμαινόταν στα 0,60-0,65 ευρώ το λίτρο.

[LakisGS]

Φεύγουμε λοιπόν από τη Ματμάτα με ψιλόβροχο και με την Σφαξ στα gpsμας, όπου προγραμματίζαμε να κοιμηθούμε και το επόμενο πρωί αφού θα κάναμε μια επίσκεψη στο ElJemκαι στο κολοσσαίο του θα γυρίζαμε Τύνιδα. Ο δρόμος προς Σφαξ είχε πολύ κίνηση και με κατά τόπους αρκετή βροχή. Μας παίδεψε αρκετά γιατί ήθελε πολύ προσοχή. Όπως σε όλα τα αραβικά κράτη οι κανόνες του κοκ δεν είναι και πολύ γνωστοί... Όχι πως στη χώρα μας είναι καλύτερα τα πράγματα δηλαδή, αλλά τέλος πάντων δεν είναι και όπως εκεί. Φτάνουμε λοιπόν πτώματα από τη κούραση στη Σφαξ, και ανακαλύπτουμε ότι ξενοδοχείο με πάρκινγκ πολύ απλά δεν υπάρχει. Μόνο ένα υπήρχε υπερλούξ 5άρι με 390 ευρώ το δωμάτιο. Γεια σας λοιπόν και αφού τρώμε μια απίστευτη μα απίστευτη ταλαιπωρία μέχρι να βγούμε από την πόλη, λόγω κίνησης και κυκλοφοριακού χάους, βράδυ πια παίρνουμε το δρόμο για ElJemμήπως και φανούμε πιο τυχεροί. 60 χιλιομετράκια λοιπόν ακόμα μέσα στα σκοτάδια και σε φορτηγά και μηχανάκια χωρίς φώτα... Ναι θέλει μεγάλη προσοχή το βράδυ σε αυτούς τους δρόμους για τι εκτός των σβηστών φώτων παίζουν και πολλά κάρα με ζώα μέσα στη μέση. Φτάνουμε στο ElJem, ψάχνουμε για ξενοδοχείο, αλλά τζίφος. Ένα δυό που υπήχαν στη περιοχή ήταν γεμάτα. Η ώρα και οι συνθήκες απαγορευτικές για κάμπινγκ. Τι να κάνουμε, κουρασμένοι, βρεγμένοι και πεινασμένοι ξεκινούσαμε για Sousse. Στο KsarGhilane, είχα μιλήσει με κάτι Ιταλούς που κάνανε την αντίθετη πορεία από εμάς, και μου είχαν πει ότι είχαν μείνει σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο στη Σους που είχε και πάρκινγκ. Ευτυχώς θυμόμουν που μου είχαν πει ότι βρήσκεται. Άλλα 90 χλμ λοιπόν στον δρόμο μέσα στα σκοτάδια... Από τα πολλά φτάνουμε αργά το βράδυ στη Σους, που αν και αρκετά προχωρημένη η ώρα, έσφυζε από ζωή. Η βροχή είχε κόψει, ο αέρας όμως πολύ δυνατός. Ο καιρός που είχαμε αφήσει πίσω μας κατεβαίνοντας στην έρημο μας περίμενε απ’ ότι κατάλαβα... Βρίσκουμε σχετικά εύκολα το ξενοδοχείο, και πάμε στο πάρκινγκ του που ήταν στο πίσω δρόμο. Αμ δε. Το πάρκινγκ γεμάτο. Χώρος για τις μηχανές μήδέν. Αυτό ήταν λέμε. Τελικά αφού μιλήσανε οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου μεταξύ τους, μας άνοιξαν το καλοκαιρινό μπαρ και βάλαμε τις μηχανές μέσα από τη παραλία. Πάλι καλά... Ανεβήκαμε στα δωμάτια και μετά από τρία απανωτά ντουζάκια που έκανα για να ξεβρωμίσω και να φύγει η άμμος απο πάνω μου, καθώς και λίγη κονσέρβα για να μας κόψει λίγο την πείνα την πέσαμε για ύπνο σαν σακιά από τη κούραση...
Ξεκούραστοι λοιπόν το επόμενο πρωί, και με έναν καταγάλανο και ηλιόλουστο ουρανό είχαμε τον χρόνο να κάνουμε μια βολτίτσα στη πανέμορφη Σους με την εντυπωσιακή μεδίνα της και τα πολύχρωμα παζάρια της. Το καράβι θα έφευγε το βράδυ από Τύνιδα και τα χιλιόμετρα μέχρι εκεί ήταν μόνο 155 από εθνική. Αρά είχαμε αρκετό χρόνο για τη βόλτα μας.
Η Sousse, η πρωτεύουσα του Σαχελ είναι η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Τυνησίας. Ιδρύθηκε από τους Φοίνικες τον 9ο αιώνα π.Χ. και, για ένα διάστημα, υπήρξε ναυτική βάση του Αννίβα. Την εποχή των Καρχηδονιακών πολέμων, η Sousseήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις των Φοινίκων, μαζί με τη Καρχηδόνα και την Υτίκη. Η σύγχρονη πόλη είναι ένα δημοφιλές θέρετρο με αμμουδερή παραλία, με ιστορική περιτοιχισμένη μεδίνα και μ’ ένα εξαιρετικό μουσείο με ψηφιδωτά του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ.
Ψωνίσαμε, ήπιαμε καφεδάκι και ξεκινήσαμε σιγά σιγά για Τύνιδα. Φτάσαμε αργά το μεσημεράκι στη Τύνιδα, ήπιαμε ακόμα ένα καφεδάκι, κάναμε τσεκ στα εισιτήρια μας και με τη γνωστή 2ωρη – 3ωρη καθυστέρηση επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για την επιστροφή. Τα συναισθήματα όπως καταλαβαίνετε, ανάμικτα. Χαρά, στεναχώρια όλα μαζί...

[LakisGS]

[LakisGS]

Το επόμενο πρωί φτάσαμε στο Παλέρμο. Είχαμε κανονίσει να περάσουμε μία μέρα βολτάροντας στην ορεινή Σικελία και να πάρουμε το πλοίο από Μπάρι το επόμενο βράδυ. Έτσι λοπόν μετά από μιά μέρα γεμάτη στροφιλίκια και αρκετό κρύο στα Σιτσιλιάνικα βουνά, πήραμε τον δρόμο για Μπάρι, απ’ όπου πήραμε και το καράβι για Ηγουμενίτσα την επόμενη ημέρα.

[napgeo]

Μπράβο..............

[LakisGS]

Ακόμα θυμάμαι και γελάω ένα περιστατικό στο Μέτσοβο όπου σταματήσαμε νωρίς το πρωί της Κυριακής, να πιούμε ένα καφεδάκι και να αποχαιρετήσουμε τον Δημήτρη που θα συνέχιζε μόνος του για Θεσσαλονίκη. Μόλις σχόλασε λοιπόν η εκκλησία, ήρθε κόσμος στο καφενεδάκι που καθήσαμε. Μια παρέα από 2-3 ζευγάρια 60-65 χρονών κάθησε δίπλα μας. Βρε καλώς τους λεβέντες μας λένε. Για που το βάλατε? Μας ρωτάνε. Επιστρέφουμε τους απαντάμε. Επιστρέφουμε από Τυνησία. Από πού??? Ξαναρωτάνε.... Μετά τους ακούσαμε να συζητάνε το πόσο μακριά είναι η Τυνησία και από ότι καταλάβαμε δεν μας πολυπιστέψαν. Μάλλον θεώρησαν ότι τους κάναμε πλάκα...
Άλλο ένα ταξίδι μας λοιπόν έφτασε στο τέλος του. Άλλη μια περιπέτεια με τους αγαπημένους μου φίλους έλαβε τέλος. Κούραση, γέλιο, αγωνία, γνώσεις, γνωριμίες, νεύρα, νοσταλγία... Όλα είχαν μετατραπεί σε ένα τεράστιο χαμόγελο φτάνοντας στο σπίτι και βλέποντας τη Σοφιάνα να με περιμένει στην είσοδο του πάρκινγκ. Πως τα περάσατε? Με ρωτάει. Τέλεια, μου έλειψες, της απαντώ και την πέρνω αγκαλιά. Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τα πρόσωπα των φίλων μου να μου λένε. Λάκη τώρα στο επόμενο, κάτι πιο δύσκολο, πιο μακρινό. Μην ανησυχείτε μάγκες. Ήδη ετοιμάζεται... Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ παιδιά!!

Εδώ θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον φίλο μας Abdallah, την γυναίκα του, Τέρρη Κουφοδήμου, και το πρακτορείο ταξιδίων τους, “LarissaExpress” Κουμουνδούρου 16, Λάρισα, για τη πολύτιμη βοήθειά τους.
Τέλος, ευχαριστώ και ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ για το ενδιαφέρον σας, και την αγάπη που δείχνετε για τα οδοιπορικά μου. Ελπίζω να μη σας κούρασα, και να κατάφερα να σας «ταξιδέψω» μαζί μας.
Στο επόμενο λοιπόν, κοιτώντας προς την Ανατολή...



The "desert foxes"

Τ Ε Λ Ο Σ

[lempoi]

Πολυ ομορφο ταξιδι!!! μπραβο παιδες!!

[dim orestiada]

απιστευτο Λακη ευχαριστουμε πολυ...

[commander]

μπραβο Λακη παντα να εχεις χαραγμενα στον σκληρό σου οτι {ΑΥΤΑ ΜΕΝΟΥΝ }και σε σας και σε μας,γιατι και μεις μαζι σου ταξιδεψαμε...... Να εισαστε {μαστε}παντα γεροι καλα μας ταξιδια}...!!!

[ckalfas]

Μπράβο παιδιά! Πάντα γεροί για καινούργια ταξίδια!