26 εξωπραγματικές μέρες στη ράχη και τα πέριξ της Ευρώπης.

[PapasouzasReal]

Μετά από τις απίστευτες φωτογραφίες όμως, τα σύννεφα ξαναπύκνωσαν και η φωτογραφική άργησε να ξαναβγεί από το tankbag...
Ξεκίνησα να πάω προς το πάσο Bernina και μετά να μπω λίγο Ιταλία στο Livigno και πάλι πίσω στο σπιτάκι μας από γύρω, όπως φαίνεται στον χάρτη...
Μέχρι και λίγο πριν την κορυφή του Bernina όμως έφαγα βροχή που θα θυμάμαι για χρόνια την ένταση της...
Και πάλι όμως παράπονο δεν έχω... καλά πέρναγα...


"πέρασα από παγετώνες"


"από όμορφα ποτάμια"


"μετά την κορυφή του πάσου που περνάς στην άλλη μεριά του βουνού, η βροχή σταμάτησε εντελώς"


"Μακράν το καλύτερο Ελβετικό πάσο για στρίψιμο -δεν σε ενδιαφέρει καν αν είναι βρεγμένος ο δρόμος, αλλά κατώτερο από τα Grimsel, Susten και λοιπά γνωστά σαν φυσική ομορφιά"


"H τεχνητή λίμνη πριν από το τούνελ του Livigno"

Αφού πέρασα το τρομακτικά στενό, υγρό, σκαμένο μέσα στο βράχο με μία λωρίδα όλη κι όλη και ολόισιο για χιλιόμετρα τούνελ του Livigno (όσοι το έχουν περάσει μπορεί να με καταλάβουν) και έκανα καμιά 80αριά ακόμα στριφτερά χιλιόμετρα χωρίς το περιττό βάρος όπως όλες τις άλλες μέρες και ξελύσσαξα, έφτασα στο δωμάτιο όταν ξεκίνησε να πέφτει ο ήλιος και βλέπω τον Σκίουρο σε τέτοια πόζα


Φάγαμε την καρμπονάρα που μαγείρεψαν τα παιδιά και μετά αράξαμε και συζητάγαμε με τις ώρες... ωραία πράγματα


"Η Τόνια διαβάζοντας το ημερολόγιο μου"


"Η καμινάδα από την σόμπα λειτουργεί και σαν καλοριφέρ"

Αφού λοιπόν πέρασε κάμποση ώρα, γυρνάει η οικογένοια του σπιτιού από την πόλη που είχε πάει για να παρακολουθήσει μία παράσταση στο θέατρο και φωνάζουμε το αφεντικό να έρθει να αράξουμε παρέα!
Κάτσαμε κανα 3ωρο με τον τύπο και συζητάγαμε, μέχρι που καταλάβαμε ότι είχαμε πέσει σε "δικό μας", γι αυτό ήταν και τόσο ανοιχτός άνθρωπος.

Κάποτε στα νιάτα του (πριν 30 χρόνια) είχε ξεκινήσει κι αυτός να πάει για λίγο καιρό μέχρι την Ινδία με ένα κλασσικό βανάκι VW (τα βανάκια των χίπιδων όπως τα λένε συνήθως) με διάφορους συνταξιδιώτες ακόμα...
Τελικά λέει του άρεσε πολύ και έκατσε 4 χρόνια εκεί μέχρι να γυρίσει πίσω, έτσι ασπάστηκε και τον Βουδισμό.
Τώρα πια είχε φτιάξει την ζωή του όπως ακριβώς ήθελε.
Αρκετά χίπικα αλλά με ένα σεβαστό οικονομικό υπόβαθρο ώστε να το πετύχει.
Στη μέση του πουθενά, με δική του πηγή πόσιμου νερού που έχει μεγάλη ορμή όλο το χρόνο ώστε με ηλεκτρογεννήτρια να παίρνει και το δικό του ρεύμα από κει.
Τα εισοδήματα του ήταν από τους λίγους πελάτες του σπιτιού (μιας και ήθελε λίγο, καλό, ψαγμένο και σταθερό κόσμο) και από το τυρί, το γάλα, το κρέας και το μαλλί από τα πρόβατα.
Για του λόγου του αληθές κατά τα μεσάνυχτα πήγαμε παρέα να στραγγίξουμε τα τυριά και να τα βάλει να στεγνώσουν (να ωριμάσουν δηλαδή), μια διαδικασία που κρατάει από 1 έως 3 χρόνια, για αυτό και είναι τόσο ακριβό το τυρί του μας έλεγε, γιατί ωριμάζει όσο πρέπει, ή όσο αρέσει στον κάθε πελάτη...
Στο τέλος μου είπε να του στείλω με mail (καμία σχέση οι Έλληνες βουνίσιοι αγρότες με τους Ελβετούς σε εξέλιξη) την συνταγή της φέτας που φτιάχνει η γιαγιά μου γιατί με αυτές που κατεβάζει από το ίντερνετ δεν του βγήκε καλή όσες φορές προσπάθησε να φτιάξει...

Στο τυροκομείο μεταμεσονύκτια λοιπόν, και με τσιγάρο στο στόμα γιατί ο τυροκόμος είναι και μερακλής:

"Μία από τις γυναίκες που μέναν και βοηθούσαν στο σπίτι"










"αλάτι, φυσικό συντηρητικό"


"σ' αυτό το ειδικό δωμάτιο ωριμάζουν για χρόνια τα τυριά"




"στο τέλος σημειώνει πότε ξεκίνησε η ωρίμανση του κάθε κεφαλιού"

Έπεσα αργά για ύπνο, αρκετά ζαλισμένος από τα ξύδια και προσπαθώντας να χωνέψω ότι είναι 21 Ιουλίου και εμείς βάζαμε τα ξύλα στη σόμπα το ένα πίσω απ' το άλλο... Ξεκίνησα να σκέφτομαι πόσο θα με χάλαγαν τα 40άρια που θα συναντάγαμε όταν θα κατεβαίναμε από τα βουνά σε λίγες μέρες, αλλά ακόμα είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι τότε...

bonus tracks της ημέρας


"Ο μεγαλύτερος σκύλος που έχω δει στη ζωή μου, 83 κιλά αθώου γίγαντα,15 κιλά περισσότερα από μένα δηλαδή, να ναι καλά η Τόνια που έβγαζε φωτογραφίες όποιο ζώο συναντάγαμε. Το ημίαιμο husky δίπλα του μοιάζει με κουτάβι αλλά δεν είναι..."


"Ο Σκίουρος δοκιμάζει διάφορα σχέδια με την μονοτική στην Τόνια, δε μπορούσα να αντισταθώ στο κλικ"

[PapasouzasReal]

Μέρα 13
Zernez - Fuorn - Stelviopass - Gaviapass - Passo del Tonale - Bolzano
280 χιλιόμετρα περίπου



Ξυπνάμε το πρωί νωρίς, και χαιρόμαστε πολύ που παρόλη τη συννεφιά δε βρέχει καθόλου. Τρώμε τα coco-pops μας (μεγάλο λάθος μιας και πήγα 3 φορές τουαλέτα σε μισή ώρα μετά, αφού έχω συνηθίσει τον σκέτο καφέ, τι το ήθελα το πρωινό?) και φορτώνουμε στα γρήγορα για να φύγουμε!

Είχαμε πολύ ωραία πράγματα να δούμε και σήμερα!
Την ώρα που φεύγαμε είχαν βγει όλοι από το σπίτι στο μπαλκόνι και μας χαιρέταγαν χαμογελαστοί...
Δε ξέρω γιατί δε σταμάτησα να βγούμε όλοι μαζί μια φωτογραφία...
Σίγουρα από τις γνωριμίες που θα μου μείνουν αξέχαστες...

Σήμερα η διαδρομή άνετα έπαιρνε τέτοιο soundtrack αν γύρναγα βίντεο


Φεύγουμε λοιπόν και η διαδρομή ξεκίνησε με απίστευτο ανοιχτό ορεινό στροφιλίκι και άσφαλτο που είναι σα να οδηγάς σε ράγες!
Το πότε περάσαμε τα σύνορα δε το πήρα χαμπάρι, μάλον δεν είδα την ταμπέλα.
Πλέον δεν μας έκανε εντύπωση όταν αλλάζαμε χώρα, και για μένα ήταν και η τρίτη φορά που πέρναγα τα σύνορα με Ιταλία σ' αυτό το ταξίδι...





Αφού λοιπόν φτάνουμε εκεί που ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει για το Stelvio βλέπω στα δεξιά μου αυτό:


Και λέω "ρε σίγουρα είμαι Ιταλία ή άλλαξα ήπειρο?"
Τελικά ένας "περίεργος" τύπος που θύμιζε κάτι από Ινδιάνο ξεπρόβαλε και μας είπε αν θέλουμε να δώσουμε 1 ευρώ και να δούμε τα έργα του. Το ευρώ έπιασε τόπο σίγουρα...


"όταν πιάνει το χέρι σου..."












"εκτός από τα Τοτεμ του αρέσαν και τα κόκκαλα και τα κέρατα από νεκρά ζώα"




"η μορφή"


"το αμάξι του όπως θα καταλάβατε, τώρα τι χρώμα γράφει στην άδεια δε ξέρω..."

Και μετά ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε, 19 βαθμούς είχε όταν ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε...


"Η βροχή δεν άργησε να έρθει"


"Σε μία από τις 50 περίπου κλειστές και με μεγάλη κλίση φουρκέτες"


"Φτάνοντας στην κορυφή πλέον χιόνιζε και είχε 2.8 βαθμούς, η μάνα μου μού έλεγε στο τηλέφωνο για καύσωνα στην Αθήνα και δεν θέλαμε να κατέβουμε από κει πάνω με τίποτα..."


"22 Ιουλίου και το χιονάκι να παγώνει στη ζελατίνα... outer space λέμε"

[PapasouzasReal]

"το κρύο έτσουζε"


"Μιας και είναι το πιο γνωστο πάσο των Άλπεων είναι λογικό να είναι φίσκα από κόσμο"




"An englishman in Stelvio"

Όταν τα παχιά σύννεφα έφυγαν για λίγο από μπροστά μας, μπόρεσα να τραβήξω 2 κλικ από τον δρόμο που ανεβήκαμε, στις φωτογραφίες φαίνεται μόνο το τελευταίο κομμάτι του δρόμου, όχι το καλό με τις απανωτές στενές φουρκέτες που έχει πιο κάτω, στην αρχή της ανάβασης. Σ'αυτό το πάσο ανεβαίνει το υψόμετρο πραγματικά γρήγορα, τρομερή κλίση λέμε...





Και εκείνη τη στιγμή είδαμε άλλο ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο...
Ξαφνικά ξεκίνησε να πέφτει ένα πράγμα ανάμεσα σε χιόνι και χαλάζι, βασικά σαν μπαλίτσες από πηχτό χιόνι έμοιαζε, κανείς μας δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο...




"από τα καλύτερα βρώμικα που έχω φάει ποτέ μου"







Στο Stelvio είχε και ένα πανέμορφο καταφύγιο - παρατηρητήριο...





"Στην πίσω μεριά του βουνού ο καιρός ήταν αισθητά καλύτερος, τα βουνά πολλές φορές σταματάνε για ώρα τα σύννεφα σε κάποιες κορφές"

Και μετά ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε για να κάνουμε το Gavia, ένα από τα πιο όμορφα πάσα όσων αφορά την φυσική ομορφιά από όσα είδαμε στο ταξίδι, για μένα τουλάχιστον.

Κατεβαίνοντας το Stelvio λοιπόν:

"αμέτρτοι καταρράκτες σε όλα τα βουνά των Άλπεων"


"πολύ και καλό στροφιλίκι"



Μετά ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε το Gavia, πολύ στενό και απότομο πάσο με κακό οδόστρωμα, αλλά καθόλου κίνηση μιας και οι κουτάκηδες το αποφεύγουν λόγω δυσκολίας του δρόμου. Δε σταμάτησα για πολλές φωτογραφίες στο ανέβασμα μιας και ο δρόμος ήταν για παιχνίδι, η μόνη που έβγαλα ήταν σε ένα σημείο που βλέπαμε την βροχή να πέφτει ακριβώς δίπλα μας, αλλά σε μας δεν έβρεχε...



Ψηλό πάσο κι αυτό οπότε στην κορφή είπαμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να αράξουμε εκεί γύρω για λίγο.




"Η βροχή έπαιζε μαζί μας"




"punk animals"


"Moto Morini, μία εταιρία με ελάχιστη ετήσια παραγωγή που βγάζει πανάκριβα δίτροχα κοσμήματα"


"και ένα αναμνηστικό"

[kouvos]

[PapasouzasReal]

Μέρα 14
Bolzano - Passo de Costalunga - Alleghe - Passo Pordoi - Vipiteno
220 χιλιόμετρα περίπου



Το πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε την στιγμή που ξεκίνησε να χτυπάει ο ήλιος την σκηνή, ιδανικό timing! Ανοίγω την σκηνή και βλέπω μια λαμπρή λιακάδα, ωραία πράγματα.
Τα φρούτα που κόλλησαν στη σκηνή τα στέγνωσε ο ήλιος και έφυγαν εύκολα τελικά!



Ήπιαμε το καφεδάκι μας και αφού μαζευτήκαμε ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τους Δολομίτες που τόσα είχα διαβάσει για τις όμορφες κορφές τους!

Ξεκινήσαμε να βλέπουμε από μακριά κάποιες από τις περίεργες κορφές



Και μετά από πιο κοντά πηγαίνοντας από το Costalunga στο Pordoi!



Στη διαδρομή περάσαμε και από το Alleghe, μία κωμόπολη χτισμένη δίπλα σε μία πανέμορφη λίμνη αλλά αισθανόμουν λίγο κουρασμένος εκείνη τη μέρα και δεν είχα πολύ διάθεση για πολύ ανέβα-κατέβα από τη μηχανή και φωτογραφίες. Πολύ όμορφο μέρος πάντως αν και το περάσαμε σουβλάκι λόγω του πολύ τουρισμού.

Και μετά ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε το Pordoi! Φοβερό πάσο με τρομερές φουρκέτες και κλίση καλύτερη και από πίστα. Αλλά μετά από τόσες μέρες οδήγησης και στριψίματος είχαμε χαζέψει με την θέα, που δεν την βαριέσαι ποτέ!


“Πίστα με θέα”


“Δολομιτικές κορφές”





Αφού φάγαμε σαν τα ζώα πάνω στην κορφή μας βγήκε μία απίστευτη κούραση, ειδικά εμένα και ήταν πολύ νωρίς ακόμα.
Αποφασίσαμε να οδηγήσουμε όσο αντέχουμε προς το Timmelsjoch (το όχι και τόσο πολυσύχναστο πέρασμα από Ιταλία προς Αυστρία) και όπου κουραστούμε βρίσκουμε ένα κάμπινγκ.


“Ούτε για τις μύγες δεν άφησα”

Κατεβαίνοντας το Pordoi είδαμε μοναδικές θέες αλλά και κορφές.






Μετά από καμιά 50αριά χιλιόμετρα ξεκίνησα να αισθάνομαι εντελώς χάλια, έπρεπε να βρούμε κάπου να μείνουμε γρήγορα μιας και δεν άντεχα να οδηγήσω καθόλου, ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που με πείραξε τόσο εκείνη τη μέρα, ίσως η συσσωρευμένη κούραση.

Τελικά βρήκαμε ένα Motocamping (έτσι έγραφε απ’ έξω αλλά 5 μηχανές ήταν μέσα όλες κι όλες) λίγο μετά το Vipiteno, σε ένα πολύ ωραίο σημείο μέσα στο δάσος και πήραμε ένα φοβερό Bungalow αφού είχε 2 ευρώ διαφορά στο άτομο από το να στήναμε σκηνές.



Φτάσαμε αρκετά νωρίς, κάναμε το μπανάκι μας, συζητήσαμε, φάγαμε καλά σε μία καντίνα Αυστριακού στυλ με λουκάνικα και σνίτσελ, και ειδικά εγώ την έπεσα νωρίς. Έπρεπε να ξεκουραστώ, φοβόμουν μην ξυπνήσω άρρωστος το πρωί, κάτι που δεν ήθελα ούτε να το φανταστώ. H Αυστρία, μία καινούργια χώρα μας περιμένει αύριο.

Bonus track της ημέρας:


“Η Τόνια ήταν η πιο ξεκούραστη απ’ όλους, γυναίκες, σκληρή ράτσα”

[PapasouzasReal]

Μέρα 15
Vipiteno - Passo Giovo - Passo Rombo(Timmelsjoch) - Innsbruck - Schlitters
220 χιλιόμετρα περίπου



Το πρωί ξύπνησα εμφανώς ξεκούραστος. Μάλλον λόγω κούρασης ήμουν έτσι την προηγούμενη μέρα.
Πίνουμε καφέ και με το καλημέρα ξεκινάμε να ανεβοκατεβαίνουμε πανέμορφα βουνά…
Θα μπορούσαμε να πάμε Innsbruck από εθνική στα γρήγορα αλλά δεν θέλαμε να χάσουμε το καλό πάσο και να περάσουμε από τα σύνορα που πάνε οι κουτάκηδες.





Να πω κάπου εδώ ότι όσες μέρες ήμασταν στα βουνά είδαμε αμέτρητους ποδηλάτες, οπότε είπα να φωτογραφίσω κανέναν για ενθύμιο. Σε αρκετές κορφές είχε περισσότερους ποδηλάτες από μηχανόβιους! Πολλή προπόνηση έπεφτε! Οι περισσότεροι κάναν τουλάχιστον δύο πάσσα την μέρα απ' ότι μου είπε ένας ποδηλάτης που μιλάγαμε!



Η διαδρομή μέχρι τα Αυστριακά σύνορα ήταν μαγευτική, όσο πλησιάζαμε Αυστρία τόσο αγρίευε το βουνό, με περισσότερους καταρράκτες, στενότερους δρόμους, κατολισθήσεις, και λίγο χιονάκι που είχε απομείνει στα ψηλά για να χαζεύουμε.
Στην κορφή του πάσσου ήταν πολύ όμορφα αλλά δε κάτσαμε πολύ γιατί θέλαμε να αφιερώσουμε πιο πολύ χρόνο στο Innsbruck.


“Αυστρία σου ερχόμαστε”


“Όσα ενώνει η φιλία, δε μπορεί να χωρίσει η πολιτική, έγραφε κάτω από τον αετό στα σύνορα...”




“πολλοί ρίχνουν πολύ περπάτημα σ’ αυτά τα βουνά”


“και μία σουβενιροφωτογραφία”

Ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το βουνό και μου κακοφάνηκε που οι Αυστριακοί έχουν διόδια στα καλά βουνίσια περάσματα για συντήρηση του δρόμου… και η αλήθεια είναι πως είχε χειρότερη άσφαλτο από Ιταλία και Ελβετία.
Επίσης είναι και η μόνη Αλπική χώρα που διαφημίζει τόσο πολύ τα ορεινά της περάσματα με φυλλάδια και διαφημίσεις, κυνηγώντας τόσο πολύ τον τουρισμό.

Όσο κατεβαίναμε και πηγαίναμε προς Innsbruck το σκηνικό συνέχιζε στα ίδια πρότυπα μόνο που η αρχιτεκτονική ξεκίνησε να ομορφαίνει πολύ σε σχέση με την βουνίσια Ιταλική. Αναμενόμενο...







Λίγο πριν το Innsbruck σταματήσαμε για βενζίνη. Στη στάση του λεωφορείου που ήταν δίπλα από το βενζινάδικο σταμάτησε ένα λεωφορείο και ο οδηγός κατέβηκε να πάρει καφέ και ξαναμπήκε μέσα. Όση ώρα σταμάτησε το λεωφορείο έγραφε αυτό μπροστά:





“Στις Άλπεις βλέπεις πραγματικά πολλά μοντέλα αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών που δε τα έχεις ξαναματαδεί ποτέ και ούτε πρόκειται όταν ζεις στην Ελλάδα, το συγκεκριμένο δε καταλάβαμε ποτέ τι μάρκα ήταν, δεν είχαμε ξαναδεί το λογότυπο”

Εκεί γνωρίσαμε και έναν ακόμη μηχανόβιο ταξιδιώτη που ήταν μόνος του πλέον μιας και πριν 3 μέρες είχε παρατήσει τον φίλο και την φίλη που ήταν δικάβαλο και ταξίδευαν παρέα, γιατί δεν άντεξε άλλο την γκόμενα του φίλου του λέει. Πάλι καλά εγώ ήμουν τυχερός με την παρέα που είχα και περνάγαμε καλά!

Φτάσαμε στο Innsbruck και το πρώτο πράγμα που πήρε το μάτι μου ήταν η Ελληνική ταβέρνα της πόλης. Για να πω την αλήθεια μου δε συγκινήθηκα καθόλου, ούτε τίποτα μελό ένοιωσα γενικότερα, δεν μου είχε λείψει καθόλου η Ελλάδα, μόνο κάποια από τα αγαπημένα μου πρόσωπα…




Περπατώντας πέσαμε πάνω στο ποτάμι της πόλης





“Το beach bar με τις ξαπλώστρες και την ξενοφερμένη άμμο δίπλα από το ποτάμι που δεν έχει παραλία φαντάζει λίγο αστείο στα μάτια μου”

Μετά φάγαμε το κατιτίς μας και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τα ενδότερα της πανέμορφης αυτής πόλης.
Θα σας αφήσω να την δείτε χωρίς πολλά λόγια…


“Πιο Αυστρία δε γίνεται”










“Ίσως το πιο πρωτότυπο ποτάδικο που έχω δει, τρελό design και ποτά σε οποιοδήποτε χρώμα”


“Έχει και barman…”








“Όλα ήταν προσεγμένα, ακόμη και οι ταμπέλες των μαγαζιών στα γραφικά δρομάκια είχαν κάτι το ωραίο”


“Όσο για κάτι ταμπέλες σαν κι αυτή ή σαν των McDonalds θα έπρεπε να απαγορεύονται διά ροπάλου μιας και είναι η μόνη παραφωνία σ’ αυτές τις όμορφες πόλεις που χαλάει το σύνολο”

[PapasouzasReal]

Αργότερα φύγαμε να πάμε προς το Krimml που θέλαμε να δούμε αύριο (εκεί βρίσκεται και ο ψηλότερος καταρράκτης της Ευρώπης) και όπου νύχτωνε θα σταματάγαμε για ύπνο.
Όταν έπεφτε το φως του ήλιου λοιπόν βρήκαμε ένα κάμπινγκ φτηνό (καμία σχέση οι τιμές της Αυστρίας και της Ελβετίας) που είχε και πισίνα και έτσι ρίξαμε μια βουτιά για να θυμηθούμε ότι ήταν καλοκαίρι. Τι καλοκαίρι δηλαδή που έβγαινα από την πισίνα και έτρεμα. Και επειδή οι Ευρωπαίοι έχουν συνηθίσει το κρύο νερό μάλλον η πισίνα δεν ήταν θερμαινόμενη...
Τα πιτσιρίκια πάντως βουτάγανε μέχρι που έπεσε ο ήλιος κι εγώ έτρεμα από το κρύο, όντως έχουν συνηθίσει!
Φάγαμε και αφού χαιρέτησα τα ζωάκια που είχαν έρθει στη σκηνή μου


την έπεσα στα γρήγορα γιατί αύριο θα έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς μιας και δεν είχαμε καθόλου ίσκιο.

Η πρώτη επαφή με την Αυστρία είναι έρωτας πάντως…

Bonus tracks της ημέρας:


"μούσι, γυαλιά που έχω από το λύκειο και τα φοράω μόνο με το κράνος για να μη στραβώνουν τα καλά, και πατηκωμένο μαλλί από το κράνος, σημάδια ότι ταξιδεύουμε ήδη κάποιες μέρες περισσότερες από το συνηθισμένο"


"Από το ομορφότερα κουτάβια που έχω δει ποτέ. Μοναδικά χρώματα!"


"Το κοριτσάκι είπε να μου κάνει photobombing καθώς με παρατηρούσε για ώρα να κάνω κασκαντεριλίκια για να βγάλω μία φωτογραφία και το εκμεταλλεύτηκα"

[PapasouzasReal]

Μέρα 16
Schlitters - Krimml - Zell am See - Salzburg
200 χιλιόμετρα περίπου



Ξυπνήσαμε, ήπιαμε τον καφέ μας βλέποντας τα σύννεφα να μας προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθούσε και μαζευτήκαμε να φύγουμε!
Παρόλο τον κακό καιρό που ήμουν σίγουρος πώς θα είχε. είχα ένα φοβερά αισιόδοξο προαίσθημα γι αυτή τη μέρα... και τελικά δεν έπεσα καθόλου έξω...



Φορέσαμε τα αδιάβροχα πριν ξεκινήσουμε και επιβεβαιωθήκαμε αφού μετά από 5 λεπτά ξεκίνησε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Και δε σταμάτησε ποτέ να βρέχει με τέτοια μανία εκείνη τη μέρα...


"Κάπως έτσι είναι τα περισσότερα σπίτια στα χωριά της Αυστρίας"

Και αφού οδηγήσαμε μέσα στην έντονη βροχή για καμιά ώρα και πληρώσαμε 5 ευρώ διόδια για έναν μέτριο δρόμο, ξεκινήσαμε να βλέπουμε στο βάθος τον καταρράκτη, όσο φαίνεται από το τελείωμα του δηλαδή, μιας και ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κρύβεται πίσω από το βουνό.


"Όχι, δεν είναι στη Μόρντορ όπως είπε και ένας φίλος"



"Travelling we build our memories"

Φτάνοντας στη βάση του καταρράκτη είδαμε ότι υπάρχουν πολλοί σαλεμένοι μηχανόβιοι που γυρνάνε χωρίς να υπολογίζουν καιρό!



Παρκάραμε λοιπόν κι εμείς και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τον καταρράκτη, αλλά επειδή κανένας μας δεν είχε ομπρέλα περπατάγαμε με τα κράνη μέσα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο και μας κοιτούσαν όλοι περίεργα αφού ήμασταν σαν χούλιγκανς.


Τα παιδιά κάτσανε για καφέ μετά από λίγο κι εγώ συνέχισα να περπατάω κανά μισάωρο για να φτάσω λίγο ψηλότερα ώστε να έχω καλύτερη θέα προς τον καταρράκτη αλλά στο τέλος με πόνεσε ο αυχένας μου από το κράνος...
Η βροχόπτωση όμως ήταν πραγματικά δυνατή και αν έβγαζα το κράνος δε θα μπορούσα να το ξαναβάλω μετά αφού θα ήταν βρεγμένο...
Ποτέ δε σταμάτησαν να με κοιτάνε περίεργα, στο τέλος είχε αρχίσει να έχει πλάκα!
Παρόλο τη δυνατή βροχή πάντως, το πάρκο είχε πολύ κόσμο που την αψηφούσε...

Κάποιες φωτογραφίες του καταρράκτη ανεβαίνοντας το μονοπάτι που είναι δίπλα του, βάλτε fullscreen και σας υπόσχομαι να σας μεταφέρω εκεί (κρίμα να μην έχω και ήχο όμως...):












Το μονοπάτι αυτό συνεχίζει μέχρι την κορφή του καταρράκτη αλλά θέλει γύρω στις 3 ώρες περπάτημα για να φτάσεις... δυστυχώς δεν το ήξερα αλλιώς σίγουρα θα είχα αφιερώσει μία μέρα εκεί. Η φύση είναι σαν τροπικού δάσους σε κάποια σημεία του πάρκου.

Καθίσαμε να φάμε κάτι σε ένα φτηνό (περιέργως) τουριστικό μαγαζί στον καταρράκτη και να ζεσταθούμε λίγο...
Η θέα από το μαγαζί απαράμιλλη




"πάντα μου αρέσουν οι τυχαίοι άνθρωποι για μοντέλα"

[moby_gr]

Συγγνώμη για τη "διακοπή"....αλλά δεν άντεξα

Μάλλον, οι πιο όμορφες φωτογραφίες σε ταξιδιωτικό!!!
(τα υπόλοιπα σχόλια για τις διαδρομές σας, την περιγραφή σου, κτλ, όταν με το καλό τελειώσεις )

[PapasouzasReal]

"γραφικά δρομάκια"


"όπως σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι υπάρχει κι εδώ ένα ποτάμι"


"ο κισσός με την εκκλησία έχουν δέσει για τα καλά"


"μέχρι και τα κουδούνια μου άρεσαν σ'αυτή την πόλη"




"Τα ζευγαράκια που περνούσαν από τη γέφυρα "κλείδωναν" τον έρωτα τους με ένα λουκέτο"

Αργά το βράδυ γυρίσαμε στο δωμάτιο μας, βάλαμε την μπουγάδα και την πέσαμε, αύριο θα γνωρίζαμε την πόλη καλύτερα με το φως του ήλιου...

Bonus tracks της ημέρας:

"Η μπουγάδα μας επέπλεε, ο Σκίουρος έκανε ευρεσιτεχνία"


"Μία βιτρίνα που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μα 900 ευρώ η πολυθρόνα??"