[ΚΡΗΤΗ] Λιόπετρο, Σητείας: χωματόβολτα ...

[Markas]

Μπερδευόμαστε λίγο… Πάμε…




Ερχόμαστε…




Ανεβαίνουμε…




Κατεβαίνουμε…




Ανοιγοκλείνουμε συρματόπορτες…




Τελικά, ένα από τα αδιέξοδα κατέληξε σε ένα αγροτικό 4x4 που έφραζε μάλλον επιδεικτικά το δρόμο. Οι 2 ντόπιοι δε βγήκαν καθόλου από μέσα αλλά ύστερα από ερώτηση για το δρόμο, μας υποδείξανε να ανοίξουμε μια καινούργια καγκελόπορτα μερικές δεκάδες μέτρα πιο πίσω για να βρούμε το δρόμο που ανεβαίνει μέχρι το χωριό Χαμέζι. Όπως και να έχει, πανευτυχείς, συνεχίζουμε την πορεία μας.




Ο δρόμος έντονα ανηφορικός και ο Μανώλης ζορίζεται. Μπορεί το vstrom να είναι εξαιρετικό για τα λεφτά του αλλά το συγκεκριμένο έχει δύο αρνητικά. Πρώτον δεν έχει χωμάτινα λάστιχα, αν και στις πέτρες δεν έχει πολλή διαφορά, (λύθηκε αυτό το πρόβλημα μερικές μέρες αργότερα) και δεύτερον είναι μάλλον χαμηλό με συνέπεια να υπάρχει ο φόβος χτυπήματος σε πέτρα από κάτω. Μια μεταλλική ποδιά επιβάλλεται (αλλά θα μειώσει και άλλο την απόσταση από το έδαφος) όμως για τώρα ο Μανώλης πρέπειαπλά να είναι προσεκτικός.




Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του…




…δε γλιτώνει το κτύπημα στο κάτω μέρος της εξάτμισης όπου μένει ένα αξιοπρεπές βαθούλωμα για να θυμάται την εκδρομή.Το βίντεο της ανάβασης:



Σταματάμε δίπλα σε μια καγκελόπορτα για μια ανάσα και έλεγχο της ζημιάς στο Vstrom. Η θέα καταπληκτική και η ζημία αμελητέα οπότε η διάθεση παραμένει καλή.



















Περνάμε την καγκελόπορτα ανατολικά και κρατάμε ανατολική κατεύθυνση. Πολύ σύντομα βρίσκουμε πάλι ένα όμορφο σημείο με θέα δίπλα σε ένα μικρό σπίτι, οπότε αναγκαστικά σταματάμε πάλι για φωτογραφίες. Πάντως είμαστε πλέον πολύ κοντά στο Λιόπετρο. Η Κική κλασικά στο γκρεμό να αγναντεύει…







Έτσι μου έρχεται να…










Ώρα να φύγουμε όμως γιατί πρέπει να είμαστε νωρίς πίσω στα σπίτια μας σήμερα. Συνεχίζουμε παρακάτω όπου βγαίνουμε δύο φορές σε αδιέξοδο, αλλά τελικά βρίσκουμε έναν έντονα κατηφορικό δρόμο που μας βγάζει στη σωστή πορεία.




Ευτυχώς δηλαδή γιατί σε αυτό το σημείο ο Μανώλης ζορίστηκε και παρά λίγο να πέσει. Από το Google Earth φαίνεται πάντως να υπάρχει και άλλος δρόμος κοντά, πιθανότατα πιο καλός.







Σύντομα βλέπουμε μπροστά μας το Λιόπετρο. Ανοίγουμε μία καγκελόπορτα, έπειτα άλλη μία με ένα συμπαθέστατο κοπρίτη που υποτίθεται έκανε το φύλακα και ανεβαίνουμε στην κορυφή ακολουθώντας τον τσιμεντόδρομο.




Σταματάμε δίπλα στο εκκλησάκι στην κορυφή και στρώνουμε τα φαγητά μας. Θέλω πολύ να εξερευνήσω το χώρο, νηστικό αρκούδι όμως δε χορεύει που λένε και η ώρα έχει πάει πια 14:15




Καλή μας όρεξη!




Πίνουμε βεβαίως και το τελευταίο τσίπουρο πάλι στην υγεία του Χρήστου (matador) και αρχίζουμε σιγά σιγά την εξερεύνηση των ερειπίων για χώνεψη.




Το φρούριο κτίστηκε τους πρώτους χρόνους της Βενετοκρατίας στην ίδια φύσει οχυρά θέση όπου υπήρχε σε πρωιμότερους χρόνους αρχαία ακρόπολη. Το όνομα του φρουρίου είναι παραφθορά του «Lione di Pietra». Σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο και κείτεται σε ερείπια ενώ ο επισκέπτης βλέπει τα τείχη και τους αμυντικούς πύργους του σχεδόν διαλυμένους καθώς και ένα τεράστιο αριθμό από κτιστές δεξαμενές και άλλα δωμάτια που εξυπηρετούσαν διάφορες χρήσεις.




Το μέγεθός του είναι τέτοιο που το 16ο αιώνα για να προφυλάξουν οι Βενετοί τους κατοίκους της Σητείας από τις επιδρομές των Τούρκων σκέφτηκαν να τους μεταφέρουν εκεί. Το σχέδιο όμως εγκαταλείφτηκε γιατί κόστιζε πολύ η συντήρηση του ήδη ερειπωμένου κάστρου.













Στο βάθος το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στη ρίζα του Λιόπετρου και απέναντι οι δρόμου που ήμασταν νωρίτερα. Δυστυχώς για λίγο δεν επικοινωνούνε.







Οι φωτογραφικές μας μηχανές παίρνουν φωτιά όσο θαυμάζουμε το τοπίο.

[Markas]

Βαδίζοντας προς τη δυτική γωνία του τείχους στα ερείπια ενός πύργου.










Τμήμα του τείχους.




Γκρεμισμένος πύργος.





Ψωνάρα πάνω σε γκρεμισμένο πύργο.




Κάποιο δωμάτιο με θέα στον Παπαδιόκαμπο.




Στο βάθος αριστερά τα νησιά Διονυσάδες ενώ λίγο δεξιότερα το ακρωτήριο Σίδερος, το βορειοανατολικότερο σημείο της Κρήτης.




Βλέπουμε αρκετά ακόμα χαλάσματα αλλά κανένα δυστυχώς θησαυρό. Ώρα όμως για το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας απολαμβάνοντας τη θέα προς το αεροδρόμιο της Σητείας στο βάθος. Έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει το δύσκολο κομμάτι της εκδρομής.




Κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, μηχανών και βολτών.




Θαυμάζουμε ο κάθε ένας το μοτόρι του. Ο Γιάννης τη Μάγια Μέλισσα…




Εγώ το Μήτσο…




Και ο Μανώλης τον Kermit του… Μα… κάτι σα να έχει λασκάρει εκεί κάτω! Χμ, τελικά είχε φύγει μια βίδα από την πλαστική καρίνα με το κατακτύπημα. Μικρό το κακό, με ένα δεματικό που κρατούσε ο Γιάννης λύνουμε το πρόβλημα προσωρινά.




Κατεβαίνουμε λοιπόν πάλι και δίνουμε στον κακομοίρη το σκύλο στην καγκελόπορτα ένα σάντουιτς που περίσσεψε (και το τρώει σε δύο μπουκιές), ανοίγουμε άλλες δύο καγκελόπορτες και αρχίζουμε το κατέβασμα προς Παπαδιόκαμπο.













Σαν το γουρούνι τσαλαβουτάς όπου βρεις νερά ε; Να δούμε πότε θα πλύνεις τη μηχανή αχαΐρευτε!




Από Παπαδιόκαμπο και μετά μπαίνουμε σε άσφαλτο. Η διαδρομή παραμένει όμορφη αλλά χάνει τον περιπετειώδη χαρακτήρα της.









Μια τελευταία στάση στην παραλία της Μονής Φανερωμένης για ξεκούραση και κουβεντούλα. Κάτω αριστερά στην καρίνα ίσα που φαίνεται το κίτρινο δεματικό που έβαλε ο Γιάννης για να αντικαταστήσει τη χαμένη βίδα.





Μόλις ξεκινήσαμε από Φανερωμένη συνεχίσαμε νότια μέχρι να φτάσουμε στον κεντρικό Σητείας - Αγίου Νικολάου για την επιστροφή. Αναγκαστικά βάλαμε εγώ και ο Γιάννης βενζίνα κάποια στιγμή στη διαδρομή και γύρω στις 18:15 φτάσαμε κουρασμένοι αλλά ικανοποιημένοι από άλλη μια γεμάτη μέρα σπίτι μας.

Απολογισμός :

Χιλιόμετρα εκδρομής από Ηράκλειο: 290
Κατανάλωση και για τα δύο BMW: 5.5




Και δυο λογάκια από τους πρωταγωνιστές: 
Η Κική γράφει:Η διαδρομή μου άρεσε γενικά, ειδικά ο Μόχλος, η παραλία του Ρίχτη και η κατάβαση από το Λιόπετρο στον Παπαδιόκαμπο. Όμως δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα. Δεν είχε τοπία που να μείνω με το στόμα ανοικτό, ούτε αγωνία και μεγάλες συγκινήσεις όπως κάποιες άλλες φορές. Παρόλα αυτά θεωρώ πως ήταν μια πολύ διασκεδαστική εκδρομή γιατί οι άνδρες έδωσαν ρεσιτάλ με τις ατάκες και τις πλάκες τους!
Υστερόγραφο: Ο Νίκος δε με κλώτσησε στον γκρεμό τελικά γιατί μάλλον σκέφτηκε πως θα έπρεπε ο ίδιος μετά να κατεβαίνει και να ανοιγοκλείνει τις πάμπολλες καγκελόπορτες που συναντήσαμε στο δρόμο. Για να μην αναφέρω τις άπειρες φωτογραφίες που τους τράβηξα εν κινήσει… Άξιο λοιπόν το μεροκάματό μου!

Ο Μανώλης γράφει:
Μετά από χρόνια βρεθήκαμε με το Νίκο, ήταν όπως τον γνώρισα την πρώτη φορά. Αυθόρμητος και κουζουλός στην οδήγηση. Εδά που έχει και ένα σοβαρό μηχανάκι πιστεύω ότι ολοκληρώθηκε το πακέτο. Ο συνδυασμός κουζουλάδας και μηχανής μπορεί να μας χαρίσουν πολλές όμορφες οδηγικές στιγμές.Για την Κική τι να πω; Δεν μπορώ να πω ότι τη γνώρισα, μια και οι στάσεις ήταν ολιγόλεπτες αλλά γνωρίζοντας το Νίκο και βλέποντας που την πηγαίνει με τη μηχανή... είναι ΗΡΩΑΣ. 
Ο Γιάννης αν και τον είδα πρώτη φορά, μιλήσαμε ελάχιστα... προσπάθησε να με εξυπηρετήσει με το καλημέρα και αυτό δείχνει τι στόφα ανθρώπου είναι. Καμιά φορά οι πράξεις "λένε" περισσότερα από τα λόγια.Φυσικά θα περιμένατε να σχολίαζα τα μηχανάκια, τη διαδρομή ή το πώς οδηγάει ο καθένας... μέγα λάθος. Τα μηχανάκια είναι όλα καλά και είναι για να πάνε εκεί που θέλει ο οδηγός, την καλύτερη διαδρομή στο κόσμο να κάνεις άμα δεν υπάρχει κέφι ή καλή παρέα... είναι μια απλή μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο και τέλος το πώς οδηγάει ο καθένας είναι θέμα το πώς τον ευχαριστεί. Άρα αφού πήγαμε εκεί που θέλαμε, η παρέα ήταν super και κάναμε το κέφι μας... ε, τότε περάσαμε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ.

Ο Γιάννης γράφει:
Άλλη μια περιπέτεια με το Νίκο και την Κική στα άγνωστα βουνά της Κρήτης έλαβε αίσιο τέλος και ο σκοπός της εξόρμησης επιτεύχθηκε (μη θέλετε να τα μαθαίνετε όλα...)
- Ο Νίκος είναι ο καλύτερος πλοηγός που έχω γνωρίσει. Λες και έχει την "Ανάβαση" μέσα στο κεφάλι του! Μελετάει χάρτες και GoogleEarth πριν την εκδρομή και με ένα μαγικό τρόπο τα αποτυπώνει και τα επαναφέρει την κατάλληλη στιγμή. Άσε που έχει μάθει να εξαφανίζει το βάρος του επιβάτη και οδηγάει στους κατσικόδρομους καθιστός και χαλαρός λες και πάει ταξιδάκι!
- Εγώ από την άλλη το αντίθετο! Ευτυχώς τον έχω να πηγαίνει μπροστά κι έτσι δεν ανησυχώ για τη διαδρομή, το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να μην πέσω. Άσε που πρέπει να πάω και σε οφθαλμίατρο... Κοτζάμ πύργο δεν είχα δει! 
- Για την κοπέλα της παρέας, την Κική, δεν έχω λόγια (πάλι)... Φωτογράφιζε συνεχώς εμάς τους αχαΐρευτους και τα υπέροχα τοπία που περνούσαμε ενώ δεν την ενοχλούν ούτε πέτρες ούτε λακκούβες. Respect!
- Ο Μάνος ο "Σκωτζέζος" απέδειξε πως ακόμα και με μια μοτοσικλέτα που (όπως και να το κάνουμε) δεν έχει κατασκευαστεί για την ταλαιπωρία του Κρητικού πετρόδρομου μπορείς, αν έχεις κότσια, να σταθείς αξιοπρεπώς και να "βγάλεις" τη διαδρομή. Απλά την άλλη φορά Μάνο να έχεις αλουμινένια ποδιά!
- Η GoPro αξίζει όλα τα λεφτά της. Μένει να μάθω να μιξάρω τα βίντεο.
- Το νησί μας, η Κρήτη δε σταματάει να μας εκπλήσσει. Για άλλη μια φορά είδαμε μέρη που δεν τα φανταζόμασταν! Αν είχαμε χρόνο θα περπατούσαμε μέχρι τους καταρράκτες στο Ρίχτη. Θα το αφήσουμε όμως για καμιά άλλη φορά.
- Τέλος, για άλλη μια φορά θα επαινέσω τα 800άρια για αυτά που μας δίνουν. Είναι τα ιδανικά μηχανάκια για το νησί μας και δε θα βαρεθώ να το λέω. Δε σε κουράζουν είτε οδηγώντας στην Εθνική με ταχύτητες στα όρια της απόσπασης των τακουνιών από τα ελαστικά είτε προσπαθώντας να κρατηθείς όρθιος στους χωματοπετρόδρομους του νησιού. Δε βλέπω την ώρα να ξαναφύγουμε!

Οι συνοδοιπόροι μου τα είπαν όλα σχεδόν.
Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως κάθε ένας μπορεί να χαρεί τα βουνά και τους χωματόδρομους της Ελλάδος. Δε χρειάζεται ούτε η υπερσύγχρονη ούτε η πανάκριβη μηχανή. Απλά μερικά είδη ατομικής προστασίας, λίγη προσοχή και μπόλικη διάθεση για περιπέτεια.


Οπότε δε μένει άλλο παρά να ευχηθώ:








ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!

[saitman]

ευγε σε ολους σας!!παντα τετοια!περιμενουμε το αλλο οδοιπορικο!

[nikos-x]

Αρχική Δημοσίευση από Markas

. . . όπου ο Μανώλης βρήκε ευκαιρία να ποτίσει το Μαρούλι του.



Μόλις έμαθα τι έχασα βέβαια ζήλεψα οπότε ξαναπήγα με το Γιάννη και την Κική στο ίδιο σημείο να ποτίσω και εγώ το Μήτσο. . .

Η Κική γράφει: . . .
Ο Μανώλης γράφει: . . .
Ο Γιάννης γράφει:. . . .

Οπότε δε μένει άλλο παρά να ευχηθώ:

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!

Τόσες ώρες μαζί, ένα πράμα δεν κατέω: Πως έγινε και ο Μήτσος σου δεν έφαγε το μαρούλι του Μανόλη

Μέχρι της 03:00 το ξημέρωμα το διάβαζα και κοιτούσα ξανά και ξανά τις φωτογραφίες, τι όμορφα μέρη είναι αυτά;

Να είστε πάντα και να μην σβήνει ποτέ το πάθος σας για εξερεύνηση και περιπέτεια.

Όλα του κόσμου τα βουνά,
Κρήτη να γίνουν ένα.
Θα τα περνάει το βουνό,
τσ`αγάπης μου για σένα.

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από nikos-x

Τόσες ώρες μαζί, ένα πράμα δεν κατέω: Πως έγινε και ο Μήτσος σου δεν έφαγε το μαρούλι του Μανόλη

Χαχαχα... καλά τα λες!

Αρχική Δημοσίευση από nikos-x

Όλα του κόσμου τα βουνά,
Κρήτη να γίνουν ένα.
Θα τα περνάει το βουνό,
τσ`αγάπης μου για σένα.

Ωραίος !

[TAKIS04]

ΕΥΓΕ ΠΑΙΔΕΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

[ernesto]

Αυτά είναι τα ωραία.Μπράβο Παιδιά

[paschalis]

Σχολια δεν κανω! Μονο να σας πω οτι νομιζα πριν αρχισω να σας διαβαζω
οτι εχω παει στην Κρητη.
Αμ δε!!!



Υ.Γ.
εχω αρχισει να ανησυχω μη σας ''παιξει'' κανενας κουζουλος εκει πανω που ανεβαινετε....
Να εχετε το νου σας....

[yns]

Αρχική Δημοσίευση από paschalis

Σχολια δεν κανω! Μονο να σας πω οτι νομιζα πριν αρχισω να σας διαβαζω
οτι εχω παει στην Κρητη.
Αμ δε!!!

Κι εγώ αυτό νόμιζα φίλε Πασχάλη!!
Έχω το Νικολή (Markas) δίπλα και λέει καλώς να ορίσετε από τα Βόρεια να σκαρφαλώσουμε σε κάνα βουνό. Περιμένουμε PM.

Αρχική Δημοσίευση από paschalis

Υ.Γ.
εχω αρχισει να ανησυχω μη σας ''παιξει'' κανενας κουζουλος εκει πανω που ανεβαινετε....
Να εχετε το νου σας....

Κι εμείς αυτό φοβηθήκαμε εκεί που μας είχε κλείσει το 4x4 το δρόμο... Κάτι θα πότιζε ο άνθρωπος και δεν ήταν μαρούλια!

[yns]

Αρχική Δημοσίευση από nikos-x

Να είστε πάντα και να μην σβήνει ποτέ το πάθος σας για εξερεύνηση και περιπέτεια.

Προσπαθούμε Νικολή, προσπαθούμε...