Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

...και απο εκει και περα η διαδρομη απλα μεταμορφωθηκε! Η κινηση αραιωσε πολυ, ο βαρετος καμπος εδωσε τη θεση του στο καταπρασινο αναγλυφο της ορεινης Σερβιας και οι βαρετες ευθειες μετατραπηκαν σε απολαυστικο στροφιλικι. Αυτες οι εναλλαγες ειναι που δινουν την ομορφια σε αυτο τον τοπο!







Το αποκορυφωμα ομως ηταν για αλλη μια φορα οι ανθρωποι. Καθως ακολουθουσα την κινηση προσεξα σε ενα μικροσκοπικο πορτοκαλι Zastava 500 ενα γλυκυτατο ξανθο πιτσιρικι γυρω στα 4 που ειχε κολλησει στο πισω τζαμι και μας κοιτουσε με γουρλωμενα ματια! Βλεποντας την τη χαιρετησα και τοτε τρελλαθηκε! Πηρε ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια και αρχισε να μας χαιρεταει σαν τρελη και με τα δυο χερια ενω μας εστελνε φιλακια συνεχεια. Ειναι φορες που τα λογια αδυνατουν να περιγραψουν τις στιγμες! Ειχα χαζεψει! Μια απιστευτη εικονα που θα μου μεινει για παντα χαραγμενη στο μυαλο.
Εσκασα στα γελια και οπως εβλεπα δεν ημουν ο μονος καθως και οι γονεις της γελουσαν με τη φαση αυτη! Τι ομορφες στιγμες....

[Ταξιδευτης]

Συνεχισαμε την πορεια μας και ο δρομος καποια στιγμη μας εβγαλε σε μια πανεμορφη τεχνητη λιμνη διπλα σε μια μεγαλη σιδηροδρομικη γεφυρα και οπως ηταν φυσικο η σταση για φωτογραφιες και απολαυση του τοπιου ηταν απαραιτητη...











Καποια στιγμη ειδα οτι ο Βαγγελης ειχε παει στο φραγμα και ειχε πιασει φιλιες με τον υπευθυνο εκει! Αυτο το παιδι ειχε μπει στο κλιμα του ταξιδιου για τα καλα! Τελικα οι Σερβοι μας ειχαν κατασκλαβωσει... Απο εκει πανω η θεα ηταν μοναδικη!

[Ταξιδευτης]

Απο αυτο το σημειο και μετα οι ομορφιες του σκηνικου διαδεχονταν η μια την αλλη. Το εντονο αναγλυφο του εδαφους και οι καταπρασινες πλαγιες ηταν σαν οαση για τα ματια μου που ειχαν συνηθισει να κοιταζουν γκριζα μπετα και σκουπιδια στην Αθηνα...
Tι διαδρομη.... Καθε στροφη και ενα τελειο καδρο.
Οτι και να πω ειναι λιγο. Απολαυστε!












Και τουνελ εχουμε...




Και χωριουδακια σκαρφαλωμενα στις πλαγιες... Φοβερο θεαμα απο κοντα!

[Ταξιδευτης]

Βεβαια αυτη η ομορφια δεν επαυε να κρυβει κινδυνους, μιας που ο δρομος για ανεξηγητους λογους δεν ειχε καθολου διαφυγες αριστερα και δεξια ωστε να χωθει εκει καποιος σε εκτακτη αναγκη. Οι προσπερασεις εδω με αυτοκινητο πρεπει να ηταν μεταφυσικη εμπειρια! Και δυστυχως τα εικονισματα στην ακρη του δρομου που συναντουσαμε συχνα μαρτυρουσαν τους κινδυνους της διαδρομης...




Απο την αλλη η διαδρομη ηταν πραγματικη απολαυση απο πλευρας οδηγησης. Ανηφορικες παρατεταμενες με εξαιρετικη ασφαλτο, με απλετη ορατοτητα... Να γιατι ακομα και τα τσοπερακια πηγαιναν τερμα γκαζι!

[Ταξιδευτης]

Πλησιασαμε στη Mokra Gora και κοψαμε ρυθμο για να απολαυσουμε το τοπιο... Καθως ο ηλιος εδυε χιλιες σκεψεις τριγυρνουσαν στο μυαλο μου...
Θα 'θελα να 'σουν εδω τωρα να εβλεπες οτι βλεπω, να ακουγες οτι ακουω, να ενοιωθες οτι νοιωθω... Σου υποσχεθηκα ομως κατι... Θυμασαι;

[Ταξιδευτης]

Η Mokra Gora ειναι μια μεγαλη ιστορια. Εδω ο γνωστος σκηνοθετης Εμιρ Κουστουριτσα εφτιαξε ενα ολοκληρο χωριο προτυπο που το ονομασε Kustendorf.



Το χωριο αυτο εχει γινει δημοφιλες εξαιτιας της τοπικης παλαιας σιδηροδρομικης γραμμης (Šargan –Οκτω) με το μοναδικο φαινομενο να αναγνωριζεται η διαδρομη απο τον ουρανο και να μοιαζει με ενα μεγαλο οκταρι.



Εδω εγιναν τα γυρισματα της ταινιας Life is a miracle, του Εμιρ Κουστουριτσα, οπου μεταξυ καποιων κτηριων που φτιαχτηκαν ως σκηνικα, ο Κουστουριτσα ειχε την ιδεα της κατασκευης ενος ευρυτερου πολιτιστικου κεντρου. Αυτο τελικα εμελλε να γινει ενα προτυπο ξενοδοχειακο συγκροτημα και κατοπιν ολοκληρο παραδοσιακο χωριο που το ονομασε Kustendorf.


Παροτι εμεις δεν μειναμε εκει, σιγουρα το μερος αξιζει μια επισκεψη και εδωσα στον εαυτο μου την υποσχεση οτι μια μερα θα επιστρεψω να το εξερευνησω καλυτερα.

[Ταξιδευτης]

Καθως φωτογραφιζαμε μερικα ομορφα κτηρια στην εισοδο του χωριου, περασε το παλιο τουριστικο τρενακι γεματο με κοσμο.
Εδω για αλλη μια φορα ενοιωσα καπως αβολα μιας που ο κοσμος στη θεα μας αρχισε να μας χαιρετα με ενθουσιασμο και πλατια χαμογελα, λες και ημασταν διασημοτητες που επισκεπτομασταν τα μερη τους... Η εικονα ενος ολοκληρου τρενου να μας κοιταζει και να χαιρετα τα φιλαρακια μου καθως περνουσε και χανοταν στη στροφη θα μου μεινει αξεχαστη για παντα...




...Και οχι μονο σε μενα. Πραγματικα και οι τρεις νοιωθαμε απιστευτα απο ολη την αντιμετωπιση του κοσμου μεχρι στιγμης και φαινοταν.
Ο Βαγγελης σε στιγμες αγαλιασης....

[Ταξιδευτης]

Με το βραδακι να πεφτει πλεον, φτασαμε τα συνορα και μετα τις σχετικες τυπικες διαδικασιες αφηναμε πισω τη μαγευτικη Σερβια με τεραστια χαμογελα για να γνωρισουμε την πολυπαθη και μυστηριωδη Βοσνια Ερζεγοβινη...
Добро дошли!

[Ταξιδευτης]

Μπαινοντας στη Βοσνια ενοιωθες οτι κατι εχει αλλαξει...
Ισως να ηταν μονο στο μυαλο μου αλλα ενω το τοπιο ηταν ιδιο με της δυτικης Σερβιας κατι πλεον ηταν διαφορετικο...




Κινουμασταν μεσα σε μια φυση απιστευτης ομορφιας, και το φως που χανοταν στον οριζοντα εκανε τα παντα ακομα πιο ομορφα....




...ομως αριστερα και δεξια εβλεπα ενα παραξενο θεαμα που με αφηνε αμηχανο.
Σπιτια που απο μακρυα φανταζαν τοσο γραφικα, εβλεπα οτι ειναι σφραγισμενα εντελως με σανιδες η τσιμενο, ενω πολλα ηταν γαζωμενα απο σφαιρες -μια δραματικη υπενθυμιση οτι απο εδω περασε το τερας του πολεμου περισσοτερο απο οποιαδηποτε αλλη χωρα των Βαλκανιων.





Οι ταξιδιωτικοι οδηγοι επισημαινουν στους τουριστες να μην αποκλινουν απο τον δρομο προς τις καταπρασινες πλαγιες γιατι ακομα και σημερα υπαρχουν εκατονταδες χιλιαδες ναρκες κατα προσωπικου που δεν εχουν εκραγει και περιμενουν ανυποψιαστα θυματα.
Συνολικα υπολογιζεται οτι κατα τη διαρκεια του πολεμου το 1992-1995 στη Βοσνια Ερζεγοβινη ριχθηκαν δεκαδες χιλιαδες τοννοι βομβων και ναρκων απο τις δυναμεις του NATO και των εμπλεκομενων μερων...

[Ταξιδευτης]

Η ζωη ομως (πρεπει να) συνεχιζεται, και εγω πηρα μια βαθεια ανασα και κοιταξα μπροστα στο δρομο που ανοιγοταν.
Το δραματικο φως του ουρανου επαιρνε μακρυα τις σκεψεις μου... Eνοιωθα το βαρος στην ψυχη μου να εξατμιζεται μαζι με τον δροσερο βραδυνο ανεμο που με χτυπουσε καθως η Αυρα εγραφε χιλιομετρα...

Ενα τραγουδακι που ταιριαζε με την στιγμη μου ηρθε στο νου....




Συντομα βρηκαμε το πρωτο γραφικο χωριουδακι μετα τα συνορα και τα ματια μας γεμισαν υπεροχες εικονες...








Βλεποντας ολα αυτα τα πανεμορφα μερη σκεφτομουν οτι θα επρεπε να ερθουν απο εδω μια βολτα ολοι οι πολιτες της μπανανιας μας... Αν αυτοι οι ανθρωποι μπορουν να συνεχιζουν να ζουν μετα απο οσα τραβηξαν, τοτε εμεις δεν εχουμε καμια δικαιολογια να κλαιγομαστε για τη μοιρα μας...