Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος, 21-22 Μαΐου 2011

[giclas]

...και συνεχίζουμε σε κακοτράχαλο χωματόδρομο. Μπροστά μας άφθονα μελίσσια (κλείστε τις ζελατίνες στα κράνη! ) και αμέσως μετά ο γκρεμός! Στο βάθος η Γαύδος, το νοτιότερο σημείο της Ελλάδος και της Ευρώπης ενώ στον ουρανό μας τριγυρίζουν διάφορα αρπακτικά. Εντύπωση μου έκανε πως σε όλη την περιοχή συνεχώς έβλεπα γεράκια και αετούς σε αριθμούς λες και ήταν χελιδόνια. Άγρια και εν πολλοίς αμόλυντη φύση



πραγματηκα πολυ ωραια βολτα !!!

το μονο που θελω να παραθεσο ειναι οτι το νοτιοτερο σημειο της Ελλαδας κε της ευρωπης εναι η Κυπρος εξου η Κυπρος λεγεται κε Ελλαδα του νοτου
η δε Γαυδος εναι ακρηβος στον ιδιο παραλληλο με τη Παφο !!!

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από giclas

πραγματηκα πολυ ωραια βολτα !!!

το μονο που θελω να παραθεσο ειναι οτι το νοτιοτερο σημειο της Ελλαδας κε της ευρωπης εναι η Κυπρος εξου η Κυπρος λεγεται κε Ελλαδα του νοτου
η δε Γαυδος εναι ακρηβος στον ιδιο παραλληλο με τη Παφο !!!

Μέχρι πριν λίγα χρόνια αναφερόμασταν στη καλύτερη περίπτωση πως η Γαύδος ήταν το νοτιότερο σημείο της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής ενώσεως.
Έχεις δίκιο φυσικά φίλε Μιχάλη.
Της Ελληνικής επικράτειας. Να διορθωθεί από κάποιο moderator παρακαλώ.

[yns]

Κι εδώ το πρώτο χωμάτινο βίντεο της εκδρομής που τραβήχτηκε κατά το ανέβασμα...
Αξίζει να προσέξετε το τοπίο όσο περνάμε. Βουνό αριστερά ενώ δεξιά η θάλασσα απλώνεται αρκετές εκατοντάδες μέτρα χαμηλότερα.

[Markas]

Ανεβαίνουμε στην άσφαλτο για λίγα μέτρα και στρίβουμε σύντομα πάλι αριστερά. Επόμενος στόχος η κορυφή του λόφου που βλέπει πάλι στο Λουτρό. Άσφαλτος αυτή τη φορά. Όπως πάντα χαιρετάμε όλο το ντόπιο στοιχείο, ειδικά αν είναι οι κοπελιές του χωριού...
Προσοχή σε αυτό το θέμα γιατί οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη είναι ντόμπροι αλλά δε σηκώνουνε μαγκιές. Σεβασμός λοιπόν και μην ξεχνάμε πως εμείς εισβάλουμε στο χώρο τους!

Κάμπος Ανώπολης με θέα δυτικά.

Φτάνουμε σε ένα μικρό πλάτεμα όπου σταματάει ο δρόμος και ξεκινάει μονοπάτι για Λουτρό. Γενικά σε όλη την περιοχή έχει πάρα πολλά μονοπάτια για περιπατητές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως 9/10 τουρίστες που συναντήσαμε (21-22/5/2011) ήταν με ορειβατικά μποτάκια. Στην κοντινή κορυφή υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης. Ο Γιάννης βαριότανε αλλά εγώ με την Κική είπαμε να κάνουμε μια μικρή ανάβαση μέχρι πάνω.

[Markas]

Η ανάβαση σύντομη και ξεκούραστη. Αξίζει αν περάσετε από εκεί. Υπάρχει και τμήμα παλαιού παρατηρητηρίου από όπου βλέπανε στο πέλαγος για τυχόν πειρατές.

Στα βόρεια φαίνεται ο κάμπος, τα χωριά και τα Λευκά Όρη…





Και στα νότια η θάλασσα και ο γκρεμός... Τέρμα κάτω, το Λουτρό!








Ζουμ σε ένα από τα πολλά αρπακτικά που είδαμε στην περιοχή.

Ούτε ο Γιάννης έμεινε ανενεργός όσο καθόταν κάτω στον ήλιο.

[Markas]

Ποιος θα μου πει τι είναι αυτό που βρήκε; Και δεν είναι η μόνη φορά που βρίσκαμε αντίστοιχα εξαρτήματα... Όπως είπαμε, όχι μαγκιές στα ορεινά της Κρήτης και δε θα έχετε πρόβλημα!

Η διαδρομή από Χώρα Σφακίων μέχρι το ναό πάνω από την Ανώπολη. (Με μπλε η άσφαλτος, με καφέ οι χωματόδρομοι)

[Markas]

Τέλος όμως στα φλώρικα κομμάτια.

Καιρός να σοβαρευτούμε και να ξεκινήσουμε στο βασικό κομμάτι της διαδρομής μας. Ένας χωματόδρομος αγνώστου ποιότητας ξεκινάει από τον κάμπο και σκαρφαλώνει για πολλά χιλιόμετρα μέχρι πολύ ψηλά στα Λευκά Όρη. Το πόσο ψηλά πάει αναμένεται να το ανακαλύψουμε, αλλά οπωσδήποτε πάνω από τα 2000 μέτρα !

Η συνέχεια από αύριο...

[yns]

Μέχρι λοιπόν να κατέβουν οι ορειβάτες μας τράβηξα κι εγώ κάποιες φωτογραφίες...

(Κλικάροντας ανοίγει σε κανονικό μέγεθος)






(Κλικάροντας ανοίγει σε κανονικό μέγεθος)

[yns]

Και τώρα η συνέχεια...

[Markas]

Προς το παρόν δε φαίνεται ίχνος δρόμου που να ανεβαίνει ψηλά. Οι δορυφορικές εικόνες όμως που είχα μελετήσει τις προηγούμενες μέρες και ο χάρτης μου λένε άλλα. Οπότε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία βρίσκουμε το δρόμο μας χωρίς μάλιστα τη βοήθεια του τηλεφώνου – GPS του γκατζετάκια Γιάννη.

Ο δρόμος σε πολύ καλή κατάσταση ακόμα αλλά σύντομα χειροτερεύει.

Δεν είναι πως είναι παντού χάλια. Τα δύσκολα σημεία δεν είναι πολλά (η Κική προσπαθούσε να κρατηθεί σε αυτά και δεν έβγαζε φωτογραφίες). Το θέμα είναι πως η γενική ποιότητα του αρκετά ανηφορικού δρόμου ήταν κακή και η οδήγηση πολύωρη.

Σύντομα φτάνουμε σε ένα μικρό πλάτεμα που έχει 3 φαρδιές τρύπες με νερό στη μέση και μια πυκνή συστάδα δέντρων δίπλα.

Εγώ τολμηρός όπως πάντα χώνομαι για να δω τι είναι αλλά αμέσως ακούω να μου φωνάζει θυμωμένος ένας βοσκός που κοιμόταν στη σκιά διπλανού δέντρου. Φαίνεται πως τελικά δεν ξυπνήσαμε μόνο τον ίδιο αλλά και τα αμνοερίφιά του που τα βλέπουμε να τρέχουν να κρυφτούν πίσω από τα δέντρα μιας και όπως μας είπε και ο βοσκός «δεν έχουνε ματαδεί τούτανε τα πράματα (μεγάλες μηχανές) και εφοβούνται!» Γενικά, από αυτό το υψόμετρο και μετά μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως όλα τα ζωντανά έτρεχαν πανικόβλητα να βρεθούν σε απόσταση από εμάς. Η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων εδώ πάνω πρέπει να είναι ελάχιστη. Ένα συγνώμη λοιπόν και φεύγουμε χωρίς να ενοχλήσουμε παραπάνω.