yns & Extreme παρουσιάζουν: Μια φλώρικη εκδρομή

[Markas]

Η ώρα είναι πλέον 19:45 και επιτέλους βλέπουμε την Παλαιόχωρα.

[Markas]

Ακολουθούμε τον παραλιακό δρόμο μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι…

…όπου κάνουμε μια μίνι σύσκεψη για την περεταίρω πορεία της εκδρομής. Η ώρα είναι 19:50 πια, καλά μας είναι να ψάξουμε το μέρος που θα στήσουμε σκηνές.

[Markas]

Η αλήθεια είναι πως το πού θα κατασκηνώσουμε το είχαμε αποφασίσει πριν ξεκινήσουμε την εκδρομή. Από Παλαιόχωρα αν προχωρήσεις ανατολικά και παραλιακά συναντάς κάποια στιγμή ένα χωματόδρομο. 1-2 χιλιόμετρα μετά υπάρχει μια οργανωμένη παραλία , το Γυαλισκάρι.
Οργανωμένη παραλία ε;
Θα μου πείτε: «Μα που πάτε ρε παιδιά, θα σας αφήσουν να κατασκηνώσετε σε οργανωμένη παραλία; ».
Την ίδια ανησυχία είχε και ο Γιάννης αλλά τελικά επικράτησε η άποψη πως στήνοντας τη σκηνή όταν αρχίζει να πέφτει ο ήλιος και ο κόσμος έχει φύγει δε θα έχουμε πρόβλημα.

Βέβαια, καλό είναι να είμαστε στο Γυαλισκάρι πριν δύσει ο ήλιος. Να δούμε το μέρος, να κάνουμε κάνα μπάνιο, να επιλέξουμε κατάλληλο μέρος για τις σκηνές, να φάμε κάτι πρόχειρο για βραδινό…
Κάπου εκεί βέβαια αρχίζουνε τις γκρίνιες τα δύο από τα μέλη τις παρέας.
Θα είμαι διακριτικός και δε θα πω ονόματα…
«Ρε κουζουλέ, πεινάμε, κάτσε λίγο να φάμε κάτι σα τους ανθρώπους, πάλι με κονσέρβες θα τη βγάλουμε; Και ένα παγωτάκι δε θα με χαλούσε…» λέει ο ένας.
«Είπαμε η εκδρομή να είναι χαλαρή και εσύ μας έχεις ξεθεώσει πάλι! » λέει η άλλη…

Παγωτάκι, φαγητό σε ταβέρνα; Ααχ, που είναι οι αντρικές εκδρομές που κάνουμε άλλες φορές;

[Markas]

Τι να γίνει, τους είχα υποσχεθεί μια φλώρικη εκδρομή, οπότε τελικά αποφασίζουμε να κάτσουμε λίγο στην Παλαιόχωρα.





Παρκάρουμε τις μηχανές κάτω από τα περίεργα βλέμματα των τουριστών (Μπουφάν, μπότες με τέτοια ζέστη; ) και κάνουμε μια βόλτα στον παραλιακό.

Χωρίς σχόλια

[Markas]

Τελικά βρήκαμε κάπου να φάμε. Ο κόσμος πολύς και η επιλογή ταβέρνας έγινε όταν βρήκαμε μία με τραπέζι χωρίς άλλο κόσμο να κάθετε δίπλα του. Με τέτοιον ιδρώτα που είχαμε ρίξει βρωμούσαμε, τόσο που όπου και να καθόμασταν θα διώχναμε τον κόσμο δίπλα μας και δε το θέλαμε.

Γέλια, πειράγματα, παγωτάκι στον ξάδερφο του Ευτύχη, η ώρα πέρασε τελικά ευχάριστα και πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα που 22:20 βάζουμε μπρος τις μηχανές για να φύγουμε. Κάτι ψίθυροι περί ξενοδοχείου σταματάνε ύστερα από μερικά άγρια βλέμματά μου (μη μου φλωρέψουνε τελείως την εκδρομή ε; ) οπότε πάμε ανατολικά ψάχνοντας το Γυαλισκάρι. Θα μου πείτε, χαράς το ψάξιμο, παραλιακά, ανατολικά, σιγά το δύσκολο. Κι όμως, κατάφερα να χάσω τη στροφή και φάγαμε λίγο χρόνο μέχρι να τη βρούμε στα τυφλά. Ο χωματόδρομος μάλλον εύκολος, αλλά στο απόλυτο σκοτάδι αποκτάει άλλη αξία.

[Markas]

Φτάνουμε τελικά σε τρεις παραλίες, όλες οργανωμένες με ταβέρνα (παράπηγμα) ομπρέλες κτλ. Κάνουμε κάμποσες βόλτες για να δούμε το μέρος και να επιλέξουμε το κατάλληλο σημείο αλλά που να καταλάβεις τι γίνεται στο σκοτάδι. Βρίσκουμε ένα σημείο δίπλα σε αιώρες ανάμεσα σε αλμυρίκια που φαίνεται καλό, στήνουμε σκηνές, ώρα να κοιμηθούμε.

Πάνω όμως που ήμασταν έτοιμοι, ανακαλύπτουμε έντρομοι ένα σπιτάκι με αναμμένο φως απέναντι. Μάλλον ο φύλακας της παραλίας θα είναι, μια και τόσα πράγματα αφύλακτα περίεργο θα ήταν. Πάμε με τον Γιάννη σαν πιο θαρραλέοι να πούμε δυο κουβέντες μη μας διώξει μέσα στη νύκτα αλλά μάλλον θα είχε πάει για ποτά στην πόλη γιατί παρά τις φωνές μας δε σηκώθηκε κανείς. Άλλο πρόβλημα; Η θάλασσα! Ρε γαμώτο, ακούγεται πολύ κοντά αλλά δεν τη βλέπω. Για πάμε ρε Γιάννη να τη βρούμε γιατί αν είμαστε πολύ κοντά και σκάσει κάνα ξαφνικό κύμα θα ψαχνόμαστε. Προχωράμε, προχωράμε, τι διάολο, το κύμα ακουγόταν να σκάει δίπλα μας, πού διάολο είναι η θάλασσα; Τη βρίσκουμε τελικά, αλλά αν έρθουν τίποτα Λίβυοι λαθρέμποροι ή Πακιστανοί λαθρομετανάστες; Ένα τέτοιο μέρος απόμερο με αμμουδιά είναι τέλειο για τέτοιου είδους δουλειές (αυτή ήταν ιδέα του Γιάννη). Και έστω, δε συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω, το πρωί όταν έρθει ο μαγαζάτορας να πιάσει δουλειά και δει δύο σκηνές στην παραλία του, δε θα αρχίσει τα μπινελίκια; Και αν κρατάει και όπλο;

Αχ, αυτές οι κατασκηνώσεις με το Γιάννη είναι γεμάτες συγκινήσεις…

[Markas]

Με τούτα και άλλα τελικά μας παίρνει ο ύπνος γύρω στις μία.Την άλλη μέρα, με το πρώτο φως γύρω στις 06:15, ανοίγουν τα μάτια μας και αμέσως σηκωνόμαστε να απολαύσουμε το πρωινό και να γλιτώσουμε από τον πιθανόν αιμοβόρο ιδιοκτήτη των εγκαταστάσεων. Ο Γιάννης τρέχει να κάνει ένα γρήγορο μπάνιο σε μια φανταστική όπως μας είπε θάλασσα ενώ εμείς τακτοποιούμε κάποια πράγματα.

Από τα πρώτα πράγματα που τακτοποιούμε βέβαια είναι οι σκηνές για να εξαφανίσουμε τα ίχνη μας. Αν μας πετύχουν αργότερα θα είμαστε μόνο τρεις ταξιδιώτες που έλαχε να σταματήσουν εδώ για να φάνε το πρωινό τους.

(Είμαστε κότες, το ξέρω )

[Markas]

Το πρωινό πλούσιο και ο καφές δροσερός, χάρη στα εφόδια που προμηθευτήκαμε από την Παλαιόχωρα το προηγούμενο βράδυ.

[Markas]

Φτωχικό πρωινό ο Γιάννης, λίγο πιο πλούσιο εγώ, πάντως κανείς δεν παραπονέθηκε.

[Markas]

Το λιγότερο βέβαια το έφαγε η Κική που μόλις τελείωσε πήγε να αράξει σε μια από τις πολλές αιώρες να απολαύσει την ανατολή.