|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
|
|
#1
18-10-2010, 14:15
|
|||
|
|||
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων..
Ποντικός: η ρίζα της λέξης είναι η ελληνική πόντος που σημαίνει θαλάσσιο πέρασμα (πχ Εύξεινος Πόντος). Το επίθετο σχηματίζεται με την κατάληξη -ικος (πχ ποντιακός). Ποντικούς μύς έλεγαν λοιπόν τα ποντίκια των ποντοπόρων καραβιών και με τον καιρό παραλείψαμε το μυς και μας έμεινε το ..ποντικός.
Πάντως οι παμπόνηροι ποντικοί μόνο Πόντιοι δεν είναι! 
Last edited by Carduelis; 18-10-2010 at 14:19. 
|
|
#2
18-10-2010, 20:28
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων..
Απόσπασμα:
Ποντικός  καιΑρουραίος 
|
|
#3
18-10-2010, 21:04
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων..
Και αφού έχουμε πιάσει τις Αλησμόνητες Πατρίδες (ποιος αλήθεια άραγε είναι εν ζωή και δεν τις λησμονεί;
 ), τους Πόντους και τα περάσματα, ας δούμε και την ετυμολογία του Βοσπόρου.(Από Βικιπαίδεια): "Το όνομα, που σημαίνει πέρασμα βοδιού (βους + πόρος), συνδέεται με τον Ελληνικό μύθο της Ιούς και του ταξιδιού της μετά τη μετατροπή της σε βόδι από το Δία για την προστασία της." Αυτό που ξέρω επίσης είναι ότι ονομάστηκε έτσι επειδή μέσω αυτού μεταφερόντουσαν τα βόδια με τα πλοία γενικότερα. (Τον όρο επάξια τον επιβεβαιώνουν μέχρι και σήμερα οι ντόπιοι κάτοικοι των δύο οχθών του που διέρχονται μέσω αυτού...) Επίσης ο όρος χρησιμοποιείται και σαν έκφραση για τους μεθύστακες και θεριακλήδες: "Ήπιε το μισό Βόσπορο και κάπνισε ένα χωράφι"... Ο συνθέτης Νίκος Ζουδιάρης συνέθεσε και μελοποίησε ένα πολύ ωραίο τραγούδι που το εκτέλεσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Αναφέρεται και αυτός στη νοσταλγία των αλύτρωτων πατρίδων... "Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει και στα καντούνια μέσα σε γυρνά η Πόλη μια παλιά αγαπημένη που συναντάς σε ξένη αγκαλιά Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου" Έχω διέλθει πολλές φορές τα στενά του και σας διαβεβαιώ ότι συγκίνηση που με διακατείχε ήταν όλο και μεγαλύτερη κάθε φορά, μέχρι δακρύων, στην σκέψη ότι κάποτε ζούσαμε στα μέρη αυτά. Δυστυχώς η γεωγραφική τους θέση είναι μακριά από το φυσικό κέντρο του Ελληνισμού, γι αυτό και δεν στάθηκε δυνατόν να στεριώσουμε εκεί. Η ομορφιά τους δε, από την είσοδο των Δαρδανελλίων μέχρι τη Ρούμελη (Ρωμυλία) είναι τέτοια δε που δε νομίζω ότι συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο στην Ευρώπη...
|
|
#4
18-10-2010, 22:53
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων..
Απόσπασμα:
Γιατί όμως "Νορβηγικός"; 
Last edited by Carduelis; 18-10-2010 at 22:54.
|
|
#6
19-10-2010, 00:04
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων..
Απόσπασμα:
Δεν είναι νορβηγικός (η Νορβηγία για άλλα πλάσματα είναι γνωστή!) και μάλλον αν πιστέψουμε τη Βικιπαίδεια πάλι (γιατί όχι Βικιπαιδεία; ) εξ' επί τούτου κάποιος Άγγλος λόγιος τον είπε έτσι... "Originally called the "Hanover rat" by people wishing to link problems in 18th century England with the House of Hanover,[3] it is not known for certain why the brown rat is named Rattus norvegicus (Norwegian rat) as it did not originate from Norway. However, the English naturalist John Berkenhout, author of the 1769 book Outlines of the Natural History of Great Britain, is most likely responsible for popularizing the misnomer. Berkenhout gave the brown rat the binomial name Rattus norvegicus believing that it had migrated to England from Norwegian ships in 1728, although no brown rat had entered Norway at that time." Η συνέχεια εδώ...
|
|
#7
01-11-2010, 14:46
|
|||
|
|||
|
Ληξιαρχείο λέξεων
Η λέξη ψήφος, αρχικά, προσδιόριζε τη μικρή λεία πέτρα (απ εδώ και το ψηφιδωτό) την οποία χρησιμοποιούσαν για την καταμέτρηση εκλογικών προτιμήσεων.
Τα πρώτα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν στις Δημοτικές εκλογές του 1914. Μέχρι τότε σε κάθε εκλογικό τμήμα υπήρχαν τόσες κάλπες όσοι υποψήφιοι. Η κάθε κάλπη χωριζόταν εσωτερικά σε δύο μέρη που αντιστοιχούσαν, εξωτερικά, σε δύο χρώματα, το άσπρο (θετική ψήφος) και το μαύρο (αρνητική ψήφος). Απ εδώ και η φράση “τον μαύρισαν”. Ο ψηφοφόρος έπρεπε να περάσει απ΄ όλες τις κάλπες και να πάρει από τον κάθε υπάλληλο, που στεκόταν μπροστά από κάθε κάλπη, το σφαιρίδιο. Ο κάθε υπάλληλος φώναζε δυνατά το όνομα του υποψήφιου. Ο ψηφοφόρος καταψήφιζε ρίχνοντας σε όλες τις κάλπες την ψήφο στο μαύρο τμήμα , ενώ , μόνο, σε μία έριχνε το σφαιρίδιο στη λευκή. Για να γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των “δικών τους” και να αποφύγουν λαθροχειρίες η θετική ψήφος ήταν, συνήθως, δαγκωμένη, για να αναγνωρίζεται στην καταμέτρηση. Απ εδώ και η φράση “θα το ρίξω δαγκωτο” (Γ. Δαμιανός)
|
|
#9
01-11-2010, 19:08
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων
Ενδιαφέροντα πράγματα!
Όσον αφορά όμως τον τίτλο του θέματος, μας πρόλαβε, τον κατοχύρωσε και τον ανέπτυξε πολλάκις, ο γνωστός και μη εξαιρετέος λεξικόσαυρος του φόρουμ...! 
|
|
#10
01-11-2010, 19:28
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Ληξιαρχείο λέξεων
Απόσπασμα:
|
|
|
|
Hybrid Mode
