Touring in Budva-Dubrovnik-Sarajiebo-Visegrad

[Captain_Andreas]

Πω πω αδελφάκι μου... ούτε ο Ιούλιος Βερν! Περιμένουμε!

[babis66]

Τόχεις μεγάλε.Συνέχισε.

[klagenfurt]

πω πω
πρεπει να το κανω αυτο το ταξιδι
με εχεις καταφτιαξει...
σαν φτηνη Αυστρια μοιαζει...

[tsompanis]

παιδιά,ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!
σας λέω παιδιά,γιατί έτσι σας νιώθω...παιδιά.
έκανα κοπυ το μύνημα που έστειλα και σε άλλους καλούς φίλους που έχουμε συνταξιδέψει και αρκετά μακριά,για έναν και μοναδικό λόγο.γιατί σας θεωρώ όλους φίλους μου







για σας και για μένα γράφω ρε...για σας τους φίλους μου .εσείς με καταλαβαίνετε.κανένας άλλος
παλιομηχανόβιοι!
στην υγειά μας ρε!
αύριο ελπίζω ότι θα έχω τον χρόνο να το τελειώσω.εξάλλου δεν πρόκειται να σβηστούν ποτέ απο την μνήμη μου!

να μαστε καλά μονάχα μάγκες!

[frits]

Με αυτά που γράφετε εσύ, ο Jefe, o Gemara και οι άλλοι εδώ μέσα έχω σταματήσει να αγοράζω το MOTO & to 0-300..

[ntinopoulos]

Αρχική Δημοσίευση από frits

Με αυτά που γράφετε εσύ, ο Jefe, o Gemara και οι άλλοι εδώ μέσα έχω σταματήσει να αγοράζω το MOTO & to 0-300..

αστα αυτα...,παλιοτσιγκουνη!

[frits]

Αρχική Δημοσίευση από ntinopoulos

αστα αυτα...,παλιοτσιγκουνη!

[droggitiszak]

φοβερό ! εύγε ! πάαααντα τέτοια !

[tsompanis]

Κάναμε την πρώτη μας στάση στην Σερβία,μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα απο τα σύνορα και την πινακίδα..είμασταν πλέον σε Δρυμό.
Πυκνή βλάστηση,πολλές οξιές και πετροφυλιές που απο μόνες τους είναι πολύ εντυπωσιακές,ρίχνονταν σε απότομες κατηφοριές του βουνού και ο δρόμος προσπαθούσε να τρυπήσει το δάσος.Μια τζούρα νες καφέ απο πλαστικό μισόλιτρο μπουκάλι και ένα τσιγάρο,με έβαλαν να ψηλαφώ την μπουμπού που ήταν ταλαιπωρημένη απο την Αλβανία ακόμη.ήθελε και λίγο λαδάκι το κάρτερ,γρασάρισα λίγο και την αλυσίδα,της είπα και δυο γλυκόλογα!





Μπροστά μου έβλεπα τον κεντρικό δρόμο να κάνει ελαφρώς δεξιά και προχωρούσε ανατολικά (όπως ήθελα δηλαδή)και ένας άλλος ανηφόριζε στα αριστερά μου το βουνό.κάποια πινακίδα να πρόδιδε έστω και κάτι δεν υπήρχε,οπότε είπαμε να τραβήξουμε προς το βουνό τελικά,σκεπτόμενος ότι είναι ακόμη νωρίς και έχω μέρα μπροστά μου.ήθελα να δώ το μέρος απο ψηλά.στην τελική αν δεν οδηγούσε πουθενά,έκανα επιστροφή.







Το όνομα της περιοχής που πήγαμε το έμαθα πολύ αργότερα όταν έφθασα σπίτι μου και αγόρασα τελικά χάρτη της Σερβίας!
Το φαράγγι του visegrad βρίσκεται στην βορειοδυτική επαρχία του Uzice στην σέρβικη πλευρά στο mitrovac .Κάποιο φράγμα στον ποταμό Drina έχει δημιουργήσει μια απίστευτη βιοποικιλότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι τελικά λάθος που ο άνθρωπος σε ορισμένες περιπτώσεις επεμβαίνει στην φύση..

Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε,να κατηφορίζουμε και πλάκα πλάκα τα χιλιόμετρα έφευγαν γραμμή.πρέπει ήδη να είχαμε κάνει 60 απο την στάση και κινούμασταν με ταχύτητες απο 60 έως 90.





Κάπου εκεί συναντήσαμε ακόμη έναν Σλοβένο με συνοδηγό και gps.τον έβαλα λαγό και συνεχίσαμε μαζί για αρκετή ώρα με χαμηλή ταχύτητα απολαμβάνοντας την φύση.φτάσαμε στον αυχένα που τα σύννεφα περνούσαν απο δίπλα μας ,άνοιξε το μάτι μας και ο δρόμος βούτηξε προς τα κάτω σαν άλλο τραινάκι που μας έβαζε στο παιχνίδι του.και δεν είχε εισιτήριο!θα μπορούσαμε να παίζουμε όλη μέρα σαν κάποτε..
η άσφαλτος αν και στενή,είχε σωστό βήμα και οι στροφές δεν σε πετούσαν.το χαιρόμασταν και οι δυό μας και αφήναμε απλά το σώμα να χορέψει.το ίδιο έκανε μπροστά μας αρκετά και η μεγάλη και φορτωμένη yamaha





Σε λίγο βρεθήκαμε μέσα στο φαράγγι,με το ποτάμι στα αριστερά μας στα είκοσι μέτρα.
δίπλα απο τον δρόμο και το ποτάμι,ορθώνονταν αμέσως τα βουνά και απο τις δυό πλευρές και το οδόστρωμα,που πλέον είχε ανοίξει αρκετά και είχε γίνει με δύο άνετες λωρίδες και διαγράμμιση,ακολουθούσε τον ρου του ποταμού.συνέχιζα κολλημένος στο τοπίο και με σχετικά γρήγορο ρυθμό που είχα κρατήσει απο το κατέβασμα.προσπέρασα και τον συνάδελφο,χαιρετηθήκαμε και προχωρήσαμε μέχρι που βρήκαμε ένα μικρό χωριό,ένα φράγμα και μια πεδιάδα που μας οδηγούσε στο Uzice.την πρώτη πόλη της Σερβίας που θα συναντούσαμε.

[tsompanis]

Η πόλη είναι στημένη στους πρόποδες ενός βουνού και εκτείνεται και στους γύρω λόφους,έχει Νοτιοανατολικό προσανατολισμό και είναι αρκετά απλωμένη,αφήνοντας αέρα στον κόσμο της να ανασάνει.αν εξαιρέσει κανείς ένα κέντρο αρκετά μεγάλο,αλλά και πάλι ανεκτό,όλα ήταν όμορφα στημένα.Ο αέρας ήταν καθαρός και υγρός και πλησιάζοντας το μόνο που άρχιζε να αλλάζει λίγο,ήταν η κίνηση.



Ο μόνος λόγος που σταματήσαμε,ήταν να αλλάξουμε ευρώ με δηνάρια και να βρούμε τίποτε για φαγητό.
το να βρούμε το κέντρο ήταν εύκολο,όπως επίσης και τράπεζα.Συνήθως προτιμώ την εθνική τράπεζα της κάθε χώρας.έτσι έκανα και τώρα.banka of servia.μου έδωσε ένα μάτσο,δυστυχώς δεν θυμάμαι πόσα ήταν,αλλά έκανε δουλειά και φτούρησε.το μόνο που θυμάμαι είναι ότι τυρόπιτες και γάλατα,κόστισαν περίπου 2 ευρώ.σε όλες αυτές τις περιοχές να θυμάστε η τυρόπιτα λέγεται μπουρέκ.ακόμη και στο κόσοβο και την αλβανία.



κινηθήκαμε λίγο στο κέντρο και ήταν εύκολο να βρούμε το πρωινό μας.είχε πολλά καταστήματα και υπήρχε κίνηση,αλλά χαλαρή.όχι υπερβολικά πράγματα.δεν υπήρχε αυτός ο πανικός που έχουμε συνηθίσει.ο περισσότερος κόσμος είχε ροδοκόκκινα μάγουλα,σημάδι ότι οι οξιές κάνουν καλά την δουλειά τους και οι περισσότερες νέες γυναίκες που συναντήσαμε,είχανε αυτά τα έντονα χαρακτηριστικά,ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια της σλάβικης φυλής.σχεδόν ίδιες.είχα βέβαια και μια παντόφλα στο κεφάλι μου σε περίπτωση που έκανα πως έβγαζα φωτό!σίγουρα και ποτέ,δεν πρόκειται να με αφήσει να περάσω μόνος μου απο εδώ.
αυτό που μας έκανε εντύπωση επίσης,ήτανπου το κέντρο δεν είχε κατοικίες,παρά μόνο γραφεία ,καταστήματα και υπηρεσίες.πιο μετά στην έξοδο απο την πόλη,είδαμε πολλές καβατζωτές κατοικίες δίπλα απο ποταμάκια κ.λ.π




Η επόμενη φωτό μιλάει απο μόνη της για την κατάσταση των περισσοτέρων δρόμων περιμετρικά της πόλης.το zastava της φωτό,με τέτοιους δρόμους,θα περάσει στην αιωνιότητα.
και μιλάμε για τις ορεινές επαρχίες πάντα...





Και μια που μιλάμε για zastava κυκλοφορούσαν πάρα πολλά και είδαμε και πολλά καινούργια.άλλαζε μόνο η μάσκα μπροστά.σε αντίθεση με την Βοσνία που δεν είδαμε ούτε ένα.λες και ήθελαν να ξεκαθαρίσουν εντελώς απο την μαμά Σερβία.είδαμε και πολλά φιατ πούντο,αλλά αντί για σήμα της Ιταλικής εταιρίας,είχαν της zastava.μια χαρά πήγαιναν πάντως..και προπαντός αργά
μπορούσες να προβλέψεις τα πάντα.αστυνομία δεν είδαμε πουθενά,παρά στην εθνική πολύ αργότερα







Αφήνοντας πίσω το Ucize μπήκαμε ξανά στο πυκνό δάσος και η κίνηση ήταν λίγη.ήταν μεγάλος δρόμος στρωτός και μας πήγαινε ανατολικά πλέον και με σιγουριά βαδίζαμε προς τον κεντρικό άξονα.υπήρχαν πινακίδες που μας έστελναν στο κράγιεβο.έναν άλλον δρόμο που εντοπίσαμε πήγαινε προς τα βόρεια,αλλά μάλλον θα βγαίναμε πολύ πιο ψηλά απο το Βελιγράδι.κάποια στιγμή και πάνω που είχαμε αρχίσει να γουστάρουμε ερημιές,παρατηρήσαμε ότι ο δρόμος δεν είχε καθόλου κίνηση,ή μάλλον δεν υπήρχαν άλλα οχήματα,παρα μόνο ποδήλατα αραιά και που...
λίγο πιο μετά,καταλάβαμε τον λόγο που δεν υπήρχε κυκλοφορία στον δρόμο.ήταν κλειστός!




Γίνονταν έργα σε μια γέφυρα και δεν είχαν καμία λωρίδα ελεύθερη.και επειδή απο κάτω περνούσε ποτάμι,δεν έβλεπα κάποιον άλλον δρόμο που να μπορούσα να προσπεράσω το εμπόδιο.έπρεπε σίγουρα να γυρίσω πίσω αλλά για που..
έπρεπε να ρωτήσω πως πάνε για κράγιεβο.ήταν η μόνη πόλη που απο ότι θυμόμουν,είναι μεγάλη και κοντά στο κέντρο της Σερβίας.ρωτώντας προς τα κει θα ξανα έβγαινα στον ίδιο δρόμο.
Η πρώτη προσπάθεια να ρωτήσω κάποιον ήταν άκαρπη.η δεύτερη το ίδιο.περίμενα για τρίτη και φαρμακερή δυό κοπέλες με ποδήλατα που πλησίαζαν,και που πόνταρα πως μια απο τις δύο θα ξέρει κάποια αγγλικούλια.τόσες σαπουνόπερες..
Στάθηκα τυχερός και μου εξήγησαν πως θα πρέπει να πάω προς το milisevo selo μια άλλη πόλη νότια για να ξαναβρώ τον δρόμο.μου είπαν όμως και ότι κάτω ακριβώς απο την γέφυρα,έχουν στήσει μια ράμπα πάνω απο το ποταμάκι,για να περνούν οι περαστικοί και τα ποδήλατα.δεν ήξεραν μόνο αν χώραγα.για να φτάσω εκεί,έπρεπε να βγάλω την μηχανή απο τον δρόμο,και να την βάλω σε ένα χωραφάκι που θα με οδηγούσε στην ράμπα.είπα να πάω τουλάχιστον μέχρι εκεί για να δώ.δεν είχα τίποτα να χάσω.φτάνοντας,είδα την ράμπα να φοράει διάτρητο στραντζαριστό λίγο πιο αδύνατο απο αυτό που φορτώνουμε bob-cat. την μηχανή δεν σηκώνει??
έτσι σκαρφάλωσα σιγά σιγά!!



Η σέμη φοβήθηκε λίγο όταν ήμουν στην μέση της κάθε τάβλας που έκανε καλή κούρμπα!στην τελική αν γίνονταν κάτι,ή θα έβρισκαν οι βαλίτσες στις άλλες δύο τάβλες ή θα έκανα εντούρο σε υγρό πέρασμα
τελικά πέρασα σχετικά εύκολα και με χώρεσε με καθρέφτες ανοιχτούς,στην τρίχα!
μια κοπέλα στην άλλη άκρη προσπαθούσε να κρατήσει την στιγμή αλλά δεν πρόλαβε..
η ράμπα είχε κάνει την δουλειά της και εμείς πλέον,είχαμε μια οδό για αρκετά χιλιόμετρα για πάρτυ μας και μόνο!



συνεχίζεται