Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

Απο εκει και μετα ξεκινησε μια πανεμορφη διαδρομη...





...με το δρομο να περναει διπλα σε ενα μεγαλο ποταμο της περιοχης, ο οποιος εχει πλημμυρισει καποιες πεδιαδες φτιαχνοντας εικονες που απλα δεν περιγραφονται... Το φως ειχε πλεον σχεδον χαθει και απο τη μια στεναχωριομουν που δεν θα απολαμβαναμε αυτο το κομματι με το φως της μερας, αλλα απο την αλλη ακομα και ετσι η εικονα ηταν μαγικη...





Σταματησαμε στην ακρη του δρομου για λιγο για να απολαυσουμε το τελευταιο φως της μερας πανω απο τη λιμνη... Υπηρχε μια σιωπη και μια απροσδιοριστη μελαγχολια που ομως ταιριαζε τοσο με τις εικονες αυτες.

Μεγαλο Σαββατο, Πασχα 2011

[Ταξιδευτης]

Ο δρομος για το Sarajevo ειχε γινει πλεον πολυ στενος.
Με μια μολις λωριδα ανα κατευθυνση αυστηρα, εστριβε και αναδιπλωνοταν σαν φιδι αναμεσα στα καταφυτα βουνα περνωντας μεσα απο συνεχη τουνελ...




Και οταν λεμε τουνελ σε αυτες τις χωρες ξεχαστε αυτα που ξερατε. Εδω τα τουνελ ειναι στην ουσια τρυπες στο βουνο, χωρις εσωτερικο τσιμεντοκονιαμα, σπανιως με λωριδες, ακομα πιο σπανια με φωτισμο, με το νερο να σταζει καθως περνουσαμε απο κατω... Μεγαλη εμπειρια!



Το εντονο αναγλυφο της χωρας και η κακη οικονομικη κατασταση δεν επιτρεπουν τη δημιουργια εθνικων δρομων οπως τους ξερουμε. Ο μονος δρομος που παει απο τα συνορα για την πρωτευουσα ηταν ενας πολυ στενος δρομος διπλης κατευθυνσης με ενα τσιμεντενιο τοιχο στη μια πλευρα και το γκρεμο απο την αλλη. Οι οδηγοι εδω οντας μαθημενοι να κινουνται μια ζωη σε αυτες τις συνθηκες δεν εδειχναν να αγχωνονται ιδιαιτερα κανοντας χαροντικες προσπερασεις παντως...

Τουλαχιστον η λιγοστη κινηση μας επετρεπε να κινουμαστε σχετικα ανετα, και περιπου μια ωρα αργοτερα φταναμε στον προορισμο μας: Sarajevo 2km...

[Ταξιδευτης]

Ανεβηκαμε μια πλαγια και καθως στριψαμε στο δρομο η πολη απλωθηκε ξαφνικα ολο μπροστα μας αφηνοντας μας αναυδους με το θεαμα... Αριστερα και δεξια στις πλαγιες του λοφου εβλεπα παντου χιλιαδες φωτακια να λαμπυριζουν σαν πολυχρωμα αστερια... Τι εικονα Θεε μου...


Δεν ξερω γιατι, δεν μπορω να το περιγραψω, αλλα το ολο θεαμα ειχε κατι το μυστηριακο... Σε συνδιασμο με το πενθιμο κλιμα της ημερας εμεινα να κοιταζω μουδιασμενος και μαλλον και τα παιδια συμμεριζονταν τις σκεψεις μου...


Η πολη ομως κατω μας περιμενε να την εξερευνησουμε! Καιρος να βρουμε τον ξενωνα που μας φιλοξενουσε το βραδυ λοιπον.




Αυτη ηταν η μονη περιπτωση οπου ειχα κλεισει δωματιο εκ των προτερων -κατι που δεν συνηθιζω αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση εκανα γιατι ο συγκεκριμενος ξενωνας ηταν πολυ ιδιαιτερος.
Ακολουθησα τις κατευθυνσεις του GPS και μας εβγαλε σε ενα λιθοστρωτο στενακι που ηταν γεματο μπαρακια και κοσμο που επινε το ποτο του. Προς στιγμη σκεφτηκα οτι καποιο λαθος εγινε στην πλοηγηση, ομως η πινακιδα της οδου δεν αφηνε περιθωρια για αμφιβολιες. Εδω ημασταν!

Μπηκαμε με τις φορτωμενες μηχανες στο στενο σιγα σιγα περνωντας αναμεσα σε καλοντυμενα παιδια που επιναν το ποτο τους -μια σκηνη που πρεπει να ηταν ενα ολοκληρο θεαμα απο μονο του!- και παρκαραμε ακριβως εξω απο το Hostel Sarajevo.




Εδω αν δεν το ηξερες οτι ειναι ξενωνας δεν θα το εβρισκες με τιποτα -απ' εξω ηταν απλα μια μεγαλη πορτα ενος παλιου νεοκλασσικου αλλα μεσα ηταν μια αλλη ιστορια!
Εχω δει πολλους ξενωνες στα ταξιδια μου, αλλα αυτος ηταν κατι το ξεχωριστο. Εμοιαζε σαν να εχω μπει μεσα σε ενα καταλογο ΙΚΕΑ! Τα παντα πεντακαθαρα και φροντισμενα, διχρωμες ταπετσαριες στους τοιχους και εντονα χρωματα και design παντου... Στα επιπλα, στα δωματια, στα χαλια, τους πινακες...







Ο ξενωνας ειχε τρια επιπεδα με το πρωτο να φιλοξενει τη ρεσεψιον και την κουζινα και τα αλλα δυο να ειναι τα υπνοδωματια. Το φιλικοτατο παλικαρι στην υποδοχη μας εδωσε τον πρωτο οροφο ολο δικο μας και ανεβηκαμε να αφησουμε τα πραγματα μας και να κανουμε ενα απολαυστικο ντουζακι να φυγει η κουραση της μερας!
Ουφ! Επιτελους!




Ηθικον; Ακμαιοτατον οπως βλεπετε! Η πολη μας περιμενει!

[Ταξιδευτης]

Εξω η νυχτερινη ζωη ηταν πολυ εντονη: πολυς νεαροκοσμος στους δρομους, πολλα μπαρακια με δυνατη μουσικη και γενικα μια εικονα που θυμιζε εντονα τρεντυ σημεια της Αθηνας τυπου Κολωνακι, κατι που ομολογω με μπερδεψε. Δεν ηξερα τι να περιμενω απο αυτη τη πολη, αλλα σιγουρα δεν περιμενα κατι τετοιο.
Δεν με ενοχλουσε, αλλα ηταν μια οικεια εικονα που ειχα συνδεσει με αλλα μερη...






Ο σκοπος μας ηταν να γιορτασουμε το Πασχα στο Sarajevo. Παροτι ειμαι αθρησκος καποιες παραδοσεις μου αρεσουν πολυ και του Πασχα ηταν μια απο αυτες. Ηθελα λοιπον να δω πως ειναι εδω πανω τα πραγματα. Η ωρα ηταν 11 το βραδυ και οπως μας πληροφορησε το παιδι στον ξενωνα ο εορτασμος γινοταν οπως και σε μας στις 12 τα μεσανυχτα. Περπατησαμε λοιπον λιγο και συντομα ημασταν εξω απο τον Καθολικο Ναο της πολης που βρισκεται σε αποσταση αναπνοης απο τον Ορθοδοξο. Τελεια! Ετσι θα ειχαμε την ευκαιρια να δουμε και τις 2 γιορτες!

Εεεμμμ... Τελεια; Οχι και τοσο.
Ομολογω οτι απογοητευτηκαμε πληρως! Στον Καθολικο Ναο εξω δεν υπηρχε κανεις που να περιμενει η να δειχνει οτι βρισκεται εκει για τον εορτασμο του Πασχα.




Μπαινοντας μεσα η εικονα δεν αλλαξε ιδιαιτερα: λιγοστος κοσμος καθοταν ησυχα στα στασιδια ενω ο ιερεας μιλουσε χαμηλοφωνα δινοντας καποιο κυρηγμα προφανως. Απογοητευτικη εικονα οταν εκανα τη συγκριση με τα καθ' ημας.

Ετσι συνεχισαμε για τον Ορθοδοξο ναο -σιγουρα εκει τα πραγματα θα ηταν οπως τα ξερουμε, ετσι; Και παλι λαθος! Εδω ο ναος δεν ηταν καν σε λειτουργια! Που ειναι το Πασχα ρε παιδια;




Ο Πανος εδωσε το στιγμα και συμφωνησαμε ολοι: "Μαλλον δεν τους πολυκαιγεται καρφι για το Πασχα εδω ρε παιδια..."

[Ταξιδευτης]

Παρα την μικρη απογοητευση μας για την ελλειψη εορτασμου του Πασχα δεν θα τα βαφαμε και μαυρα. Ειχαμε να δουμε μια αγνωστη και συναρπαστικη πολη! Ο ξενωνας ηταν εντελως στην καρδια της παλιας πολης η οποια ηταν στο μεγαλυτερο μερος της λιθοστρωτη.
Παντου πετρα, καμαρες και παλια κτηρια -ολα εδιναν την αισθηση του παλιου εδω περα.








Τη μεγαλυτερη εντυπωση ομως μου εκανε το ποσο εντονο ηταν το ...Τουρκικο στοιχειο στη πολη!
Πολλοι μιναρεδες παντου, μαγαζια με τουρκικες καταβολες και στοιχεια, και αναμεσα σε ολα αυτα ενα μεγαλο τζαμι δεσποζε στο κεντρο της περιοχης.






Η πρωτη βολτα ομολογω με ειχε αφησει καπως μπερδεμενο, σχετικα με το τι εβλεπα. Παραξενη πολη...


Γυρισαμε στον ξενωνα κουρασμενοι και πεινασμενοι -τη λυση εδωσε το ομορφο μπαρακι ακριβως διπλα απο το hostel, οπου τσακισαμε κατι πεντανοστιμες πιτσες και με τη βοηθεια λιγου αλκοολ ημασταν ετοιμοι για τον καλυτερο υπνο!

[Ταξιδευτης]

Day 3
Sarajevo (BiH) - Kotor (MNE)
270 km




Sarajevo

Το πρωι ξημερωσε με εναν καπως βαρυ ουρανο εξω και τη διαθεση περιεργη... Ειχαμε δει τοσα πραγματα σε τοσο λιγες μερες που νοιωθαμε να θελουμε να υπηρχε ενα κουμπι pause για να σταθουμε και να παρουμε μια ανασα.
Απο την αλλη, αυτος ο καταιγισμος εικονων, ηχων, συναισθηματων ειναι αυτο που κανει το να ταξιδευεις τοσο μαγικο.

Που να ηξερα κιολας τι μας περιμενε μπροστα μας σημερα...
Εκατσα στο παραθυρο του δωματιου και χαζεψα εξω. Ο μισογκρεμισμενος και γκριζος ακαλυπτος μιας παλιας πολυκατοικιας εδειχνε οτι τα πραγματα δεν ειναι παντα οπως φαινονται εκ πρωτης οψεως. Για καποιο λογο η εικονα μου θυμιζε εντονα παλιες φοιτητικες εστιες στη Θεσσαλονικη, και ειχε μια ταιριαστη μελαγχολια με το πρωινο αυτο...

[Ταξιδευτης]

Τις σκεψεις μου διεκοψαν τα παιδια που σηκωθηκαν, οποτε βαζοντας το καπελακι του καλου τουριστα για αλλη μια φορα ξεκινησα με τον οδηγο της πολης για να την εξερευνησουμε.
Πρωτη σταση -κλασσικα- για ενα καφεδακι στο πρωτο καφε που βρηκαμε ανοιχτο: το πολυ χλιδατο cafe ενος μεγαλου ξενοδοχειου στο διπλα στενο.

Το ζεστο καφεδακι ηταν βαλσαμο. Πηραμε τα πανω μας, αποφασισαμε για το σημερινο μας προγραμμα και συντομα η βολτα μας στην πολη ξεκινησε.
Αν πατε ποτε στο Sarajevo καλυτερα να εισαστε προετοιμασμενοι για το τι θα δειτε...




Αυτο που κανει αμεση εντυπωση στον επισκεπτη ειναι τα κτηρια: ειναι ολα κυριολεκτικα γαζωμενα απο οπλοπολυβολα μεγαλου διαμετρηματος, ενω πολλα εχουν ακομα και τρυπες απο ολμους και αλλα βαρια οπλα....

[Ταξιδευτης]

Ως η πρωτευουσα της Βοσνιας Ερζεγοβινης, το Sarajevo ηταν στο επικεντρο μιας σφοδροτατης μαχης κατα το Βοσνιακο Πολεμο. Οι Σερβοβοσνιοι ανεπτυξαν τα στατευματα τους στους γυρω λοφους, και στις 2 Μαιου 1992 επεβαλαν απαγορευση εισοδου και εξοδου απο την πολη, ξεκινοντας αυτο που εμεινε στην ιστορια ως η πολιορκια του Sarajevo. Ο Σερβοβοσνιος στρατος βομβαρδιζε συνεχως τον πλυθυσμο της πολης, σε μια προσπαθεια να αποτρεψει τα τοπικα στρατευματα απ' το να αναπτυχθουν.
Εκτιμαται οτι σε μια μεση μερα πανω απο 300 γυροι πυρομαχικων αδειαζονταν πανω στην πολη αδιακριτως!







Η εικονα ηταν πραγματικα μια γροθια στο στομαχι για ολους εμας που δεν ζησαμε ποτε τη φρικη του πολεμου. Και ομως ολα αυτα τριγυρω ηταν τωρα εδω να μας θυμιζουν οτι 20 χρονια πριν αν στεκοσουν εδω θα πεθαινες κιολας...

[Ταξιδευτης]

Εβλεπα ολα αυτα γυρω μου και ενοιωθα τα ποδια μου να ζυγιζουν 500 κιλα ενω το στομαχι μου ηταν δεμενο κομπους. Τι να λεμε τωρα και εμεις για τα δικα μας...




Πως μπορει ο ανθρωπος να κανει τετοια πραγματα ####το; Ειμαστε τα χειροτερα κτηνη του κοσμου τελικα...

[Ταξιδευτης]

Μπροστα στην Καθολικη εκκλησια της πολης βρηκαμε και ενα απο τα περιβοητα Ροδα του Sarajevo.




Δυστυχως αυτο ομως δεν ηταν καποιο ομορφο λουλουδι η καποια εικαστικη παρεμβαση αλλα αλλο ενα θλιβερο ενθυμιο της θηριωδιας του πολεμου. Οι ολμοι που βομβαρδισαν την πολη οταν επεφταν πανω σε τσιμεντο εφτιαχναν ενα χαρακτηριστικο διακεκομενο σχημα που εμοιαζε σχεδον με διασκορπισμενο λουλουδι. Στα σημεια που σκοτωσαν ανθρωπους οι αυτες τρυπες γεμιστηκαν με κοκκινη ρητινη φτιαχνοντας αυτα που σημερα ονομαζονται τα Ροδα του Sarajevo και που μπορει να βρει κανεις διασπαρτα σε ολη την πολη...