Το Κορίτσι θέλει θάλασσα.............

[kelas22]

Και αφού βγήκαμε φωτογραφίες σε όλες τις φήρμες (γκουτσι μουτσι σανελ και τα λοιπα)




Τη λύση του φαγητού την έδωσε και πάλι το γκαζάκι και το μενού αυτή τη φορά περιλάμβανε τραχανά, κους κους κονσέρβα με χταποδάκι και μπυρίτσα!!! Και πως τραβιέται ο άτιμος ο τραχανάς στο κρύο!!! Ένα καζάνι έφαγα…




Μια ακόμη μέρα λοιπόν με πολλές όμορφες εικόνες έφτασε στο τέλος της.

[kelas22]

5η μέρα Σήμερα η μέρα έχει λίγα παραπάνω χλμ γιατί θέλουμε να φτάσουμε μέχρι το Chamonix- Mont blanc…

Το δρομολόγιο: Σεν Μόριτζ, Ελβετία προς Chamonix, Γαλλία - Χάρτες Google

Ξυπνάμε και βλέπουμε απ το παράθυρο μας την απίστευτη θέα στα βουνά και αρκετό ήλιο. (Αφού είπαμε...το χω μιλημένο)

[kelas22]

Κατεβαίνουμε για πρωινό και ο μπουφές έχει πάνω της παναγιάς τα μάτια.. Κασέρια διαφόρων ειδών σαλάμια αυγά, μέλια… ΔΩΣΕ ΠΡΑΜΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Ένα κακό είχε μόνο η φάση.. Όλοι έτρωγαν με μαχαίρι και με πιρούνι,,, τι περίεργοι άνθρωποι.. «Βρε μπάρμπα κουστουμαρισμένε,, αν δε το πιάσεις με το χέρι, καθαρίζεται το αυγό;;»
Αφού λοιπόν κλείνουμε και το δωμάτιο στο Chamonix γιατί οι τιμές για δυο βράδια ήταν κάπως τσουχτερές, ήρθε η ώρα να κάνουμε μια βολτούλα στο St. Moritz και να πιούμε μια φράπα στη λίμνη. Εκεί είδαμε περίεργους ανθρώπους που αντί να ξυπνάν και να κάνουν ένα καφέ και κάνα τσιγάρο,,, τρέχουν, κάνουν ασκήσεις , πάνε για περπάτημα και για βαρκάδα ,, όλο παραξενιές… Εκτός αυτού έχουν το κακό συνήθειο να μη πετάν τα σκουπίδια κάτω, αναγκάζοντας μας να ψάχνουνε κάδο… Γρήγορα να φύγουμε απ αυτήν τη χώρα!!!

[kelas22]

Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε και επειδή γνωρίζαμε ότι βγαίνοντας στους αυτοκινητόδρομους θα έπρεπε να πληρώσουμε διόδια (άσε που τον βαριόμαστε και αφόρητα) επιλέγω στο Gps αποφυγή διοδίων και λεωφόρων. Νομίζω ότι καλύτερη επιλογή απ αυτή δε θα μπορούσα να κάνω. Πραγματικά ο δρόμος και τα μέρη που επέλεξε να πάμε ήταν βγαλμένα από παραμύθι. Η έκφραση που θα μπορούσε να παρομοιάσει αυτό που βλέπαμε είναι ότι «οδηγούσαμε μέσα σε μια συνεχόμενη Card postal».

[kelas22]

Σε όλη τη διαδρομή απότομες πλαγιές και βράχια ψηλά, κομμένα με το μαχαίρι..Φυσικά οδοφράγματα οι πέτρες,,,, σε κάποιες φάσεις είχε και κάποιες υποτιθέμενες μπάρες . Ο δρόμος σε κάποια κομμάτια στενός που χωρούσε αυστηρώς μόνο ένα αυτοκίνητο και περάσματα μέσα από βράχους που τους έχουν σκαλισμένους για να περάσει ο δρόμος.







Στη διαδρομή μας ήταν μαρκαρισμένα κάποια όμορφα περάσματα όπως το…..





Στη συνέχεια το χωριό Andermatt


Και πιο μετά το……

[kelas22]

Στο συγκεκριμένο σημείο που κάναμε στάση για αποθανάτιση του τοπίου, μας πλησίασε ένα ζευγάρι με μια μόρτικη τσοπεριά. «Hi, where are you from?» From Greece απαντάω με τα άπταιστα Αγγλικά μου. Οοοοο realy? Και ξεκίνησε να μας λέει ότι έχει ένα φίλο στην Αντίπαρο και να τον δώσουμε χαιρετίσματα και κάτι άλλα που δε καταλαβαίναμε αλλά συμφωνούσαμε… Yeees ,yesss..Ok… Στην ερώτηση,, που πάτε;; απαντήσαμε Chamonix (200 χλμ περίπου ακόμη και εμείς θεωρούσαμε ότι φτάσαμε) εκείνος γούρλωσε τα μάτια και μας λέει …Οοοοοοο,, long trip (που να σε πούμε και από που ερχόμαστε).

[kelas22]

For the history, Να πούμε και κάνα δυο λογάκια για τους ξενέρωτους Ελβετούς, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να μετράν λεφτά. (με τόσα δις, που έχουν καταθέσει τα δικά μας τα τομάρια τι άλλο να κάνουν; Τα τοπία , οι δρόμοι τους και τα βουνά τους απίστευτα, πανέμορφα, βγαλμένα από παραμύθι,, αλλά από εξυπηρέτηση ένιωθα ότι όπου πάμε είμαστε όρθια κατοστάρικα γι αυτούς.

Στάση για καφεδάκι γιατί έχει πέσει πολύ στροφιλίκι, ανηφόρα κατηφόρα και το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται. Ένα εσπρεσάκι και ένα τσαγάκι (με δικό μου μέλι) 8€… Πάρτα Κελά που ήθελες εσπρεσάκι στην Ελβετία.. Αθηνά πλήρωσε μια στιγμούλα ρε συ, να πάω να δω κάτι στη μηχανή… χαχαχα
Μετά από αρκετά χλμ και πέρασμα από πεδιάδα και μέσα από πόλεις με λίγο κίνηση, αρχίσαμε να βλέπουμε πολλούς αμπελώνες και πινακίδες με Γαλλικά γράμματα. Επιτέλους μπήκαμε στη Γαλλία (ή έτσι νομίζαμε). Στάση για βενζίνη και ο υπάλληλος μας μιλάει Γαλλικά (ε στάνταρ Γαλλία λέμε) Πάω να πληρώσω και μου δίνει Ελβετικά ρέστα.. Ευρώ ρωτάω;;;; Νο ευρώ.. Της λέω στα Αγγλικά να πληρώσω με πιστωτική και να μου δώσει το πενηντάρικο πίσω,,, να μου απαντάει στα Γαλλικά η κ@ριολα.. ΡΕ ΜΙΛΑ ΑΓΓΛΙΚΑ… τίποτα αυτή.. Ε αυτό ήταν,,, ξεκίνησα και εγώ τα Ελληνικά γ@μοσταυρίδια (πάντα με το χαμόγελο) και το ευχαριστήθηκε η ψυχούλα μου.. Αν είχε κάμερα και το μεταφράσουν θα ρίξουμε πολύ γέλιο. Πήραμε το δρόμο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και αυτή τη φορά φτάσαμε όντως στα σύνορα!

[kelas22]

Μετά από λίγα χλμ φτάσαμε στον προορισμό μας. Όταν στα αριστερά μας, ξαφνικά μετά από μερικές στροφές έκαναν την εμφάνιση τους οι επιβλητικές κορυφές του Mont Blanc πραγματικά νιώσαμε μια ανατριχίλα να περνάει όλο μας το σώμα. Ο συνδυασμός των χιονισμένων βουνοκορφών με τον παγετώνα και το μισό βουνό να το λούζει ο ήλιος και το υπόλοιπο να είναι χαμένο στα σύννεφα και στη σκιά, προσφέρουν ένα μοναδικό τοπίο που μπορείς να κάτσεις και να χαζεύεις με τις ώρες.

[kelas22]

Η ανυπομονησία μου για την αυριανή μέρα που θα ανεβώ στη κορυφή δε περιγράφεται. Οπότε πάμε στο ξενοδοχείο όπου πάλι είχαμε τα ίδια με το βενζινάδικο,, αυτοί Γαλλικά εγώ γ@μοσταυρίδια και η Αθηνά Αγγλικά και χαμόγελο (μία ωραίο ατμόσφαιρα) . Σήμερα πρέπει να αρκεστούμε στη βολτούλα στο κοντινό χωριό που μέναμε και σε σχολιασμούς για το ύψος αυτού του βουνού που βλέπαμε μπροστά μας, μέχρι να πέσει το σκοτάδι. Φαγητό «μπαμπαϊμ» όπως πάντα, και ευτυχώς που βρήκαμε ανοιχτή μια μπυραρία και κάτσαμε για μπύρα!

Τη λύση και πάλι έδωσε το γκαζάκι με το σημερινό μενού να περιλαμβάνει:

«Γαλλικό Κιοφτέ αλά Κονσερβέ,,
κους κουσέ Αλέ βραστόν ,,
και λε, καλαμαρέ με Hot σαλτσουέν για παπαρίεν με το ΛΕ ψωμί συκαλιέν…
Και μια ΛΕ μπυρόν για Ρέψεν και λε χονέψεν».

[kelas22]

6η μέρα του ταξιδιού και επιτέλους μετά από συνεχόμενες καθημερινές μετακινήσεις, μένουμε σ’ένα μέρος για δεύτερη συνεχόμενη μέρα. Για μένα αυτή ήταν η τοπ μέρα του ταξιδιού και τα μούτρα μου είχαν τόση χαρά…. Όση έχει και ένα μικρό παιδί όταν παίρνει το καινούριο του παιχνίδι. Αφού το βράδυ στον ύπνο μου έβλεπα όλη την ώρα ότι είμαι πάνω στο λιφτ και ανεβαίνω στην κορυφή.
Πρωινό ξύπνημα και πάμε να φάμε το πανάθλιο πρωινό του ξενοδοχείου (θα πω κι άλλα για το ξενοδωχείο) Που η καλή κυρία υπεύθυνη, έπαιρνε τα ψωμάκια που περίσσευαν απ τα δίπλα τραπέζια και τα έδινε απ ευθείας σε κάποιους που έρχονταν εκείνη τη στιγμή.
Επιτέλους ήρθε η στιγμή να πάμε στα λιφτ για να κόψουμε εισιτήριο! Στο βουνό ανέβηκα μόνος μου γιατί η Αθηνά έχει ένα θέμα με τα λιφτ…

«Βρε ανέβα» …
ΟΧΙ…
«Βρε πότε θα ξαναδείς τέτοιο πράμα»…
Τιιιιιποτα…
«βρε έλα, από δω θα φαίνεται και η θάλασσα που σου υποσχέθηκα»…
μπααααα….

Τι να σε κάνω;;; κάτσε να το κοιτάζεις από κάτω…

Λίγα λόγια για το Mont Blanc.

Το Mont blanc Είναι το ψηλότερο σημείο των Άλπεων με υψόμετρο 4.810 μ. και η ονομασία σημαίνει «λευκά όρη» . Ονομάστηκε έτσι γιατί εκεί πάνω τα χιόνια και οι πάγοι δε λιώνουν ποτέ. Το βουνό συνορεύει τις Γαλλικές, Τις Ελβετικές και τις Ιταλικές Άλπεις και η πιο εύκολη πρόσβαση είναι απ το Chamonix όπου υπάρχει λιφτ το οποίο σε παίρνει απ τα 1030 μ. και σε ανεβάζει στα 3842 μέσα σε ένα τέταρτο περίπου. Απ το σημείο αυτό συνεχίζουν οι ορειβάτες μέχρι την κορυφή (άλλα 1000 μ. περίπου).
Η κορυφή του είναι πόλος έλξης για αθλητές οι οποίοι ασχολούνται με ορειβασία σε βράχους και σε πάγους, X treme σκι, αλεξίπτωτο πλαγιάς και διάφορα άλλα εντυπωσιακά σπορ. Βέβαια τα εντυπωσιακά έχουν και τα απρόοπτα τους καθώς μια πληροφορία που βρήκα πρόσφατα λέει ότι στις 12/7/12, είκοσι δύο ορειβάτες παρασύρθηκαν από μια τεράστια χιονοστιβάδα την στιγμή που ανέβαιναν στη κορυφή Mont Maduit, με αποτέλεσμα εννιά απ αυτούς να σκοτωθούν, άλλοι εννιά να είναι σοβαρά τραυματισμένοι και τέσσερις να αγνοούνται. Το δυστύχημα είναι απ τα πιο σοβαρά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.
Εντύπωση μου έκανε ότι η πρώτη καταγεγραμμένη επίσκεψη στο βουνό που έγινε το 1786 απ τον Jacques Balmat και τον γιατρό Michel Paccard και ενώ εκείνα τα χρόνια ήταν υπερβολικά δύσκολη η ανάβαση στην κορυφή, στις μέρες μας ανεβαίνουν περίπου 20.000 άτομα το χρόνο.