|
|
|||||||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#32
27-05-2013, 18:43
|
|||
|
|||
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
Όπως ξαναέγραψα, η πρώτη άποψη του Πουλιάση μιλάει για "ατόφιο" γονίδιο των ελλήνων. Η επιστημονική της μέθοδο στηρίζεται στην εντελώς αυθαίρετη σύνδεση των βιομετρικών που παίρνει από κρανία και δικές του στατιστικές μετρήσεις ενός ανεπαρκούς με κάθε μεθοδολογία δείγματος.
Παρακολοθώντας μάλιστα την παρουσίαση του Πουλιάση εντυπωσιάστηκα από το πως "######" από τη φυλή στο έθνος και τον λαό. Έννοιες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους που ταυτίστηκαν με το ζόρι στο παρελθόν για να τεκμηριωθούν επιστημονικά οι ακρότητες του ολοκληρωτισμού. Αντιεπιστημονικά όσο δεν παίρνει όπως καταλαβαίνει όποιος θυμάται απλώς την δημιουργία της έννοιας του έθνους που μάθαμε ακόμα και στην κοινωνιολογία του λυκείου οι παλιότεροι. Την ίδια στιγμή η παράθεση των στοιχείων στο μπλογκ που ανέφερα δείχνει βήμα βήμα πως ακριβώς ανακατεύεται ο πληθυσμός στον ελλαδικό χώρο, από φυλές και κατά συνέπεια και γονιδιακά. Ο φίλος μας ΤΕΟΣΣ βρίσκει με ένα μαγικό τρόπο ότι οι δύο αυτές εκδιαμέτρου αντίθετες απόψεις είναι αμφότερες ολόσωστες και ας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Και μάλιστα και οι δύο τον δικαιώνουν. Το συμπέρασμα του καθηγητή Τερζόπουλου είναι όπως ακριβώς διατυπώνεται: "Συμπεράσματα: α ) Από βιολογική άποψη είναι σχεδόν όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί συγγενείς . β ) Οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι προϊόν κραμάτων φύλων και λαών. Τα περί εθνικής καθαριότητας είναι αντιεπιστημονικά, υπερεθνικιστικά και παρανοϊκά, γιαυτό απορριπτέα." Είναι το ίδιο με την θεωρία -όχι μόνο του Πουλιάση αλλά και άλλων- για απαράλλαχτο επί δυόμιση χιλιετίες ελληνικό γονίδιο; ΠΩΣ; Για αυτό μιλάω αστειευόμενος για χάπια. Αμφιβάλω βέβαια αν έκατσε και να διαβάσει τίποτα από εκεί μέσα γιατί θα είχε εκραγεί όταν διάβασε ότι οι κρητικοί έχουν επιμειχθεί με Άραβες κλπ κλπ για παράδειγμα. Και θα καταλάβαινε και το λάθος του όταν έφτασε σε εξήγηση για προσμίξεις με αλβανούς. Αλλά οι προταιρεότητες είναι άλλες και οι τρόποι της επικοινωνίας προκύπτουν και ανάλογοι. Εξού και τραμπουκίζεται όποιος ακόμα και στο αστείο -από ευγένεια και σεβόμενος και το φόρουμ για να μη γίνεται συνέχεια σαλούν εδώ μέσα- αμφισβητεί τις εθνικιστικές κορώνες και ψευδοεπιστημονικές ξουρίες παραθέτονται εδώ μέσα ως καλυμένη προπαγάνδα. Αλλά επειδή πολύ κουράσαμε το αυτονόητο και από ένα σημείο γινόμαστε και πληκτικοί φίλε PITS νομίζω ότι τόσο φτάνει. Ούτε τον προκατειλημένο μπορείς να αλλάξεις ούτε τον αδιάβαστο να μορφώσεις μέσα από ποστ σε φόρουμ. 
|
|
#33
28-05-2013, 02:14
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
Η μεθοδολογία που ακλούθησε ο Άρης Πουλιανός είναι αυτή που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους επιστήμονες της ειδικότητας του.
Μπορείς να μου πεις που διάβασες το ...: <<"ατόφιο" γονίδιο των ελλήνων >> ή <<εθνικής καθαρότητας>>, γιατί εγώ δεν το είδα στα γραπτά του Πουλιανού ή των σχολίων επ΄αυτού . Προφανώς είναι δικό σου συμπέρασμα …  Άντε να παραθέσω ξανά το κείμενο … με λίγες δικές μου παρατηρήσεις . Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (1961 - 2008) Δώδεκα διαδοχικές εκδόσεις, εμπλουτισμένες συνεχώς με νεότερα δεδομένα, κυκλοφόρησαν πάνω στην ανθρωπολογική - εθνογενετική μελέτη των Ελλήνων. Βάση αυτού του έργου αποτελεί η διδακτορική διατριβή τού Άρη Ν. Πουλιανού, που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας υπό την επίβλεψη του διάσημου καθηγητή Ανθρωπολογίας Γ. Φ. Ντεμπέτς. H έρευνα στηρίχθηκε στη μελέτη 70 ανθρωπολογικών γνωρισμάτων 3000 περίπου Ελλήνων πολιτικών προσφύγων του 1949 στην τ. Σοβιετική Ένωση. Τα γνωρίσματα αυτά (π.χ. ύψος σώματος, πλάτος προσώπου, χρώμα δέρματος, σχήμα ματιών), αντανακλούν με τη σειρά τους τις δομές των γονιδίων και του DNA. Η στατιστική επεξεργασία, σε συνδυασμό με την γεωγραφική τους κατανομή, απέδειξε μαθηματικά την ακατάπαυστη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής και προϊστορικής εποχής (λόγω της μικρής στατιστικής απόκλισης στη διασπορά των ανθρωπομετρικών και σωματοσκοπικών γνωρισμάτων), που ανάγεται τουλάχιστο στη Μεσολιθική και Άνω Παλαιολιθική περίοδο (30.000 χρόνια). Επίσης, η ιστορική συνέχεια αποδεικνύεται από τη σύγκριση των μετρήσεων των σύγχρονων κατοίκων με αυτές των αρχαίων και προϊστορικών κρανίων της Ελλάδας, οι οποίες στατιστικά δεν παρουσιάζουν διαφορές. Έτσι, παρά τις κατά καιρούς επιδράσεις και περιορισμένες (κυρίως εσωτερικές) μετακινήσεις πληθυσμών, με την ανθρωπολογική έρευνα έγινε φανερό ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας έμεινε βασικά αναλλοίωτος και ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων φύλων που κατοικούσαν στην ελληνική χερσόνησο. Από την ίδια μελέτη έγινε επίσης γνωστό ότι οι Αλβανόφωνοι, οι Σλαβόφωνοι (μέχρι και το Μαυροβούνιο), καθώς και οι Βλάχοι της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, είναι στην πλειονότητά τους αυτόχθονες και έτσι οι ξένες επιδράσεις σε αυτούς αφορούν κυρίως στη χρήση των νεότερων γλωσσών που μεταχειρίζονται σήμερα. Άρα έχουμε για τους Έλληνες α) είναι κράμα πολλών αρχαίων φυλών και όχι μιας. β) Έγιναν μετακινήσεις, αλλά αυτές ήταν εσωτερικές. Δηλαδή αποτελούνταν από φυλές ή λαούς (ο λαός μπορεί-δύναται να περιέχει πάνω από μια φυλή) που ήταν συγγενικές και έτσι δεν αλλοίωσαν το ανθρωπολογικό προφίλ. γ) ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ αποδεικνύεται η βιολογική συνεχεία του ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ και όχι κάποιας ιδιαίτερης φυλής με ξεχωριστό και 100% αναλλοίωτο γονίδιο ... <<Στατιστική>> σημαίνει …ποσοστά !!! Αυτό που και οι έρευνες των μοριακών βιολόγων (dna) και άλλων επιστημόνων (πάλι με την βοήθεια της στατιστικής) ήρθαν να επιβεβαιώσουν ! Προσοχή τι λέει στο 2:59 άλλος ένας επιστήμονας. ....... <<Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι τα Ελληνικά πληθυσμιακά δείγματα είναι ομοιογενή. Η ανάλυση της πρωτοδιάταξης των περιοχών HVRI και HVRII του mtDNA έδειξε ότι η διακριτική ικανότητα του πολυμορφισμού αυτών των περιοχών είναι 96%. Ο μέσος αριθμός διαφορών ανάμεσα σε δύο απλότυπους έχει τιμή 7,6. Και από την ανάλυση αυτή προέκυψε ότι ελάχιστο ποσοστό της γενετικής διαφοροποίησης οφείλεται σε διαφορές μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμιακών δειγμάτων. Πάλι τα φυλογενετικά δένδρα έδειξαν μικρή γενετική απόσταση από άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης αποτελούν μια τράπεζα δεδομένων με γονιδιακές συχνότητες από τον Ελληνικό πληθυσμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πληθυσμιακές-εξελικτικές μελέτες, σε ιατροδικαστικές περιπτώσεις και να συσχετιστούν με ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Κουβάτση Αναστασία Τομέας Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης >> H γενετική σύσταση των Ελλήνων | DefenceNet.gr ............................. Το ενδιαφέρον που έδειξε εξ αρχής ο Τύπος για την "Προέλευση των Ελλήνων", παρατίθεται ενδεικτικά στα παρακάτω δημοσιεύματα. ΑΥΓΗ, 6-1-1962: «Πάνω από 150 επιστήμονες του Παν/μίου και της Ακαδημίας της Μόσχας συμφώνησαν απόλυτα με τις επιστημονικές απόψεις του κ. Άρη Πουλιανού, υπογράμμισαν τη σοβαρότητα της εργασίας και χωρίς να τσιγκουνευτούν στις εκφράσεις τους, μίλησαν με πολύ εγκωμιαστικά λόγια γι' αυτόν. Ο δόκτωρ Σ. Α. Τόκαρεφ, καθηγητής της εθνογραφίας του Πανεπιστημίου της Μόσχας και διευθυντής του Τμήματος της Εθνογραφίας των λαών της Ευρώπης στο Ινστιτούτο Εθνογραφίας της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας, δήλωσε τα εξής: Η εργασία του Άρη Ν. Πουλιανού παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Εθνογραφική Επιστήμη. Το συγκεντρωμένο και επεξεργασμένο στατιστικά τεράστιο υλικό ανθρωπολογικών ερευνών ανάμεσα στους Έλληνες πρώτη φορά εισάγει στην επιστήμη νέο είδος πηγών για τη μελέτη ενός προβλήματος βασικής σημασίας, όπως είναι η καταγωγή του ελληνικού λαού. Ως τώρα για το ζήτημα αυτό στην επιστήμη είχε γίνει γενικά δεκτή η άποψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ιστορικά έχουν πολύ λίγα κοινά με τους αρχαίους Έλληνες ιδρυτές του αρχαίου πολιτισμού, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος τους αντιπροσωπεύουν απογόνους Σλάβων, Αλβανών και άλλων λαών που μετώκησαν στην Ελλάδα και συγχωνεύτηκαν με τους Έλληνες της Βυζαντινής εποχής. Αντίθετα ο συγγραφέας της παρούσης εργασίας, πειστικά και στηριγμένος σε ανάλογο υλικό, δείχνει ότι όποια κι αν ήταν η επίδραση των Σλάβων και των άλλων λαών που ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες, ο λαός (πολλές φυλές) της σύγχρονης Ελλάδας είναι βασικά απόγονος του αρχαίου πληθυσμού(!) της Βαλκανικής και των νήσων του Αιγαίου. Προσοχή εδώ, λόγο της συγγενείας των φυλών οι ανθρωπολόγοι και γενετιστές βλέπουν στατιστικά την βιολογική τους συνέχεια αλλά ΟΧΙ τα ποσοστά κατοίκησης ανά γεωγραφική περιοχή !!! Εκεί η ιστορικές αναφορές μας δείχνουν πως οι μετακινήσεις άλλαξαν τα ποσοστά κατοίκησης σε διαφορές περιοχές, που φυσικά δεν επηρέασαν καθοριστικά την ανθρωπολογική και γενετική <<υπογραφή>> !!!  Π.χ.: εάν στην αρχαία Αττική κατοικούσαν 60% Ίωνες και 40% άλλες αρχαίες φυλές από την βαλκανική και τα νησιά, ενώ σήμερα 90% άλλες φυλές (π.χ. Θράκες, Ιλλυριοί κ.α.) και 10% Ίωνες, τα αποτελέσματα των ερευνών θα είναι ίδια παρά αυτήν την αλλαγή (Τα ποσοστά που αναφέρω είναι αυθαίρετα) Από την άλλη οι μελέτες αυτές μας αποδεικνύουν λάθη που έκαναν ιστορικοί όμως (π.χ.) ο Φαλμεράγιερ . Μελετώντας μόνο ιστορικές αναφορές και γλωσσικά ιδιώματα (τοπωνύμια κ.α.) έβγαλε συμπέρασμα … γενετικής αλλοίωσης του πληθυσμού ενώ άλλαξαν μόνο τα ποσοστά των φυλών στο υπάρχον <<κράμα>>, μιας που όπως απέδειξαν οι σύγχρονες έρευνες αυτοί ήσαν σλαβόφωνοι και όχι σλάβοι !!! Ο παγκοσμίου φήμης ανθρωπολόγος του πανεπιστημίου της Μόσχας δόκτωρ Ι. Ι. Ρογκίνσκυ, σημειώνει ότι το νότιο τμήμα της Βαλκανικής βρίσκεται στην περιοχή της Ευρώπης, απ' όπου διέρχεται η πλατειά συνοριακή ζώνη ανάμεσα στους χώρους της διναρικής και προσθιασιατικής φυλής. Έτσι σ' αυτή την περιοχή μπορεί να διαπιστωθούν μερικά από τα γενικά προβλήματα της ταξινόμησης των λαών της Ευρώπης και της πρόσθιας Ασίας. "Επί πλέον πρέπει να σημειωθεί ότι σ' αυτή την εργασία βρίσκει τη θέση της και η κριτική των ρατσιστικών κατασκευασμάτων σχετικώς με τη γένεση του αρχαίου πολιτισμού της Ελλάδας". (Σημ.: Εννοούνται οι ρατσιστικές θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων και ότι αυτός είναι ο λόγος που ο πολιτισμός τους σήμερα υπολείπεται των αναπτυγμένων χωρών. Αντίθετα, πέραν του ανεδαφικού συσχετισμού - αν για παράδειγμα συγκριθούν οι παραδόσεις - η επιστημονική διαπίστωση για τη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι είναι κυρίως οι γεωγραφικές και κοινωνικο-ιστορικές συνθήκες που διαμορφώνουν το πολιτισμικό επίπεδο ενός λαού). «Ο διευθυντής του ανθρωπολογικού τμήματος του Ινστιτούτου Εθνογραφίας της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας δόκτωρ Μ. Γ. Λεβίν πρόσθεσε: ...Μπορεί να φαίνεται παράδοξη η διαπίστωση ότι πολλοί λαοί της Ευρώπης ανθρωπολογικά μελετήθηκαν χειρότερα απ' ότι οι λαοί της Αυστραλίας, Μελανησίας και άλλων μακρινών χωρών. Από τις χώρες της Ευρώπης η Ελλάς είναι μία από τις ολιγότερο μελετημένες... Η εργασία του Α. Ν. Πουλιανού συμπληρώνει αυτό το κενό. Ο συγγραφέας κατέχει πλήρως τη μεθοδικότητα των ανθρωπολογικών ερευνών, αυστηρά ετήρησε όλους τους αναγκαίους όρους και έδωσε την αρμόζουσα προσοχή. Ο διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου και Ανθρωπολογικού Μουσείου της Μόσχας δόκτωρ Β. Π. Γιακίμωφ δήλωσε: "Η δική μου άποψη είναι ότι η εργασία του Α. Ν. Πουλιανού αντιπροσωπεύει την πιο τέλεια συγκεφαλαίωση για την Ανθρωπολογία των Ελλήνων". Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, στις Η.Π.Α., ο διευθυντής του Ανθρωπολογικού Τμήματος του Smithsonian Institute Τζ. Λ. Έϊντζελ στο American Journal of Physical Anthropology (Αμερικανικό Περιοδικό Φυσικής Ανθρωπολογίας αρ. 22, τ. 5, 1964, σ. 343) σε βιβλιοκρισία της «Προέλευσης των Ελλήνων» γράφει: «Ο Άρης Πουλιανός... σωστά αποφαίνεται ότι υπάρχει πλήρης γενετική συνέχεια από τους αρχαίους ως τους σύγχρονους καιρούς...». Δεν είναι βέβαια ζήτημα ... Πουλιανού μιας κι αυτός είναι μόνο ένας των δεκάδων επιστημόνων που έχουν καταλήξει σε παρόμοιες θέσεις.!!! (Πολλοί δε από αυτούς διαφωνούν σε επιμέρους θέματα ή σε άλλες θεωρίες του και κυρίως σε ότι αφορά τον αρχάνθρωπο των Πετραλώνων).
|
|
#34
28-05-2013, 03:50
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
Απόσπασμα:
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Για την πλήρη κατανόηση των θεμάτων του παρόντος Λεξικού, θεωρήσαμε απαραίτητες κάποιες διευκρινίσεις όρων και εννοιών, τις οποίες οι μεν ειδικοί και οι ασχολούμενοι με ζητήματα Ανθρωπολογίας, Γενετικής, Εθνολογίας κ.λ.π. ίσως αντιμετωπίσουν ως περιττές, αλλά είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθούν απαραίτητες στον μέσο αναγνώστη, ο οποίος δεν είναι βέβαια υποχρεωμένος να γνωρίζει οπωσδήποτε την χρήση των όρων φυλή, φύλο, έθνος από τους αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν με άλλη έννοια και επομένως είναι αναμενόμενο να του δημιουργούνται συχνά απορίες και παρανοήσεις. Η πλέον συνηθισμένη παρανόηση και σύγχυση δημιουργείται γύρω από τον όρο φυλή, τον οποίο γνωρίζει με την σημερινή τρέχουσα γενική χρήση του, που υποδηλώνει ευρύτερα ανθρώπινα σύνολα π.χ. η ελληνική φυλή, η ιαπωνική φυλή, η Μαύρη φυλή, η Κίτρινη φυλή κ.λ.π. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι έχει διαβάσει ή έχει ακούσει επίσης ότι οι Ίωνες, αποτελούσαν μια από τις 4 φυλές στις οποίες διακρίνονταν οι αρχαίοι Έλληνες. Ανατρέχοντας στο λήμμα Ίωνες του παρόντος Λεξικού θα διαβάσει ότι αποτελούσαν ένα αρχαιοελληνικό φύλο δηλ. μια υποδιαίρεση της φυλής των Ελλήνων και επί πλέον ότι οι Ίωνες υποδιαιρούνταν σε τέσσερα μικρότερα υποσύνολα που ονομάζονταν επίσης φυλές: Τους Αιγικορείς, τους Αργαδείς, τους Γελέοντες και τους Όπλητες. Είναι πολύ πιθανόν επίσης να έχει διαβάσει ότι στην αρχαία Αθήνα όταν ο Κλεισθένης μεταρρύθμισε την νομοθεσία του Σόλωνος, κατήργησε τις 4 αρχικές Ιωνικές φυλές και προχώρησε στην διαίρεση των Αθηναίων πολιτών σε 10 «φυλές» από επωνύμους ήρωες, που ήσαν οι ακόλουθες: Ερεχθηΐς, Αιγηΐς, Πανδιονίς, Λεοντίς, Ακαμαντίς, Οινηΐς, Κεκροπίς, Ιπποθοοντίς, Αιαντίς, Αντιοχίς. Κάθε «φυλή» τέλος, υποδιαιρέθηκε σε 10 Δήμους. Μετά από αυτά, θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι ήδη έχει δημιουργηθεί πρόβλημα και σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς είναι φύλο, τι είναι φυλή και ποιες οι διαφορές τους. Πιστεύουμε λοιπόν ότι γίνεται προφανής η ανάγκη να υπάρξουν κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την λέξη «έθνος» για να δηλώσουν μια ευρύτερη ομάδα όπως οι Ίωνες, οι Δωριείς, οι Αχαιοί, οι Μολοσσοί, οι Μακεδόνες. Τα βασικά γνωρίσματα που διέκριναν ένα τέτοιο «έθνος» από ένα άλλο, ήσαν η διαφορετική ελληνική διάλεκτος και τα ιδιαίτερα ήθη και έθιμα, αλλά και θρησκευτικές λατρείες που είχε αναπτύξει στους κόλπους του αυτό το «έθνος», κυρίως όμως η διαφορετική προέλευσή του. Η διαφορετική προέλευση αποτυπωνόταν στην γενεαλογία αυτού του φύλου, δηλαδή ποιος ήταν ο γενάρχης του, ο οποίος συνήθως ήταν και ο επώνυμος του συγκεκριμένου «έθνους». Γενάρχης των Ελλήνων ήταν ο γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας ο Έλλην, στον οποίον ανήγαγαν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες την καταγωγή τους, άρα και την συγγένεια μεταξύ τους. Από τον Έλληνα και την νύμφη Ορσηΐδα γεννήθηκαν ο Δώρος, ο Ξούθος και ο Αίολος, από δε τον Ξούθο και την Κρέουσα (την κόρη του βασιλέα της Αθήνας Ερεχθέα), ο Αχαιός και ο Ίων. Αυτοί υπήρξαν οι γενάρχες των τεσσάρων μεγάλων υποδιαιρέσεων - «εθνών»- της αρχαίας ελληνικής φυλής. Έτσι οι Ίωνες θεωρούσαν γενάρχη τους, αλλά και επώνυμό τους, τον Ίωνα, οι Δωριείς τον Δώρο κ.λ.π. Κατά τον Ησίοδο, γιοι του Δία και της Θυΐας (αδελφής του Δευκαλίωνα) ήσαν ο Μάγνης και ο Μακεδών, οι γενάρχες αντίστοιχα των Μαγνήτων και των Μακεδόνων. Κάθε μία μεγάλη φυλετική υποδιαίρεση («έθνος»), συνήθως είχε μικρότερες υποδιαιρέσεις, τις Φυλές (θα χρησιμοποιούμε τον όρο με κεφαλαίο όταν αναφερόμαστε στην αρχαιοελληνική του χρήση). Οι Ίωνες π.χ. χωρίζονταν σε 4 Φυλές όπως προαναφέραμε, οι Δωριείς σε 3, στους Υλλείς, τους Δυμάνες και τους Παμφύλους. Οι Αρκάδες σε 5, στους Ευτρησίους, τους Κυνουρίους, τους Μαιναλίους, τους Παρρασίους και τους Αζάνες. Τα υπόλοιπα μικρότερα αρχαιοελληνικά φύλα χωρίζονταν σε υπο-ομάδες για τις οποίες χρησιμοποιούνταν οι όροι «φρατρία», «φράτρα» (δωρ.) ή «φρήτρη» (ιων.), «πάτρα», «πατριά». Οι λέξεις φυλή και φύλο σήμαιναν αρχικώς φύτρα, καταγωγή (από το ρήμα φύομαι), στον Όμηρο και αλλού η λέξη «φύλον» είναι συνώνυμη του γένους. Η λέξη «έθνος» δήλωνε εκτός από ανθρώπινες ομάδες και άλλες κατηγορίες ομάδων όπως «έθνεα μελισσάων», «έθνος χηνών ή γεράνων ή κύκνων», «έθνος νεκρών» κ.λ.π. Παρατηρούμε ότι οι όροι δεν είχαν αυστηρά προσδιορισμένο περιεχόμενο και δεν ήσαν ιεραρχημένοι μεταξύ τους. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να δημιουργείται σύγχυση και ασάφεια. Για να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο, θα επιχειρήσουμε την διευκρίνιση και τον προσδιορισμό όρων και εννοιών σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες επιστημονικές αντιλήψεις. Θα ξεκινήσουμε με τον όρο φυλή, όπως αυτός χρησιμοποιείται από την σύγχρονη Βιολογία και Ανθρωπολογία. Στην κλίμακα ταξινόμησης των οργανισμών, η φυλή αποτελεί την αμέσως κατώτερη υποδιαίρεση του είδους, της βασικής βιολογικής και συστηματικής μονάδας. Ειδικότερα στην Ανθρωπολογία ο σύγχρονος άνθρωπος (Homo sapiens = Άνθρωπος ο σοφός), αποτελεί εδώ και 20.000 χρόνια περίπου, το μοναδικό είδος ανθρώπου, μετά την εξαφάνιση του Ανθρώπου του Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis). Ο σύγχρονος άνθρωπος αποτελεί πολυτυπικό είδος, δηλ. διακρίνεται σε περισσότερους του ενός τύπους, από τους οποίους ο καθένας αποτελεί και μια μεγάλη ανθρώπινη ομάδα που καλείται από τους Ανθρωπολόγους Φυλετική Ομάδα. Τέτοιες Φυλετικές Ομάδες είναι σήμερα η Λευκή, η Μαύρη (Νεγρική), η Κίτρινη (Μογγολική) κ.λ.π. Κάθε Φυλετική Ομάδα διακρίνεται σε επιμέρους φυλές, όπως π.χ. η Λευκή Φυλετική Ομάδα διακρίνεται στην Μεσογειακή φυλή, την Διναρική φυλή, την Βόρεια (Νορδική), την Αλπική κ.λ.π. Συνδυασμός ανθρωπολογικών και πολιτιστικών στοιχείων θα εξειδικεύσει τις φυλές και βαθμιαία θα προκύψουν τα έθνη με την σύγχρονη έννοια. Ο πλέον σύγχρονος ορισμός του έθνους είναι ο ακόλουθος: Μια ομογενής (κατά το μάλλον ή ήττον) ανθρωπολογικά και πολιτιστικά κοινότητα ανθρώπων, την οποία χαρακτηρίζουν η κοινή καταγωγή, η κοινά διαμορφωμένη ιστορική συνείδηση, το κοινό εθνικό αίσθημα και χαρακτήρας και τέλος, η κοινή εθνική βούληση. Υπάρχουν και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά ενός έθνους, τα λεγόμενα δευτερεύοντα, που συντελούν μεν στην ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των μελών του, αλλά δεν θεωρούνται αποφασιστικής σημασίας. Τέτοια είναι η γλώσσα, η θρησκεία, τα κοινά ήθη και έθιμα κ.λ.π. Παρατηρούμε ότι υπάρχει διαφοροποίηση από τον παλαιότερο ορισμό που αναφερόταν σε τέσσερα βασικά γνωρίσματα του έθνους: Τα όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον (Ηρόδοτος, Η΄144). Σε σχέση με τον ορισμό της φυλής που προαναφέραμε, έχει τονισθεί, ότι το έθνος δημιουργείται με την άνοδο μιας φυλής σε ανώτερο επίπεδο συνειδητοποίησης και πολιτισμού. Η δημιουργία ενός Έθνους είναι φαινόμενο διαχρονικό και ψυχολογικό, αποτελεί δε πνευματικό γεγονός που συντελείται εντός των κόλπων μιας ομογενούς, κατά το μάλλον ή ήττον, ανθρωπολογικώς ομάδος. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η δημιουργία της εθνικής συνείδησης. Χρησιμοποιούμε στο παρόν Λεξικό τον όρο φυλή με την έννοια που περιγράψαμε παραπάνω (ως αποτέλεσμα συνδυασμού ανθρωπολογικών και πολιτιστικών στοιχείων) όταν αναφερόμαστε π.χ. στην Ελληνική φυλή, η οποία προέκυψε από την συγχώνευση τριών τουλάχιστον στοιχείων: Από τους αυτόχθονες ολιγάριθμους Μεσολιθικούς κατοίκους του ελλαδικού χώρου, τους Νεολιθικούς κατοίκους της χώρας (Μινωΐτες, Λέλεγες, Κυλικράνες κ.λ.π.) που ανήκαν στο λεγόμενο «Μεσογειακό υπόστρωμα» και τέλος τα Αριοευρωπαϊκά φύλα που θα εγκατασταθούν σε δύο κύματα στον ελλαδικό χώρο. Το πρώτο κύμα εγκαταστάσεων τοποθετείται στο τέλος της Νεολιθικής – αρχές της Εποχής του Χαλκού (γύρω στο 3000 π. Χ.). Οι λαοί αυτού του κύματος θα διεισδύσουν βαθμιαία και θα αναμιχθούν, χωρίς πολεμικές συγκρούσεις (όπως φαίνεται), με τους παλαιότερους κατοίκους του ελλαδικού χώρου. Θα αποτελέσουν την ομάδα λαών που αναφέρεται με τον όρο «προελληνικοί αριοευρωπαϊκοί λαοί» και θα γίνουν γνωστοί ως Πελασγοί, Αίμονες, Καύκωνες, Ύαντες κ.λ.π. Θα συγχωνευθούν σταδιακά με τους προϋπάρχοντες κατοίκους από τους οποίους θα παραλάβουν αρκετά πολιτιστικά στοιχεία και κυρίως την Θρησκεία της «Μεγάλης Θεάς» και τις μητριαρχικές δομές της κοινωνίας τους. Όπως έχει αναφερθεί και στο Ιστορικό Περίγραμμα, στην αρχή του παρόντος Λεξικού και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, το δεύτερο κύμα εγκαταστάσεων πραγματοποιήθηκε γύρω στο 2200 / 2100 π.Χ. γύρω από τον ορεινό όγκο της Πίνδου. Οι νεοφερμένοι (Πρωτοέλληνες), μιλούσαν μια πρώτη μορφή της Ελληνικής γλώσσας (Πρωτο-ελληνική), η οποία βαθμιαία θα διαφοροποιηθεί σε τρεις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες: Την Δυτική (Ηπειρωτική), την Νοτιοανατολική (Ιωνική) και την λεγομένη Κεντρική, η οποία διακρινόταν σε δύο παραλλαγές και από τις οποίες θα προκύψουν δύο ακόμη ομάδες, η Πρωτο-αιολική και η πρόδρομος της Αρκαδοκυπριακής (βλ. Χάρτη 1). Χάρτης 1 Οι φορείς αυτών των διαλέκτων υπήρξαν οι βασικοί κλάδοι από τους οποίους θα προκύψουν αργότερα τα διάφορα ελληνικά φύλα: Τρεις από αυτές τις μεγάλες ομάδες-κλάδους οι Ίωνες, οι (Πρωτο-) Αιολείς και οι Αρκάδες, μετά το 1900 π.Χ. θα αρχίσουν να μετακινούνται νοτιότερα και η τέταρτη (Ηπειρωτική) νοτιοδυτικά. Οι φορείς της μιας από τις δύο παραλλαγές της Κεντρικής διαλέκτου (της Πρωτο-αιολικής), θα εγκατασταθούν αρχικά στην ΝΑ Θεσσαλία, στην περιοχή που θα γίνει αργότερα γνωστή ως Αχαΐα Φθιώτις, όπου θα αφομοιώσουν ένα προελληνικό αριοευρωπαϊκό φύλο (το οποίο ονομάζουμε συμβατικά Πρωτο-Αχαιούς), από το οποίο θα πάρουν την ονομασία τους και ορισμένα λατρευτικά στοιχεία. Γύρω στο 1600 π.Χ. θα μετακινηθούν και πάλι νοτιότερα και θα εγκατασταθούν οριστικά στην Πελοπόννησο. Αυτοί υπήρξαν οι περίφημοι Αχαιοί, οι δημιουργοί του εκπληκτικού Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Αποκαλούνται συνήθως Μυκηναίοι προς αποφυγήν συγχύσεως (οι κάτοικοι της Αχαΐας των κλασσικών χρόνων ομιλούσαν μια Δυτική διάλεκτο, συγγενή με την Δωρική, η οποία αποκαλείται Νέο-Αχαΐκή) και η γλώσσα τους Μυκηναϊκή, η οποία έγινε γνωστή μετά την αποκρυπτογράφηση των πινακίδων με την Γραμμική Β. Γύρω στο 1125 π.Χ. θα σημειωθεί η Δωρική μετανάστευση και η κατάκτηση της Πελοποννήσου, η οποία θα επιφέρει σοβαρότατες ανακατατάξεις στον ελλαδικό χώρο αλλά και στις περιοχές του Αιγαίου και των ακτών της Δυτ. Μικράς Ασίας. Όλες αυτές οι συγχωνεύσεις, οι διασπάσεις και οι αναδιατάξεις μεταξύ των πληθυσμών του ελλαδικού χώρου θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την αποκρυστάλλωση των ελληνικών φύλων των Ιστορικών χρόνων που περιγράφονται στο παρόν Λεξικό. Για τις υποδιαιρέσεις των φύλων σε Φυλές, θα ήταν σκοπιμότερη η χρήση του όρου «υπο-φύλα» που έχει ήδη προταθεί (βλ. Ι.Ε.Ε. τομ. Β΄ σελ. 35) ώστε να αποφεύγεται η σύγχυση με τον σύγχρονο όρο φυλή, αλλά επειδή στο κείμενο προτιμήθηκε ο αρχαιοελληνικός όρος, προχωρήσαμε στις επεξηγήσεις αυτού του Επιμέτρου. Χάρτης 2 Θεωρούμε τέλος χρήσιμη και την παράθεση ορισμένων πληροφοριών για την πολιτειακή-κρατική συγκρότηση και εσωτερική οργάνωση των αρχαιοελληνικών φύλων. Τα φύλα αυτά προχώρησαν στην θέσμιση δύο τύπων κρατικής συγκρότησης: Ο ένας τύπος, περισσότερο αρχέγονος, ήταν η μορφή του «φυλετικού κράτους», όπως ονομάζεται από τους νεώτερους ερευνητές (βλ. Ι.Ε.Ε. τομ. Β΄ σελ. 34). Ο άλλος τύπος, που προέκυψε εξελικτικά από τον προηγούμενο ήταν η «πόλις», η οργάνωση της οποίας θα φθάσει το αποκορύφωμά της στην διάρκεια των κλασσικών χρόνων. Φυλετικά κράτη σχημάτιζαν τόσο τα προελληνικά αριοευρωπαϊκά φύλα, όσο και τα Πρωτο-ελληνικά, πριν ακόμη εγκατασταθούν στον ελλαδικό χώρο. Νέος τύπος κράτους εμφανίσθηκε στον ελλαδικό χώρο στην διάρκεια της Μυκηναϊκής Εποχής (Υστεροελλαδική 1600-1100 π.Χ.), αλλά εξαφανίσθηκε μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού κόσμου. Τον ονομάζουμε συμβατικά Ανακτορικό. Είναι αυτός που έγινε γνωστός από την αποκρυπτογράφηση και ανάγνωση των πινακίδων της Πύλου, αλλά φαίνεται ότι επικράτησε και σε άλλα κράτη του Μυκηναϊκού κόσμου. Τα ελληνικά φύλα που παρέμειναν έξω από τα όρια του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, καθώς και ορισμένα που κατοικούσαν σε απομονωμένες και δυσπρόσιτες περιοχές, διατήρησαν τον τύπο του φυλετικού κράτους. Σε όσες επίσης περιοχές οι Μυκηναίοι επέβαλαν την κυριαρχία τους, δεν έθιξαν τις δομές της φυλετικής οργανώσεως των πληθυσμών που κυβέρνησαν, όπως στους Ίωνες της Αττικής και τους Αρκάδες. Ο τύπος του φυλετικού κράτους παρέμεινε αμετάβλητος και στην διάρκεια των αναστατώσεων και μεταναστεύσεων που ακολούθησαν την Δωρική κατάκτηση. Διατηρήθηκε όχι μόνον στα φύλα που παρέμειναν ανεπηρέαστα από τις μετακινήσεις και δεν διασπάσθηκαν, αλλά και στα νέα φύλα που διαμορφώθηκαν από συγχωνεύσεις και αναδιατάξεις άλλων φύλων μεταξύ 1100 και 800 π.Χ. περίπου. Από τους κλάδους των Δωριέων και των Ιώνων θα σχηματισθούν δεκάδες νέων φυλετικών κρατών. Στον βαθμό που γνωρίζουμε πλέον την εσωτερική δομή και λειτουργία ορισμένων από τα ελληνικά κράτη φυλετικού τύπου, όπως και θεσμούς φυλετικής καταγωγής που επιβίωσαν σε κράτη του τύπου της «πόλεως», αλλά και σε διάφορα «κοινά», είμαστε σε θέση να αποκαταστήσουνε σήμερα τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού φυλετικού κράτους και να τα συγκρίνουμε με τα χαρακτηριστικά αναλόγων κρατών άλλων αριοευρωπαϊκών λαών. Από την αρχή της συγκροτήσεώς του, συνήθως με την συνένωση δύο, τριών ή περισσοτέρων συγγενών κατά κανόνα πατριών, ένα αρχαιοελληνικό φύλο αποτελούσε ένα είδος κράτους: Είχε έναν αρχηγό, διέθετε άλλα όργανα διοικήσεως, στελέχωση, εθιμικό δημόσιο δίκαιο, διεξήγαγε πολέμους και πραγματοποιούσε άλλες επιχειρήσεις που αποφασίζονταν από τους φορείς της εξουσίας σύμφωνα με καθιερωμένη διαδικασία (βλ. Ι.Ε.Ε. τομ. Β΄ σελ. 34). Η μόνιμη εγκατάσταση δεν αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για την σύσταση του φυλετικού κράτους. Ένα φύλο που μετανάστευε ήταν ένα κινούμενο κράτος. Τα όρια της επικράτειας και κυριαρχίας ενός φύλου συνέπιπταν με τα όρια του φυλετικού του κράτους, γεγονός που συνέβαλλε στην ενίσχυση της ιδιομορφίας του και στην ισχυροποίηση της ενότητός του. Όταν ένα τμήμα φύλου απομακρυνόταν αμετάκλητα από τα υπόλοιπα, για οποιονδήποτε λόγο, συγκροτούσε νέο φυλετικό κράτος, απαιτούσε όμως μεγάλο χρονικό διάστημα για να αποκτήσει νέα πολιτιστικά χαρακτηριστικά και συνείδηση ξεχωριστής φυλετικής ενότητος. Η ίδια διαδικασία συνέβαινε και όταν προέκυπτε νέο φύλο από την πολιτική ένωση δύο ή περισσοτέρων φύλων ή τμημάτων από περισσότερα φύλα. Το φυλετικό κράτος λειτουργούσε κατά κύριο λόγο ως πολεμικός μηχανισμός. Πιθανόν όμως να παρενέβαινε ρυθμιστικά και σε διαφορές ή προστριβές που δημιουργούνταν μεταξύ των μικροτέρων υποδιαιρέσεών του, Φυλών (=υπο-φύλων) ή φρατριών (=πατριών). Επικεφαλής του φυλετικού κράτους ήταν ένας αρχηγός, του οποίου ο αρχικός τίτλος δεν μας είναι γνωστός. Στους Ιστορικούς χρόνους είχε τον τίτλο αρχαγέτας, ταγός, βασιλεύς. Ο όρος βασιλεύς, είναι κληρονομιά της Μυκηναϊκής Εποχής και σήμαινε έναν τοπικό ηγεμόνα, έναν τοπάρχη, ενώ γνωρίζουμε ότι ο τίτλος του ανωτάτου άρχοντος ήταν Άναξ (Fάναξ). Για τους άλλους δύο τίτλους δεν μας είναι γνωστή η αρχική τους χρήση. Η εξουσία του αρχηγού πήγαζε από την συνέλευση των πολεμιστών. Φαίνεται ότι σε παλαιότερες εποχές μάλιστα, εκλεγόταν από αυτήν την συνέλευση. Αργότερα έγινε κληρονομικός, αλλά αναγορευόταν από το ίδιο σώμα. Μετά το τέλος της Μυκηναϊκής Εποχής και των αναστατώσεων που ακολούθησαν, το έθιμο της εκλογής αναβίωσε, λόγω της ανάγκης που προέκυψε να υπάρξουν βασιλείς στα νέα φυλετικά κράτη που δημιουργήθηκαν. Η υπεροχή του φύλου έναντι του ηγεμόνα του, αποκαλύπτει το γεγονός ότι η γη ανήκε στο φύλο συνολικά. Έπειτα από μια εδαφική επέκταση ή μετά την εγκατάστασή του σε νέα χώρα, το φύλο εκχωρούσε στον βασιλέα ένα κτήμα, που λεγόταν «τέμενος» και ήταν αρκετό ώστε να εξασφαλισθεί στον ίδιο και στον οίκο του επίπεδο διαβίωσης σημαντικά υψηλότερο από οποιαδήποτε άλλη οικογένεια. Άλλα τεμένη αφιερώνονταν στους θεούς του φύλου και αυτά τα «ιερά τεμένη» ήσαν τα πιο γνωστά. Η υπόλοιπη έκταση μοιραζόταν σε δυο μέρη από τα οποία το ένα παρέμεινε ιδιοκτησία του φύλου, ενώ το άλλο μοιραζόταν στις αμέσως μικρότερες υποδιαιρέσεις του φύλου, Φυλές (=υπο-φύλα) ή φρατρίες (= πατριές). Μετά από την ανάρρησή του, ο αρχηγός του φύλου ήταν ανώτερος από την συνέλευση των πολεμιστών. Την συγκαλούσε όποτε έκρινε ο ίδιος, όχι για να την συμβουλευτεί, αλλά για της ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Αυτές όμως έπαιρναν το χρίσμα της νομιμότητος όταν είχαν την επιδοκιμασία της συνέλευσης που εκδηλωνόταν δια βοής. Παρ’ όλο όμως που ο αρχηγός ενός φύλου ασκούσε την εξουσία του χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, εν τούτοις δεν μπορούσε να παραβεί τους άγραφους νόμους της κοινότητας. Έτσι τελικώς ήταν υποχρεωμένος να υποταχθεί στην ολότητα που είχε διαμορφώσει και καθιερώσει αυτούς τους νόμους. Ως επικεφαλής του φύλου, ο αρχηγός-βασιλεύς εκτελούσε και θρησκευτικά καθήκοντα όπως δημόσιες θυσίες, για να εξασφαλίσει την εύνοια των Θεών ή για να τους ευχαριστήσει εκ μέρους όλων. Πρέπει να τονίσουμε όμως ότι οι βασιλείς των ελληνικών φύλων ουδέποτε θεωρήθηκαν ως φορείς θεϊκών δυνάμεων και ουδέποτε τους αποδόθηκαν θεϊκές ιδιότητες όπως συνέβη σε άλλους λαούς. Παρέμειναν όμως ισχυρές μερικές από τις πανάρχαιες αντιλήψεις που συνέδεαν την ευημερία της κοινότητος με την αρετή, την δικαιοσύνη, την ευσέβεια των βασιλέων και με το χάρισμα της αποτροπής των κακών που το έπαιρναν από τους Θεούς. Ο αρχηγός του φύλου έπρεπε να συγκεντρώνει στο πρόσωπό του σωματική αλκή, ανδρεία και όσο το δυνατόν περισσότερα προσόντα και ικανότητες μεγάλου πολεμιστή. Επί πλέον έπρεπε να διαθέτει ηγετικές ικανότητες, ορθή κρίση, ευγλωττία και να έχει τέλος και την εύνοια των Θεών. Επειδή οι άνδρες που συγκέντρωναν όλα τα προσόντα που προαναφέραμε ήσαν αν όχι σπάνιοι, τουλάχιστον λίγοι και προέρχονταν συνήθως από συγκεκριμένες οικογένειες που καλλιεργούσαν κληρονομικά αυτές τις αρετές και επί πλέον ισχυρίζονταν ότι είχαν προγόνους θεούς ή ήρωες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι την περίοδο της αιρετής βασιλείας, ο κύκλος των υποψηφίων βασιλέων ήταν πολύ στενός και περιορισμένος. Από τα πανάρχαια χρόνια, δίπλα στον βασιλιά υπήρχε ένα συμβούλιο, που τα μέλη του - κατά κανόνα ηλικιωμένα - φαίνεται πως εκπροσωπούσαν τις μικρότερες υποδιαιρέσεις του φύλου. Αυτό το σώμα συνεργαζόταν με τον βασιλιά και τα μέλη του διατύπωναν γνώμες και απόψεις για σημαντικά θέματα, είχε δε την εξουσία να χαρίζει τεμένη από την περιουσία του φύλου. Επί πλέον οι υποδιαιρέσεις ενός φύλου, οι Φυλές (=υπο-φύλα), είχαν επικεφαλής έναν άρχοντα, ο οποίος στην Αθήνα έφερε τον τίτλο «φυλοβασιλεύς». Οι ακόμη μικρότερες υποδιαιρέσεις, οι οποίες συνήθως χαρακτηρίζονται με τον όρο «φρατρίαι», διεδραμάτιζαν έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και αποτελούσαν την βάση της πυραμίδας που σχημάτιζε ένα φυλετικό κράτος. Ένα άτομο ανήκε πρωταρχικά σε μια φρατρία, μετά σε μια Φυλή και τέλος σε ένα φύλο. Οι γεννήσεις και οι υιοθεσίες δηλώνονταν στις φρατρίες, κάτι που διατηρήθηκε σε πολλά ελληνικά κράτη μέχρι τους κλασσικούς χρόνους. Η δήλωση αυτή ήταν το σπουδαιότερο γεγονός στην ζωή κάποιου αφού έτσι θεμελίωνε την ιδιότητα του πολίτη. Όσοι δεν ήσαν μέλη φρατριών δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα. Οι φρατρίες περιλάμβαναν έναν αριθμό γενών, που σε μερικά μέρη ονομάζονταν «πάτραι» ή «πατριαί», όρους που ήσαν συνώνυμοι με την ίδια την φρατρία. Όπως έχουμε αναφέρει το φυλετικό κράτος κυριάρχησε ως θεσμός μέχρι τον 8ο αιώνα π.Χ. Τότε αρχίζει η διαμόρφωση ενός άλλου τύπου κράτους, γνωστό με τον όρο «πόλις». Πρέπει όμως να αναφερθεί ότι οι βασικές αρχές του φυλετικού κράτους περιείχαν τα σπέρματα όλων των θεσμών που συναντούμε σε μεταγενέστερα ελληνικά πολιτεύματα όπως την βασιλεία, που σε ορισμένα κράτη θα εξελιχθεί σε μοναρχία, ενώ σε άλλα θα καταργηθεί, την βουλή, την συνέλευση δηλ. όλων των πολιτών, που θα παραμείνει σε όλα τα πολιτειακά συστήματα, την συνέλευση των πολεμιστών, που θα εξελιχθεί στην εκκλησία του δήμου και τέλος την οργάνωση του κράτους μέχρι το επίπεδο του γένους, του βασικού κυττάρου ενός αρχαιοελληνικού φύλου. >> ΕΘΝΟ - ΛΟΓΙΚΑ: Φυλές, φύλα, έθνη και το φυλετικό κράτος στην Αρχαία Ελλάδα
|
|
#35
28-05-2013, 04:17
|
|||
|
|||
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
 <<Νέες επιστημονικές ανακαλύψεις για το DNA των ΕΛΛΗΝΩΝ Ράπισμα στους γραικύλους 'διεθνιστές' ΕΡΕΥΝΑ Μελέτη έρευνα του καθηγητή του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη .Έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράγερ καθως και στους γραικύλους προοδευτικούς νεοταξιτες που μιλάν ελληνικά και ΕΛΛΗΝΕΣ δεν είναι. Διεθνείς επιστημονικές έρευνες γενετιστών Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και η πολύ πρόσφατη έρευνα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έχουν τεκμηριώσει την επιστημονική αλήθεια για το DNA των Ελλήνων. Στην έρευνα απομονώθηκε DNA από δείγματα αίματος ανδρών από την Κρήτη και ανδρών από Ηπειρωτική Ελλάδα, που ζουν σε κοινότητες στις οποίες υπάρχουν γνωστοί νεολιθικοί οικισμοί.Επίσης στη Νέα Νικομήδεια της Βέροιας , στο Σέσκλο και στο Δίμηνι στην περιοχή του Βόλου, στο σπήλαιο Φράχτη στην περιοχή του Κρανιδίου, και στη Λέρνη της Αργολίδας, και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα της γενετικής ανάλυσης από τις διάφορες περιοχές της Ελλάδας συγκρίθηκαν με παρόμοια ερευνητικά αποτελέσματα από διάφορες περιοχές της Ευρώπης, της Ανατολίας και της Αφρικής. Τα επιστημονικά αποτελέσματα της λεπτομερούς ανάλυσης του DNA του χρωμοσώματος Υ του πληθυσμού της Κρήτης, έδειξαν ότι σε ένα βαθμό κατατάσσεται γενικά μαζί με τους πληθυσμούς από την Ανατολία, ενώ τα δείγματα από τις περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας σε ένα βαθμό κατατάσσονται γενικά μαζί με Βαλκανικούς πληθυσμούς. Η περίπτωση της Λέρνης και του Σπηλαίου Φράχτη της Πελοποννήσου, είναι χαρακτηριστική, όπου τα δείγματα δείχνουν άμεση συγγένεια με τον πληθυσμό της Κρήτης. Η χρονολογία εξάπλωσης της γενετικής ομάδας J12a1h-M319 στην Κρήτη, δείχνει ότι συνέβη γύρω στο 3100 π।χ। Η χρονολογία 3100 π।χ। για τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους είναι πολύ σημαντική γιατί σηματοδοτεί το όριο ανάμεσα στη Νεολιθική Εποχή και την Εποχή του Χαλκού στην Κρήτη, περίοδος που σχετίζεται με μία σειρά μεγάλων αλλαγών στην κοινωνία, στα έθιμα, στην τεχνολογία και στον πολιτισμό. Μια κοινωνικοπολιτική αλλαγή από την οποία ξεπήδησε ο Μινωικός Πολιτισμός. Αυτό, πάνω από όλα, δείχνει ότι οι Κρήτες κατάγονται άμεσα από τους προγόνους τους του Μινωικού Πολιτισμού και επίσης δείχνει ότι ο Μινωικός Πολιτισμός δεν οφείλεται σε αποικισμό από την Αίγυπτο ή τη Λιβύη, όπως υποστήριζαν μέχρι τώρα κάποιες προκλητικές υποθέσεις, αλλά και στα δείγματα πάρθηκαν από την Αίγυπτο δεν βρέθηκε ούτε στο ελάχιστο ο μονονουκλεοτιδικός πολυμορφισμός (δείκτης V13) που είναι χαρακτηριστικός στην Κρήτη και στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Δηλαδή τα επιστημονικά αυτά αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρξε πρόσφατη (τα τελευταία 5000 χρόνια) γενετική επαφή ανάμεσα στην Αφρική και την Κρήτη και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Δηλαδή, ο ελληνικός χώρος δεν αποικίστηκε από κατοίκους της Αιγύπτου όπως υποστηρίχθηκε από κάποιους κύκλους πρόσφατα. Οι διεθνείς έρευνες και η γενετική έρευνα της ομάδας του Α.Π.Θ. υπό τον έγκριτο καθηγητή Κ. Τριανταφυλλίδη , απέδειξαν ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων κατάγεται από τη Νεολιθική εποχή, και ότι βρίσκεται σε άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμίξεις. Τα επιστημονικά αυτά αποτελέσματα με σαφήνεια καταρρίπτουν την -πολυσυζητημένη τελευταία- Αφροκεντρική θεωρία της «Μαύρης Αθηνάς», που διατυπώθηκε από ορισμένους άκυρους επιστήμονες πρόσφατα και από σκοπιανούς. (Σύμφωνα με αυτήν την άκυρη πλέον θεωρία, υποστηριζόταν ότι το θαύμα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού ήταν αποτέλεσμα αντιγραφής αιγυπτιακών πηγών και ότι η ίδια η Ελλάδα αποικίστηκε από «νεγροειδείς γενετικά» κατοίκους της Αφρικής, από την οποία κατάγονται οι μετέπειτα Έλληνες). Επίσης η μελέτη του μιτοχονδριακού DNA (που έχει μητρική κληρονόμηση) και του DNA του χρωμοσώματος Υ (που έχει πατρική κληρονόμηση) αποκάλυψε ότι το 80% του DNA των κατοίκων της Ευρώπης έχει παλαιολιθική προέλευση, (σσ και ΟΧΙ Ούννων!!! ) δηλαδή αποδεικνύεται ότι οι κάτοικοι της Ευρώπης είναι αυτόχθονες. (Το υπόλοιπο 20% έχει νεολιθική προέλευση). Οι αρχαιότεροι νεολιθικοί οικισμοί στην Ευρώπη, έχουν ανακαλυφθεί στην Ελλάδα. Κατά τις έρευνες φάνηκε ότι το DNAτων Ελλήνων είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και είναι από τα αρχαιότερα της Ευρώπης. Η επιστημονική μελέτη της προέλευσης των ανθρώπων γίνεται συνεργατικά από την γενετική, την αρχαιολογία, την ανθρωπολογία, τη γλωσσολογία, και άλλους επιστημονικούς κλάδους και στα πλαίσια αυτών των μελετών έγινε η μελέτη του DNA του χρωμοσώματος Υ στην Ελλάδα και αλλού, οι γενετικοί δείκτες του οποίου κληροδοτούνται αμετάβλητοι από πατέρα προς γιο, από γενιά σε γενιά , δημιουργώντας πατρικές γραμμές γενεαλογίας. Κι έτσι μπορούν να εξαχθούν σαφή συμπεράσματα για την προέλευση των ανθρώπινων πληθυσμών. Εκτός από την έρευνα του Α.Π.Θ. και των γενετιστών της ομάδας Τριανταφυλλίδη και την συνεργασία με ξένους επιστήμονες, έγινε μία μεγάλη έρευνα από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ των Η.Π.Α και το πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας , σε συνεργασία με δίκτυο επιστημόνων, κατέδειξε με σαφήνεια ότι οι Έλληνες δεν επηρεάστηκαν γενετικά ούτε από Σλάβους ούτε από Τούρκους , και έτσι απορρίφθηκαν τελειωτικά και οι περιβόητες θεωρίες του Φαλμεράγιερ. Επίσης είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι στη γενετική μελέτη που έγινε στο DNA των Ελλήνων καταδεικνύεται ότι σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά Καυκάσια φυλή και το υπόλοιπο 0,5% ανήκει σε άλλες πληθυσμιακές ομάδες. Έτσι, παρουσιάζεται η σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγιερ, τις οποίες είχαν υιοθετήσει πολλοί ανθελληνικοί κύκλοι, οι οποίες πλέον καταρρίφθηκαν με σαφήνεια. Αυτές οι θεωρίες, σύμφωνα με τους γενετιστές διεθνώς δεν έχουν καμία επιστημονική υπόσταση (και είναι καθαρά πολιτικής φύσεως). Πλέον όλες αυτές οι ύποπτες θεωρίες καταρρίφθηκαν όχι μόνο από μία έρευνα αλλά από επτά μεγάλες διεθνείς έρευνες Ευρωπαίων και Αμερικανών επιστημόνων. Οι επιστήμονες δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι στη μεγάλη σειρά ερευνών δεν ανακαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων, διότι οι Τούρκοι είχαν σε κατοχή την Ελλάδα επί τετρακόσια χρόνια και όλοι περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Κι όμως το DNA των Ελλήνων δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από αυτό. Διαπιστώθηκε πως δεν ισχύει το ίδιο για τους Ισπανούς. Τα αποτελέσματα των ερευνών έδειξαν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί Ισπανοί έχουν Αραβική γενετική προέλευση. Οι γενετικές έρευνες στην Ευρώπη επίσης απέδειξαν ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά, αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Το DNA των Ελλήνων «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων στη συνέχεια με ένα ποσοστό των Ισπανών και σε μια μεγάλη λίστα οι Τούρκοι είναι οι τελευταίοι. Ο καθηγητής Τριανταφυλλίδης δήλωσε: «Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη νότια Βαλκανική, δηλαδή από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας, ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη, και έφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες, δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές, και μετέφεραν τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη...». «Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας σε μεγάλο ποσοστό έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι αυτές οι περιοχές, της ‘‘Μεγάλης Ελλάδας’’ στη Νότιο Ιταλία αποτελείται κυρίως από Ελληνικούς πληθυσμούς και το γενετικό αποτύπωμα, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2500 χρόνια μετά». Και ο κύριος Παντελής Γιαννουλάκης κλείνει με δύο απλά λόγια: η συζήτηση ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν κατάγονται γενετικά από τους αρχαίους Έλληνες ή ότι το Ελληνικό DNA εξαφανίστηκε από αυτό των Σλάβων ή των Τούρκων, έχει κλείσει, από επιστημονικής άποψης και αν για κάποιο λόγο κάπου - κάπως συνεχιστεί από κάποιους, αυτό σημαίνει ότι γίνεται είτε από πολιτικούς λόγους, είτε έστω εξαιτίας κάποιων έμμονων ιδεών που δεν επιθυμούν να υποχωρήσουν και φυσικά δεν είμαστε Νεοέλληνες ο όρος αυτός δεν ευσταθεί και καλό θα ήταν να εκλείψει συνειδητά αφού δεν εξυπηρετεί πλέον κανένα σκοπό και ουσιαστικά δεν καταδεικνύει τίποτε, πέρα από κάποια άκυρη και αναχρονιστική θεωρία του 19ου αιώνα ενός ανθέλληνα που τον έλεγαν Φαλμεράγιερ. >> Νέες επιστημονικές ανακαλύψεις για το Ελληνικό DNA. Πρέπει να κατανοήσουμε ποιοι ήμαστε και που έχουμε καταλήξει. Μόνο τότε θα επιστρέψει
|
|
#36
28-05-2013, 04:29
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
"Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" - YouTube
όργανο του Μιχαλολιάκου??? ... ή Ναζί??? http://www.kilkisbystef.gr/index.php...id=13&Itemid=3 http://www.youtube.com/watch?feature...&v=b9ocQnyQiWs Last edited by TEOSS; 28-05-2013 at 04:34.
|
|
#37
28-05-2013, 04:51
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Εφιαλτικό: το 2100 θα έχουν απομείνει μόνο 2,3 εκατομμύρια Έλληνες
Κουΐζ !!! Ποιος θα συμπληρώσει τα ονόματα ???
---> Ο ……………………… έχει ξεκάθαρα υποστηρίξει την κοινή καταγωγή Ελλήνων και Αλβανών, θέση που έχω υποστηρίξει σε δημοσιεύματά μου από το 1996. Συγκεκριμένα ο ………. δήλωσε σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο ………...που δημοσιεύθηκε στ. ……………………: «Εγώ θεωρώ πιο Έλληνες τους Αλβανούς. Μοιάζουν τρομερά με εμάς, όλη η Ήπειρος, είτε το κομμάτι της Ελλάδας είτε της Αλβανίας. Το 1982 στο συνέδριο των Ιλλυριών, που έγινε στα Τίρανα, και ήμουν καλεσμένος μαζί με τον καθηγητή Μαρινάτο και την Αρβελέρ, τους είπα τις απόψεις μου, και οι ίδιοι επιμένανε να μιλάω Ελληνικά στο συνέδριο επί Εμβέρ Χότζα. Τους είπα πως είμαστε ένα πράμα, μια φάτσα». Και όταν ο ……. είπε στον …………… ότι «Κι όμως, βλέπετε πόσο περίεργο είναι που ο ελληνικός ρατσισμός στις μέρες μας είναι πιο εχθρικός απέναντι στους Αλβανούς, με τους οποίους, όπως λέτε, έχουμε αυτές τις ομοιότητες και αυτή την ιστορική σχέση», ο ………………………. απάντησε: «Είναι φοβερό! Αυτό είναι φασισμός! Είναι πέρα για πέρα παρανοϊκό! Γι' αυτό κι εγώ ποτέ δεν ξεχ'ωρισα τους Αλβανούς από τους Έλληνες».
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
