Markas & yns παρουσιάζουν: Ορεινή Έρημος, 21-22 Μαΐου 2011

[Markas]

Σφακιά! 









Έχεις πάει;

[Markas]

Ναι;

[Markas]

Έτσι νομίζεις… !

[Markas]

Οι πιο μυστηριώδεις, οι πιο αλλόκοτοι, οι πιο τρομακτικά όμορφοι τόποι της Κρήτης βρίσκονται πολύ μακριά από τα σπίτια και τους τουριστικούς προορισμούς. Μακριά από άσφαλτο και ανέσεις. 

Όσοι έχουν ξαναδιαβάσει εκδρομές μας στην Κρήτη ξέρουν πόσο μας αρέσει να εξερευνούμε κάθε σπιθαμή του αγαπημένου μας νησιού. 

Αλλά πάλι, εκεί που λες πως πάει, τα έχεις μάθει και δει όλα πια, βρίσκεις κάτι στο χάρτη που σου τραβά το ενδιαφέρον, πας, και μένεις κάγκελο! Πώς μπορεί να εξελιχθεί μια εκδρομή φαινομενικά απλή…

[Markas]

Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή…

Πρωταγωνιστές για άλλη μια φορά η κλασική παρέα. Δύο F800GS με το Γιάννη (Κιτρινόμαυρο) στη μία και την Κική με το Νίκο στην άλλη (Γκριζόμαυρη).

[Markas]

Η ιδέα της εκδρομής ήταν η εξής: Από τη Χώρα Σφακίων και με κατεύθυνση δυτικά ξεκινά ένας δρόμος που έχει πολλά παρακλάδια, όλα αδιέξοδα. Είναι λοιπόν αδύνατον να «τύχει» να περάσουμε από εκεί ενώ λόγω απόστασης και πλήθους παράδρομων θα χρειαστούμε τουλάχιστον ένα διήμερο. Εξερεύνηση λοιπόν και για το βράδυ κατασκήνωση.

Χμμ, κατασκήνωση… . Άλλο θέμα και αυτό. Πρέπει να φορτώσουμε σκηνές, υποστρώματα, υπνόσακους, ρούχα, εργαλεία, φαρμακείο κτλ κτλ και όλα αυτά με τρόπο που να μην επιβαρύνει πολύ τη μηχανή σε όγκο και βάρος μιας και προβλέπεται να έχουμε πολύ χωματόδρομο!

[Markas]

Το setup της γριζόμαυρης μηχανής λοιπόν: 
Δύο πλαϊνά σαμάρια με μισή επέκταση (φουλ θα ήταν 40+40 λίτρα αλλά δε χρειάστηκε) και η μπαγκαζιέρα της Kappa χωρητικότητας 53 λίτρων. Πάνω στα σαμάρια αριστερά δέθηκαν με ελαστικούς ιμάντες τα δύο αυτοφουσκώμενα υποστρώματα ενώ δεξιά η σκηνή. Η σκηνή μπήκε πρώτα μέσα σε άλλη αρκετά μεγαλύτερη τσάντα μιας και η αυθεντική τσάντα της είχε σκιστεί και μπαλωθεί αλλά υπήρχε ο φόβος. Το τανκ μπαγκ μου κατασκευής BMW είχε πάθει αδικαιολόγητη ζημιά και δε μπορούσα να το πάρω έτσι όπως ήτανε, οπότε όλα πήγαν πίσω.
Τι φορτώσαμε; Μην ξεχνάτε πως ήμασταν δύο άτομα, οπότε όλα επί δύο! Μια αλλαξιά κάλτσες και εσώρουχα, μία φόρμα πάνω και κάτω μέρος, έξτρα παντελόνι και μπλούζα ισοθερμική, είδη προσωπικής υγιεινής, δύο πολυεργαλεία με μαχαίρι, κουτάλι και πιρούνι, φιδάκια για κουνούπια, προσάναμμα, υπνόσακοι, χάρτης. Για φαγητό πήραμε αλουμινόχαρτο για να τυλίξουμε τις πατάτες (καλοπλυμένες και σαπουνισμένες, καμιά 10ρια), τρία σακουλάκια φουντουκοσταφίδες, πιάτα πλαστικά, ποτήρια φραπέ, μερικές τονοσαλάτες κονσέρβα, τυρί, ελιές, ψωμί, δυόμισι κιλά πασέτες κατεψυγμένες για να αντέξουν και 3 μπουκάλια 1,5 λίτρου ημικατεψυγμένα. Τα νερά, το τυρί και το κρέας μπήκαν όλα μαζί σε μία ισοθερμική τσάντα (μαζί με 3 παγοκυψέλες) που έκανε μάλιστα εξαιρετική δουλειά!
Α, τελευταία στιγμή πετάχτηκα και δανείστηκα ένα πτυσσόμενο φτυάρι από το φίλο Papaduck για την περίπτωση που συναντούσαμε χιόνι (το πιο πιθανό).

Παρατηρήσεις: 
1. Αν υπήρχε υποψία βροχής θα παίρναμε και τα αδιάβροχά μας, οπότε θα έπρεπε να προεκτείνουμε και άλλο τα σαμάρια. Επίσης θα παίρναμε κάποιο μουσαμά να σκεπάσουμε τη σκηνή μιας και έχω αμφιβολίες για το πόσο αδιάβροχη είναι.
2. Τα υποστρώματα και η σκηνή δεν επιβαρύνανε πολύ τα σαμάρια γιατί στηρίζονταν εν μέρει στα κάγκελα με τους ιμάντες. Σε άλλη μηχανή ή άλλα κάγκελα ίσως δε δουλέψει το συγκεκριμένο στήσιμο.
3. Ο συνεπιβάτης είχε άφθονο χώρο όταν ήταν πάνω στη μηχανή και γενικά ελάχιστα ενοχλήθηκε, πράγμα βασικό όταν κάνεις αρκετά χιλιόμετρα σε δύσκολες συνθήκες.
4. Τα σαμάρια είχαν δεθεί αρκετά σταθερά με ιμάντες, έτσι ώστε ακόμα και αν ξεκολλούσαν μεταξύ τους να έμεναν στη θέση τους.

[yns]

Το στήσιμο της κιτρινόμαυρης (πιο όμορφης και πιο γρήγορης ) μηχανής:

Πριν αρχίσω την περιγραφή να πω πως καθότι μόνος μου δεν έκατσα να το ψάξω πολύ με βάρος και όγκο και ήμουν γενικά "large" στα πράγματα που πήρα μαζί μου (το λέω μπας και γλιτώσω το δούλεμα!! ).

Χώρος μεταφοράς : πλαϊνά σαμάρια Givi 21/30 lt έκαστο (στα 21 lt) που στηρίζονταν σε βάσεις για βαλίτσες Touratech, μπαγκαζιέρα Trax της SW Motech 38 λίτρων, tank bag Enduro της Colori 25/32lt (στα 25lt), αδιάβροχος σάκος Louis 50 lt και στεγανός σάκος XDive 70 lt. Σύνολο 225 λίτρα που δυνητικά γίνονται 250. Βέβαια χωρίς συνεπιβάτη.

Στο αριστερό σαμάρι είχα ένα sleeping bag Terra Wind 8-25°, ένα υπόστρωμα αυτοφουσκώμενο 2,5cm Terra και ένα μικρό μαξιλαράκι (τα φουσκωτά μαξιλαράκια κάπου τα'χω χώσει και δε θυμόμουν πού).

Στο δεξί σαμάρι είχα τα ρούχα: μια αλλαξιά εσώρουχα-κάλτσες, έξτρα μπλουζάκι, παντελόνι, βερμούδα, σετ ισοθερμικά για το βράδυ, μικρή πετσέτα, καπελάκι, μικρό νεσεσέρ καθώς και μαγιό - λεπτή πετσέτα θαλάσσης - σαγιονάρες για την περίπτωση που θα κάναμε μπάνιο.

Στην Trax είχα μικρό ισοθερμικό ψυγείο με 2 δίλιτρα κατεψυγμένο νερό και θερμός 500ml με παγωμένο τσίπουρο, tooltube του Νίκου με εργαλεία, 1 ψευτοαδιάβροχο (δεν περιμέναμε βροχή), το user manual του F800GS, 1 ζευγάρι ελαφριά αθλητικά παπούτσια, ενισχυμένη ταινία, tireups και ένα μικρό πλαστικό τάπερ με αντάπτορες για την παροχή ρεύματος της μηχανής, ipod, μπαταρίες, 2ο κινητό, 2ο φακό, 2η SD Card, 2 μπαταρία για την GoPro, φορτιστές usb για κινητά και ipod, μάσκα ύπνου, ωτοασπίδες, ραδιοφωνάκι, σημειωματάριο και στυλό/μολύβι. Α, και ό,τι χταπόδια και ιμάντες περίσσεψαν (όχι και πολλοί!)…

Στο tankbag είχα τη φωτογραφική μηχανή, φακό κεφαλής, πιρουνοκουταλομάχαιρο, gel αλκοολούχο για καθαρισμό χεριών, χάρτης Road Κρήτης, φακελάκια νεσκαφέ και φαρμακείο. Στο στεγανό σάκο είχα τη σκηνή, μια New Camp Zakinthos 3 ατόμων 3 εποχών βαριά για μηχανή (5,6 kg χωρίς τα πασσαλάκια), ενισχυμένα πασσαλάκια και πλαστικό σφυράκι, μουσαμά για έξτρα πάτωμα, 2 κομμάτια νάυλον 4x5μ για να καλύψουμε τις 2 σκηνές σε περίπτωση βροχής, προσανάμματα και 2 τρίποδα αλουμινένια καρεκλάκια (είπαμε, ήμουν large!) τα οποία την άλλη μέρα δέθηκαν πάνω στα σαμάρια.

Στον αδιάβροχο σάκο είχα σε τσάντες τις κονσέρβες, μπισκότα, κρουασάν, χυμό, μωρομάντηλα, χαρτί υγείας, αλουμινένια κούπα, πλαστικά ποτήρια και ποτηράκια, λεμόνια και κεράκια ρεσώ για να κάνουμε ατμόσφαιρα το βράδυ...

Να μην ξεχάσω βέβαια και τη σχάρα που περίσσευε σαν την κεραία και ήταν το κερασάκι στην τούρτα...

[Markas]

Το ραντεβού είχε δοθεί για τις 8 το πρωί...

Περίπου 8 είχαμε πει για να είμαστε ακριβείς.Κάτι όμως οι οικογενειακές μας υποχρεώσεις με τα παιδιά, κάτι οι στομαχικές διαταραχές του Γιάννη την περασμένη νύχτα, δε μας άφησαν να είμαστε αμφότεροι συνεπείς. Κατά τις 08:30 λοιπόν περνάω από το σπίτι του Γιάννη και τον βλέπω ακόμα να δένει έναν από τους πολλούς ιμάντες του.

Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη αντίδραση όταν είδα τη μηχανή του ήταν να γελάσω. Ιμάντες από εδώ, ελαστικοί ιμάντες από εκεί… Για να βγάλεις ένα χαρτομάντηλο έπρεπε να λύνεις - δένεις 10 λεπτά... Κερασάκι στην τούρτα ήταν η σχάρα που προεξείχε αστεία κάνοντας εμένα και την Κική αυθόρμητα να του δώσουμε το όνομα Καβλιτσέκι και να τον πειράζουμε για όλο το υπόλοιπο της εκδρομής. Η ιδέα πάντως να φορτώσει στη θέση του συνεπιβάτη αποσκευές είναι γενικά καλή.

Ξεκινάμε λοιπόν, βάζουμε βενζίνα και μηδενίζουμε όλους τους δείκτες.
Χιλιομετρικούς, μέσης ταχύτητας και κατανάλωσης. Έπειτα σταματάμε σε ένα φούρνο στα προάστια του Ηρακλείου να πάρουμε ψωμί και ετοιμαζόμαστε να πάρουμε την Κική από τα πεθερικά μου εκεί κοντά, όπου είχε πάει τα παιδιά για το baby sitting του διημέρου. Πάμε να ξεκινήσουμε, όταν έρχονται δύο παππούδες από το διπλανό καφενείο. 
Γεια σας, γεια σας...
Παππούς: Να σου πω παλικάρι...Μήπως έχεις καμία σχέση με την κλοπή που έγινε χτες εδώ στην περιοχή;
Κάγκελο και εγώ και ο Γιάννης!!!
Εγώ: Μα γιατί το λες αυτό βρε παππού, μοιάζω με εγκληματική φάτσα εγώ, μισό λεπτό στάθηκα εδώ, πώς το σκέφτηκες αυτό;
Παππούς: Μα προς θεού, απλά ρωτάω αν αναλαμβάνετε και τέτοιες δουλειές εσείς...
Εγώ: Όχι βρε παππού, δεν κάνουμε εμείς τέτοια πράγματα, περαστικοί είμαστε και σταματήσαμε να πάρουμε ένα ψωμί…
Παππούς: Μα καλά, δεν είσαστε εσείς από αυτούς της ασφάλειας με τις μηχανές, πώς τους λένε μωρέ;
Ξεραινόμαστε με το Γιάννη στο γέλιο και λύνουμε την παρεξήγηση με τον παππού εξηγώντας του πως παρόλο τον εξοπλισμό που φοράμε δεν είμαστε της ομάδας Δ.Ι.Α.Σ., ούτε της ασφάλειας. Απλά προστατευόμαστε γιατί μερικοί είναι επιρρεπείς στις πτώσεις και κάτι άλλοι κάνουν πολύ παρέα με τους επιρρεπείς στις πτώσεις...
Πλάκα πλάκα όμως, αν τίποτα ορεσίβιοι Σφακιανοί μας περάσουν για ασφαλίτες, πρώτα μας κοπανίσουνε και μετά αρχίσουν τις ερωτήσεις; Σε βάζουν σε σκέψεις κάτι τέτοια περιστατικά...

[Markas]

Όπως και να έχει, αναχώρηση στις 09:30 τελικά με την αμοιβαία υπόσχεση εμού και του Γιάννη να πηγαίνουμε πολύ χαλαρά για να δούμε τη συμπεριφορά της μηχανής φορτωμένοι. Πολύ γρήγορα ανακαλύπτουμε πως μπορείς να στρίβεις και φορτωμένος, οπότε πάμε με το κλασικό 120 χλμ/ώρα όσο επιτρέπει ο δρόμος.

Με σταθερό ρυθμό και τα φοβερά κρατήματα που προσφέρουν τα ποτέ ξεραμένα και ακαριαία ζεστά χωμάτινα λάστιχα, πάμε γρήγορα. Γρηγορότερα από όσους ακούν 120 και νομίζουν πως είναι αργά. Ο λόγος είναι πως στις στροφές κρατάμε πολύ καλές ταχύτητες, οπότε ο μέσος όρος παραμένει ικανοποιητικά υψηλός. 
Η Κική έχει ξεφύγει τελείως... Με τη μηχανή υπό κλίση, γυρνάει (χωρίς να επιβαρύνει ιδιαίτερα την ισορροπία της μηχανής, πώς τα καταφέρνει; ) και βγάζει το Γιάννη πίσω φωτογραφίες. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που το κάνει ούτε η τελευταία.