Ο Gύρος τση ΚρήτηS

Συνεχίσαμε και αφού ανοίξαμε ένα ακόμα δρόμο που ήταν κλειστός με αλυσίδα αυτή τη φορά (πραγματοποιούσαν έργα στρωσίματος του δρόμου) κατεβήκαμε το χωματόδρομο με θεά την Σπιναλόγκα και φτάσαμε ως την Πλάκα...

Η συνέχεια γνωστή, περάσαμε την Πλάκα, Ελούντα και φτάσαμε πολύ γρήγορα στον Άγιο Νικόλαο... μια φωτογραφία στη λίμνη του Αγίου Νικολάου και συνεχίζουμε από εθνική προς Σητεία...

Περνώντας από Παχιά Άμμο...

Μετά το χωριό Καβούσι σταματήσαμε για λίγο νερό και φυσικά δεν μπορούσαμε να μην απολαύσουμε την θέα!

Νίκος κι εγώ, στο βάθος η όμορφη παραλία Θόλος με το εκκλησάκι της Ανάληψης.

Μερικά χιλιόμετρα μετά κατεβήκαμε προς Μόχλο και συνεχίσαμε από χωματόδρομο μέχρι να φτάσουμε σε έναν καλοδιατηρημένο βενετσιάνικο πύργο... Ο Πύργος του Κορνάρου ή Πύργος του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού Μυρσίνη. Χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη αλλά και παρατηρητήριο κατά την Ενετοκρατία αλλά και την Τουρκοκρατία. Ήταν περιφραγμένος με την μικρή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου με κοινό τοίχο. Αναστηλώθηκε το 1999 και από το 2007 έχει γίνει επισκέψιμος.

Μερικές φωτογραφίες και συνέχεια μέχρι να βγούμε πάλι στην άσφαλτο με κατεύθυνση την Σητεία.

Μερικές ακόμα φωτογραφίες με θεά προς τον Μόχλο...

Συνεχίσαμε ασφάλτινα μέχρι το χωριό Μέσα Μουλιανά όπου γεμίσαμε τα ρεζερβουάρ και στρίψαμε μέσα από το χωριό προς την παραλία Ρίχτης... ο δρόμος βάτος χωματόδρομος και σε πολλά σημεία τσιμενταρισμένος... (κυρίως στα μέρη με μεγάλη κλίση ...)

Με θέα την παραλία Ρίχτης

Λίγο πριν φτάσουμε στην παραλία κάναμε μια βόλτα στην έξοδο του ομώνυμου φαραγγιού που καταλήγει σ αυτήν...

Ο περιβάλλων χώρος στην παραλία αρκετά φιλόξενος με παγκάκια, τρεχούμενο νερό όλο το χρόνο, δέντρα... μια αρκετά καλή επιλογή για κάμπινγκ, όπως επίσης αρκετά φιλόξενοι ήταν οι άνθρωποι που έτυχε να βρίσκονται εκεί όπως θα δούμε και παρακάτω...

Μια παρέα καθόταν στην παραλία και όπως φαινόταν περνούσε καλά...!!! Ο Νίκος πλησιάζοντας τους χαιρέτησε στην συνεχεία και εγώ και ο Γιάννης, όπως γνωρίζετε όταν στην Κρήτη υπάρχει Ρακή στο τραπέζι δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε καλέσουν έστω για μια... άντε δυο... ή και τρεις.....

Υ.Γ. το παρεάκι με το ρακάκι τους έτρωγε πεταλίδες που μάζευαν από την θάλασσα... Ο Νίκος δήλωσε στους ανθρώπους πως δεν έχει δοκιμάσει και όταν μας πρόσφεραν δεν χάσαμε την ευκαιρία....... ειδικά ο Νίκος.. εεεε Νίκο;;;.... για να φανταστείτε όταν φεύγαμε είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι σχολίαζαν.... "τα κακορίζικα αυτά πεινάνε... ειδικά το κοπέλι που παριστάνει τον μαθηματικό"....

Συνεχίσαμε σαφώς πιο ευδιάθετοι και χαμογελαστοί στον χωματόδρομο με κατεύθυνση το Λιόπετρο... εκτός από όμορφη διαδρομή (έμενα που δεν είχα ξαναπάει μου άρεσε πολύ) ήταν και η χαρά του ανοιγόκλεινε πόρτες που έχουν τοποθετήσει οι βοσκοί όπως επίσης και διαδρομή που τα gps σηκώνουν τα χέρια ψηλά... χωματόδρομοι χωρίς καμιά σήμανση (λογικό εκεί που βρισκόμασταν) και το που καταλήγουν όχι άμεσα αντιληπτό... μετά από λίγη ταλαιπωρία πάντως βρήκαμε το σωστό δρόμο.

Στην κορφή του βουνού βρίσκεται το ενετικό φρούριο Λιόπετρο, κατασκευασμένο γύρω στο 1600.

Η παράλια του Αγίου Ιωάννη από μακριά..

Ανεβαίνοντας κοινή απόφαση ήταν να σταματήσουμε για λίγη ξεκούραση και φωτογραφίες... παρκάραμε τα καμάρια μας και αρχίσαμε τα κλικ...

manos13

markas

Από ψηλά φαίνεται η διαδρομή που ακολουθήσαμε... στην φωτογραφία φαίνεται αρκετά εύκολη... δεν θα το έλεγα όμως!

Ώρα να φεύγουμε

Και ο επόμενος μας σταθμός....

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά επιτελούς φτάσαμε στο Λιόπετρο...

Εγώ μαζί με τον Νίκο κάναμε ένα περίπατο όσο ο Γιάννης τραβούσε φωτογραφίες... στο Λιόπετρο βρίσκεται μια αρχαία πολιτεία που μπορούσε να φιλοξενήσει και να προστατεύσει 6000 ψυχές αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον ώστε να αναδειχτεί ο τόπος με συνεπεία το μόνο που βλέπεις να είναι χαλάσματα και λιγοστά σπίτια να έχουν αντέξει το πέρασμα του χρόνου...