Η Έγερση του Λαζάρου.

[Arkas]

"...Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται..." αναφέρει ο Χριστός στους μαθητές Του και με καθυστέρηση δύο ημερών φτάνει στην Βηθανία. Τον προϋπαντούν οι αδελφές του Λαζάρου με θρήνους και η Μάρθα λέει με παράπονο :"..Κύριε αν βρισκόσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου. " ...Εγώ είμαι ή Ανάσταση καί ή ζωή. ΄Οποιος πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ..." απαντάει ο Κύριος και ανασταίνει τον Λάζαρο, νεκρό ήδη τεσσάρων ημερών. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι προεικόνιση της Αναστάσεως του Χριστού και της δικής μας αναστάσεως. Καί γι’ αυτό η υμνολογία της ημέρας έχει αναστάσιμο και πασχαλινό χαρακτήρα.

[JOHN-X]

[skippybi]

Το Σάββατο του Λαζάρου βρίσκεται πάντα μέσα στις ωραιότερες μέρες της άνοιξης και είναι ένας προάγγελος της μεγάλης γιορτής του Πάσχα. Η ανάσταση του Λαζάρου γιορτάζεται σε μία εποχή που υπάρχει έντονη βλάστηση στην γη από λουλούδια και την ζεσταίνει ένας χρυσός ήλιος.

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τα παιδιά από την Παρασκευή κρατώντας ένα συμβολικό ομοίωμα του Λαζάρου και χτυπώντας κουδούνια, όπως γίνεται στα ορεινά μέρη, ψάλλουν τα κάλαντα. Στην Κύπρο ιδίως γίνεται αναπαράσταση της έγερσης του Λαζάρου. Στην Πελοπόννησο, Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία κορίτσια που λέγονται και "Λαζαρίνες" γυρίζουν στα σπίτια και στα χωριά και λένε τον "Λάζαρο" και με κάλαθια ανθοστόλιστα μαζεύουν τα αυγά της Λαμπρής. Οι γυναίκες ζυμώνουν μικρά ομοίωματα Λαζάρου που τα λένε "Λαζαρούδια" ή "Λαζαράκια".

Επίσης, ο Λάζαρος είναι πολύ γνωστός ως ανθρώπινη μορφή στην ελληνική λαογραφία και για αυτό υπάρχουν πολλές παραδόσεις και παροιμίες που σχετίζονται με αυτόν. Λέγεται ότι μετά την Ανάστασή του δεν γέλασε ποτέ ("αγέλαστος Λάζαρος"), επειδή στον Άδη είδε "φόβους και τρόμους". Μία φορά μόνο γέλασε με φιλοσοφικό τρόπο, όταν άντίκρυσε έναν άνθρωπο να κλέβει ένα πήλινο σκεύος. Τότε είπε: " το ένα χώμα κλέβει το άλλο!" Γνωστές επίσης είναι οι παροιμίες "κέρινος σαν τον Λάζαρο" και "ξαναζωντάνεψε σαν Λάζαρος".

Βαφτιστικά ονόματα Λάζαρος, Λαζαρής, Λαζαρίνα και Λάζος είναι συχνά στην Ελληνική γλώσσα και το επώνυμο Λαζαρίδης. Εκκλησίες του Αγίου Λαζάρου υπάρχουν συνήθως στα νεκροταφεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου του 1826 έγινε την νύχτα του Λαζάρου προς την Κυριακή των Βα'ί'ων.

Aπό τα "Πασχαλινά και της Άνοιξης " του Δ. Λουκάτου

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Ευχαριστούμε Δημήτρη κ Βασίλη ....

[Arkas]

Αρχική Δημοσίευση από skippybi

Το Σάββατο του Λαζάρου βρίσκεται πάντα μέσα στις ωραιότερες μέρες της άνοιξης και είναι ένας προάγγελος της μεγάλης γιορτής του Πάσχα. Η ανάσταση του Λαζάρου γιορτάζεται σε μία εποχή που υπάρχει έντονη βλάστηση στην γη από λουλούδια και την ζεσταίνει ένας χρυσός ήλιος.

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τα παιδιά από την Παρασκευή κρατώντας ένα συμβολικό ομοίωμα του Λαζάρου και χτυπώντας κουδούνια, όπως γίνεται στα ορεινά μέρη, ψάλλουν τα κάλαντα. Στην Κύπρο ιδίως γίνεται αναπαράσταση της έγερσης του Λαζάρου. Στην Πελοπόννησο, Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία κορίτσια που λέγονται και "Λαζαρίνες" γυρίζουν στα σπίτια και στα χωριά και λένε τον "Λάζαρο" και με κάλαθια ανθοστόλιστα μαζεύουν τα αυγά της Λαμπρής. Οι γυναίκες ζυμώνουν μικρά ομοίωματα Λαζάρου που τα λένε "Λαζαρούδια" ή "Λαζαράκια".

Επίσης, ο Λάζαρος είναι πολύ γνωστός ως ανθρώπινη μορφή στην ελληνική λαογραφία και για αυτό υπάρχουν πολλές παραδόσεις και παροιμίες που σχετίζονται με αυτόν. Λέγεται ότι μετά την Ανάστασή του δεν γέλασε ποτέ ("αγέλαστος Λάζαρος"), επειδή στον Άδη είδε "φόβους και τρόμους". Μία φορά μόνο γέλασε με φιλοσοφικό τρόπο, όταν άντίκρυσε έναν άνθρωπο να κλέβει ένα πήλινο σκεύος. Τότε είπε: " το ένα χώμα κλέβει το άλλο!" Γνωστές επίσης είναι οι παροιμίες "κέρινος σαν τον Λάζαρο" και "ξαναζωντάνεψε σαν Λάζαρος".

Βαφτιστικά ονόματα Λάζαρος, Λαζαρής, Λαζαρίνα και Λάζος είναι συχνά στην Ελληνική γλώσσα και το επώνυμο Λαζαρίδης. Εκκλησίες του Αγίου Λαζάρου υπάρχουν συνήθως στα νεκροταφεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου του 1826 έγινε την νύχτα του Λαζάρου προς την Κυριακή των Βα'ί'ων.

Aπό τα "Πασχαλινά και της Άνοιξης " του Δ. Λουκάτου

[Adrian]