Πλευστοι δίσκοι

[vpentza]

Θα ηθελα τη τεχνικη σας άποψη,
ποιός ο λόγος τοποθέτησης πλευστων δισκων εμπρός ?
ποιός ο λόγος ύπαρξης αυτης της τεχνολογίας ?
τί κερδίζω απο την ύπαρξή τους στο 800 GS εκτος απο το θορυβο που κανουν σε ανεβασματα/κατεβασματα ?

[soter3gm]

Στης παλιές μοτοσυκλέτες που δεν είχαν πλευστούς δίσκους όποτε ήταν ζεστοί από ταξίδι η από σκληρή αγωνιστική χρήση και έπεφταν σε νερά, δηλαδή κρύωναν απότομα, έσπαγαν η να στράβωναν με τη μια, και έπρεπε να τους αλλάξεις η να τους πας στο τόρνο για ίσιωμα με αποτέλεσμα να γίνονται ποιο λεπτοί

σου παραθέτω κάτι που βρήκα στο Διαδίκτυο


Εξίσου σημαντικό εξάρτημα με τις δαγκάνες είναι φυσικά οι ίδιοι οι δίσκοι. Στην πιο απλή τους μορφή είναι μονοκόμματοι και στερεώνονται σταθερά στον τροχό. Παρά τη σχετικά απλή τους μορφή, υπόκεινται σε πολύ μεγάλες καταπονήσεις, τόσο μηχανικές όσο και θερμικές. Το ότι αποτελούν το κύριο σημείο τριβής δημιουργεί συνθήκες αντικρουόμενες με το γεγονός ότι βρίσκονται εκτεθειμένοι στο περιβάλλον, αφού οι πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω τριβής μειώνονται πολύ γρήγορα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η οποία μπορεί να είναι και κάτω από το μηδέν. Αυτές οι αυξομειώσεις θερμοκρασίας προξενούν (λόγω του φαινομένου συστολής - διαστολής) στο δίσκο μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και μόνιμες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του δίσκου. Στο πρόβλημα αυτό τη λύση έδωσαν οι πλευστοί και οι ημίπλευστοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον για την πλειονότητα των μοτοσικλετών υψηλών επιδόσεων. Σε αυτούς, η στεφάνη με την οποία έρχεται σε επαφή το τακάκι, δηλαδή το τριβόμενο τμήμα, δεν είναι συνδεδεμένη σταθερά με τη βάση που προσαρμόζεται στον τροχό, επιτρέποντας στο πρώτο να διασταλεί ελεύθερα, χωρίς παραμορφώσεις. Ειδικότερα στους πλευστούς δίσκους είναι δυνατή και μια μικρή αξονική μετακίνηση# (της τάξης του 0,5 χιλ.), ενώ στους ημίπλευστους είναι δυνατή μόνο η ακτινική μετακίνηση.

Το γεγονός ότι το τριβόμενο τμήμα είναι μονωμένο θερμικά από τη βάση επιτρέπεί στους πλευστούς και τους ημίπλευστους δίσκους να είναι ελαφρότεροι από τους μονοκόμματους, αφού η βάση μπορεί να κατασκευαστεί από πολύ ελαφρύ υλικό, συνήθως αλουμίνιο.

Αντίθετα, το τριβόμενο τμήμα είναι στις περισσότερες σύγχρονες μοτοσικλέτες ατσάλινο.

Το ατσάλι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, τόσο στην καταπόνηση όσο και στην οξείδωση. Παλαιότερα το τριβόμενο τμήμα κατασκευαζόταν από χυτοσίδηρο, ο οποίος ακόμη χρησιμοποιείται προκειμένου για αγωνιστικές κατασκευές, καθώς έχει μεγαλύτερο συντελεστή τριβής από ό,τι το ατσάλι, επομένως και καλύτερη απόδοση. Αλλά οξειδώνεται πολύ εύκολα και είναι και εύθραυστος, γι' αυτό και η χρήση του σε κανονικές μοτοσικλέτες παραγωγής περιορίζεται σιγά-σιγά. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους δίσκους από ανθρακονήματα, οι οποίοι προορίζονται αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας τους είναι αρκετά υψηλή και δεν επιτυγχάνεται στο δρόμο.

[vpentza]

Πολυ καλη αναλυση, ευχαριστω
δυστυχως δεν μου εκοψε.....πολύ σωστη η σκεψη του κατασκευαστη διοτι υπηρξαν πολλα φαινομενα οπου οι ζεστοι δίσκοι να στραβωνουν με το "βουτηγμα" τους σε νερό......
Τουλαχιστον εμαθα οτι η μοτο μου ειναι προδιαγραφών υψηλών επιδοσεων

[VARAKO]

Αρχική Δημοσίευση από soter3gm

Στης παλιές μοτοσυκλέτες που δεν είχαν πλευστούς δίσκους όποτε ήταν ζεστοί από ταξίδι η από σκληρή αγωνιστική χρήση και έπεφταν σε νερά, δηλαδή κρύωναν απότομα, έσπαγαν η να στράβωναν με τη μια, και έπρεπε να τους αλλάξεις η να τους πας στο τόρνο για ίσιωμα με αποτέλεσμα να γίνονται ποιο λεπτοί

σου παραθέτω κάτι που βρήκα στο Διαδίκτυο


Εξίσου σημαντικό εξάρτημα με τις δαγκάνες είναι φυσικά οι ίδιοι οι δίσκοι. Στην πιο απλή τους μορφή είναι μονοκόμματοι και στερεώνονται σταθερά στον τροχό. Παρά τη σχετικά απλή τους μορφή, υπόκεινται σε πολύ μεγάλες καταπονήσεις, τόσο μηχανικές όσο και θερμικές. Το ότι αποτελούν το κύριο σημείο τριβής δημιουργεί συνθήκες αντικρουόμενες με το γεγονός ότι βρίσκονται εκτεθειμένοι στο περιβάλλον, αφού οι πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω τριβής μειώνονται πολύ γρήγορα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η οποία μπορεί να είναι και κάτω από το μηδέν. Αυτές οι αυξομειώσεις θερμοκρασίας προξενούν (λόγω του φαινομένου συστολής - διαστολής) στο δίσκο μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και μόνιμες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του δίσκου. Στο πρόβλημα αυτό τη λύση έδωσαν οι πλευστοί και οι ημίπλευστοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον για την πλειονότητα των μοτοσικλετών υψηλών επιδόσεων. Σε αυτούς, η στεφάνη με την οποία έρχεται σε επαφή το τακάκι, δηλαδή το τριβόμενο τμήμα, δεν είναι συνδεδεμένη σταθερά με τη βάση που προσαρμόζεται στον τροχό, επιτρέποντας στο πρώτο να διασταλεί ελεύθερα, χωρίς παραμορφώσεις. Ειδικότερα στους πλευστούς δίσκους είναι δυνατή και μια μικρή αξονική μετακίνηση# (της τάξης του 0,5 χιλ.), ενώ στους ημίπλευστους είναι δυνατή μόνο η ακτινική μετακίνηση.

Το γεγονός ότι το τριβόμενο τμήμα είναι μονωμένο θερμικά από τη βάση επιτρέπεί στους πλευστούς και τους ημίπλευστους δίσκους να είναι ελαφρότεροι από τους μονοκόμματους, αφού η βάση μπορεί να κατασκευαστεί από πολύ ελαφρύ υλικό, συνήθως αλουμίνιο.

Αντίθετα, το τριβόμενο τμήμα είναι στις περισσότερες σύγχρονες μοτοσικλέτες ατσάλινο.

Το ατσάλι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, τόσο στην καταπόνηση όσο και στην οξείδωση. Παλαιότερα το τριβόμενο τμήμα κατασκευαζόταν από χυτοσίδηρο, ο οποίος ακόμη χρησιμοποιείται προκειμένου για αγωνιστικές κατασκευές, καθώς έχει μεγαλύτερο συντελεστή τριβής από ό,τι το ατσάλι, επομένως και καλύτερη απόδοση. Αλλά οξειδώνεται πολύ εύκολα και είναι και εύθραυστος, γι' αυτό και η χρήση του σε κανονικές μοτοσικλέτες παραγωγής περιορίζεται σιγά-σιγά. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους δίσκους από ανθρακονήματα, οι οποίοι προορίζονται αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας τους είναι αρκετά υψηλή και δεν επιτυγχάνεται στο δρόμο.

[SenseiG]

Αρχική Δημοσίευση από soter3gm

Στης παλιές μοτοσυκλέτες που δεν είχαν πλευστούς δίσκους όποτε ήταν ζεστοί από ταξίδι η από σκληρή αγωνιστική χρήση και έπεφταν σε νερά, δηλαδή κρύωναν απότομα, έσπαγαν η να στράβωναν με τη μια, και έπρεπε να τους αλλάξεις η να τους πας στο τόρνο για ίσιωμα με αποτέλεσμα να γίνονται ποιο λεπτοί

σου παραθέτω κάτι που βρήκα στο Διαδίκτυο


Εξίσου σημαντικό εξάρτημα με τις δαγκάνες είναι φυσικά οι ίδιοι οι δίσκοι. Στην πιο απλή τους μορφή είναι μονοκόμματοι και στερεώνονται σταθερά στον τροχό. Παρά τη σχετικά απλή τους μορφή, υπόκεινται σε πολύ μεγάλες καταπονήσεις, τόσο μηχανικές όσο και θερμικές. Το ότι αποτελούν το κύριο σημείο τριβής δημιουργεί συνθήκες αντικρουόμενες με το γεγονός ότι βρίσκονται εκτεθειμένοι στο περιβάλλον, αφού οι πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω τριβής μειώνονται πολύ γρήγορα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η οποία μπορεί να είναι και κάτω από το μηδέν. Αυτές οι αυξομειώσεις θερμοκρασίας προξενούν (λόγω του φαινομένου συστολής - διαστολής) στο δίσκο μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και μόνιμες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του δίσκου. Στο πρόβλημα αυτό τη λύση έδωσαν οι πλευστοί και οι ημίπλευστοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον για την πλειονότητα των μοτοσικλετών υψηλών επιδόσεων. Σε αυτούς, η στεφάνη με την οποία έρχεται σε επαφή το τακάκι, δηλαδή το τριβόμενο τμήμα, δεν είναι συνδεδεμένη σταθερά με τη βάση που προσαρμόζεται στον τροχό, επιτρέποντας στο πρώτο να διασταλεί ελεύθερα, χωρίς παραμορφώσεις. Ειδικότερα στους πλευστούς δίσκους είναι δυνατή και μια μικρή αξονική μετακίνηση# (της τάξης του 0,5 χιλ.), ενώ στους ημίπλευστους είναι δυνατή μόνο η ακτινική μετακίνηση.

Το γεγονός ότι το τριβόμενο τμήμα είναι μονωμένο θερμικά από τη βάση επιτρέπεί στους πλευστούς και τους ημίπλευστους δίσκους να είναι ελαφρότεροι από τους μονοκόμματους, αφού η βάση μπορεί να κατασκευαστεί από πολύ ελαφρύ υλικό, συνήθως αλουμίνιο.

Αντίθετα, το τριβόμενο τμήμα είναι στις περισσότερες σύγχρονες μοτοσικλέτες ατσάλινο.

Το ατσάλι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, τόσο στην καταπόνηση όσο και στην οξείδωση. Παλαιότερα το τριβόμενο τμήμα κατασκευαζόταν από χυτοσίδηρο, ο οποίος ακόμη χρησιμοποιείται προκειμένου για αγωνιστικές κατασκευές, καθώς έχει μεγαλύτερο συντελεστή τριβής από ό,τι το ατσάλι, επομένως και καλύτερη απόδοση. Αλλά οξειδώνεται πολύ εύκολα και είναι και εύθραυστος, γι' αυτό και η χρήση του σε κανονικές μοτοσικλέτες παραγωγής περιορίζεται σιγά-σιγά. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους δίσκους από ανθρακονήματα, οι οποίοι προορίζονται αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας τους είναι αρκετά υψηλή και δεν επιτυγχάνεται στο δρόμο.

[GeorgeP]

Αρχική Δημοσίευση από soter3gm

Στης παλιές μοτοσυκλέτες που δεν είχαν πλευστούς δίσκους όποτε ήταν ζεστοί από ταξίδι η από σκληρή αγωνιστική χρήση και έπεφταν σε νερά, δηλαδή κρύωναν απότομα, έσπαγαν η να στράβωναν με τη μια, και έπρεπε να τους αλλάξεις η να τους πας στο τόρνο για ίσιωμα με αποτέλεσμα να γίνονται ποιο λεπτοί

σου παραθέτω κάτι που βρήκα στο Διαδίκτυο


Εξίσου σημαντικό εξάρτημα με τις δαγκάνες είναι φυσικά οι ίδιοι οι δίσκοι. Στην πιο απλή τους μορφή είναι μονοκόμματοι και στερεώνονται σταθερά στον τροχό. Παρά τη σχετικά απλή τους μορφή, υπόκεινται σε πολύ μεγάλες καταπονήσεις, τόσο μηχανικές όσο και θερμικές. Το ότι αποτελούν το κύριο σημείο τριβής δημιουργεί συνθήκες αντικρουόμενες με το γεγονός ότι βρίσκονται εκτεθειμένοι στο περιβάλλον, αφού οι πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω τριβής μειώνονται πολύ γρήγορα στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η οποία μπορεί να είναι και κάτω από το μηδέν. Αυτές οι αυξομειώσεις θερμοκρασίας προξενούν (λόγω του φαινομένου συστολής - διαστολής) στο δίσκο μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι και μόνιμες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του δίσκου. Στο πρόβλημα αυτό τη λύση έδωσαν οι πλευστοί και οι ημίπλευστοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πλέον για την πλειονότητα των μοτοσικλετών υψηλών επιδόσεων. Σε αυτούς, η στεφάνη με την οποία έρχεται σε επαφή το τακάκι, δηλαδή το τριβόμενο τμήμα, δεν είναι συνδεδεμένη σταθερά με τη βάση που προσαρμόζεται στον τροχό, επιτρέποντας στο πρώτο να διασταλεί ελεύθερα, χωρίς παραμορφώσεις. Ειδικότερα στους πλευστούς δίσκους είναι δυνατή και μια μικρή αξονική μετακίνηση# (της τάξης του 0,5 χιλ.), ενώ στους ημίπλευστους είναι δυνατή μόνο η ακτινική μετακίνηση.

Το γεγονός ότι το τριβόμενο τμήμα είναι μονωμένο θερμικά από τη βάση επιτρέπεί στους πλευστούς και τους ημίπλευστους δίσκους να είναι ελαφρότεροι από τους μονοκόμματους, αφού η βάση μπορεί να κατασκευαστεί από πολύ ελαφρύ υλικό, συνήθως αλουμίνιο.


Αντίθετα, το τριβόμενο τμήμα είναι στις περισσότερες σύγχρονες μοτοσικλέτες ατσάλινο.

Το ατσάλι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, τόσο στην καταπόνηση όσο και στην οξείδωση. Παλαιότερα το τριβόμενο τμήμα κατασκευαζόταν από χυτοσίδηρο, ο οποίος ακόμη χρησιμοποιείται προκειμένου για αγωνιστικές κατασκευές, καθώς έχει μεγαλύτερο συντελεστή τριβής από ό,τι το ατσάλι, επομένως και καλύτερη απόδοση. Αλλά οξειδώνεται πολύ εύκολα και είναι και εύθραυστος, γι' αυτό και η χρήση του σε κανονικές μοτοσικλέτες παραγωγής περιορίζεται σιγά-σιγά. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τους δίσκους από ανθρακονήματα, οι οποίοι προορίζονται αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία κανονικής λειτουργίας τους είναι αρκετά υψηλή και δεν επιτυγχάνεται στο δρόμο.

Αρχική Δημοσίευση από vpentza

Πολυ καλη αναλυση, ευχαριστω
δυστυχως δεν μου εκοψε.....πολύ σωστη η σκεψη του κατασκευαστη διοτι υπηρξαν πολλα φαινομενα οπου οι ζεστοι δίσκοι να στραβωνουν με το "βουτηγμα" τους σε νερό......
Τουλαχιστον εμαθα οτι η μοτο μου ειναι προδιαγραφών υψηλών επιδοσεων

Μονο που αν κουνησεις την δισκοπλακα του 800 σου δεξια κι αριστερα και δεν νοιωσεις μποσικα απλα δεν ειναι πλευστή!!!!!!!! Πλευστες ειναι οι δαγκανες σου, αφου μετακινουνται μεσα εξω όπως σε ΟΛΕΣ τις συγχρονες κατασκευες, οχι ομως οι δισκοπλακες!!!
Πλευστες δισκοπλακες φορανε οι ΠΟΛΥ ακριβες κατασκευες τυπου Ducati 1198 κι οχι τα ''φτηνιαρικα'' τα δικά μας!!!!
Οι δικες μας ειναι ''ημιπλευστες'' ορος που χρησιμοποιειται για να καταδειξει οτι το τριβομενο μερος στα τακακια ειανι ατσάλι και το υπόλοιπο μεχρι τον αξονα της ροδας απο αλουμινιο το αοποιο αλουμινιο εχει ελαστικοτητες και προσομοιαζει στο περιπου την δουλεια του πληρως πλευστου δισκου!!!!

Σωστό το ποστάρισμα του Σωτήρη!!!

[vpentza]

Μετα τη απολυτα κατατοπιστικη και αναλυτικη περιγραφή σου, πηγα αμεσως στη μηχανη γιατι δεν θυμομουν ακριβως τι ακριβώς πλεει στον μπροστινο μου δίσκο.
Δεν εχω δοκιμασει να μετακινησω τους μπροστινους δίσκους σε άλλη μηχανη και θεωρω οτι δεν εχουν τζογο. Στο 800 λοιπόν παίζει ο δίσκος και δεξια-αριστερα και πάνω-κατω και οταν λέω δίσκος αναφέρομαι μόνο στο στεφανι πάνω στο οποιο τριβονται τα τακακια...
Αρα συμπεραινω ότι οι μπροστινοι μου δίσκοι ειναι φουλ πλευστοί......
Δεν εχω το βιβλιαρακι της μηχανης μπροστα μου αλλα θυμαμαι ότι σε ένα σημειο περιγραφει τον τύπο των μπροστινων δισκων, αν καποιος το βρει μπορει να μας μεταφερει τη πληροφορία

[soter3gm]

Να σας ενημερώσω πως αν θέλουμε μπορούμε με έναν εύκολο τρόπο να κάνουμε τους δίσκους μας εντελώς πλευστούς, αλλάζοντας τα πριτσίνια που έχουμε με άλλα από καταστήματα φρένων.
Ουσιαστικά ώμος δεν κερδίζουμε τίποτα παρά μόνο "λίγο" θόρυβο μιας που δεν τους ζεσταίνουμε με τίποτα όσο ένα supersport και μάλιστα από έναν μέσο αναβάτη μέσα σε πίστα

[vpentza]

Νομιζω soter οτι στη καθημερινη χρήση το μονο που γλυτωνουμε ειναι το πιθανο πετσικαρισμα των δισκων αν ειναι πολύ ζεστοι και πέσουμε στα νερα..... Δεν ξερω βεβαια αν τα συγχρονα υλικα ειναι τόσο ευπαθη οπως παλιοτερα .......

[vpentza]

Μπορει λοιπόν να ειναι βολικο το συστημα αλλα εγω δεν το εχω συνηθισει ακομα διοτι οταν βρει η μπροστινη ροδα ζορι (πεζοδρομιο, λακκουβα) κοπαναει σαν τενεκεδακι και σου δινει την εντυπωση οτι κατι σπάει....