[gemara]

Είμαι σίγουρος ότι η περίπτωση του νεαρού Βέλγου δεν είναι πρωτοφανής αλλά κάτι συνηθισμένο.

Σας καταθέτω και γω την σχετική εμπειρία μου με τον κολλητό μου που μετά από 3,5 μήνες σε κώμα στην εντατική, επέζησε χάρη στο πείσμα της μητέρας του που δεν επέτρεψε στους γιατρούς να "τραβήξουν" τα καλώδια, αφού της τον είχαν "τεκμηριωμένα" ξεγραμμένο. Στην συνέχεια ο Γεράσιμος έμεινε 15 μήνες "φυτό" και κλινήρης χωρίς καμμία απολύτως αντίδραση στο νοσοκομείο μαζί με την μητέρα του να τον φροντίζει. Εκεί διαπίστωσα με συγκίνηση ότι αντιδρούσε σε αυτά που του έλεγα με την τελευταία φάλαγγα του αντίχειρά του! Μάλιστα "συννενοηθήκαμε" και το ένα κούνημα σήμαινε "ναι" και τα δύο "όχι"! Το βλέμμα του παρ' όλα αυτά παράμενε απλανές και ακίνητο.
Όλως ξαφνικά μετά από 1,5 χρόνο άρχισε να "ξυπνάει" και σήμερα 8 χρόνια μετά, ζει μια φυσιολογική ζωή, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, πηγαίνοντας στην δουλειά του και όταν είδε την GS μια φορά (δεν ήταν ποτέ μηχανόβιος) που πήγαμε για καφέ μου είπε: "Ρε μεγάλε, αυτό είναι 1200, πωπωωω!",

Γεια σου ρε Τζέρυ!