Διάβασαν την σκέψη με πείραμα-σταθμό!

[gemara]

Είμαι σίγουρος ότι η περίπτωση του νεαρού Βέλγου δεν είναι πρωτοφανής αλλά κάτι συνηθισμένο.

Σας καταθέτω και γω την σχετική εμπειρία μου με τον κολλητό μου που μετά από 3,5 μήνες σε κώμα στην εντατική, επέζησε χάρη στο πείσμα της μητέρας του που δεν επέτρεψε στους γιατρούς να "τραβήξουν" τα καλώδια, αφού της τον είχαν "τεκμηριωμένα" ξεγραμμένο. Στην συνέχεια ο Γεράσιμος έμεινε 15 μήνες "φυτό" και κλινήρης χωρίς καμμία απολύτως αντίδραση στο νοσοκομείο μαζί με την μητέρα του να τον φροντίζει. Εκεί διαπίστωσα με συγκίνηση ότι αντιδρούσε σε αυτά που του έλεγα με την τελευταία φάλαγγα του αντίχειρά του! Μάλιστα "συννενοηθήκαμε" και το ένα κούνημα σήμαινε "ναι" και τα δύο "όχι"! Το βλέμμα του παρ' όλα αυτά παράμενε απλανές και ακίνητο.
Όλως ξαφνικά μετά από 1,5 χρόνο άρχισε να "ξυπνάει" και σήμερα 8 χρόνια μετά, ζει μια φυσιολογική ζωή, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, πηγαίνοντας στην δουλειά του και όταν είδε την GS μια φορά (δεν ήταν ποτέ μηχανόβιος) που πήγαμε για καφέ μου είπε: "Ρε μεγάλε, αυτό είναι 1200, πωπωωω!",

Γεια σου ρε Τζέρυ!

[Carduelis]

Σίγουρα από πλευράς κατανόησης της λειτουργίας του εγκεφάλου επιστημονικά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Αυτή η μέθοδος θέλει δουλειά μέχρι να γίνει και κλινικά χρήσιμη.
Η δικιά μου εμπειρία με τέτοια βαριά περιστατικά, μια και το αναφέρει ο Γιώργος, είναι πως πρώτα τα αγαπημένα τους πρόσωπα είναι που παρατηρούν την όποια βελτίωση και μετά οι γιατροί. Στις πολύ βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις πιθανά οι άρρωστοι ανταποκρίνονται ευκολότερα σε γνωστά και αγαπημένα πρόσωπα και ειδικά στη μάνα, παρά σε άγνωστο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.
Και ένα ακόμα πιό σημαντικό, όταν κάποτε κατανοήσουμε και μετρήσουμε ποσοτικά την αγάπη, είμαι σίγουρος πως ειδικά η αγάπη της μάνας στο παιδί θα είναι η μεγαλύτερη! Δεν έχω καταλάβει αν η αγάπη της μάνας απλά τρέφει την ελπίδα και την πίστη, ή αν όντως το "μητρικό ένστικτο" μεταφράζεται σε μια ισχυρότερη επικοινωνία της μάνας με το παιδί της που ίσως κάποτε εξηγηθεί επιστημονικά.
Πάντως ξέρω σίγουρα πως αυτοί οι άρρωστοι δίχως την συμπαράσταση των αγαπημένων τους είναι χαμένοι..

[BOXER]

Αρχική Δημοσίευση από Carduelis

Σίγουρα από πλευράς κατανόησης της λειτουργίας του εγκεφάλου επιστημονικά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Αυτή η μέθοδος θέλει δουλειά μέχρι να γίνει και κλινικά χρήσιμη.
Η δικιά μου εμπειρία με τέτοια βαριά περιστατικά, μια και το αναφέρει ο Γιώργος, είναι πως πρώτα τα αγαπημένα τους πρόσωπα είναι που παρατηρούν την όποια βελτίωση και μετά οι γιατροί. Στις πολύ βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις πιθανά οι άρρωστοι ανταποκρίνονται ευκολότερα σε γνωστά και αγαπημένα πρόσωπα και ειδικά στη μάνα, παρά σε άγνωστο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.
Και ένα ακόμα πιό σημαντικό, όταν κάποτε κατανοήσουμε και μετρήσουμε ποσοτικά την αγάπη, είμαι σίγουρος πως ειδικά η αγάπη της μάνας στο παιδί θα είναι η μεγαλύτερη! Δεν έχω καταλάβει αν η αγάπη της μάνας απλά τρέφει την ελπίδα και την πίστη, ή αν όντως το "μητρικό ένστικτο" μεταφράζεται σε μια ισχυρότερη επικοινωνία της μάνας με το παιδί της που ίσως κάποτε εξηγηθεί επιστημονικά.
Πάντως ξέρω σίγουρα πως αυτοί οι άρρωστοι δίχως την συμπαράσταση των αγαπημένων τους είναι χαμένοι..

Ετσι γιατρε!