Μπαίνοντας στην Κροατία,ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτε πέρα απο το ότι έχεις βγάλει το διαβατήριο για 10 λεπτά απο την τσέπη.το ίδιο όμορφο τοπίο,το ίδιο πάντρεμα της φύσης με το νερό.Η άσφαλτος σωστά στρωμένη σου δίνει την αίσθηση ότι έχουν βελτιωθεί οι οδηγικές σου ικανότητες! δεν με πέταξε ούτε μια στροφή.
κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να έχω επικεντρωθεί αποκλειστικά στο οδόστρωμα
δίχως να κοιτάζω αριστερά ή δεξιά που έφευγαν το τοπία..μόνο μπροστά.ξαφνικά είδα την στροφή όνειρο..."εδώ είσαι μεγάλε"είπα απο μέσα μου..
ασυναίσθητα και χωρίς να το έχω σκεφτεί,βλέπω το αριστερό πόδι να κατεβάζει 2 κάτω,το στροφόμετρο να σηκώνεται ψηλά,το παλιό μου εξατμισόνη να αρχίζει να φωνασκεί το brigestone να σκούζει και το γόνατο το ρημάδι να πετάγεται έξω!
το μπάσιμο ήταν τόσο δυνατό,όσο οι φωνές της συζύγου αμέσως μετά το ίσιωμα....
στάση στο καπάκι,να ρουφήξω δύο τζούρες καπνό,να το δω σε ριπλέι και να εξηγήσω ότι θα είμαι καλό παιδί και δεν θα το ξανακάνω..
μας χαιρέτησε και ο 1300άρης με τις ρώσικες πινακίδες,καβαλήσαμε και φύγαμε παραπέρα...
δυό στροφές πιο κάτω η πινακίδα που με ενημερώνει ότι "μεγάλε σε μερικά χιλιόμετρα τέρμα τα παιχνιδάκια για σήμερα"
"σιδεροκόλιασες!πόσο πια!"
δρόμο παίρνω,δρόμο αφήνω,τα χιλιόμετρα φεύγουν χαλαρά..οι εικόνες γύρω μου πάντα τέλειες,ούτε μια παραφωνία...κοιτώντας αριστερά η θάλασσα..δεξιά,βουνά με δρόμους φιδίσιους να σκαρφαλώνουν κάνοντας με να αναρωτιέμαι που να βγαίνουν και πότε θα μπορέσω να τους περπατήσω..
αρχίζω να βλέπω το Ντουμπρόβνικ σιγά σιγά στο βάθος...
ο δρόμος περνάει απο ψηλά,δίνοντάς σου την δυνατότητα να το δεις σε όλο του το μεγαλείο..
ο όρος κοσμοπολίτικο θέρετρο...δεν το αδικεί καθόλου
