Η επιστροφή στη μαμά Χόντα θα σου είναι κομματάκι δύσκολη!!
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από varaderistas
[/SIZE]
Γιατι αυτο?  |
Γράφω για τη μαμά Χόντα, αλλά στην ουσία αναφέρομαι σε οποιονδήποτε κατασκευαστή με συμβατικό, τηλεσκοπικό πιρούνι.
Τη μηχανή (R1200GS απλό) την έχω 2,5 μήνες μόνο, αλλά είναι λες και έχουν περάσει χρόνια από τότε που οδηγούσα μοτό με συμβατικό σύστημα διεύθυνσης και μετάδοσης.
Το μπροστινό συμπεριφέρεται με έναν εντελώς αυτόνομο και "μαγικό" τρόπο που σε "απαλλάσσει" από το "άγχος" της οδήγησης.
Μένει πάντα καρφωμένο στο οδόστρωμα με τη μέγιστη δύναμη και τίποτα δεν δείχνει ικανό να διαταράξει την τροχιά που το προστάζεις να χαράξει.
Δεν χρειάζεται πλέον να το φορτίζω με το βάρος μου ανάλογα των περιστάσεων, ούτε να είμαι προσεκτικός στα φρένα ή το γκάζι, μιας και δεν εκδηλώνεται η γνωστή μεταφορά φορτίου από εμπρός-πίσω και το αντίστροφο.
Σίγουρα δεν αψηφά τους νόμους της φυσικής, απλά δεν ξέρω ποια είναι τα όρια της πρόσφυσης (που θέτουν σίγουρα τα ελαστικά).
Ελπίζω ότι όταν αυτά εμφανιστούν και ξεπεραστούν να είμαι σε θέση να αντιδράσω.
Με λίγα λόγια, σταματάς να "συμμετέχεις" ως οδηγός (όπως γνώριζες μέχρι σήμερα) και "αφήνεσαι στα χέρια" του telelever.
Αυτό δεν είναι κακό, κάθε άλλο μάλιστα, διότι η μηχανή κάνει από μόνη της αυτό που εσύ πασχίζεις συνεχώς να κάνεις με οποιοδήποτε άλλο μηχανάκι.
Το θέμα είναι ότι σε
ΚΑΛΟΜΑΘΑΙΝΕΙ και μετά, όπως λέει ο λαός μας....
"μην τάξεις σ' άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι"
δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να ξαναπαλεύει με τιμόνια και μπροστινά.
Αυτή πιστεύω είναι η πιο εθιστική πλευρά του R1200GS.
Φρενάρες, αναρτησάρες, κινητηρούκλες, ποιότητα, αξιοπιστία και άλλες αρετές τις βρίσκεις σε πολλές μηχανές και άλλων εταιρειών, και πολλές φορές μάλιστα μαζεμένες σε ένα και μόνο μοντέλο.
Ο συνδυασμός όμως των παραπάνω με
ΑΥΤΟ το μπροστινό είναι που μπορεί να σου αλλάξει ιδιοσυγκρασία, συνήθειες, προτεραιότητες.
Να φανταστείς ότι περίμενα πως και πως τα καινούρια on-off της Χόντα για να ξαναγυρίσω στη φτερωτή αγκαλιά της.
Για κάποιο λόγο όμως αυτό που είδα δεν ήταν αυτό που περίμενα.
Δεν με στεναχωρεί όμως διότι για την ώρα φαίνεται να είμαι σε καλά χέρια!