Μέρα 25
Βενετία
Ξυπνήσαμε το πρωί λίγο πριν η ζέστη αρχίσει να γίνεται αφόρητη, κάτι σαν προαίσθημα ένα πράγμα! Φάγαμε το πρωινό μας με την ησυχία μας και διάκρινα μία γλυκιά μελαγχολία που ήταν η τελευταία ουσιαστική μέρα του ταξιδιού μιας και από την επόμενη θα ξεκίναγε ο γυρισμός μας.
Ξεκινήσαμε λοιπόν και πάλι με το λεωφορείο για την Βενετία και από κει πήραμε το καραβάκι για το Murano, ένα νησάκι ξακουστό για τα χειροποίητα έργα από γυαλί που φτιάχνονται αποκλειστικά εκεί! Στον δρόμο με το καραβάκι (στην θάλασσα δηλαδή) βλέπεις πραγματικά ενδιαφέροντα και ασυνίθιστα στο μάτι πράγματα μέσα στη μέση του πουθενά της θάλασσας.
Είχαμε στο μυαλό μας να επισκεφτούμε κάποιο εργοστάσιο (ένα μεγάλο εργαστήρι με ανθρώπους που φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους δηλαδή, με ελάχιστα μηχανήματα) εκεί, αλλά φτάνοντας είδαμε πώς όλα ήταν κλειστά, μόνο τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και ο κόσμος μπαινόβγαινε χαζεύοντας.
Απ' ότι μάθαμε αργότερα τα εργοστάσια δε δουλεύουν καλοκαίρι λόγω της πολλής ζέστης που έχει, αφού το γυαλί επεξεργάζεται αποκλειστικά με φωτιά.
Κατεβαίνοντας από το καραβάκι το πρώτο πράγμα που είδα ήταν τα γυάλινα λουλούδια σ' αυτό το μπαλκόνι
Γυρίσαμε το μικρό Murano αρκετά, μπήκαμε σε άπειρα μαγαζιά και χαζέψαμε με τις ώρες. Το πιο ωραίο έργο που είδα ήταν μία μεγάλη γυάλινη υδρόγιος με ανάγλυφες λεπτομέρειες από χρυσό, αλλά μιας και είχε 8000 ευρώ και δεν μπορούσα να την κουβαλήσω κι εύκολα δεν την πήρα. Σ' ένα μαγαζί πετύχαμε και τον ιδιοκτήτη που έφτιαχνε γυάλινες αράχνες.
"Αυτό στα αριστερά είναι ένα έργο που δεν έχει τελειώσει ακόμα"
"Πεπρατώντας σε ένα παρκάκι βρήκα κι αυτό"
Κάτσαμε για έναν καφέ και μετά πήραμε πάλι το καραβάκι με το πανάκριβο εισιτήριο για να γυρίσουμε στη Βενετία...
"Κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν το μπάνιο τους σ'αυτά τα βρωμόνερα"
Και γυρνώντας χάσαμε την στάση που έπρεπε να κατέβουμε κι έτσι κατεβήκαμε στην επόμενη που σε άφηνε σε μία απόμερη γειτονιά της Βενετίας που μέναν κυρίως ηλικιωμένοι.
"Μέχρι και τα κουδούνια όμορφα είναι στην Βενετία"
Περπατήσαμε αρκετά backroads μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο και πάλι...