26 εξωπραγματικές μέρες στη ράχη και τα πέριξ της Ευρώπης.

PapasouzasReal · #1 22-03-2013, 19:50

Μέρα 25
Βενετία

Ξυπνήσαμε το πρωί λίγο πριν η ζέστη αρχίσει να γίνεται αφόρητη, κάτι σαν προαίσθημα ένα πράγμα! Φάγαμε το πρωινό μας με την ησυχία μας και διάκρινα μία γλυκιά μελαγχολία που ήταν η τελευταία ουσιαστική μέρα του ταξιδιού μιας και από την επόμενη θα ξεκίναγε ο γυρισμός μας.

Ξεκινήσαμε λοιπόν και πάλι με το λεωφορείο για την Βενετία και από κει πήραμε το καραβάκι για το Murano, ένα νησάκι ξακουστό για τα χειροποίητα έργα από γυαλί που φτιάχνονται αποκλειστικά εκεί! Στον δρόμο με το καραβάκι (στην θάλασσα δηλαδή) βλέπεις πραγματικά ενδιαφέροντα και ασυνίθιστα στο μάτι πράγματα μέσα στη μέση του πουθενά της θάλασσας.

Είχαμε στο μυαλό μας να επισκεφτούμε κάποιο εργοστάσιο (ένα μεγάλο εργαστήρι με ανθρώπους που φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους δηλαδή, με ελάχιστα μηχανήματα) εκεί, αλλά φτάνοντας είδαμε πώς όλα ήταν κλειστά, μόνο τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και ο κόσμος μπαινόβγαινε χαζεύοντας.
Απ' ότι μάθαμε αργότερα τα εργοστάσια δε δουλεύουν καλοκαίρι λόγω της πολλής ζέστης που έχει, αφού το γυαλί επεξεργάζεται αποκλειστικά με φωτιά.

Κατεβαίνοντας από το καραβάκι το πρώτο πράγμα που είδα ήταν τα γυάλινα λουλούδια σ' αυτό το μπαλκόνι

Γυρίσαμε το μικρό Murano αρκετά, μπήκαμε σε άπειρα μαγαζιά και χαζέψαμε με τις ώρες. Το πιο ωραίο έργο που είδα ήταν μία μεγάλη γυάλινη υδρόγιος με ανάγλυφες λεπτομέρειες από χρυσό, αλλά μιας και είχε 8000 ευρώ και δεν μπορούσα να την κουβαλήσω κι εύκολα δεν την πήρα. Σ' ένα μαγαζί πετύχαμε και τον ιδιοκτήτη που έφτιαχνε γυάλινες αράχνες.

"Αυτό στα αριστερά είναι ένα έργο που δεν έχει τελειώσει ακόμα"

"Πεπρατώντας σε ένα παρκάκι βρήκα κι αυτό"

Κάτσαμε για έναν καφέ και μετά πήραμε πάλι το καραβάκι με το πανάκριβο εισιτήριο για να γυρίσουμε στη Βενετία...

"Κάποιοι δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν το μπάνιο τους σ'αυτά τα βρωμόνερα"

Και γυρνώντας χάσαμε την στάση που έπρεπε να κατέβουμε κι έτσι κατεβήκαμε στην επόμενη που σε άφηνε σε μία απόμερη γειτονιά της Βενετίας που μέναν κυρίως ηλικιωμένοι.

"Μέχρι και τα κουδούνια όμορφα είναι στην Βενετία"

Περπατήσαμε αρκετά backroads μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο και πάλι...

PapasouzasReal · #2 22-03-2013, 19:54

"Μέρος που κατασκευάζει και επισκευάζει γόνδολες"

"Σύνταξη ή... ανασύνταξη?"

Και μετά φάγαμε κάτι, χαζέψαμε ακόμα λίγο και γυρίσαμε προς το κάμπινγκ από νωρίς να αράξουμε μιας και πλέον είχαμε δει ό,τι είχαμε ανάγκη να δούμε στη Βενετία.
Την επόμενη μέρα ξεκίναγε η επιστροφή μας, και το καράβι έφευγε γύρω στις 11 το πρωί απ' ότι θυμάμαι τώρα...

Αφού πρώτα παρατηρήσαμε πόσο καλά είχαν φερθεί τα Βενετσιάνικα κουνούπια στον Σκίουρο,

μετά κάτσαμε και συζητούσαμε με τις ώρες, κάτι σαν απολογισμός ταξιδιού ένα πράγμα. Ήδη είχαμε αρχίσει να ονειρευόμαστε το επόμενο ταξίδι μας, εγώ κάπου προς την Ανατολή κι ο Σκίουρος κάπου προς Μαρόκκο σκεφτόταν εκείνη την ώρα...

Και ένα απόσμασμα αυτολεξί από το ημερολόγιο που έγραψα εκείνο το βράδυ, μετά από πολύ προσπάθεια λόγω ζαλάδας:

"Μου έχουν λείψει διάφορα πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις στην Αθήνα, αλλά όσο ταξιδεύεις υπάρχουν κάποιες στιγμές (που μπορεί να κρατήσουν και ώρες) που το μυαλό σου αδειάζει και δε σκέφτεσαι τίποτα. Και αυτές είναι οι πιο πολύτιμες στιγμές, που θα μου λείψουν όσο τίποτα μέχρι το επόμενο ταξίδι μου. Άλλωστε τώρα πια ξέρω και τα γούστα μου καλύτερα, οπότε θα φροντίσω να είμαι μόνιμα σε τέτοια κατάσταση όσο ταξιδεύω..."

PapasouzasReal · #3 22-03-2013, 19:57

Μέρες 26-27
Βενετία-Ηγουμενίτσα-Αθήνα

Σηκωθήκαμε το πρωί της επόμενης, φορτώσαμε στα γρήγορα, ήπιαμε τον καφέ μας και βουρ για το καράβι το οποίο και πάλι άργησε μία ώρα. Πάλι καλά είχε ίσκιο για να περιμένουμε και πολλούς μηχανόβιους που ερχόντουσαν για ταξίδι στην Ελλάδα και θέλαν πληροφορίες, οπότε πέρασε εύκολα η ώρα!
Στο καράβι βρήκαμε μόλις μπήκαμε ένα πολύ ήσυχο μέρος για να βάλουμε τους υπνόσακούς μας, οπότε ξέραμε από νωρίς που θα περάσουμε την νύχτα! Η αλήθεια είναι ότι 28 ώρες στο καράβι είναι πολλές και όσο πιο πολύ κοιμηθείς τόσο πιο εύκολα θα περάσουν!

Φτάσαμε το επόμενο μεσημέρι αργά στην Ηγουμενίτσα και αποφασίσαμε να μην πάμε από Ριο-Αντίριο, μιας και κανείς μας δε γουστάρει αυτό τον δρόμο, αλλά από Μέτσοβο και μετά Τρίκαλα-Λαμία-Εθνική οδό μέχρι Αθήνα.
Αυτή είναι και η τελευταία φωτογραφία που τράβηξα στο ταξίδι μας, κάπου πάνω από το Μέτσοβο, στο Katara-Pass όπως έγραφε και η ταμπέλα στα Αγγλικά, μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες...

Τελικά δε ξέρω αν κάναμε καλά αφού κάπου πάνω από το Μέτσοβο ξεκίνησε να νυχτώνει και μέχρι την Καλαμπάκα είχε νυχτώσει εντελώς πλέον. Από κει και πέρα ήταν και η χειρότερη οδηγική εμεπιρία του ταξιδιού. Μέχρι να βγούμε στην Εθνική δεν είχε πουθενά φώτα, με αποτέλεσμα να έχω κουραστεί υπερβολικά από τα Τρίκαλα και μετά. Μέχρι και τα ματόκλαδα μου είχαν κουραστεί από την υπερπροσπάθεια να διακρίνω τι είχε μπροστά ο δρόμος. Η αλυσίδα επίσης είχε φθαρεί τόσο πολύ που το μηχανάκι σκόρτσαρε με όσες στροφές και αν είχε ο κινητήρας, ακόμα και στον κόφτη, και το κακό είναι ότι ήταν τέρμα σφιγμένη, ουσιαστικά απλά παρακαλούσα να φτάσω πριν σπάσει.

Τελικά φτάσαμε πολύ αργά το βράδυ στην Αθήνα, και στην έξοδο της εθνικής που έβγαινα εγώ για το σπίτι μου δώσαμε τα χέρια εν κινήσει με τα παιδιά και χαιρετηθήκαμε. Ήξερα ήδη πόσο θα μου έλειπε τις επόμενες μέρες η όψη της πλάτης της Τόνιας μπροστά μου καθώς γράφουμε χιλιόμετρα... και πραγματικά έτσι ήταν οι επόμενες μέρες, αρκετά νοσταλγικές.
Το μόνο καλό είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα που κάνουν υπομονή με τα γούστα σου και ταξιδεύουν μαζί σου, μέσα στην σκέψη σου όσο λείπεις. Και είμαι πολύ ευτυχισμένος που υπάρχουν τέτοια άτομα στην ζωή μου.

frits · #4 07-04-2013, 21:16

Απόσπασμα:

Αρχική Δημοσίευση από PapasouzasReal

Επίλογος

Το ταξιδιωτικό αυτό το έγραψα για 3 κύριους λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι θα μπορώ να θυμάμαι αυτό το ταξίδι για πάντα με φοβερή λεπτομέρεια όσο περνάνε τα χρόνια και οι αναμνήσεις τείνουν να θαμπώνουν.
Ο δεύτερος είναι ότι γράφοντας περνάω πραγματικά ωραία, είναι κάτι που το απολαμβάνω απίστευτα.
Και ο τρίτος είναι ότι όπως κι εγώ εμπνεύστηκα μέσα από ταξιδιωτικά άλλων για να κάνω αυτό το ταξίδι, έτσι θα εμπνεύσω κι εγώ με την σειρά μου κάποιους άλλους για να κάνουνε το ίδιο, και θα δώσω τα φώτα μου αν χρειαστεί για κάποια μέρη που θέλει κάποιος να εμπιστευτεί.
"

Φίλε ακόμα και τον επίλογο τον έγραψες μόνος σου, δεν μπορώ να βρω καλύτερα λόγια..

Μία ευχή μόνο, να γίνουν και τα υπόλοιπα όνειρά σου πραγματικότητα.

PapasouzasReal · #5 08-04-2013, 13:01

και οι τελευταίες νόουτγουόρθυ φωτογραφίες που διάλεξα για ανέβασμα:

"κάστρο γκαραντί, πιρόγα ιμιτασιόν όμως"

"b&w Krimml"

"lively up yourself!"

"έπρεπε να έχει και ένα ασπρόμαυρο edit αυτή η φωτογραφία"

.
.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, έτσι ξέρω πώς ο κόπος πιάνει τόπο, και φτιάχνω και ηθικόν ακμαιότατον (μιας και σαν φαντάρος που είμαι ο στρατός δεν βοήθησε και πολύ σε αυτό)!

Όμορφα, ανεπανάληπτα και μοναδικά ταξίδια σε όλους μας εύχομαι παίδες