"Ελαστική" καχυποψία....

[ΔΑΣΚΑΛΟΣ]

Πριν μια εβδομάδα άλλαξα ελαστικά λόγω επικείμενου ταξιδιού. Προχθές έπλυνα τη μηχανή - το κάνω συνήθως ανά τρίμηνο, για να ελέγχω τη κατάσταση της, καθόσον πλένοντας αγγίζεις κάθε επιφάνεια και εποπτεύεις μικρές λεπτομέρειες που δύσκολα το ανυποψίαστο μάτι ανιχνεύει. Διαπίστωσα στο πίσω ελαστικό καρφωμένη μια μικρή βίδα, αρκετά διεισδυθείσα, ώστε στη παραμικρή απόπειρα αφαίρεσης να χάνεται δυστυχώς και αέρας. Διέθετα κορδόνι, όμως προτίμησα να πάω σε γνωστό βουλκανιζατέρ - που εμπιστεύομαι άλλωστε- για να γίνει επαγγελματική δουλειά. Τα παιδιά εκεί έκαναν εσωτερικό μπάλωμα, όχι με μανιτάρι, διότι θεώρησαν την τρύπα πολύ μικρή για να διανοιχθεί περισσότερο. Η καχυποψία μου δεν αφορά τη δουλειά και την επιλογή "θεραπείας" των ειδικών, αλλά την γνωστή και περίεργη αυτή φοβία και προληπτικότητα που ψάχνεται για τα όρια του στατιστικού λάθους. Έχω μπροστά μου ταξίδι 12000 χμ και μου έχει καρφωθεί στο μυαλό αν θα με προβληματίσει ή όχι το ελαστικό. Απο την άλλη, είναι ολοκαίνουριο, έχει μόνο 100χμ σε χαλαρό στροφιλίκι στο Σούνιο για στρώσιμο και διστάζω να το αντικαταστήσω - χώρια ότι τα οικονομικά μου είναι κι οριακά. Διαθέτει κανείς προηγούμενη εμπειρία σχετικά με την χιλιομετρική αντοχή επισκευασμένου ελαστικού (κυρίως με εσωτερικό μπάλωμα) για να την καταθέσει; Προσωπικά, έχω επισκευάσει με κορδόνι δύο φορές, αλλά όλες ήταν κατά συγκυρία στα τελειώματα ταξιδιών, οπότε δεν έχω ισοδύναμο εμπειρικό δείγμα. Κάθε συμβουλή δεκτή, καλά μας ταξίδια και πάντα όρθιοι!