Αφορμή για αυτό το ποστ είναι μία ψιλοκόντρα που είχα πριν λίγες μέρες με φίλο (εκτός φόρουμ) ο οποίος με "έκραξε" για την επιλογή μου να έχω ένα enduro για τις καθημερινές μου μετακινήσεις. "Που πάς με αυτό ρε, μεγαλώσαμε τώρα, γιατί δεν πήρες ένα scooter". Σημ. ο φίλος έχει μία πολυθρόνα με ρόδες (Piaggio X250 νομίζω). Τέλως πάντων δεν μπήκα στο κόπο να του απαντήσω μιας και δεν θα καταλάβαινε, το μηχανάκι το έχει μόνο για καλοκαίρι στην Αθήνα και ποτέ δεν έχει περάσει τα διόδια πάνω σε 2 ρόδες.
Θυμήθηκα όμως το προβληματισμό μου πριν από 1 χρόνο όταν λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο κέντρο εκτός από το μαγαζί έπρεπε να φοβάμαι μην μου κάψουν και το GS, και έτσι αποφάσισα να πάρω ένα 2ο μικρό μηχανάκι.
Ξεκίνησα και εγώ να ψάχνω πρώτα για σκούτερ, πρώτη επιλογή ένα SYM 200 του πεθερού, την πρώτη μέρα που κατέβηκα στην δουλειά τρελλάθηκα, δεν μπορούσα να το οδηγήσω, σαν να κάθεσαι σε μία καρέκλα και να κρατάς ένα τιμόνι, μετά από μία εβδομάδα προσπάθειας μήπως και το συνηθίσω το επέστρεψα, πέρνω το Βeverly250 του συνεταίρου καλύτερο, αλλά όχι καλό, κοπάναγε στις λακούβες, βαρύ και πάλι η θέση οδήγησης μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι σε μία δύσκολη στιγμή δεν θα μπορούσα να κουμαντάρω το μηχανάκι όπως θα ήθελα.
Μετά από αυτά λοιπόν και αν θέλετε και λόγω νοσταλγίας που ξύπνησε μέσα μου, αποφάσισα να κοιτάξω στην κατηγορία των μικρών εντούρο, το πρόβλημα ήταν ότι ουσιαστικά οι εταιρείες έχουν αφήσει την κατηγορία και ότι έβρισκα ήταν σε κακή κατάσταση, ΧR 250, TTR 250, KLX250, DR250, ήταν οι επιλογές μου. Τελικά μετά από 2 μήνες υπομονή βρήκα ένα ΤΤR 250 τιο οποίο και αγόρασα.
Πρώτη χαρά η συντήρηση της, δεν υπάρχει πιό εύκολο πράγμα να "περιποιήσε" ένα τέτοιο μηχανάκι, ούτε πλαστικά, ούτε τίποτα. Δεύτερο η οδηγήση του, οι δρόμοι γίνονται χαλί, ακόμα και εκεί που το GS κοπανάει (δεν μιλάω για τα σκούτερ) αυτό περνάει λες και μόλις έχουν στρώσει τον δρόμο, κατανάλωση 320 χλμ με 13 λίτρα και 3 λίτρα καβάτζα στη ρεζέρβα (ούτε λαμπάκια ούτε τίποτα, γυρνάς το ρουμπινέτο και όλα καλά)
Άσε που έχεις την ευκαιρία να παίξεις και στο χώμα χωρίς το άγχος των πολλών κιλών και της ακριβής ζημιάς.
Όσο και αν ψάχνω δεν μπορώ να βρω που υπερτερεί ένα σκούτερ απέναντι σε ένα εντούρο εκτός ίσως του αστείου για μένα επιχειρήματος ότι δεν λερώνεις τα πόδια σου. Άντε και του ειρωνικού χαμόγελου των φίλων για έμας που φτάσαμε στα 45..