Μοναχική περιήγηση σε ακρωτήρια και βουνά…

[dan]

Τις τελευταίες μέρες ένα πράγμα ήθελα να κάνω : να φορτώσω την μηχανή και να εξαφανιστώ !!
Μετά από ένα δύσκολο και αγχωτικό χειμώνα περίμενα την άνοιξη με αγωνία για να κάνω τη καθιερωμένη περιήγηση στην Πελοπόννησο.
Όπως λέει και ο ποιητής : Live in Greece , ride a motorcycle , drink the wild air …! (εντάξει , δεν το λέει ακριβός έτσι !!)
Πλησίαζε η μέρα της αναχώρησης και όλοι ξέρετε την γλυκιά αγωνία της προετοιμασίας . Εργαλεία , ανταλλακτικά , κολλητικά , σκηνή , υπνόσακος , τρόφιμα κ.τ.λ. γέμισαν τις αποσκευές . Αυτή τη φορά με μεγαλύτερη επιμέλεια γιατί θα πήγαινα μόνος. Ναι , μην απορείτε , το κάνω συχνά και είναι η καλύτερη….ψυχοθεραπεία !! Οδήγηση όλη μέρα σε ξεχασμένους δρόμους με στροφές και ορεινά περάσματα και το βράδυ σκηνή στην ερημιά κάτω από τα άστρα και …διαλογισμός !!
Το πρωί της αναχώρησης έφτασε , το μηχανάκι περιμένει έτοιμο . Τι ωραίο πράγμα αυτές οι στιγμές πριν ξεκινήσεις . Χαρά , αγωνία , όρεξη για περιπέτειες…
Φιλάω Γυναίκα και παιδί , πατάω μίζα - το μοτέρ γυρίζει στα φρέσκα λαδάκια - γκάπ ! πρώτη και έφυγα….

Η διαδρομή μέχρι Πάτρα γνωστή και με κλειστά τα μάτια .




Η Αμφιλοχία πάντα γραφική , συνήθως εδώ κάνω στάση για καφέ αλλά αυτή τη φορά δεν θέλω να σταματήσω καθόλου να οδηγάω .(πολύ στέρηση ….)




Φτάνω γρήγορα στην Πάτρα και παίρνω τον επαρχιακό για Τρίπολη . Κάτι με έχει πιάσει και οδηγάω ασταμάτητα ….
Πρώτη στάση εκεί που τελειώνει (ή αρχίζει ) το δάσος της Φολόης . Κάνει πολύ ζέστη και η σκιά είναι ευπρόσδεκτη.




Σκέφτομαι να στρίψω νότια και να διασχίσω το δάσος από χωματόδρομους μέχρι την Ολυμπία . Επειδή είχα περάσει από εκεί πέρυσι αλλάζω γνώμη και συνεχίζω για……




…..Λάμπεια . Πανέμορφο χωριό . Στάση στο κεφαλάρι με το κρύο νερό και το κεφάλι από κάτω. Εδώ ανηφορίζω τον χωματόδρομο για Αστρά . Ξέρω μια καλή καβάντζα για κατασκήνωση αλλά η ώρα είναι 4 και είναι πολύ νωρίς ακόμη.




Συνεχίζω λοιπόν για να επισκεφτώ , λίγο μετά την Λάμπεια , το εγκαταλειμμένο χωριό Πάος.
Πολύ κοντά στον κεντρικό δρόμο, χτισμένο σαν αετοφωλιά. , αυτό το χωριό φάντασμα .




Απορώ για πιο λόγο εγκαταλείφθηκε . Γιατί να πάει κάποιος να μείνει δίπλα στον δρόμο κάτω στον κάμπο όταν έχει σπίτι στα ψηλά ?





Εδώ στο νέο Πάο θα κάνω στάση για καφέ και για να αποφασίσω την συνέχεια .
Αργές γουλιές καφέ , κοιτάω την μηχανή και τον χάρτη και τελικά η …ολομέλεια αποφασίζει : ανάβαση και πέρασμα από το Αφροδίσιο όρος και έπειτα από την λίμνη του Λάδωνα νότια για Λαγκάδια και συνέχεια για Μαίναλο. Όρεξη που την έχω !!

Συνέχεια νότια από δρόμους άγονης γραμμής . Δραματικό το τοπίο , στενός δρόμος , στροφές και τα Anakee μαυρίζουν στο πλάι .




Ανάβαση απόλαυση . Πρόσφατα ασφαλτοστρώθηκε η διαδρομή αυτή αλλά δεν έχασε την αγριάδα της…









Στην κορυφή στέκουν τα χαλάσματα του αρχαίου ναού της Αφροδίτης.
Το σημείο είναι φοβερό . Ατελείωτη θέα προς το νότο, ξεχνάω την κούραση και αράζω δίπλα στην πηγή .




Η κατάβαση από την άλλη πλευρά προς το χωριό Δήμητρα. Τέτοια θέλω…





Κατεβαίνω όρθιος και χαλαρός σε κατάσταση …νιρβάνα με το βλέμμα μακριά στον ορίζοντα και σκέφτομαι σε τι φανταστική χώρα ζούμε .
ΜΑΖΕΨ΄Σ ΡΕΕΕΕ !!!!! η φωνή του τσομπάνη , μέσα από το αγροτικό φορτωμένο με κατσίκες , με επαναφέρει στην πραγματικότητα .

Αφού αποφεύχθηκε η μετωπική , συνεχίζω πιο προσεκτικά διασχίζοντας όμορφα χωριά.




Τώρα πλέον ξεκινάει η κατάβαση για την λίμνη του Λάδωνα . Στενός δρόμος ατελείωτες στροφές και ωραίο τοπίο στο δειλινό .







Στο Λάδωνα.





Πλέον έχω βγει στο δρόμο που ανηφορίζει για Λαγκάδια . Αυτή η διαδρομή είναι από τις αγαπημένες μου …
Τα Λαγκάδια προσφέρονται για μια στάση στην δροσιά της πλατείας αλλά με πιάνει πάλι το ….ασταμάτητό μου !!! ( πρέπει να το ερευνήσω αυτό)







Τώρα οδηγάω προς Βυτίνα , είναι αργά το απόγευμα , η ατμόσφαιρα διαυγής και το τοπίο πεντακάθαρο …..




Οι δύο προηγούμενες άυπνες νύχτες και η ολοήμερη οδήγηση σήμερα , απαιτούν ξεκούραση. Στρίβω στο πρώτο χωματόδρομο , πριν την Δημητσάνα και βρίσκω ξέφωτο για να στήσω τη σκηνή μου . Σβήνω τον κινητήρα , βγάζω μπουφάν – κράνος και μόλις αρχίζω να ξεφορτώνω ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ένα έντονο βουητό , κάτι σαν μετασχηματιστής ή σαν ψυγείο . Αμάν ! τι είναι αυτό ? Έχει πλάκα να τα ΄παιξε ο εγκέφαλος της μπέμπας !! Δεν είναι όμως το BMS . Είναι χιλιάδες μέλισσες που ορμάνε από παντού !!! Το Μαίναλο , για να ξέρετε , παράγει εξαιρετικό μέλι και ως εκ τούτου είναι γεμάτο με μελίσσια . Επειδή δεν θέλω να διαπιστώσω πως είναι η ένεση αδρεναλίνης , τα μαζεύω σε δευτερόλεπτα και on the road again .

Τώρα η κούραση με έχει καταβάλει , Περνάω από την ξακουστή Δημητσάνα και συνεχίζω για την αγαπημένη μου Στεμνίτσα. . Στα μέσα της διαδρομής κοντοστέκομαι . Ξέρω μια καβάντζα κάτω στο φαράγγι του Λούσιου αλλά το σκοτάδι η κούραση και η πείνα με οδηγούν σε δωμάτιο στην όμορφη Στεμνίτσα. Πω πω ξεφτίλα !!!! Εγώ ο adventure που κοιμάμαι σε χιονότρυπες και κρεμασμένος σε ορθοπλαγιές , σε δωμάτιο ….ντροπή !
Κάνω τουμπεκί , στην πλατεία παραγγέλνω μπριζόλα και άφθονες μπύρες και μετά πέφτω αναίσθητος στο μαλακό στρώμα. Έχω και εγώ δικαίωμα σε λίγη πολυτέλεια.