Ταξίδι σε δυο ρόδες (Μέρος 1ο)

[Vagelis Gar]

Η συνέχεια της διαδρομής μέσα από μικρά χωριά, στενούς και όχι καλής κατασκευής δρόμους και άφιξη στη Vranje.



Μεχρί εδώ όλα καλά,
τα προβλήματα θα αρχίζαν από εδώ και πέρα και για περίπου 25 χιλιόμετρα. Ο λόγος ήταν ότι θα έπρεπε να μπούμε σε έναν χωματόδρομο ο οποίος περνάει ακριβώς δίπλα από την Εθνική οδό. Για όσους έχουν πατήσει σε αυτό τον δρόμο που περνάει μέσα από το φαράγγι (μέχρι το Leskovac) θα έχουν παρατηρήσει ίσως τον χωματόδρομο που είναι κολλητά και που περνάει δίπλα στο ποτάμι.

"Ρε Βαγγέλη", μου λέει ο Γιάννης
"Είναι δυνατόν να περάσει ο ποδηλάτης με ποδήλατο κούρσας από αυτό το κομμάτι?"
"Τι να σου πω", του απαντώ
"Εμείς θα κάνουμε αυτό που μου είπαν και ας αποφασίσει η οργανωτική επιτροπή από το που θα περάσει".

Μπαίνουμε λοιπόν στον χωματόδρομο ο οποίος σε σημεία είχε τεράστιες λακούβες με νερά από τα οποία έπρεπε να περάσουμε από μέσα.





Πολλές οι διασταυρώσεις προς μικρά χωριουδάκια και συνέχεια στάσεις για να ρωτάμε ανθρώπους που συναντούσαμε. Όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν και αν ακόμα δεν γνώριζαν λέξη Αγγλικά καταφέρναν να μας δώσουν να καταλάβουμε.
Κάποια στιγμή σε μια από τις διασταυρώσεις σταματάμε 2 κοπέλες να ρωτήσουμε και με τα σπαστά Αγγλικά της μίας, αφού μας λέει από που θα πάμε μας ζητάει να μας φωτογραφίσει (προφανώς η ομορφάδα του Γιάννη έχει πέραση ΚΑΙ στη Σερβία ).