Το τελος μιας εποχης

[Carduelis]

Ηλία μάλλον φορτισμένη συναισθηματικά είναι η απόφασή σου, αλλά κι αυτό λογικό είναι!
Όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο αγόρασα την πρώτη μου μηχανή. Την πούλησα όταν πήγα στρατό για νάχω χαρτζιλίκι.
Αγόρασα ξανά μηχανή όταν τελείωσα το στρατό 2 χρόνια μετά και την ξαναπούλησα όταν έκανα παιδί (ένοιωθα ενοχές σαν πατέρας να κάνω χρήση μοτο!).
Ξαναγόρασα μηχανή λίγα χρόνια μετά όταν συνειδητοποίησα ότι ηλιθιωδώς περνούσα 1 1/2 ώρα στο αυτοκίνητο για μια απόσταση 7 χιλιομέτρων, αντί παίζοντας με την κόρη μου.
Στη συνέχεια χρησιμοποιούσα διάφορα "χρηστικά μοντέλα" πιστεύοντας οτι οι άλλες υποχρεώσεις είχαν πάντα την προτεραιότητα από την απόλαυση να οδηγώ μια μηχανή που να απολαμβάνω κιόλας.
Μέχρι που η μικρή έγινε ..17 χρονών και μου είπε η ίδια μια μέρα: "ρε μπαμπά, γιατί δεν παίρνεις επιτέλους τη μηχανή που σου αρέσει;;!!!"
Αν δεν ζορίζεσαι οικονομικά, είμαι σίγουρος ότι αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάς μπορείς να είσαι καλός θείος και αδελφός δίχως ενοχές για να στερηθείς κάτι που σε κάνει να νοιώθεις όμορφα...