Θάνατος από τροχαίο..

[Carduelis]

Οταν η καλή δημοσιογραφική πένα περιγράφει αυτό που λίγο-πολύ σκεφτόμαστε όλοι όταν οδηγούμε: Θάνατος απο τροχαίο

Θάνατος απο τροχαίο27/09/2010 του Οδυσσέα Ιωάννου Γράφω αυτό το κείμενο αμέσως μετά την κυριακάτικη εκπομπή των Πρωταγωνιστών για τα τροχαία.
Ο θάνατος από τροχαίο είναι ο μόνος θάνατος που δεν έχω αποδεχτεί. Εννοώ πως στην προσπάθεια να δημιουργήσω έναν αμυντικό μηχανισμό, έχω “φιλοσοφήσει” όλους τους θανάτους. Ακόμη κι εκείνον ενός μικρού παιδιού από σπάνια ασθένεια. Με τα τροχαία δεν κατάφερα ποτέ μου να “διαπραγματευτώ”.

Εκείνο το ξαφνικό τηλεφώνημα μέσα στην νύχτα που χωρίζει οριστικά και απότομα τον χρόνο στα δύο- στο πριν και το από δω και πέρα- το ξένο αίμα που το αισθάνομαι αμέσως στον λαιμό μου, σαν να καταπίνω πληγές γνωστών και φίλων, τα αλλοιωμένα σώματά τους, τα πρόσωπα τους σαν χαλασμένα λουλούδια…

Νομίζω πως έχω εντοπίσει την πηγή της άρνησης και του φόβου μου. Μη γίνω θύτης. Την ώρα που οδηγώντας ψάχνω τον αναπτήρα, που κοιτάω την αναπάντητη στο κινητό, την διαολεμένη στιγμή που κάτι άλλο παιδεύει το μυαλό μου και το αποσπά. Σκοτώνω άνθρωπο. Πώς συνεχίζεις μετά από αυτό; Πώς πείθεις ότι δεν ήσουν εσύ, ότι μία στιγμή δευτερολέπτων δεν μπορεί να σε κάνει τέρας στα μάτια των άλλων; Πώς μπορούν κι εκείνοι να ξεχάσουν ποιος ήσουν τόσα χρόνια, τι ήσουν τόσα χρόνια και σε ακρωτηριάζουν με τα μάτια; Τι λες στους συγγενείς; Τι θα άντεχες εσύ να ακούσεις στην θέση τους;

Θα μπορούσα να πω πολλά, και για τους δρόμους μας, και για την αγωγή μας, και για την ανευθυνότητα του μυαλού που δεν έχει “πήξει” αλλά δεν θέλω να πω τίποτα για αυτά. Είναι όλα εξαιρετικά σοβαρά, αλλά τόσο λίγα όταν σπάει η ζωή στα χέρια σου. Φαντάζομαι πως εκείνη τη στιγμή είσαι ο πιο μόνος σε όλη τη γη. Δεν κρατιέσαι από πουθενά, κλαις για μια ελάχιστη παρηγορητική κουβέντα, την αναζητάς από τον κάθε περαστικό αλλά δεν περισσεύει τίποτα για σένα, όλα για εκείνον που δεν έφταιξε.

Έχω τρέξει πολύ –μου αρέσει η ταχύτητα- έχω σωθεί από θαύμα σε τροχαίο που δεν ευθυνόμουν, δεν έχω οδηγήσει ποτέ πιωμένος αλλά έχω δώσει παράταση ζωής σε αρκετούς ανυποψίαστους που ποτέ δεν θα μάθουν πόσο πολύ τους “πλησίασα” όταν τους είδα τελευταία στιγμή και γύρισα το τιμόνι, γιατί έψαχνα τα τσιγάρα μου. Και κάθε τέτοια φορά αισθάνομαι μία ανείπωτη ξεφτίλα. Και φοβάμαι μήπως είμαι ικανός για το χειρότερο. Και εύχομαι να είναι κολώνα ή τοίχος…

[Albatros]

Κανείς δεν τον αποδέχεται...

[Jefe]

Είναι απευκταίο το συναίσθημα γιά όλους! Τρομερό! Δυστυχώς όμως συμβαίνουν τόσα καθημερινά...


Jefe

[CPretenteriS]

[Syvaris]

παντα κρανος
παντα ζωνη
ποτε ποτο
ποτε κουραση-ξενυχτι
ποτε νευρα
ποτε βιαση (το μεταφορικο μεσο ειναι για να σε παει στον προορισμό σου, όχι να σε πάει ΓΡΗΓΟΡΑ στον προορισμό σου)
πάντα φιλικοί με τους συνοδοιπόρους, σαν να είναι ο φίλος΄από το φορουμ που δεν ξερουμε προσωπικά

[bill 800gs]

Ειναι φρικτο συναισθημα
Χτες στο Λουτρακι σκοτωθηκε ενα παιδι 16 ετων με γουρουνα
Κριμα τοσα δυστυχηματα ......

[pirate]

Δυστυχώς στους δρόμους της Κρήτης και γενικά στην Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πολλοί που οδηγούν όπως ο κύριος Ιωάννου, είναι κρίμα να παίζουμε τις ζωές μας έτσι κάθε μέρα γιατί κάποιος/α χαζολογάει με το κινητό του/ης ή ψάχνει κάτι στο ντουλαπάκι, έχω ακούσει πάρα πολλές φορές το συγγνώμη δεν σε είδα ..........
Λοιπά με ειλικρινά που δεν έχουμε πρώτα οδική σοβαρότητα και παιδεία και μετά ακατάλληλο οδικό δίκτυο.

[lakis]

παντα κρανος

[MARK]

[Gemat]

Εγω παλι πιστευω οτι συμβαινουν παρα πολυ λιγα ατυχηματα σε σχεση με τον αριθμο των ασχετων και κακων οδηγων που υπαρχουν στους αθλιους δρομους μας!