Οι κινδυνοι και οι παγιδες στην εκτος πολης οδηγηση.

[manro]

[kostas-patra]

πολύ χρήσιμο πόστ και μπράβο

ο μεγάλος μου φόβος εμένα είναι το ζώο, όχι τόσο το μεγάλο, αν και έχω πετύχει άλογο και ταύρο να τρέχουν προς το μέρος μου, αλλά κυρίως τα μικρόσωμα, όπως σκυλί, γάτα, ποντίκι, κουνάβι, που η συναπάντησή του μόνο ευχάριστη δεν είναι για κανένα από τους δύο διασταυρούμενους

το μεγαλόσωμο ζώο όπως το γελάδι η το γαιδούρι δεν έχουν μεγάλα περιθώρια γρήγορων αντανακλαστικών, λόγω όγκου και βάρους, ενώ τα μικρά , χώρια που είναι δύσκολο να τα προσέξεις γιατί καταλαμβάνουν μικρό μέρος του οπτικού πεδίου και αντιδρούν αψυχολόγητα, μα κυρίως πολύ γρήγορα, ώστε να μην μπορείς να τα αποφύγεις εύκολα

όσο για το οδόστρωμα, δεν το συζητώ έχει τα κακά του τα χάλια, ιδίως εκεί που η άσφαλτος λυώνει το κατακαλόκαιρο, που όταν περάσει τριαξονικό κάνει ένα αυλάκι θάνατο η άσφαλτο για νυχτερινή οδήγηση, γιατί αλλού θες να πάς και αλλού η παποριά σε πάει

και το σπουδαιότερο... σε στροφές μαζεύεται το γαρμπίλι από τα φορτηγά των αδρανών υλικών, από την αποσάθρωση του εδάφους, από παραλίες ή από χειμμάρους, ώστε όταν για κακή σου τύχη διαβείς το καλοκαίρι, όταν το βροχόνερο δεν είναι εκεί για να τα τραβήξει στο πλάι, να αγοράζεις το απέναντι οικόπεδο