Ιστορίες με καρμπυρατέρια...

[gemara]

Αρχική Δημοσίευση από spirossam

Γιώργο ρε φίλε να τη χαίρεσαι πραγματικά.Διάβασα ότι έγραψες,τον τρόπο που τα έγραψες και τις φώτο από τη "φροντίδα" της.


Έτσι είναι οι ντίβες,θέλουν να μας ταλαιπωρούν,έχουν τα βίτσια τους και τις παραξενιές τους...


Σφίχτηκα με την φώτο από τη θάλασσα με τις πετσέτες,τις ομπρέλες κτλ....Δεν μου ταιριάζει πως να στο πω!




Γι'αυτό περιμένουμε άλλη μια σε χαλαρό cruising παραλιακό




Να είσαι καλά και πάντα έτσι ωραίος με την ντίβα σου!

Φίλε Σπύρο σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Ο μοτοσυκλετισμός είναι έννοια στενά συνδεδεμένη με την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Ως εκ τούτου πρότυπα και συγκεκριμένα στυλ που να ταιριάζουν με την μοτοσυκλέτα δε νομίζω να υπάρχουν με μεγάλη εξαίρεση κατά τη γνώμη μου η εμπορευματοποίηση του αμερικάνικου στυλ της Harley που έχει εκατοντάδες "θύματα" μιμητισμού και στην χώρα μας. Τέτοιο ψιλοθυματάκι είμαι και γω να σου πω την αλήθεια και αν ζούσα στην Αμερική δεν θα κατέβαινα από μια Harley. Στην Ελλάδα θα αισθανόμουν αστείος με καουμπόικα κρόσσια πάνω σε μια μηχανή και πιασμένα τα χέρια απ´ το βάσανο της ανάτασης, όπως το ίδιο αστείος θα αισθανόμουν αν κυκλοφορούσα στην Αθήνα ναι μεν με παλιά κλασσική μηχανή, αλλά με ντύσιμο εποχής του 40…

Αυτό που γουστάρω τρελά στις κλασσικές BMW είναι ο "γλυκός" και "στρωτός" τρόπος λειτουργίας τους μέσα από κυλίνδρους και πιστόνια που ανεβοκατεβαίνουν επί 60 χρόνια και ακόμη περισσότερα με "τρελαίνει" η ιδέα ότι αυτές οι μηχανές στην εποχή τους ήταν τόσο μπροστά από οποιοδήποτε δίτροχο κυκλοφορούσε. Όπως και να το κάνεις είσαι πιο κοντά στο δρόμο με αυτές και τις πας κυριολεκτικά με χέρια και με πόδια χωρίς καμία απολύτως ηλεκτρονική υποβοήθηση. Ακόμη και η μπαταρία είναι ένα έξτρα! Ευχαριστιέμαι να τις καβαλάω περισσότερο και από τη 1200...

Το "αρθράκι" κατ´ αρχήν ήταν τεχνικό και όχι καλλιτεχνικό με πραγματικά περιστατικά της ημέρας. Εκείνη την ημέρα γούσταρα να πάω για μπανάκι με τη R69. Μου "την έδινε" όμως που δε βάσταγε ρελαντί. Έτσι μόλις την έφτιαξα. την πήρα για αυτό που της υποσχέθηκα. Και γούσταρα να κάτσω κάτω από την ομπρελίτσα μου να διαβάζω το βιβλίο μου στην αμμουδιά. Την άλλη φορά μου την ξανάδωσε και την πήγα για καφέ στο Ναύπλιο. Τώρα όποτε με βλέπει "τρέμει" γιατί κάτι πήρε το μπουζί της (αυτί της!) για χιονισμένα βουνά εξωτερικού!

Από "στυλάτες" φωτογραφίες και βίντεο πάντως δεν έχει παράπονο γιατί τις έχω μαζέψει μπόλικες με κατ´ εξοχήν παραλιακά cruising και πολύ στυλ! :-)