Μικρά Ασία,Καππαδοκία,Πόντος,Πόλη. Λίγο απ' όλα...

[vtheo]

Ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή κινούμενος πάντα σε επαρχιακό δρόμο έχω να διανύσω κάτι παραπάνω από 100 χλμ που με χαλαρό ρυθμό είμαι στον προορισμό μου σε περίπου μιάμιση ώρα. Φτάνοντας στα Δίδυμα η πόλη δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο η Μαρίνα τους όμως ήταν καινούργια και υπερσύγχρονη βέβαια από τον κόσμο που έβλεπες καταλάβαινες ότι δεν απευθυνόταν στους ντόπιους. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της παραμονής μου στην Τουρκία αυτό που μου έμεινε ήταν ότι η χώρα αυτή είναι η χώρα των αντιθέσεων .Και να σου ο Boxero γνωστός Μαγκάιβερ του φόρουμ,

Εδώ στο βασίλειο του,όταν έχεις να συντηρήσεις κάτι τέτοιο τότε το GS δείχνει τόσο εύκολο όσο ένας πιτσιρικάς να φτιάξει μία σφεντόνα,

Δείχνει να ναι εύκολο στο χειρισμό ,ξέρεις από βέσπα που έλεγε και ο Βέγγος,

Ο ορισμός της χλιδής , έχει ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος ,

Μέχρι και ο φωτισμός ρυθμίζεται σε χρώμα και ένταση της αρεσκείας σας

Τώρα κατά πόσο μας κάνει καλό να τα βλέπουμε αυτά οι κοινοί θνητοί σε περίοδο κρίσης αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Βενζινάδικο στην άκρη της προβλήτας για απευθείας εφοδιασμό των σκαφών

Γνώρισα και το υπόλοιπο πλήρωμα του σκάφους ,με κέρασαν φραπεδιά στο σκάφος και συζητήσαμε πολλά για την χώρα. Τους είπα ότι δείχνει πολύ προσεγμένη η Μαρίνα και μου είπαν ότι ανήκει σε Γερμανοαυστριακή εταιρεία. Κουνούσα το κεφάλι μου, παγκοσμιοποίηση βλέπετε…

Απογευματάκι και βγήκαμε με τον Νίκο μία βόλτα στην πόλη για μπύρα και έπειτα για φαγητό

Στην παραλία είχε αρκετά μαγαζιά, τουριστικά μεν αλλά σε κατηγορία δεύτερη και πιο κάτω κατά τη γνώμη μου. Καμία σχέση με την Ελλάδα, είμαστε κορυφαίος προορισμός για καλοκαιρινές διακοπές (και όχι μόνο).Έχουμε και καλύτερα μέρη αλλά και τουρισμό εννοώντας τον κόσμο που μας επισκέπτεται. Ελπίζω να μην το χάσουμε γιατί από οργάνωση στερούμαστε.

Κάτσαμε μέχρι αργά, φάγαμε ήπιαμε ,αναπτύξαμε μοτοσυζητήσεις και άλλα. Νικόλα ευχαριστώ για το κέρασμα φίλε. Καφές, φαγητό διαμονή στο σκάφος μέχρι στιγμής δεν νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ξένη χώρα. Νικόλα ευχαριστώ για όλα φίλε.

[vtheo]

Κυριακή 27/5 2η μέρα

Πρωινή φραπεδιά πάνω στο σκάφος, άραγμα στον ήλιο και μοτοκουβεντούλα με τον Νίκο.

Έπειτα από 2ωρο καφεδάκι ήρθε ή ώρα της αναχώρησης μου. Είχα να διανύσω μόνο 320 χλμ μέχρι το Pamukkale.

Όσο απομακρύνεσαι από τα παράλια και μπαίνεις στα βάθη της χώρας βλέπεις την πραγματική εικόνα της Τουρκίας. Φτώχεια ,οι άνθρωποι παλεύουν για την επιβίωση, με έβλεπαν με το GS όπως εμείς στην Ελλάδα μένουμε με το στόμα ανοιχτό χαζεύοντας το σκάφος του Αμπράμοβιτς,

Οι δρόμοι τους σε γενικές γραμμές είναι καλοί. Ακολουθούσα πάντα επαρχιακούς δρόμους όπου τα περίεργα αλλά και επικίνδυνα πυκνά συχνά τα συναντούσα. Φορτηγά με επικίνδυνα φορτία, ζώα στο δρόμο κ.α. Είχα ένα σταθερό ρυθμό οδήγησης πάντα στα όρια ταχύτητος γιατί τα μπλόκα τροχαίας ήταν επίσης συχνό φαινόμενο και απολάμβανα τα ωραία του μοναχικού ταξιδιού, πας όπως θες , σταματάς και ξεκινάς όποτε θες.

Σε πολλά σημεία της χώρας γίνονταν έργα που σημαίνει ότι μέσα σε λίγα χρόνια το οδικό δίκτυο της θα είναι πάρα πολύ καλό.

Η ώρα είναι περίπου 15.00 και φτάνω στο Pamukkale(Παμούκαλε) από τα ερείπια της Ιεράπολης που αποκαλούνταν Παμπούκ Καλεσί δηλαδη φρούριο βάμβακος λόγω της λευκότητας από τα άλατα των πηγών που δημιουργούν φυσικές δεξαμενές. Χωρίς να χω κλείσει κάτι για να μείνω, μέσα με πολύ λίγα λεπτά βρήκα ένα πολύ καλό δωμάτιο με μόνο 40 τούρκικες λίρες περίπου 17 € και με πρωινό. Υπάρχουν πάρα πολλά καταλύματα εκεί και πολλοί κράχτες θα προσπαθήσουν να σας πλησιάσουν προσφέροντας σας κάρτα με δωμάτια .Τακτοποιήθηκα γρήγορα στο δωμάτιο, φόρεσα το μαγιό μου και ανηφόρισα προς το εκπληκτικό αυτό φυσικό φαινόμενο,

Υπήρχε πολύς κόσμος που έκαναν μπάνιο στα σημεία που τα νερά λιμνάζουν, τα νερά ήταν πολύ ζεστά, ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε ιαματικά λουτρά.

Χαμηλά έχουν φτιάξει ένα όμορφο πάρκο και πισίνα που γεμίζει με το νερό που τρέχει από τις φυσικές Ιαματικές πηγές

Ανεβαίνοντας τον βράχο συναντάς την Ιεράπολη Φρυγίας ,μία αρχαία πόλη που βρισκόταν στη συμβολή του ποταμού Λύκου στο ποταμό Μαίανδρο. Ήταν η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα στωικού φιλόσοφου Επίκτητου. Υπήρξε κέντρο της λατρείας της θεάς Κυβέλης.Και βέβαια ονομαστή για τις πλούσιες θέρμες της (ιαματικά λουτρά). Η πόλη αυτή υπήρξε έδρα αρχαιότατης χριστιανικής κοινότητας, καθώς και επισκοπική έδρα. Ξεκινώντας την περιήγηση θα δείτε την πισίνα της Κλεοπάτρας με είσοδο 30 TL δηλαδή 13 € όσοι θέλουν να κάνουν μπάνιο. Προσωπικά δεν είμαι της πισίνας έβγαλα τις φωτογραφίες μου και συνέχισα

Γερμανοί αρχαιολόγοι που ανέλαβαν ανασκαφές στη περιοχή των ερειπίων αυτών από το 1887 απεκάλυψαν το αρχαίο θέατρο της πόλης, ερείπια λουτρώνων, αψίδων και άλλων αρχαίων κτισμάτων

Μορφή Ινδός

Νεκρόπολις, σ’όλους τους τάφους υπήρχαν Ελληνικές επιγραφές

Ζευγάρι νιόπαντρων ήρθε για φωτογράφιση στο πάρκο με φόντο το Pamukkale.

Είχε πλέον νυχτώσει, έκανα μία βόλτα στο χωριό και κάθισα για φαγητό. Αραχτός πίνω την μπυρίτσα μου και απολαμβάνω αυτό το εκπληκτικό θέαμα. Πάνω στις πηγές είχε πολύ κόσμο μέσα στο χωριό όμως ήταν πολύ ήσυχα. Λίγο αργότερα επέστρεψα στο δωμάτιο μου.

[vtheo]

Δευτέρα 28/5 3η μέρα Pamukkale – Isparta – Beysehir – Konya - Goreme (680 χλμ)

Ξεκούραστος ,ξύπνησα αρκετά νωρίς και με την ησυχία μου πήρα το πρωινό μου στην αυλή του δωματίου. Και εκεί που είμαι έτοιμος να φύγω γύρω στις 8.00 π.μ έρχεται ο τύπος που έχει το δωμάτιο και μου λέει συγνώμη πρέπει να σας επιστρέψω 10 TL επειδή φεύγετε πολύ νωρίς. Έπαθα πλάκα με το πώς ξηγήθηκε ο τύπος δηλαδή η διαμονή μου στοίχισε 13 € με πρωινό. Με τόσα χρήματα πέρσι στην Νορβηγία παίρναμε ένα redbull και ένα hotdog σε μέγεθος αντίδωρου σε βενζινάδικο. Αποχαιρέτησα τον ευγενέστατο Τούρκο Ιδιοκτήτη του ξενώνα και ξεκίνησα το ταξίδι μου με προορισμό την Καππαδοκία. Είχε έντονα σύννεφα μέχρι που κάποια στιγμή στην Isparta έπιασε μία καλή βροχούλα, ποτιστική προς δροσιστική θα έλεγα.

Η διαδρομή ήταν σε κάποια σημεία γραφική κυρίως μετά το Egirdir

με θέα και στροφιλίκη

Κάποια μέρη κρατούν ακόμα τα Ελληνικά ονόματα . Όταν είδα την επιγραφή Afyonkarahisar

θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια όταν διάβαζα την Ιστορία στο σχολείο ( τεταρτοδεσμίτης βλέπετε) για τον Μικρασιατικό Πόλεμο . Συγκεκριμένα τις επιχειρήσεις των Ελληνικών Στρατευμάτων (του Ιουνίου-Ιουλίου 1921) για την κατάληψη της γραμμής της Κιουτάχειας-Εσκί-Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ. Οι οποίες προέβλεπαν ως βασικό στόχο τη συντριβή του συγκεντρωμένου στην Κιουτάχεια όγκου του τουρκικού στρατού και την κατάληψη του σπουδαιότερου κέντρου ανεφοδιασμού του, του Εσκί-Σεχίρ.

Σκεφτόμουνα λοιπόν καθώς οδηγούσα ότι που να το φανταζόμουνα πριν 15 περίπου όταν είχα στα χέρια μου το βιβλίο και διάβαζα για αυτές τις περιοχές ότι κάποια στιγμή θα περνάω από κει με μία μηχανή! Τι να λέμε απίστευτο συναίσθημα το να ταξιδεύεις!

Μπαίνοντας στο Beysehir,μόλις πριν 40 χλμ περνούσα χωριουδάκια που οι άνθρωποι ζούσαν σε άλλη εποχή και ξάφνου μπροστά μου μία πόλη σύγχρονη, με αυτοκινητόδρομους και προσεγμένη σε πολλά σημεία. Είπαμε η χώρα των αντιθέσεων!

Και η παρέα μου σ ‘ολόκληρο το ταξίδι…

Που και που καμιά στάση για φωτογραφία επιβάλλεται, ταξίδι κάνουμε δε πάμε το γράμμα!

Κοριτσάρα μου!Μοντέλο!

Μπροστά μου το μικρό χωριό Sultanhani με το μεγαλύτερο Καραβάν Σεράϊ του 13ου αιώνα

έκανα μία ολιγόλεπτη στάση για φωτογραφίες και συνέχισα ακολουθώντας το δρόμο των καραβανιών…

Στο Ικόνιο και την Aκσαράι δεν σταμάτησα καθόλου. Δε μπορώ να πω ότι με συγκίνησαν ,συνέχισα την πορεία μου για Καππαδοκία. Τα τελευταία 50 χιλιόμετρα πριν φτάσω στο Κόραμα (Goreme) όπου και διέμεινα τα διένυσα βράδυ.Η πρώτη εικόνα από Καππαδοκία ήταν το Uchisar, απίστευτο θέαμα, λες και βρέθηκα σε άλλο πλανήτη,

Έβγαλα λίγες φωτογραφίες και συνέχισα για το Κόραμα. Ψιχάλιζε αρκετή ώρα πριν και έπιασε μία δυνατή βροχή ίσα ίσα να με κάνει χάλια, δε σταμάτησα για 5 χλμ να βάλω αδιάβροχα. Φτάνοντας στο Κόραμα άρχισα την αναζήτηση δωματίου, μέσα σε λίγα λεπτά είχα βρεί κάτι καλό και οικονομικό. Θα έκανα τρεις διανυκτερεύσεις. Η τιμή του ήταν 30 € με πρωινό και ήταν τρίκλινο σε σπηλιά. Ξεφόρτωσα γρήγορα την μηχανή έκανα ένα μπανάκι και κατέβηκα βόλτα. Είναι πολύ ψαρωτικό θέαμα η Καππαδοκία ειδικά για κάποιον που πηγαίνει πρώτη φορά ,αυτή η ιδιαίτερη μορφολογία του εδάφους αλλά και τα σπίτια σπηλιές είναι πολύ εντυπωσιακό και μοναδικό θέαμα. Έφαγα κάτι πρόχειρο και συνέχισα να βολτάρω χαζεύοντας την γραφική πόλη.

[vtheo]

Τρίτη 29/5 4η μέρα - Εξερεύνηση της Καππαδοκίας (268 χλμ)

Το πρώτο πράγμα που μελέτησα όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω το ταξιδιωτικό μου ήταν η Καππαδοκία, είχα δει τυχαία και ένα ντοκιμαντέρ και με είχε εντυπωσιάσει πολύ. Παίρνοντας το πρωινό μου μιλούσα με τον Τούρκο ξενοδόχο, ωραίος τύπος ΚΤΜας και σε ότι μου είπε αποδείχθηκε αληθινός. Του ανέφερα κάποια πράγματα που ήθελα να δω με ρώτησε το χρόνο που διέθετα και με πολύ ωραίο ύφος μου είπε, υπάρχουν 3 πράγματα που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε στην Καππαδοκία:

1. Nα μείνεις σε σπηλιά.
2. Οπωσδήποτε την παρακάτω διαδρομή
3. Πτήση με αερόστατο.

Το πρώτο το είχα κάνει ήδη, έμενε το 2 και το 3.Μία άκρως εξερευνητική μέρα με τη μοτό αρχίζει...

Πέρασμα από Uchisar και κατευθύνομαι νότια

Ακολουθώντας τον D765, μπροστά μου το χωριό Gore

Τα περί αντίθεσης που λέμε από την αρχή του ταξιδιωτικού.

Πρώτη στάση στην υπόγεια πόλη της Μαλακοπής στα Τούρκικα Derinkuyu.

Βρίσκεται 40 μέτρα κάτω από το έδαφος και έχει 11 επίπεδα. Στα 8 πρώτα είναι δυνατή η πρόσβαση. Ανακαλύφθηκε το 1963 από έναν κάτοικο της Μαλακοπής ο οποίος γκρεμίζοντας τον τοίχο του σπιτιού του(σκαμμένο σε βράχο) ανακάλυψε ότι πίσω από τον βράχο υπάρχει και άλλο δωμάτιο ,μετά αυτό το δωμάτιο τον οδήγησε σ’άλλο και ούτω καθ’εξής. Χρονολογείται από το 1400 π.χ. περίπου, οι υπόγειες πόλεις χτίζονταν για να προστατεύονται οι Καππαδόκες από τους εισβολείς και συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες .Οι υπόγειοι χώροι επαρκούσαν να φιλοξενούν τους κατοίκους αλλά και τα ζώα τους. Διέθεταν επίσης ελαιοτριβεία, Οινοποιεία και αποθήκες τροφίμων. Για τα ζώα είχαν ξεχωριστούς στάβλους .

Είχαν μελετήσει τα πάντα, φρεάτια εξαερισμού

Κάποια δωμάτια σφράγιζαν με βράχους που χρησιμοποιούνταν για πόρτα

σε δωμάτια όπως αυτό,

δωμάτιο συνάντησης

Διέθεταν επίσης χώρους για Εκκλησία.

[vtheo]

Βγαίνοντας από την υπόγεια πόλη υπάρχει ένας δρόμος με τουριστικά μαγαζιά. Τουρκάλα φτιάχνει παραδοσιακή πίτα.

Μία από τις πολλές εγκαταλειμμένες εκκλησίες, σ’ όλες λείπουν οι σταυροί και μέσα οι αγιογραφίες είναι κατεστραμμένες,

Μία εικόνα του σημερινού χωριού Derinkuyu (Μαλακοπή)

Μηχανάκια σαν αυτό είναι ότι πιο συνηθισμένο σε δίκυκλο που κυκλοφορεί, μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού δεν έβλεπες.

Γι αυτό το GS τραβούσε τα βλέμματα σαν τις celebrities σε κόκκινο χαλί.

Συνέχισα κινούμενος δυτικά ,μπροστά μου και άλλη υπόγεια πόλη,

δείτε πως είναι το σημερινό χωριό, πρωτόγονο. Μόλις σταμάτησα ήρθε ο τύπος που κόβει εισιτήρια για να μπεις στην υπόγεια πόλη και με παρακαλούσε να μπω. Στα αριστερά της εισόδου στάνη με πρόβατα. Δεν μπήκα, ο χρόνος με πίεζε. Έβγαλα 2 φωτογραφίες και συνέχισα είχα πολλά ακόμα να δω…

Κάποια περίεργα δρομάκια τα ακολουθούσα να δω που θα με βγάλουν, εδώ μία σπηλιά που χρησιμοποιείται για στάνη,

Βλέποντας την πινακίδα AnalipsisChurch κάνω αριστερά, ε λέω ας πάω να δω τι είναι. Μπροστά μου αυτό το θέαμα,

Η εκκλησία της Αναλήψεως

και αυτή εγκαταλειμμένη

Πάνω από την πόρτα η ημερομηνία 1894

[vtheo]

εσωτερικό λεηλατημένο

Ακολούθησα έναν χωματόδρομο που έβλεπα μπροστά μου

και απολάμβανα αυτό που ζούσα, την εξερεύνηση σε άγνωστα μέρη…

Συνέχισα να κινούμε δυτικά φτάνοντας στην Ihlara. Εδώ γυρίστηκε η ταινία “StarWars” .

Τοπίο από άλλο πλανήτη

Πολλές και διαφορετικές εικόνες, τι να λέμε το μοτοταξίδι είναι μαγεία …

Και εκεί που πηγαίνω ήρεμα και ωραία να σου μία ομάδα ένστολων με τα κουμπούρια στη μέση του πουθενά που μου κάνουν νόημα να σταματήσω. Τι θέλουν τώρα ρε γαμώτο αυτοί. Άρχισαν να μιλάνε Τούρκικα και φωτογράφιζαν την μοτό , κατάλαβα λέω η κυρία με τα κόκκινα απέκτησε και άλλους θαυμαστές. Μου ζήτησαν να βγάλουμε και μία φωτό όλοι μαζί. Χάρηκαν όταν άκουσα ότι είμαι από Ελλάδα. Τους χαιρέτησα και έφυγα.

Η διαδρομή είχε πέρασμα από παραδοσιακά χωριουδάκια,

Σε κάποια κομμάτια ήταν εντυπωσιακή.

Όσο και αν έλεγα δε θα σταματήσω πάλι έχω βγάλει πολλές φωτογραφίες ,στην επόμενη στροφή όλο και κάτι μαγευτικό θα έβρισκα και με την μία στην άκρη για φωτογραφία. Όσοι έχετε πάει με καταλαβαίνετε όσοι δεν έχετε πάει φροντίστε όταν την επισκεφθείτε να έχετε μνήμη με μεγάλη χωρητικότητα και εφεδρική μπαταρία.

Ο εξερευνητικός γύρος έφτανε περίπου στο τέλος, ήμουν στην κωμόπολη Σινασός από τις λέξεις Σιν που σημαίνει Ήλιος και Άσσος που σημαίνει πόλη δηλαδή Ηλιούπολη, ήταν ένα από τα Ελληνόφωνα χωριά της Καππαδοκίας .Η σημερινή ονομασία στα Τούρκικα είναι Μουσταφαπασά.

Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, δεν δείχνει εγκαταλειμμένο , αλλά ήταν κλειστό.

Με εντυπωσίασε πολύ σαν χωριό άρχισε όμως να βρέχει και να νυχτώνει. Το άφησα σαν εκκρεμότητα για την επόμενη μέρα. Είχα μόνο 15 χλμ να γυρίσω στην έδρα μου. Έκανα μία στάση για φωτό στην Κοιλάδα του Κοράματος

και επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Έπρεπε να διευθετήσω το θέμα της πτήσης με το αερόστατο. Το είχα συζητήσει με τον ξενοδόχο και μου είχε πει ότι οι πτήσεις κυμαίνονται από 90 € και μπορεί να φτάσει και τα 180 €. Με την διαφορά ότι η τιμή εξαρτάται από την εταιρία ,το κατά πόσο έχει έμπειρους πιλότους αλλά και την κατάσταση του αερόστατου. Δηλαδή κάποιες εταιρείες έχουν καινούρια και κάποιες παλαιότερα αερόστατα (καλάθια και μπαλόνια). Η εταιρεία που μου πρότεινε εμένα στοίχιζε 120 €. Σε περίπτωση που δεν θα γινόταν η πτήση ή θα κρατούσε λιγότερο από μία ώρα λόγω καιρού, τα χρήματα μου θα τα έπαιρνα πίσω από τη ρεσεψιόν. Όσον αφορά τα χρήματα σε μία έρευνα που είχα κάνει στο ίντερνετ οι πτήσεις όντως στις πιο πολλές εταιρίες κυμαίνονταν στα 120 με 130 € για τα υπόλοιπα σε όσα τον είχα ρωτήσει είχε πέσει μέσα όποτε είπα να τον εμπιστευτώ. Έδωσα το ποσό, πήρα την απόδειξη με το ονοματεπώνυμο μου και το μόνο που χρειαζόταν από μένα ήταν στις 5 π.μ να ήμουν κάτω από το ξενοδοχείο για να με παραλάβει το βαν της εταιρείας. Γεμάτος από εικόνες και αυτή την μέρα αλλά και με την λαχτάρα της αυριανής κατέβηκα στην πόλη για φαγητό. Οι τιμές όσον αφορά το φαγητό αν σκεφτεί κανείς ότι ήμουνα σε άκρως τουριστικό σημείο δεν θα τις έλεγα ακριβές. Δηλαδή σε εστιατόριο κανονικό γεύμα με ορεκτικό, κυρίως πιάτο, σαλάτα και μπύρα πλήρωνα από 13€ έως 17 €. Σε χωριό μία πίτσα και αναψυκτικό 10 τούρκικες λίρες δηλαδή 4,30 €. Το μόνο που ανεβάζει το κόστος του ταξιδιού στην γειτονική χώρα είναι η βενζίνη, κυμαινόταν από 1,93 € έως 2,05 € . Κάθισα σ’ ένα εστιατόριο έφαγα και απόλαυσα την μπυρίτσα μου .Παρόλο που ήμουν αραχτός σε ένα σημείο από μπροστά μου περνούσαν εικόνες από τα όσα είδα και έκανα όλη την μέρα. Κλείσιμο της μέρας με μία βόλτα για χώνευση χαζεύοντας τα επιβλητικά βράχια της Καππαδοκίας φωτισμένα .

[vtheo]

Τετάρτη 30/5 5η μέρα – Καππαδοκία (47 χλμ)

Ξύπνημα από τα χαράματα, η ώρα είναι 5.00 π.μ και περιμένω το βαν έξω από το ξενοδοχείο .Έρχεται να με παραλάβει στην ώρα του, μέσα έχει κάθε καρυδιάς καρύδι, εννοείτε κινέζους, Ινδούς και Αμερικάνους. Οι πτήσεις γίνονται πολύ πρωί για να προλαβαίνει ο κόσμος την ανατολή του ηλίου. Σε 5 λεπτά φτάνουμε στο σημείο που απογειώνονται τα αερόστατα. Είναι το ίδιο για όλες τις εταιρείες. Απλώνουν το μπαλόνι και βάζουν 2 μεγάλους ανεμιστήρες που η φορά του αέρα πηγαίνει προς τα μέσα. Όταν φουσκώσει καλά όπως βλέπετε στην φωτό τροφοδοτούν το μπαλόνι με γκάζι για να το βοηθήσει στην ανύψωση. Σε ερώτηση που έκανα στον πιλότο, μου είπε πως το γκάζι είναι το ίδιο μ’αυτό που χρησιμοποιείται στα σπίτια για μαγειρική . Το αερόστατο είναι δεμένο από σταθερό σημείο και όταν είναι έτοιμο να απογειωθεί πηδάνε μέσα στο καλάθι οι επιβάτες. Οι υπάλληλοι της εταιρείας που δεν επιβαίνουν στο αερόστατο λύνουν το σχοινί και η πτήση ξεκινάει.

Το ξέρω ότι τα χρήματα είναι πολλά και εγώ το σκεφτόμουνα αλλά όσοι πάτε μη το χάσετε. Πραγματικά είναι φοβερή εμπειρία και το θέαμα μοναδικό, θα σας αποζημιώσουν με το παραπάνω.

Γεμίζει ο ουρανός από αερόστατα

Πάρα πολύ καλός ο πιλότος στο χειρισμό, είχε δύο, ο δεύτερος μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και μας έκανε ξενάγηση.

Σπίτι σκαλισμένο στο βράχο.

Χαρακτηριστικοί βράχοι της Καππαδοκίας

Σκαμμένοι βράχοι που χρησιμοποιούνταν για σπίτια.

Έχει περάσει 1 ώρα και ένα τέταρτο και ο πιλότος μας ανακοινώνει ότι ήρθε η ώρα να προσγειωθούμε. Πετάει το σχοινί και οι υπόλοιποι που βρίσκονται στο έδαφος τραβούν το αερόστατο προς τα κάτω .Προσγειώθηκε πάνω σε ένα τρέιλερ χωρίς να καταλάβουμε τίποτα. Άψογοι οι πιλότοι. Στην συνέχεια σε κερνούν σαμπάνια

και σου δίνουν και ένα πιστοποιητικό πτήσης.

Το βαν μας επέστρεψε στην έδρα μας. Η ώρα είναι 11.30 π.μ έχω αρκετό χρόνο για να δω ότι δε πρόλαβα την προηγούμενη μέρα. Πήρα την μηχανή και ξεκίνησα, στην ουσία συνέχισα την εξερεύνηση μου.

Μία από τις πολλές εκκλησίες, στο Κόραμα

Το εσωτερικό της

Επόμενη στάση το ανοιχτό μουσείο του Κοράματος. Έκανα μία γρήγορη περιήγηση . Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι εκτός το ότι πληρώνεις στην είσοδο είχε και κάποιους ναούς που για να μπεις είχε έξτρα χρέωση ,κάτι που κατάντησε εκνευριστικό. Έμπαινες σε ναούς που μέσα ήταν μαύροι από τις φωτιές και τις λεηλασίες που είχαν έκαναν οι προγονοί τους και κάποια στιγμή οι νεότεροι συνειδητοποίησαν ότι όλα αυτά είναι μνημεία και πως πρέπει να τα εκμεταλλευτούν τουριστικά, έβαλαν και έναν υπάλληλο απέξω και κόβουν εισιτήρια.

Ο Μουσταφάς παγωτατζής πριν μπεις στο μουσείο,

Σκέφτομαι να πάρω ένα Τούρκικο εργαλείο να τρέξω στο Dakar.

Δεν έπαιρνε μπροστά … ευτυχώς που σταμάτησε ένας με ένα αξιόπιστο να βοηθήσει.