Ναι, θα έφευγα έξω!!

[Hekima]

Εν ολίγεις δηλαδή τα κάναμε όλα όσα έπρεπε σαν πολίτες αυτής της χώρας. Είπαμε φτάνει πια να είμαστε σωστοί, να πληρώνουμε τους φόρους μας, τις εισφορές μας, να δίνουμε και να παίρνουμε αποδείξεις, να μη φοροδιαφεύγουμε, να πετάμε τα σκουπίδια μας στους σωστούς κάδους όσο μακριά κι αν είναι απ΄το σπίτι μας, να καπνίζουμε όπου πρέπει γιατί σεβόμαστε το φαγητό του άλλου, να τηρούμε τα ωράρια κοινής ησυχίας, να είμαστε νόμιμοι πριν την εκπνοή της ημερομηνίας για τα αυθαίρετα μας, τα δάνειά μας, τέλος πάντων όλες τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε. Βαρεθήκαμε να παρκάρουμε εκεί που πρέπει, να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να βοηθήσουμε το κοινωνικό σύνολο, να προσφέρουμε εθελοντική εργασία σε διάφορους χώρους, υπηρεσίες σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να είμαι ενεργός πολίτης σε όλα όσα έχω υποχρέωση. Αφού λοιπόν εγώ τα έκανα όλα αυτά μπούκωσα, πνίγηκα και είπα φτάνει. Έβαλα στο μάτι το γείτονα, τον συνάδελφο, τον συμφορουμίτη και αφού εκείνος είναι λαμόγιο, σκέφτηκα να του μοιάσω και να κάνω τα ίδια αλλά με την προϋπόθεση ότι θα αγανακτώ και καλά ή ακόμη καλύτερα θα το παίξω αηδία και θα την κάνω μακριά θα πάω αλλού στο όνειρο να σωθώ εγώ εγώ, εγώ να σωθώ αρκεί. Να κολυμπήσω κι άλλο? Δεν μπορώ είμαι μειονότητα τόσος σεβασμός, ηθική, αξιοπρέπεια, βλάπτει. Σε άλλη χώρα μόλις πάω θα μεταμορφωθώ μόλις περάσω τα σύνορα θα γίνω σωστός άνθρωπος εκεί θα είναι ο κόσμος αγγελικά πλασμένος και θα με βοηθήσει να του μοιάσω. Γιατί εγώ δεν έφταιξα θύμα βρε είμαι των καταστάσεων...
Θέλω να ελπίζω, δεν μπορώ αλλιώς, δεν αντέχεται ο αφανισμός το σκόρπισμα μας, δεν σώνεται η χώρα με τη μετακόμιση μου, να μείνουμε να το παλέψουμε δε μας χαρακτηρίζει το λιποτάκτισμα....εγώ μένω εδώ μες στα #####...κάπου θα βρω τον θησαυρό, τα έργα μας μας χαρακτηρίζουν εξάλου.