Η Τυχη, η Ατυχη και το Καρμα: Ενα γερικο αλογο που δεν ηθελε να το βαλει κατω.

[Ταξιδευτης]

Tελικα, μετα απο ολα αυτα εβγαλα μια καλη βολτα τη μηχανη και ενοιωσα μια τεραστια χαρα που δεν περιγραφεται.
Η μηχανη ηρθε στα χερια μου σε μια κατασταση αποσυνθεσης, χωρις να μπορει να δουλεψει ουτε για 5 μετρα.
Και τωρα, 5 μηνες μετα λειτουργουσε υποδειγματικα, λες και ειχε μολις βγει απο το εργοστασιο.

Εκατσα και κοιτουσα το τελικο αποτελεσμα με ενα μεγαλο χαμογελο ικανοποιησης...
Δεν ξερω αν ειχα κανει καλη δουλεια η οχι απο τεχνικη αποψη, αλλα ηταν δουλεια που ειχε γινει με φροντιδα, μερακι και αγαπη.
Πραγματα που αυτη η καημενη μηχανουλα δεν ειχε ποτε της και που αναζητουσε αδικα τοσα χρονια...

Και τωρα εστεκε εδω μπροστα μου αγερωχη, να λαμποκοπαει και ηταν σαν να με ευχαριστουσε που μετα απο τοσα χρονια, τοσες κακουγχιες, τοσους αδιαφορους ιδιοκτητες και αλλους τοσους τεχνικους που εκαναν καθε ειδους πατεντα και κακοτεχνια επανω της, τωρα ειχε βρεθει εδω καλυτερη απο ποτε, ετοιμη για τις νεες περιπετειες της ζωης της.

Και το ονομα αυτης; Gwynevere, η πριγκιπισσα του φωτος, το ομορφο Πνευμα του καταλευκου χιονιου. Καλωσηρθες!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.