Στο Magadan, μεσω ...Μογγολιας !

[mio]

Αρχική Δημοσίευση από siraxanz

Νίκο τόσα πολλά πράγματα ... γιατί πήρες μαζί σου?

Δεν σε βάραιναν?

αυτό με εντυπωσίασε κι εμένα! Σπαρτιάτης ο φίλος! εδώ σκ πάμε μια βόλτα και φορτωνουμε τριβαλιτσο όχι στην αλλη άκρη του κόσμου!

[nkavoura1970]

siraxanz, ευχαριστώ, ΔΕΝ πειράζω τίποτα, έτσι κι αλλιώς τις κάνω upload με τη σωστή σειρά.

Και πολλά κουβαλάω. Στην Κιργισία, το 2011, οι ξένοι μας ρωτούσαν που είναι το αυτοκίνητο συνοδείας. Για του λόγου το αληθές...

nik & nikole on the blog: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ

Το μπιτόνι το κουβαλάει η Νικολέτα, στο γόνατο. Η πλάκα είναι (και εκεί είναι που σε «κουφαίνει» αυτή η γυναίκα, ότι σε ρωτάει «αν χρειαζόμαστε κι άλλη βενζίνη μπορώ να έχω κι ένα δεύτερο μπιτόνι στο άλλο γόνατο...». Μην ψάχνετε άδικα. Δεν υπάρχουν άλλες για enduro. Τις πήραμε όλες, ο Βροχίδης τη Χριστίνα, ο Χελιώτης τη Βασιλάκη, μια Πολυτίμη έμεινε και κάνα δυο ακόμα...

Περίμενε λίγο, από την πρώτη μέρα στη Μογγολία, το tank bag απουσιάζει. Έσπασε ένα δόντι από το φερμουάρ του, πήρα τα απαραίτητα στο σάκο, δώρισα τα υπόλοιπα και χάρηκα «εντουράδικη» οδήγηση, από εκείνη τη στιγμή και μετά. Βέβαια, μέχρι να βάλω βενζίνη, μου το έφερε ο βενζινάς φτιαγμένο, αλλά του το χάρισα να με θυμάται...

Και αλυσίδα έχω και δεύτερη μπαταρία και ανορθωτή (ποτέ δεν ξέρω πιο από τα δύο έκανε τη ζημιά στο άλλο...) και bivouac και χειμερινό υπνόσακο μέχρι και μεμβράνη για το καρμπυρατέρ είχα φέτος. Λάδι, σπρέυ, ντίζες, μανέτες, λάμπες, τακάκια Ε/Π, ρουλεμάν Ε/Π, ρούχα, φλις και θερμοεσώρουχα δεν χρειάζεται να τα αναφέρω. Και λοστούς για λάστιχο. Δεν μπορώ εγώ, αλλά όλο και κάποιος θα ξέρει...

[nkavoura1970]

Α και σαμπρέλες Ε/Π και μια πλακέ πέτρα στη δεξιά τσέπη. Με το που «μακρύναμε» το μπροστινό, έπρεπε κανονικά να μεγαλώσουμε κάνα 2 εκατοστά το σταντ. Ο μαστρο-Βάγγος το είδε αλλά ντράπηκα να τον αγγαρέψω περαιτέρω τον άνθρωπο, 12 τα μεσάνυχτα και μετά από τόσα που, ήδη, είχε κάνει (σημ. χωρίς να πάρει ούτε 1 ευρώ εργατικά και χωρίς να ζητήσει κανενός είδους προβολή, ως ανταπόδοση). Κι όταν στο γκαράζ η μηχανή φορτώθηκε, έγερνε επικίνδυνα. Η διαδικασία, λοιπόν, στάσης για φωτογραφία, ήταν πέρα για πέρα μπελαλίδικη, γι' αυτό και κάποιες φωτογραφίες (φαίνεται) πάρθηκαν «από τη σέλα».

[nkavoura1970]

«Καλωσορίσατε στη Μογγολία», ή τι στο καλό γράφει η πινακίδα λίγα, μόλις, μέτρα μετά το τελωνείο. Έχω πλέον έναν καθρέφτη και τρία φλας. Φρόντισε γι’ αυτό μια κυρία στα ρώσικα σύνορα, κάνοντας όπισθεν.


Ο συνάδελφος μοτοσυκλετιστής επέμενε να πάμε σπίτι να μας κεράσει η μάνα του. Άψογος!


Η φιλοξενία αυτών των απλών ανθρώπων στη μέση του πουθενά σε «σκλαβώνει» και όσο κι αν βιάζεσαι δεν μπορείς να πεις όχι.


Στην αρχή απορούσα με την επιλογή του μηχανικού. Μετά το κατάλαβα. Το σικέιν είναι για να κόβεις ταχύτητα…


Παραδοσιακή μογγολική καλύβα (ger), κτηνοτρόφων.


Ο τσοπάνος «σαλαγάει», πλέον, το κοπάδι με κινέζικο 150άρι…


120χλμ μετά τα σύνορα βρίσκεται η πόλη Olgii.


Στη Μογγολία σήμερα υπάρχει μια σημαντική μειονότητα Σουνιτών Μουσουλμάνων (ένα 5% του συνολικού πληθυσμού), οι περισσότεροι από αυτούς Καζάκοι της περιοχής Bayan-Olgii, που έχουν τις ρίζες τους στην ισλαμική κεντρική Ασία και κάποιοι Khoton, στα δυτικά επίσης, που είναι οι μοναδικοί μουσουλμάνοι Μογγόλοι.

[nkavoura1970]

Μογγόλοι εργάτες. Παρά τον ήλιο, φυσάει ένας παγωμένος αέρας και η άμμος σου γδέρνει το πρόσωπο.


Ψιχάλισε για λίγο κι έκανε την ατμόσφαιρα «κρύσταλλο»!


Τι να έχει το μπουκάλι, άραγε; Δεν φεύγεις αν δεν πιεις…


Άσε τις φωτογραφίες, μεγάλε. Χωρίς GPS, καλύτερα να μην σε πιάσει η νύχτα στο δρόμο…


Χαράματα στο Khovd. Πρόκειται για τις κατοικίες δύο οικογενειών.


Δεν άργησε να ξυπνήσει η πρώτη και κέρασαν πρωινό. Άψογοι! Ο πατέρας έχει το φορτηγάκι, ο γιος μαθαίνει ηλεκτροκόλληση.


Ένα πολύ βαρετό κομμάτι είναι τα 440χλμ μέχρι το Altai. Με τόσα φορτηγάκια να πηγαινοέρχονται και να μην είχε τις κολώνες στα δεξιά δεν χάνεσαι.


Ένα Guanz δίπλα στο δρόμο. Σαν το «Σείριο» ένα πράγμα… Εδώ η HONDA δοκιμάζει μυστικά το YAJIANA SHB150-7A TransWorld !!!

[nkavoura1970]

Motel πάνω στην εθνική. 1.000 Togrog (μισό ευρώ) τη βραδιά, για μια θέση στο ντιβάνι (εσύ και κάμποσοι ακόμα), χωρίς πρωινό.


Ατέλειωτος είναι… Σε μια στάση για βενζίνη «κουβεντιάζω» (στη νοηματική) με τους οδηγούς των φορτηγών. Όλοι πιστεύουν πως οι αχανείς χωματόδρομοι θα πάψουν σύντομα να είναι ο μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας στη χώρα και πως μέσα σε μια πενταετία, όλος ο δρόμος μέχρι τα ρωσικά σύνορα θα έχει ασφαλτοστρωθεί. Με την Κίνα και τη Ρωσία δίπλα, υποψήφιους πελάτες για την απορρόφηση των πρώτων υλών, κύριο μέλημα είναι η δημιουργία έργων υποδομής (αυτοκινητόδρομοι και νέο σιδηροδρομικό δίκτυο είναι στα σχέδια) για τη σύνδεση της χώρας με τους δύο, μόνο, γείτονές της.


Το δημοτικό σχολείο στο Altai.


Τα 90χλμ μετά το Altai είναι άσφαλτος, μετά αρχίζει ένας τέτοιος δρόμος. Δεν έχει καθόλου διασταυρώσεις για να μπερδευτείς κι όπου αρχίζουν πολλοί δρόμοι να κινούνται παράλληλα, στο τέλος όλοι συγκλίνουν.


Δεν κάθησαν για μια καλή φωτογραφία, τα σκασμένα.


Μετά τα βουνά (και 390χλμ μετά το Altai), βρίσκεται το Bayankhongor.


Το μόνο καλό που έχει το (αδιάφορο) Bayankhongor είναι ότι από εδώ ξεκινάει η άσφαλτος.


Ολοκαίνουργιος δρόμος, φρεσκοστρωμένος, αν και οι καμήλες δεν φαίνεται να αλλάζουν τις παλιές τους συνήθειες.

[nkavoura1970]

Προβατίνα δεν δοκίμασα, δεν ξέρω. Τα κουρκουμπίνια και οι τουλούμπες ήταν φρεσκότατα. Οι μπύρες παγωμένες. Η παρέα εξαιρετική. «Μελωδικέ» κύριε Γιώργο, έχασες...

[bmwgogagis]

Για ποιον χτυπά η καμπάνα ?




Sent by george via Tapatalk

[nkavoura1970]

Είναι αρκετά συνηθισμένο, ο περίβολος ναών και μνημείων να αποτελείται από λευκές stupas, όπως συμβαίνει και στο «Μνημείο του Αλόγου». Παρά τον έντονα βουδιστικό και σαμανιστικό του διάκοσμο το μνημείο είναι, ξεκάθαρα, ένα μεγάλο αφιέρωμα στο βραχύσωμο μογγολικό άλογο…


…Ανθεκτικό στην κούραση και τους σκληρούς χειμώνες, τόσο που κάποιοι αποδίδουν τη μογγολική κυριαρχία του 13ου αι. στην υπεροχή αυτής της ιδιαίτερης ράτσας αλόγων. Το μνημείο βρίσκεται 14χλμ νοτιοδυτικά του Arvaikheer.


Η τεράστια ιππική παράδοση της χώρας αποτυπώνεται και στην ονοματολογία των πόλεων. Οι Μογγόλοι αναφέρουν τα άλογα σύμφωνα με το χρώμα τους και έχουν πολλές λέξεις για να περιγράψουν τις διάφορες αποχρώσεις. «Kheer» σημαίνει παρδαλό κόκκινο και «Arvai» είναι ο ταχύς, κατά συνέπεια, το Arvaikheer είναι κάτι σε «ο σβέλτος κοκκινοτρίχης». Η πόλη πήρε το όνομά της από ένα διάσημο άλογο κούρσας που έζησε 300 χρόνια πριν!


Αποχαιρετώντας το Arvaikheer, ο δρόμος συνεχίζει για την πρωτεύουσα Ulaan Baatar (435χλμ).


Ντόπιος μοτοσυκλετιστής, καλά προετοιμασμένος για μεγάλο ταξίδι.


Γεια σου και σένα. Νέος ενδυματολογικός κώδικας όσο αφορά την κίνηση με μοτοσυκλέτα στη χώρα.

[nkavoura1970]

Αντέχει το κινέζικο…


Στον αγώνα για το χαρτζιλίκι, αλλά πάντα με το χαμόγελο στο στόμα!


Κοντά στα σύνορα της επαρχίας (aimag στα μογγόλικα) Ovorkhangai, στα βόρεια, η βαρετή διαδρομή βρίσκεται μπροστά στη θέα μεγάλων αμμόλοφων.


Ψιλομούφα η έρημος (κάνα δυο χιλιόμετρα από την άσφαλτο είναι), άλλα σε κάνει να ανατριχιάζεις, η ρουφιάνα…


Τα παιχνίδια με το φωτογραφικό φακό είναι άπειρα.


Τα πιτσιρίκια ακολουθούν υπάκουα τις οδηγίες του φωτογράφου.