Μεταναστεύει η «αφρόκρεμα» των νέων Ελλήνων

[axinos]

Ο αδερφός μου ζει μόνιμα πλέον στο Βερολίνο, ο κουμπάρος μου και αδελφικός μου φίλος (μαζί με την γυναίκα του και το παιδί του) μετανάστευσε στην Κολωνία και άλλος ένας κολλητός στο Σύδνεϋ (επίσης με την οικογένειά του). Όλα αυτά έγιναν τα τελευταία 3 χρόνια. Από τις εμπειρίες που μου μεταφέρουν έχω να σας πω τα εξής:
Δεν πας στο εξωτερικό για να γίνεις εκατομμυριούχος. Πας για να ζήσεις με αξιοπρέπεια την οικογένειά σου. Οι δυσκολίες είναι πολλές (ειδικά τον πρώτο χρόνο) μέχρι να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες και συνήθειες του κάθε λαού.
Ο αρχικός μισθός σου φτάνει για να καλύψεις τα βασικά σου έξοδα,και να έχεις και κάποιες μικρές πολυτέλειες, χωρίς να χρωστάς (στην Ελλάδα οι γνωστοί μου που το καταφέρνουν ακόμα αυτό, όλο και λιγοστεύουν...). Ο αρχικός μισθός μπορεί εκ πρώτης όψεος να μην δικαιολογεί την επιλογή της μετανάστευσης. Αν σκεφτείς, όμως, ότι πληρώνεσαι ΠΑΝΤΑ στην ώρα σου το ακέραιο του μισθού σου (και όχι όποτε του καπνίσει του εργοδότη σου), ότι πληρώνεσαι πάντα τις υπερωρίες σου και ότι δεν νοείται να δουλεύεις ανασφάλιστος, τότε η επιλογή της μετανάστευσης δεν φαίνεται και τόσο λάθος. Για να μην μιλήσουμε για τα διαφόρων ειδών επιδόματα που παίζουν...Και το σημαντικότερο, κατά την γνώμη μου, είναι η προοπτική εξέλιξης στην καριέρα σου και η αξιοκρατία με την οποία κρίνεσαι.
Όπως είπα πιο πάνω δεν μεταναστεύεις για να γίνεις ζάπλουτος... Μεταναστεύεις για να διεκδικήσεις αυτά που στην Ελλάδα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα...