Για την τιμή του τούβλου

[xntinou]

Αρχική Δημοσίευση από yannis

Θα μπορούσαμε να δούμε ως θετική εξέλιξη την αλλαγή νοοτροπίας.
Όταν δεν έχεις δικό σου σπίτι, σιγά σιγά δεν έχεις και συναισθηματικά βαρίδια με "ρίζες" κλπ. Έτσι οι επιλογές σου είναι πιο αντικειμενικές και πιο απαιτητικές. Δεν κάνεις υποχωρήσεις στο όνομα "σπιτάκι μου - φτωχοκαλυβάκι μου" και γενικά δεν δεσμεύεις αποθέματα που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν σε δύσκολες στιγμές.
Ένα παράδειγμα:
Όταν ήρθε από το χωριό ο πατέρας μου, έμενε στην Αγιά Σοφιά στον Πειραιά, επειδή ήταν κοντά στη δουλειά του. Κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για οικογένεια. Στην εποχή του, συνηθέστερος τρόπος το προξενιό. Ε, λοιπόν η επιλογή του στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην περιοχή που η υποψήφια νύφη διέθετε ακίνητο. Να μην μακρηγορώ, η ζωή του περιορίστηκε και ταυτόγχρονα αναλώθηκε στα τούβλα... τα οποία γκρέμισε ο σεισμός του '99 και εγώ σαν γνήσιο τέκνο του, ξανάχτισα!!!!
Φυσικά "ουδέν κακό αμιγές καλού", όμως...

Μένω σ'αυτό με τα bold που είναι και η κύρια ιδέα. Προσωπικά πιστεύω ότι οι 'ρίζες' είναι αυτές που κρατούν τον άνθρωπο πίσω και δεν μπορεί να διοχετεύσει όλο του το δυναμικό σε πράγματα που είναι ικανά να του δώσουν το κάτι παραπάνω ως οντότητα.
Σμίλευση των ιδιαίτερων ικανοτήτων και ταλέντων αλλά και πνευματική καλλιέργεια και μόρφωση.
Αυτό το εξτραδάκι, ας το πούμε έτσι, στην καλύτερη και πιο δημιουργική ηλικία του ανθρώπου, ίσως μπορούσε να το προσφέρει η διαφορά μιας μεγάλης δόσης δανείου με ένα ενοίκιο.
Ίσως λέω ..