Για μια πραγματική διέξοδο

[ortho]

Από τον Μάιο και μετά, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποφαίνονται συνεχώς ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρά μόνο η οικονομική πολιτική στο πλαίσιο του μνημονίου. Πολλοί φίλοι και γνωστοί με ρωτούν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εάν δεν ακολουθούσαμε αυτήν την πολιτική. Ποιες άλλες εναλλακτικές υπάρχουν εάν υπάρχουν. Από την άλλη μεριά ακούσαμε τον πρωθυπουργό να αναρωτιέται φωναχτά «μα αφού κάνουμε ότι μας λένε γιατί δεν μειώνονται τα περίφημα spread».
Ως ακαδημαϊκός οικονομολόγος σκέφτηκα να ψάξω λίγο τις οικονομικές θεωρίες για να δω μήπως υπάρχει άλλη εναλλακτική. Και ιδού:
Ξεκινώ από την υπόθεση ότι όλοι, άλλος λίγο και άλλος πολύ ωφελήθηκαν από το δημόσιο χρέος. Το πόσο ωφελήθηκε ο καθένας δεν είναι του παρόντος. Πάντως, η ωφέλεια του καθενός είναι συνάρτηση ή μάλλον αντικατοπτρίζεται στον πλούτο ή περιουσία που διαθέτει σήμερα.
Λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους οι ετήσιες δαπάνες για τόκους αλλά και για την εξόφληση των παλαιών χρεών (χρεολύσια) είναι τεράστιες και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπιστεί με την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ είναι η μείωση του χρέους.
Η τρόικα και η κυβέρνηση προτείνουν την εκποίηση δημόσιας περιουσίας ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την εξόφληση μέρους του δημοσίου χρέους. Δηλαδή, να μην υποστούν το κόστος αυτοί που ωφελήθηκαν από το χρέος αλλά οι προηγούμενες γενιές και κυρίως οι επόμενες καθώς θα τους παραδοθεί μικρότερη δημόσια -κοινή περιουσία.
Η σωστή όμως λύση είναι να επαναγοραστεί το δημόσιο χρέος συνεισφέροντας ο καθένας, ιδιώτης και επιχείρηση, με μέρος της δικής του περιουσίας. Εάν υποθέσουμε ότι κάθε ένας θα συνεισφέρει με το 5% της περιουσίας του και εάν δεχθούμε ότι η περιουσία ενός έθνους κυμαίνεται μεταξύ 10 και 15 φορές την αξία του ΑΕΠ της (στην Ελλάδα σήμερα το ΑΕΠ είναι γύρω στα 300 δις ευρώ), τότε με συνολική εθνική περιουσία γύρω στα 3 με 4,5 τρισεκατομμύρια ευρώ μπορούν να συγκεντρωθούν περίπου 150 με 225 δισεκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή, όλο το υπόλοιπο δημόσιο χρέος εκτός αυτού της τρόϊκας. Η περιουσία βέβαια δεν θα «παρθεί» ως περιουσία αλλά ως ποσοστό της αξίας της μέσω ενός ΕΦΑΠΑΞ φόρου για μια πενταετία, δηλαδή 1% κάθε χρόνο. Το ποσό που θα συγκεντρώνεται θα πηγαίνει αποκλειστικά στην επαναγορά του δημοσίου χρέους.
Ταυτόχρονα όμως τα εισοδήματα των μισθωτών, η φορολογία ιδιωτών και επιχειρήσεων θα ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ στην προτεραία κατάσταση.
Με αυτόν τον τρόπο, αφενός μεν ένα μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού απελευθερώνεται για την χρηματοδότηση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, αφετέρου οι αγορές αντιδρούν θετικά διότι βλέπουν μια σοβαρή επιτέλους προσπάθεια του ελληνικού έθνους για απεγκλωβισμό καθώς πληρώνονται τα παλαιά χρέη. Και από αυτήν την πλευρά οι τόκοι του δημοσίου χρέους μειώνονται σημαντικά.
Τέλος, η δικαιοσύνη. Σήμερα με την πολιτική της λεγόμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης πραγματοποιείται μια τεράστια και βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος από την εργατική τάξη, τους μισθούς και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προς τα μεγάλα εισοδήματα. Με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας θα πραγματοποιηθεί και αναδιανομή του πλούτου. Με την συνεισφορά όμως τους ποσοστού της περιουσίας του ο καθένας θα συνεισφέρει από την περιουσία που έχει, με ανάλογο δηλαδή ποσό. Ο μεγαλογιατρός για παράδειγμα, που δηλώνει 10 χιλ. ευρώ ετήσιο εισόδημα αλλά έχει βίλα στην Εκάλη ενός εκατομμυρίου με την σημερινή πολιτική της κυβέρνησης ΔΕΝ συνεισφέρει στην προσπάθεια διάσωσης της χώρας. Με την πολιτική που προτείνεται θα συνεισφέρει 50 χιλ. ευρώ σε μια περίοδο πέντε ετών. Από την άλλη μεριά, ένας εργαζόμενος με σπίτι αξίας 100 χιλ ευρώ και μηνιαίο μισθό 1200 ευρώ θα πληρώσει μόνο από την κατάργηση των δώρων 2.500 ευρώ το χρόνο για όλο τον υπόλοιπο εργασιακό βίο. Εάν δε λάβουμε υπόψη και την μείωση των μισθών τότε το κόστος γίνεται μεγαλύτερο. Με την πρόταση θα πληρώσει 5.000 ευρώ σε 5 χρόνια, δηλαδή το δώρο δύο ετών
Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον ορισμό του πλούτου κλπ, μπορούμε να συζητήσουμε σε επόμενο άρθρο, εάν υπάρξει κάποιο ενδιαφέρον από τους αναγνώστες.
Όταν πρωτοπαρουσίασα πριν λίγες μέρες την πρόταση σε μια συνέντευξη στο δημοτικό κανάλι της Θεσσαλονίκης, ο δημοσιογράφος θεώρησε την πρόταση «επικίνδυνη» διότι προφανώς θεώρησε ότι είναι μια «κομ#####στική – μαρξιστική πρόταση».
Η πρόταση αυτή βασίζεται στο δεύτερο θεώρημα των οικονομικών της ευημερίας η οποία αποτελεί την κορωνίδα της νεοκλασικής θεωρίας πάνω στην οποία βασίζονται όλες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές απόψεις που τόσο θερμά έχει ενστερνιστεί ο κ. Παπανδρέου. Με λίγα λόγια το θεώρημα λέει ότι εάν σε μια οικονομία ανακατανεμηθεί ο πλούτος των μελών της, τότε η ευημερία της οικονομίας συνεχίζει να είναι η καλύτερη δυνατή και κανένα από τα μέλη της οικονομίας δεν βρίσκεται σε χειρότερη εισοδηματική θέση σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση. Στην περίπτωση της πρότασης η ανακατανομή του πλούτου θα γίνει από τους ιδιώτες προς το δημόσιο με ένα επιπλέον όφελος την αμετάβλητη διανομή του εισοδήματος.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί δεν σκέφτηκε η κυβέρνηση την εφαρμογή της. Η απάντηση δόθηκε έμμεσα από τον δημοσιογράφο, «επικίνδυνη», διότι είναι δίκαιη, δεν προκαλεί αναδιανομή του εισοδήματος, εξοφλείται το δημόσιο χρέος και απελευθερώνεται η χώρα από τα δεσμά των κηδεμόνων της.
Δύο όμως προϋποθέσεις για την επιτυχία του εγχειρήματος:
Α) Να βρεθούν επιτέλους ποιοι πολιτικοί πλούτισαν από το δημόσιο χρέος και να κατασχεθεί η περιούσια τους με ειδικό νόμο. Η πρόταση του Σαμαρά για πραγματικό «πόθεν έσχες» από το 1980 και μετά όταν το δημόσιο χρέος άρχισε να αυξάνει, είναι η καλύτερη που έχει διατυπωθεί.
Β)Να προχωρήσει η πραγματική επανίδρυση της οικονομίας, της κοινωνίας και του κράτους ξεχνώντας όλες τις παλιές συνήθειες.


Νίκος Χ. Βαρσακέλης
Αναπληρωτής Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Διευθυντής του Εργαστηρίου Οικονομικής Ανάλυσης και Πολιτικής




Για μια πραγματική διέξοδο | ANTINEWS


Συζητώντας για την Οικονομία με τον Νίκο Βαρσακέλη

[ckalfas]

Σαν ιδέα πάντως, απλή, κατανοητή και τίμια...

[nivo]

Α) Να βρεθούν επιτέλους ποιοι πολιτικοί πλούτισαν από το δημόσιο χρέος και να κατασχεθεί η περιούσια τους με ειδικό νόμο. Η πρόταση του Σαμαρά για πραγματικό «πόθεν έσχες» από το 1980 και μετά όταν το δημόσιο χρέος άρχισε να αυξάνει, είναι η καλύτερη που έχει διατυπωθεί. αυτο αν εκαναν θα ηταν μια καλη αρχη για να μην απλωσει κανενας αλλος τα κουλα του σε ξενα λεφτα και ισως ολοι αυτοι να εχουν μεγαλο μερος απο αυτα που χρωσταει το κρατος μετα τους δανεισμους τοσον ετων αλλα μαλλον βλεπω ονειρα.....

[tsatsos]

Αρχική Δημοσίευση από motovlamenos

Α) Να βρεθούν επιτέλους ποιοι πολιτικοί πλούτισαν από το δημόσιο χρέος και να κατασχεθεί η περιούσια τους με ειδικό νόμο. Η πρόταση του Σαμαρά για πραγματικό «πόθεν έσχες» από το 1980 και μετά όταν το δημόσιο χρέος άρχισε να αυξάνει, είναι η καλύτερη που έχει διατυπωθεί. αυτο αν εκαναν θα ηταν μια καλη αρχη για να μην απλωσει κανενας αλλος τα κουλα του σε ξενα λεφτα και ισως ολοι αυτοι να εχουν μεγαλο μερος απο αυτα που χρωσταει το κρατος μετα τους δανεισμους τοσον ετων αλλα μαλλον βλεπω ονειρα.....

Μαλλον ονειρα βλεπεις καλα το λες Νικο...

[Fuji]

Αρχική Δημοσίευση από ckalfas

Σαν ιδέα πάντως, απλή, κατανοητή και τίμια...

Όντως, αλλά το απλό κατανοητό και τίμιο, δεν το θέλουν "κάποιοι".

Οπότε, άλλη μια πρόταση, που μένει στα χαρτιά ...

[Arkas]

Και μ' αυτό τον τρόπο,
η "λιτότητα" θα κρατούσε πραγματικά δύο, τρία, πέντε χρόνια
και μετά θα υπήρχε ορατό το φως στο τούννελ...

[Jefe]

Αρχική Δημοσίευση από Arkas

Και μ' αυτό τον τρόπο,
η "λιτότητα" θα κρατούσε πραγματικά δύο, τρία, πέντε χρόνια
και μετά θα υπήρχε ορατό το φως στο τούννελ...

Jefe

[ortho]

Αξιέπαινη και εθνική η πρωτοβουλία υποβολής μήνυσης στη Moody’s. Έστω κι αν, όπως είναι


Αξιέπαινη και εθνική η πρωτοβουλία υποβολής μήνυσης στη Moody’s. Έστω κι αν, όπως είναι ξεκάθαρο, πρόκειται για αντίδραση σε επίπεδο εντυπώσεων και όχι θετικού αποτελέσματος. Σχετικά, με την Moody’s και τους συναφείς οργανισμούς της είναι, δυστυχώς, απαραίτητο να συνειδητοποιηθεί ότι έχουμε να κάνουμε με κοράκια που προσελκύονται αυτόματα εκεί όπου υπάρχει αίμα. Έχουν αφεθεί, όλοι αυτοί, με το σύνολο άλλωστε του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, σε κατάσταση πλήρους ασυδοσίας και ξέφρενης κερδοσκοπίας. Σε πείσμα του ότι η δεύτερη μεγάλη οικονομική κρίση του 2007 προκλήθηκε, σε μεγάλο βαθμό, από τις δραστηριότητές τους, ούτε η Ευρώπη, αλλά ούτε ο Ομπάμα, μπόρεσαν (ή θέλησαν) να βάλουν κάποια τάξη στην άκρως επικίνδυνη αυτή κατάσταση.



Η Moody’s, λοιπόν –και δεν θα μείνουμε φοβούμαι μόνο σ’αυτήν- απλώς εκμεταλλεύτηκε το, εδώ και ενάμισι χρόνο, ελληνικό αδιέξοδο, στο οποίο μας οδηγούσε το από κάθε πλευρά επαίσχυντο και πλήρως αναποτελεσματικό Μνημόνιο, το οποίο υπογράφηκε, νύκτα προφανώς, και οπωσδήποτε χωρίς να αναγνωστεί προηγουμένως. Από την πρώτη στιγμή, πολυάριθμοι ξένοι, αλλά και Έλληνες οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων και η υπογράφουσα, προσπαθήσαμε με άρθρα, βιβλία, συνεντεύξεις και ομιλίες, να εξηγήσουμε τους λόγους- απολύτως εμφανείς άλλωστε και σε επίπεδο πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών- για τους οποίους το Μνημόνιο όχι μόνο δεν είναι λύση, αλλά είναι και η καταστροφή της Ελλάδας. Οι ξένοι οικονομολόγοι αγνοήθηκαν πολυτελώς, ενώ οι Έλληνες αντιμετωπίστηκαν, ως εχθροί του Έθνους. Στη συνέχεια, και επειδή, δυστυχώς, το εγκληματικού περιεχομένου και αποικιοκρατικής υφής αυτό Μνημόνιο, που ξεπουλά βωμούς και εστίες, φέρει την υπογραφή και του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, αλλά και του Διοικητή της Τ.Ε. το μόνο που έμενε να επιχειρηθεί, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διασωθούμε, ήταν να επιδιώξουμε κατεπειγόντως, μια αναδιάρθρωση/αναδιαπραγμάτευση εφ’ολης της ύλης, με απώτερο πάνω απ’ όλα στόχο την απαλλαγή μας από τρόικες κλπ, δηλαδή από το καταστρεπτικό Μνημόνιο. Ωστόσο, η πρόταση αυτή που θα μπορούσε, με καλούς χειρισμούς –και όχι βέβαια με ευχαριστώ ενόσω μας εξυβρίζουν και μας εξαθλιώνουν- να αποβεί σωτήρια, αντιμετωπίστηκε από την Κυβέρνηση με σαφώς εχθρικό τρόπο, με το πάγιο επιχείρημα ότι δήθεν «θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα» και άλλα παρόμοια, χωρίς φυσικά και να παρέχονται διευκρινήσεις του γιατί αυτή η λυσσαλέα άρνηση της μοναδικής ελπίδας που φάνταζε στον γκρίζο ορίζοντα του Μνημονίου. Σπεύδω, στο σημείο αυτό, να προλάβω τον αντίλογο: «μα, δεν θα το δεχόταν οι εταίροι μας- δανειστές μας»! Θα ήταν απίθανο να μη δεχτούν, γιατί γνώριζαν ότι μας φόρτωσαν με όρους που ήταν εκ προοιμίου αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Αλλά, ίσως, όχι και αδύνατον. Σ’αυτή τη δεύτερη περίπτωση, και εκκινώντας από την ανελέητη πραγματικότητα ότι δηλαδή είμαστε ήδη σε χρεοκοπία με αναστολή 2-3 ετών, η μοναδική μας διέξοδος όφειλε να είναι η δήλωση : «παύουμε τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων και χρέους». Τι θα γινόταν; Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι θα γινόταν, από τη στιγμή που οι δανειστές μας θα συνειδητοποιούσαν, ότι αντί για haircut 25-30% του χρέους τα χάνουν ΟΛΑ-ΟΛΑ. Αυτό θα ήταν το δικό μας περίστροφο, όχι το άλλο του κ. Πρωθυπουργού, που τελικά παρέμεινε ανενεργό. Και, όχι μόνο, αλλά αρχίζει και το ξήλωμα Ευρωζώνης –Ευρώ. Δεν θα ήταν βεβαίως, διόλου μα διόλου αξιοπρεπής λύση για την Ελλάδα! Αλλά…το Μνημόνιο, που τόλμησαν να μας επιβάλλουν –βέβαια, λένε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις: «Μα γιατί δεν αντιδράσατε;; γιατί δεν διαπραγματευτήκατε;; γιατί το υπογράψατε;;;γιατί δεν υπερασπιστήκατε διόλου τον εαυτό σας;;;» - είναι το συνονθύλευμα αυτό αξιοπρεπές:;;;;;;



Η Moody’s –και η συντροφιά της- περίμενε υπομονητικά, με την απόλυτη φυσικά βεβαιότητα από την αρχή, ότι οι στόχοι του Μνημονίου, όλοι συλλήβδην, αποτελούσαν όνειρα θερινής νυκτός και πύργους στην άμμο. Γι’ αυτό και τα στοιχήματα περί χρεοκοπίας μας έφθασαν ήδη τα δισεκατομμύρια! Και τώρα που το θέατρο σκιών του ότι «πάμε καλά», «έρχονται καλύτερες ημέρες», «οι θυσίες του λαού μας έχουν αντίκρισμα» κλπ. κλπ. έλαβε αναγκαστικά επίσημο και άκρως οδυνηρό τέλος με την εμφάνιση της τέταρτης κεφαλής της Λερναίας Ύδρας του Μνημονίου, αυτήν δηλαδή που βγάζει την Ελλάδα στο σφυρί, η Moody’s –και η παρέα της- έκρινε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα της! Και επιτέθηκε εναντίον μιας ακυβέρνητης, αμήχανης και κατακαημένης Ελλάδας. Μια Ελλάδας, που δέχθηκε επιπλέον αδιαμαρτύρητα να οδηγηθεί η αγορά εργασίας της στη ζούγκλα που επικρατούσε στις αρχές του 19ου αιώνα.



Και τώρα;;; Καλή είναι η μήνυση εναντίον της Moody’s. Γιατί, όχι;;; Αλλά, πέραν αυτής, θα έπρεπε να επιχειρήσουμε και κάτι πιο αποτελεσματικό, μια και πια χανόμαστε. Τι;; Είναι βέβαιο, ότι η εγκληματική αβελτηρία μας έχει αδρανοποιήσει πολλά από τα αρχικά μας όπλα. Αλλά, τώρα, θα πρέπει να βάλουμε μπρος το ρητό «ο πνιγμένος δεν φοβάται το νερό». Και να αξιοποιήσουμε την υπέρτατη αδυναμία της Ευρωζώνης. Να ξεχάσουμε, βέβαια το δίλημμα «Η Μνημόνιο ή χρεοκοπία» που το πιστέψαμε, χάρη στην πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ μας, αν και ουδέποτε υπήρξε, και να σταθούμε στα πόδια μας. Εμείς, οι Έλληνες, μέσα ή έξω από την ΕΕ, μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, αλλά πάντοτε με την Ακρόπολη, την πλούσια ιστορία μας, τα μοναδικά επιτεύγματά μας, τις ακρογιαλιές μας, αλλά βέβαια και το πλούσιο μας υπέδαφος, που όταν αρχίσει να αποδίδει πρέπει με νύχια και δόντια να μείνει σε χέρια ελληνικά.



Εμείς, δεν είμαστε απλώς Ευρωπαίοι. Είμαστε αυτοί που έφτιαξαν την Ευρώπη των πολιτισμών. Αυτά, για να έχουμε θάρρος….να μπορούμε να αντικρύσουμε και να αντικρούσουμε την κυρία Μέρκελ με αδιαφιλονίκητα επιχειρήματα. Να της υπενθυμίσουμε ότι η Γερμανία μας χρωστά περίπου €172 δις. από ειδεχθή εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Να της υποδείξουμε ότι η κατάρρευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου, που περιλαμβάνει και το πάλαι ποτέ θαύμα του νεοφιλελευθερισμού, την Ιρλανδία, δεν είναι δυνατόν να οφείλεται στους τεμπέληδες, αλκοολικούς και ανάξιους Έλληνες. Να της ψιθυρίσουμε στο αυτί, της κυρίας Μέρκελ, για το τι είναι η διαφθορά που συνδέεται με τη Siemens, με φρεγάτες που γέρνουν και με δάνεια προς την Ελλάδα, που προορίζονται να την βοηθήσουν, αλλά που της δίδονται με επιτόκιο 5.5% όταν η Γερμανία τα δανείζεται με 1.5%. Να της αποδείξουμε ότι το χρέος μας είναι και ειδεχθές και απεχθές, και ότι αρνούμαστε να θυσιάσουμε δυο γενιές Ελλήνων γι’αυτό, αλλά αντιθέτως προτιμούμε να πάρουμε των ομματιών μας. Μπορούμε ασφαλώς, και έχουμε πάρα πολλά να πούμε…..πάρα πολλά. Αλλά, φυσικά, χρειαζόμαστε ηγέτες….



Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη



Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη


Hellenic News of America

[ntinopoulos]

Αρχική Δημοσίευση από Arkas

Και μ' αυτό τον τρόπο,
η "λιτότητα" θα κρατούσε πραγματικά δύο, τρία, πέντε χρόνια
και μετά θα υπήρχε ορατό το φως στο τούννελ...

δυστυχως τις αποφασεις τις περνουνε αυτοι που δεν εχουν μπει καν στο τουνελ...

[ckk]

Έχω την εντύπωση ότι αυτό, που λέει ο καθηγητής δεν θα είναι τόσο αποτελεσματικό στην εφαρμογή του, διότι οι τεράστιες περιουσίες που υπάρχουν είναι:
Στο κράτος, που δεν πληρώνει
Σε εταιρείες, που έχουν την πλειονότητα των στοιχεία τους, ακινήτων όσο και κινητών, στο εξωτερικό
Σε ιδιώτες, που έχουν την πλειονότητα των στοιχεία τους, ακινήτων όσο και κινητών, στο εξωτερικό


Και τις αποτιμήσεις, ποιος τις κάνει?
Όσον αφορά βέβαια τις μεγάλες δυνητικές προσόδους. Εκτός και αν θελήσουμε να συνεισφέρουν για άλλη μια φορά, οι δηλωμένες ελληνικές περιουσίες.

Δεν παύει βέβαια να είναι μια σκέψη.