ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2009-ΓΑΛΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ

[Magelanos]

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ


Το ταξίδι αποφασίστηκε εντελώς τελευταία στιγμή. 27-7-09 μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα σε κεντρικό καφέ στην Αθήνα. Από πρώτη Αυγούστου ξεκινά η άδεια του καλοκαιριού. Προσπαθούσα να χωνέψω την ιδέα ότι δεν θα πάω πουθενά, γιατί δεν υπήρχε παρέα που θα μπορούσε να ακολουθήσει σε ταξίδι. Με τον φρέντο να έχει φτάσει στην μέση, σηκώνομαι και πάω δυο μαγαζιά δίπλα.

Εκεί υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο. Παίρνω φυλλάδιο δρομολογίων των πλοίων για Ιταλία. Επιστρέφω στο καφέ…Ρίχνω μια ματιά για να περάσει η ώρα.. αρχίζουν σιγά σιγά να με ζώνουν τα φίδια..!!! αυτό ήταν…και τρέχω στο τουριστικό γραφείο. Βγάζω εισιτήρια για 31-7-09 αναχώρηση από (Ηγουμενίτσα) για (Βενετία). Εγώ και η μηχανή μου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα....

Επιστρέφω σπίτι και αράζω καναπέ. Παίρνουν θέση πάλι τα παιχνίδια του μυαλού. Μπράβο ρε τι έκανες πάλι; Φτάνεις Ιταλία και; Που πας ανόητε; Την τρέλα μου ρέε… θα πάω να τα ακυρώσω.. εκείνη την στιγμή ο ιδρώτας από το σβέρκο κυλούσε εκνευριστικά στην πλάτη.. Πρώτη ιδέα.. πρέπει οπωσδήποτε να βάλω κλιματιστικό.. Δεύτερη ιδέα.. σηκώνομαι και πάω στην βιβλιοθήκη. Τόσες ταξιδιωτικές εγκυκλοπαίδειες έχω , μήπως και πάρω καμιά ιδέα.

Έτσι κ’εγινε. Από μια σειρά εγκυκλοπαίδειας που έχω με μνημεία πολιτισμού και φύσης της ΟΥΝΕΣΚΟ ανά τον κόσμο, έβγαλα και το δρομολόγιο. Σε Γαλλία και Ισπανία που δεν έχω γνωρίσει, θα αναζητήσω πανέμορφα μνημεία. Βγάζω δρομολόγιο στο περίπου χωρίς να κλείσω ξενοδοχεία. Φυσικά δεν πρόκειται να μπορέσω να τα επισκεφτώ όλα, αλλά είναι και μια αρχή σε αυτό το ταξίδι.

31-7-09-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Τα πράγματα φορτωμένα και έμενα να βάζω μπροστά την μηχανή 1:40 νύχτα και αναχώρηση από το Ίλιον για Ηγουμενίτσα όπου θα έπαιρνα το καράβι 9:00 το πρωί. Με αυτόν το τρόπο αποφεύγω την Πάτρα και μια νύχτα παραπάνω στο καράβι. Για όσους έχουν κάνει αυτό το δρομολόγιο και χωρίς καμπίνα, γνωρίζουν πόσο κουραστικό είναι. Έτσι κάνω και μια χιλιομετρική μοναχική πρόβα, αφού είναι πρώτη φορά που κάνω ευρωπαϊκή βόλτα μόνος μου.

7:00 πρωί και είμαι λιμάνι Ηγουμενίτσας.


Σε δυο ώρες θα έχω αναχώρηση. Και εκεί που κάθομαι και περιμένω βαρετά να περάσει η ώρα, βλέπω γνωστό ζευγάρι φίλοι, να φτάνουν με την μηχανή τους... Η χαρά δεν περιγράφεται, εκεί που θα ήμουν σαν την καλαμιά στον κάμπο, τώρα θα έχω και παρέα στο καράβι. Τούς φωνάζω χάρηκαν πάρα πολύ, γιατί και αυτοί δεν αντέχουν τις ώρες μέσα στο καράβι. Ούτε ραντεβού να είχαμε και τα παιδιά που μένουν Γιάννενα και είμαστε φίλοι, θα κάνουν και αυτοί ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά όχι από εκεί που πάω εγώ... Δεν πειράζει όμως η παρέα μετρά έστω και για λίγο..

Kαι τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση... Πάνο με ΑΝΕΚ έχεις κλείσει; Όχι με ΜΙΝΩΑ την πατήσαμε!!!!!!!


Πάει η παρέα πάνε όλα τα πείρε το κύμα.. Αφού ήμασταν στενοχωρημένοι όλοι για την ατυχία μας χαιρετιόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην επιστροφή μου, να περάσω από Γιάννενα να τους δω και να διηγηθούμε τις εμπειρίες μας. Μπαίνω στο καράβι με βαριά καρδιά, και ψάχνω, κάποιο μέρος για ύπνο, γιατί ήμουν ξενύχτης. Τελικά βρίσκω μια καρέκλα, και εκεί την έβγαλα για τις επόμενες 24 ώρες..

[Magelanos]

1-8-09-ΣΑΒΒΑΤΟ: 9:00 μπαίνω στο λιμάνι της (Βενετίας). 9:50 ξεκινώ, με σκέψη να διανυκτερεύσω στην πόλη (Freiburg-Γερμανία) δεν ήξερα ούτε είχα δει πόσα χιλιόμετρα ήταν. Απλά άνοιξα τον χάρτη και είπα εδώ θα πάω την πρώτη νύκτα. Σκέφτηκα να πιάσω από την αρχή αυτοκινητοδρόμους, για να μην χάνω χρόνο. Ξεκινώ να πιάσω τον Α4-Ε70 για (Padova-Ιταλία ). αντί για αυτόν μπαίνω σε επαρχιακό, αλλά συνεχίζω.

Έχει ίδει στα πρώτα χιλιόμετρα να με κουράζει με κίνηση σταμάτα ξεκίνα, φανάρια. Μόλις φτάνω (Padova-Ιταλία) βγαίνω για να μπω στον αυτοκινητόδρομο. Αρχίζω να κινούμε ποιο γρήγορα, περνώντας από (Vicenza-Ιταλία) μετά (Verona-Ιταλία), και αλλάζω σε (Α22-Ε45) για (Brenero) σύνορα με (Αυστρία).

Η κίνηση απίστευτη!!! Σταματημένοι, και εγώ ανάμεσα στα αυτοκίνητα να προσπαθώ να βγάλω τα χιλιόμετρα. Αυτό ήταν γιατί κατά μήκος του δρόμου, και σε πολλά σημεία υπήρχαν έργα. Το θέμα είναι ότι μου πείρε αρκετές ώρες μέχρι να φτάσω (Αυστρία), πλήρωσα και 20ευρω για τον αυτοκινητόδρομο, σε διαγωνισμό βραδυπορίας.... Και 8-ευρω για το πέρασμα (Brenero).


Μπαίνοντας Αυστρία τα πράγματα είναι φυσιολογικά, και κινούμε γρήγορα προς (Innsbruck-Αυστρία) με τον (A13-E45). μετά κατευθύνομαι με τον (Α12-Ε60) στην πόλη (Bregenz-Ελβετία) εκεί είναι και μια λίμνη η οποία είναι φυσικό σύνορο για τρεις χώρες Αυστρία-Ελβετία-Γερμάνια. Εγώ θα μπω (Γερμανία).

Σταματώ για φαγητό, και αναπληρώνοντας δυνάμεις ξεκινώ και πάλι. Πληρώνω 8,50ευρω για ένα τούνελ 14χιλ, και συνεχίζω σε γρήγορους ρυθμούς, που μετά από λίγο σταματώ απότομα πάλι σε κίνηση και όλοι σταματημένοι. Ξανά το ίδιο ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, πράγμα δύσκολο, γιατί είχαν αρχίσει να βγαίνουν οδηγοί από τα αυτοκίνητα τους για να δουν τι συμβαίνει. Ήθελε πολύ προσοχή γιατί δε έχουν συνηθίσει το πέρασμα με μηχανή ανάμεσα τους, οπότε άνοιγαν τις πόρτες ανά πάσα στιγμή, χωρίς να ρίχνουν καμία ματιά. Τελικά είχε γίνει τροχαίο, και είδα την στιγμή που προσγειώνονταν ελικόπτερο πάνω στον δρόμο και παρέλαβε τους τραυματίες. Αν περιμείνανε να έρθει το ασθενοφόρο με τέτοιο μπλοκάρισμα, θα ήταν πολύ αργά για τους ανθρώπους.

Το ξεπερνώ και αυτό και συνεχίζω. Μπαίνοντας Γερμανία παίρνω λάθος δρόμο και σταματώ στην άκρη να δω χάρτη. Αμέσως σταματά ένας μοτοσικλετιστής και με ρωτά για βοήθεια. Του λέω που θέλω να πάω, και μου λέει στην επομένη έξοδο να βγω και θα βρω τον δρόμο (31-Ε54) που ήθελα. Ναι αλλά για το (Freiburg-Γερμανία) θέλω άλλα 200χιλ περίπου ακόμη. Τον ευχαρίστησα, και αμέσως αλλάζω γνώμη για την διανυκτέρευση για απόψε.

Βρίσκω τον δρόμο που θέλω ο οποίος είναι και ωραίος σαν διαδρομή. Ξανά όμως συναντώ έργα φτάνοντας στην πόλη (Friedrichshafen-Γερμανία), και με παράκαμψη με έβγαζαν πάλι από την πορεία μου. Σταματώ για να ανοίξω GPS για να δω πως θα μπω πάλι στον δρόμο μου. Τελικά βλέποντας την ώρα που ήταν 19:00 αποφασίζω να βρω ξενοδοχείο και να βγάλω την βραδιά. Και έτσι έγινε, και μάλιστα δεν το μετάνιωσα καθόλου γιατί η πόλη ήταν δίπλα στην λίμνη.








Kαι εκείνη την στιγμή υπήρχαν διάφορα φεστιβάλ με μουσική, φαγητό και άφθονη μπύρα. Υπήρχε πολύς κόσμος και εγώ την έβγαλα κάνοντας βόλτα στην λίμνη και χαζεύοντας το όλο πανηγύρι που είχε στηθεί, εκείνη την μέρα.

[Magelanos]

2-8-09- ΚΥΡΙΑΚΗ: Το βράδυ άκουγα σαν να έβρεχε, αλλά ήμουν στον ύπνο μου και δεν έδωσα σημασία. Το πρωί είχε συννεφιά και όντως ήταν βρεγμένα. Ωραία λέω ακόμα δεν ξεκίνησα το ταξίδι και θα φορέσω αδιάβροχα. Αφού τέλειωσα με το πρωινό, 9:30 και ξεκινώ. Σήμερα έχω σκοπό να φτάσω μέχρι την πόλη (Nansy-Γαλλία). Έχει βγει και λίγο ήλιος αλλά έχει αρκετή ψύχρα. Πιάνω τον δρόμο παράλληλα με την λίμνη, που είναι και ο (31-Ε54). ο δρόμος είναι επαρχιακός αλλά πολύ καλή άσφαλτο λίγο κίνηση, αλλά αξίζει από θέμα ομορφιάς. Περιττό να πω μέχρι να φτάσω το (Freiburg-Γερμανία) έχω φάει αρκετή βροχή, και έχω λατρέψει ξαφνικά τα αδιάβροχα!!!!

Σε λίγο πλησιάζω σύνορα, και μπαίνω από την πόλη (Βreisach-Γερμανία).





Με το που μπαίνω (Γαλλία) ο δρόμος αλλάζει σε (D-415) μέχρι την πόλη (Colmar-Γαλλία). Μετά από λίγο με βγάζει αυτοκινητόδρομο στον (Ε35-Α5) προς (Strasbourg-Γαλλία). Εγώ έπρεπε να βγω στην έξοδο 23 για να ξαναμπώ στον (D-415), αλλά δεν πείρα χαμπάρι μέχρι την έξοδο 11 όπου κατάλαβα ότι σε λίγο φτάνω (Strasbourg-Γαλλία). Βγαίνω έξω στην πόλη (Obernai-Γαλλία) η οποία είναι και πανέμορφη, μέχρι μου πέρασε από το μυαλό να διανυκτερεύσω. Αλλά τελικά συνέχισα για την (Nancy-Γαλλία).

Και εδω που είχα φτάσει η μόνη διαδρομή ήταν μέσο (Strasbourg-Γαλλία) με τον (D-1004) που μετά από λίγο πιάνω τον (N4) και με βροχή και αρκετή ταλαιπωρία, φτάνω στην (Nancy-Γαλλία).Πάω κατευθείαν στο ξενοδοχείο της γνωστής αλυσίδας Ibis όπου και διανυκτερεύω για δυο νύκτες, αφού δεν έχω χρόνο ούτε όρεξη να δω την πόλη σήμερα. 500χιλ και όχι με τις καλύτερες συνθήκες είμαι μόνο για ξεκούραση και τίποτα άλλο....

[Magelanos]

3-8-09- ΔΕΥΤΕΡΑ: Με τον καιρό να είναι σύμμαχος, ξεκινώ μια καλή περιήγηση της πόλης.


Το ποιο γνωστό αξιοθέατο είναι η πλατεία (Stanislas-Στανισλας).


Με το άγαλμα του πολωνού βασιλιά Στανισλας Λεστινσκι να δεσπόζει στο κέντρο της.


Εδω είναι και το εντυπωσιακό Δημαρχείο, και γενικώς οι προσόψεις των κτηρίων γύρω από την πλατεία είναι εξίσου ομοιόμορφες..









Η πλατεία έχει ενταχτεί και στον κατάλογο της (ΟΥΝΕΣΚΟ το 1983).

[Magelanos]

4-8-09- ΤΡΙΤΗ: Ο τελικός προορισμός για σήμερα θα είναι η πόλη (Amiens-Γαλλία) 381χιλ... Ξεκινώ με τον Α21-Ε21 μέχρι την πόλη (Toul-Γαλλία), και αλλάζω σε Ν4. Είναι όλο αυτοκινητόδρομος με διόδια. Σε σχέση με εμάς οι αυτοκινητόδρομοι είναι με μπλε χρώμα οι πινακίδες, και με πράσινο οι δευτερεύοντες.




Θα χρειαστώ μόλις δυο ώρες για 188χιλ μέχρι την πόλη (Reims-Γαλλία) όπου και μπαίνω στο κέντρο της για τον καθεδρικό ναό.


Είναι το σύμβολο της πόλης και ένα πραγματικό αριστούργημα. Εδω γίνονταν οι στέψεις των Γάλλων Βασιλέων.. Έχει ενταχτεί στον κατάλογο της (ΟΥΝΕΣΚΟ το 1991)...





Αφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες και αγόρασα αναμνηστικά, βγήκα στον Ν4 για αλλά τόσα χιλιόμετρα περίπου για να φτάσω στην (Amiens-Γαλλία). Είναι αρκετά νωρίς και δεν βιάζομαι καθόλου. Βγάζω το GPS και βρίσκομαι έξω από το ξενοδοχείο Ibis. κλείνω για μια βραδιά και την πέφτω για ύπνο για λίγες ώρες. Κατά της 19:00 το απογευματάκι με το πάσο μου βγαίνω να γνωρίσω την πόλη αλλά και να βρω κάπου να φάω.

Πρώτη στάση και σημαντική είναι στον μεγαλύτερο Καθεδρικό Ναό (Notre Dame) της Γαλλίας. Είναι ένα από τα σημαντικότερα αριστουργήματα, της γοτθικής αρχιτεκτονικής.



Χτίσθηκε μεταξύ του 1220 και 1288 και ολοκληρώθηκε οριστικά στο δεύτερο μισό το 14ου αιώνα. (ΟΥΝΕΣΚΟ το 1981) χρησιμοποιήθηκε και σαν πρότυπο για τον καθεδρικό της Κολωνίας στην Γερμανία.


Μετά από εδώ κατέληξα στο καλύτερο σημείο της πόλης για μένα…με παλιά σπίτια και αρκετά μαγαζιά για φαγητό και καφέ δίπλα σε υδάτινο κανάλι. Με αρκετά υδάτινα κανάλια που τροφοδοτούνται από τα νερά των ποταμών (Somme και Avre) το σκηνικό της πόλης είναι φανταστικό.





Έτσι κ’εγω διάλεξα ένα εστιατόριο δίπλα σε κανάλι με πανέμορφη θέα.. είχα μαγευτεί από την πόλη, πραγματικά από τις ωραιότερες εμπειρίες….

[Magelanos]

5-8-09- ΤΕΤΑΡΤΗ: Σήμερα θα πάω στην πόλη λιμάνι (Le-Havre-Γαλλία), έτσι θα αρχίσω να μπαίνω Νορμανδία. Ξεκινώ και πιάνω τον αυτοκινητόδρομο (Α29-Ε44) αρκετά γρήγορα, αφού και τα χιλιόμετρα δεν ήταν πολλά, μόνο 185χιλ.. 12:00 και είμαι στην πόλη. Φτάνω στο ξενοδοχείο ιbis και βρίσκω δωμάτιο για μια βραδιά, ξεκουράζομαι και αργότερα θα βγω να δω την πόλη.


Η Χάβρη όπως λέγετε στα Ελληνικά, τον β` Παγκόσμιο πόλεμο βρισκόταν υπό Γερμανική κατοχή. Ενισχύθηκε με οχυρωματικά έργα που την κατέστησαν φρούριο των ακτών του Ατλαντικού.
Το 1944 μετά από βομβαρδισμούς των συμμαχικών δυνάμεων, υπέστη μεγάλες καταστροφές.




Μετά τον πόλεμο η πόλη κτίστηκε ομοιόμορφα με ένα είδος σκυροδέματος. Για αυτό τον λόγο τα κτήρια μοιάζουν μεταξύ τους. Έτος ένταξης στον κατάλογο της (ΟΥΝΕΣΚΟ το 2005)...

[Magelanos]

6-8-09-ΠΕΜΠΤΗ: Ο καιρός είναι πολύ καλός απολαμβάνω το καφεδάκι μου στην αίθουσα πρωινού, και χωρίς να βιάζομαι, ρίχνω μια ματιά στον χάρτη. Τελικός προορισμός για σήμερα είναι το πολύ γνωστό και τουριστικό, παραθαλάσσιο θέρετρο (St-Malo-Γαλλία). Πριν όμως φτάσω εκεί απαραίτητη στάση στο γνωστό σε όλη την Γαλλία και όχι μόνο το (Le Mont-St-Michel) το νησί οχυρό έμβλημα της Νορμανδίας. Παίρνω τον αυτοκινητόδρομο (Α29-Ε44) προς (Caen-Γαλλία),


μετά από λίγο και έχοντας περάσει δυο γέφυρες αλλά Ρίο-Αντίρριο, και μάλιστα όλα τα οχήματα πληρώνουν ενώ οι μηχανές όχι, μπαίνω στον (Α13-Ε46) μέχρι την πόλη (Caen-Γαλλία).



Περνώντας την πόλη (Caen-Γαλλία), παίρνω τον αυτοκινητόδρομο [Α84-Ε401]. Ο καιρός έχει άλλες βλέψεις, και αποφασίζει ότι είναι ώρα να βάλω τα αδιάβροχα. Σταματώ σε βενζινάδικο δεν έχει αρχίσει ακόμη η βροχή, και φορώ το αδιάβροχο. Ξεκινώ γρήγορα μπας και προλάβω, τον κατακλυσμό που σύντομα θα ερχόταν… και εκεί που είμαι εθνική με καμιά 180χιλ φορτωμένος στο κοντέρ, βλέπω κάτι χάρτινο χρώματος κόκκινο να περνά ξυστά από το κράνος…. Χωρίς να έχω προσέξει, παίρνοντας το αδιάβροχο από το τανγκ-μπανγκ ξέχασα να το κλείσω…με αποτέλεσμα την απογείωση μέσα από αυτό, του ολοκαίνουργιου χάρτη της Γαλλίας που είχα αγοράσει πρόσφατα μπαίνοντας στην χώρα…

Εννοείτε ξανά στάση σε βενζινάδικο, για αγορά καινούριου χάρτη. Έχει αρχίσει πλέον να βρέχει καλά, και η ορατότητα στην εθνική να πέφτει αισθητά από το σπρέι των προπορευόμενων οχημάτων. Βλέποντας πινακίδα για τον γνωστό προορισμό, κινούμε στον επαρχιακό δρόμο D43-D275. κινούμαι;;; θα το ήθελα πολύ αλλά κομμάτι δύσκολο. 15χιλ βασανιστικά, σαν να είμαι σε διαγωνισμό βραδυπορίας!!!! Και όλα αυτά γιατί μια λωρίδα άνοδο κάθοδο σε στενό επαρχιακό δρόμο, και όλη η Γαλλία και όχι μόνο πηγαίνει εκεί που πάω κ’εγω….LE MONT-ST-MICHEL…..

Αρχίζω να κουράζομαι, και να νιώθω υγρασία, να περνά στο κορμί μου… σκέψεις περνούσαν από το μυαλό να την κάνω.. αλλά εδώ που έφτασα κρίμα να μην δω τίποτα. Απόφαση κρίσιμη, και Ελληνική πατέντα που πιάνει σίγουρα. Βουρρρρ……στο αντίθετο ρεύμα και ότι κάτσει. Εννοείτε φτάνω στο άψε σβήσε, αλλά με πολλές κατάρες, να έχω φάει, χωρίς ευτυχώς δυσάρεστα απρόοπτα.


Φτάνοντας 500μ πριν, αστυνομικός έβαζε όλα τα οχήματα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο παρκινγκ. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσα τετραγωνικά ήταν αυτός ο χώρος γεμάτος από οχήματα..

Και φανταστείτε ότι το φαινόμενο της παλίρροιας είναι έντονο εδώ. Τώρα αυτός ο χώρος χρησιμεύει για παρκινγκ, αλλά όταν έρθει η παλίρροια όλο αυτό το έδαφος γίνεται βυθός. Φυσικά εννοείτε ούτε καν μου πέρασε απ’το μυαλό να παρκάρω στην βροχή και να περπατήσω καμιά 500ρια μέτρα για να φτάσω στην είσοδο, και φαντάζομαι την ουρά από κόσμο που θα έβρισκα εκεί!!!



Βγάζω από μακριά αναμνηστικές φωτογραφίες και την κάνω. Το Mον-Σαιν-Μισέλ είναι νησίδα-μονή. Συνδέεται με την ξηρα με μια λεπτή λωρίδα γης 2χιλ. έτος ένταξης στον κατάλογο της (ΟΥΝΕΣΚΟ το 1979).

Πάλι καλά που μόνο 50χιλ έχω να κάνω μέχρι τον τελικό προορισμό για σήμερα το (St-Malo-Γαλλία).Οδηγώντας στον επαρχιακό D797 και D155 φτάνω στην πόλη. Σταματώ βγάζω το βιβλιαράκι με τα ξενοδοχεία των Ibis-Hotels και βρίσκω δυο. Βάζω την διεύθυνση στο GPS. άρε τεχνολογία τι σου είναι…μετά από λίγο είμαι έξω από το ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκεται σε καλό σημείο, πάνω σε παραλιακό δρόμο. Κλείνω για δυο βραδιές, παρόλο που δεν ήταν και φτηνό. 103 ευρώ με πρωινό.

Επειδή μου βγήκε αρκετή κούραση, ακόμη βρέχει, λέω να αράξω σήμερα και αύριο να γνωρίσω το St-Malo. Παίρνω έναν υπνάκο, και μετά από τρεις ωρίτσες, ξυπνώ ανανεωμένος. Η βροχή είχε σταματήσει και αποφασίζω να κάνω μια βολτούλα για να φάω και κάτι. Δεν είδα και πολλά πράγματα γιατί νύχτωσε, και με το που έφαγα επέστρεψα ξενοδοχείο. Αύριο θα κάνω μια καλή εξερεύνηση, και ελπίζω ο καιρός να μου κάνει την χάρη.

[Magelanos]

7-8-09-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: όντως ο καιρός σήμερα θα μου κάνει την χάρη, προσφέροντας μου έναν ήλιο όλο τρέλα…Έχοντας ξυπνήσει νωρίς και χωρίς βιασύνη, απολαμβάνω το πρωινό μου. Σκέψεις από το μυαλό περνούν εκείνη την ώρα και μάλιστα πάρα πολλές. Όταν είσαι μόνος σου το μυαλό σκέφτεται και σου κάνει παρέα.!!! Αυτό το μέρος ήθελα να το επισκεφτώ, βλέποντας στην τηλεόραση μια εκπομπή, όπου είχε ανά τον κόσμο σε διάφορα μέρη, κάμερες τοποθετημένες.


Και εκείνη την στιγμή έβλεπες ζωντανά πανέμορφα μέρη και πόλεις σε όλο τον κόσμο. Έτσι και το St-Malo μου τράβηξε την προσοχή. Και μάλιστα έδειχνε και μια τεράστια παραλία. Αυτή την παραλία πιστεύω να ανακαλύψω σήμερα. Από το γυαλί της τηλεόρασης στην πραγματικότητα. Δεν είναι απίστευτο;;;

Βγαίνω από το ξενοδοχείο, και περπατώ στον παραλιακό δρόμο. Ένα χιλιόμετρο περίπου μέχρι να φτάσω στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Κάνει λίγο κρύο και η θάλασσα είναι αγριεμένη.


Μάλιστα σε μερικά σημεία με βρέχει το κύμα χτυπώντας με δύναμη στο τοιχίο παράλληλα του δρόμου. Υπάρχουν και φυτεμένοι κορμοί για να σπάνε την δύναμη των κυμάτων.


Φτάνοντας στην πόλη μπαίνω από την κεντρική πύλη, αφού περιτριγυρίζεται από πανύψηλα τοίχοι.


Η πόλη κάποτε λημέρι πειρατών, καταστράφηκε ολοσχερώς τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ξαναχτίσθηκε το 1945 όπως ήταν αρχικά. Αξιοθέατο είναι εδώ, η βόλτα στα στενά της ιστορικής πόλης, στην οποία τα σπίτια εδώ μέσα είναι από γρανίτη, και χρονολογούνται από 17ο και 18ο αιώνα.


Και αυτό που αξίζει πραγματικά είναι ο περίπατος περιμετρικά των τειχών… τρεις με τέσσερις ώρες έφυγαν και δεν το κατάλαβα. Υπήρχαν και κάτι πανέμορφες παραλίες, και μάλιστα έκαναν και μπάνιο αρκετοί.




Για μένα πάντως ο καιρός δεν ήταν και τόσο ζεστός για μπάνιο. Την παραλία που έψαχνα δεν την βρήκα, και αποφασίζω να επιστρέψω στο ξενοδοχείο να ξεκουραστώ και αργότερα να ξαναβγώ.









Και στην επιστροφή είναι που αυτό το φαινόμενο της παλίρροιας με έκανε να αναρωτιέμαι, αν πάω σωστά η χάθηκα;;!!! γιατί επιστρέφοντας από τον ίδιο δρόμο, που με έβρεχε το κύμα, τώρα η θάλασσα είχε τραβηχτεί καμιά 500αρια μέτρα προς τα μέσα και είχε αποκαλυφτεί μια απίστευτη παραλία χιλιομέτρων…




Έβλεπα οικογένειες με τα παιδιά τους να τρέχουν, άλλοι να περπατούν, νησάκια στα οποία πριν από λίγες ώρες, έπρεπε να κολυμπήσεις η με σκάφος να τα προσεγγίσεις, τώρα απλά περπατάς και έχεις φτάσει ατσαλάκωτος!!!

















Και μάλιστα χαζεύοντας αρκετή ώρα αυτό που δεν το πίστευα, καταλαβαίνω ότι η παραλία που είχα δει και έψαχνα ήταν αυτή εδώ. Υπάρχει έξω από το ξενοδοχείο, αλλά όχι για όλες τις ώρες!!! Τι λες τώρα…... τελικά δεν πάω ξενοδοχείο και αποφασίζω να περπατήσω παράλληλα του δρόμου, και φυσικά της παραλίας. Κόσμος πολύς μέχρι και αυτοσχέδιο γήπεδο είχαν στήσει στην παραλία και έπαιζαν. Πραγματικά απίστευτο…

[Magelanos]

8-8-09-ΣΑΒΒΑΤΟ: Ο σκοπός για σήμερα είναι όσο ποιο πολλά χιλιόμετρα βγάλω τόσο καλύτερα. Και αυτό γιατί πλέον ξεκινά η κάθοδος και η είσοδος για Ισπανία. Παίρνω τον αυτοκινητόδρομο D-137 με κατεύθυνση την πόλη (Rennes-Γαλλία). Από τα πρώτα χιλιόμετρα αρχίζω να καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Λόγο μέρας όλοι οι Γάλλοι έχουν το διήμερο για ξεκούραση, και κατακλύζουν παραλίες και γνωστά θέρετρα της χώρας. Το αποτέλεσμα τραγικό μποτιλιάρισμα παντού. Περνώντας από έξω, την πόλη (Nantes-Γαλλία) σταματώ σε βενζινάδικο. Αρχίζει να ψιχαλίζει, οπότε αδιάβροχα βγαίνουν και πάλι. Ο χαμός να γίνεται στις κεντρικές εισόδους της πόλης από αυτοκίνητα, και βγάζω χάρτη για εναλλακτική διαδρομή.

Αποφασίζω ν’αφησω τις εθνικές και να μπω σε επαρχιακούς δρόμους μήπως και γλυτώσω κίνηση. Και η επόμενη σκέψη είναι ότι δεν θα διανυκτερεύσω σε μεγάλη πόλη, γιατί παντού θα γίνεται χαμός. Οπότε βάζω σαν στόχο για σήμερα στον χάρτη, την πόλη (Saintes-Γαλλία). Περίπου 200χιλ από εδώ. Δεν θα είναι εύκολο υπό τέτοιες συνθήκες. Πάνω κάτω έχω κάνει τα ίδια χιλιόμετρα μέχρι τώρα σε τέσσερις ώρες και πάντα σε εθνικούς δρόμους. Η ώρα είναι 14:30 τρώω και κάτι στα γρήγορα και μπαίνω στον επαρχιακό D-137. Είναι κάπως καλύτερα και συνεχίζω ακάθεκτος, αλλά με αρκετά έντονη βροχή. Μετά την πόλη (Ste-Hermine-Γαλλία) αλλάζω σε D-148 και πριν φτάσω στην πόλη (Niort-Γαλλία), οδηγώ για λίγο στον D-648. Περνώντας τώρα την πόλη είμαι πάνω στον D-650.

Mε την βροχή να έχει πιάσει έντονο, και σταθερό ρυθμό, αναγκάζομαι να σταματήσω λίγο, κάτω από μια τέντα ενός καταστήματος. Έχει πέσει και η θερμοκρασία, μια χαρά λέμε, και ξεκινώ και πάλι. Μετά από λίγο πέφτω σε έργα και παίρνω την παράκαμψη. Αλλά έκανα λάθος νομίζοντας ότι είμαι εξυπνότερος από τους άλλους, δεν ακολούθησα τον όχλο, αλλά παίρνοντας έναν άλλο δρόμο, μετά από λίγο θα έβγαινα μπροστά τους. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν να χαθώ, και να περιπλανιέμαι, σε μια μεγάλη έκταση από δάσος, κάνοντας κύκλους. Ψυχή δεν περνούσε, έβρεχε, έκανε κρύο, gps καπουτ από μπαταρία, κ’εγω μέσα στο άγχος μην μείνω από βενζίνη στο πουθενά.. μετά από δυο ώρες ταλαιπωρίας και μην βρίσκοντας άκρη ούτε με χάρτη γιατί οι δρόμοι ήταν πλέον τόσο επαρχιακοί, που δεν τους είχε, επιστρέφω στο ίδιο σημείο, από εκεί που είχα χαθεί.

Εντόπισα τον σωστό δρόμο τον D-150, και εξαντλημένος πια φτάνω στην πόλη (Saintes-Γαλλία). Τώρα αρχίζει ένας άλλος αγώνας, για εύρεση ξενοδοχείου. Ακόμα κ’εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Το ίδιο πράγμα όπως κ’έγω είχαν σκεφτεί αρκετοί. Πέρασμα για ξεκούραση και την επομένη συνεχίζουν. Ευτυχώς βρίσκω ένα δωμάτιο, αξιοπρεπέστατο, σε μια αλυσίδα ξενοδοχείων- Inter Hotel- 73,40 ευρώ με πρωινό. Παρκάρω την μηχανή ανεβαίνω στο δωμάτιο, και το κρεβατάκι ήταν το ωραιότερο δώρο εκείνη την στιγμή. Εννοείτε πως δεν το κούνησα, από μέσα, και δεν γνώρισα την πόλη. Άλλη φορά….

[Magelanos]

9-8-09-ΚΥΡΙΑΚΗ: Ο χορός της βροχής καλά κρατεί….είμαι για πρωινό και κοιτάζω την βροχή να πέφτει ασταμάτητα. Εντάξει θα βαρεθεί κάποτε δεν μπορεί!!! Τα αδιάβροχα ξανά, βάζω το κλειδί στην μηχανή και ξεκινώ. Είμαι στην εθνική Α10-Ε5 με κατεύθυνση την πόλη (Bordeaux-Γαλλία). Περνώ έξω από την πόλη με τον Α62-Ε72, μέχρι την έξοδο 3 οπού και οδηγώ στον Ν-524 επαρχιακό αλλά άριστο και με καλή ροη. Με αρκετές στάσεις λόγο βροχής κατά το μεσημεράκι φτάνω στην (Pau-Γαλλία).


386 βροχερά χιλιόμετρα, μέχρι εδώ. Εύκολα βρίσκω Ibis-hotel 71 ευρώ και πρωινό. Η βροχή έχει σταματήσει, και αράζω για τρεις ωρίτσες στο δωμάτιο.

Ξεκούραστα πλέον αποφασίζω για βόλτα να γνωρίσω την πόλη. Η (Pau-Γαλλία) είναι η σημερινή πρωτεύουσα των Ατλαντικών Πυρηναίων. Εδώ ήταν η γενέτειρα του Ερρίκου Δ΄ βασιλιά της Γαλλίας. Και φτάνοντας στο ιστορικό κέντρο της πόλης αυτό που ξεχωρίζει είναι το κάστρο της.










Αξίζει πραγματικά, και μάλιστα είχε και πολλούς επισκέπτες παρόλο που ο καιρός δεν ήταν καλός. Μετά από εδώ βρέθηκα ανατολικά του κάστρου, στον ομορφότερο δρόμο της πόλης για περίπατο. Το όνομα αυτού Boulevard des Pyrenees… περπατώντας στους πρόποδες ενός λόφου, που πάνω του δεσπόζει το ιστορικό κέντρο της πόλης, και από την άλλη έχεις απίστευτη θέα προς τα Πυρηναία.





Θάμνοι λουλούδια, αλλά και φοίνικες παρακαλώ!!!! Νομίζεις ότι βρίσκεσαι κάπου πολύ νοτιότερα..






Βρίσκω ένα ωραίο καφέ και κάθομαι. Δεν χορταίνω να βλέπω αυτή τη θέα, και μάλιστα με συννεφιά. Φαντάζομαι με καλύτερο καιρό δεν παίζεται. Βλέποντας αρκετό κόσμο να κάνει την βόλτα του, έριξα μια ματιά στο βιβλίο που είχα. Αύριο θα περάσω αυτά τα βουνά που βλέπω σήμερα, και μια καινούρια εμπειρία ξεκινά σε μια άγνωστη χώρα για μένα μέχρι στιγμής, η Ισπανία με περιμένει!!!!